Bodemklippe

[Johannes 1]

Hier in die laaste verse van die eerste hoofstuk van Johannes, leer ons nog woorde om die volheid van Jesus te beskryf, net soos genade en waarheid wat ons verlede keer beskou het. Om Hom te ken, is om ten volle te leef – daar is geen ander manier nie.

‘n Groot deel van ons aardse bestaan is om in ons eie basiese behoeftes te voorsien. Dit is hoekom ons werk en woeker met ons geld. Dis ook reg so. Die verpligting om te voorsien skep die geleentheid vir vrees vir skaarste, wat diep spanning en paniek kan bring.

God se naam is El Shaddai, die God van genoeg. Die woord genoeg is ‘n bron van bemoediging vir my. Dit beteken ek sal nooit in die moeilikheid kom oor te min nie. Sy naam is Sy karakter. Hy is die Bron, die onuitputlike Bron. Sy voorsiening is nooit gebrekkig of afgskeep nie.

Ons het die ou lied gesing. Die woorde dryf vrees vir die toekoms uit.

He is more than enough, more than enough

He is El Shaddai, the God of plenty

The All-sufficient One, God Almighty

He is more than enough

Die betekenis van El Shaddai is naby verwant aan die majestieuse Skepper-God, almagtig in Sy voorsiening. Hy kan uit niks iets skep. Hy roep die grense van die oseane en verklaar oor alles – genoeg.

In Sy voorsiening word Sy glorie vertoon. Glorie word beskryf as die reputasie en eer van bewonderingswaardige prestasies, wonderwerke en oorweldigende skoonheid. God se glorie is die gewig van sy majesteit, sy reputasie en sy waardigheid.

Hy het Sy glorie vertoon in Sy wonderwerke (Johannes 2:11). Jesus het die glorie van Sy vader weerspieël. Sy vader het Hom vereer met die volheid van die Skeppingskrag (Johannes 5:41; 7:18; 8:50,54) Jesus verklaar self dat die glorie van Sy vader Syne was nog voor die wêreld begin het (Johannes 17:5).

Daardie selfde glorie, Sy reputasie en die volheid van Sy voorsiening gee Hy aan Sy dissipels – dit sluit ons in (Johannes 17:22).

Jesus is die vertoon van God se glorie, ‘n manifestasie van God se liefde.

1:15-17:

Johannes getuig van Hom en roep uit: “Dit is Hy wat ek bedoel het toe ek gesê het: Hy wat ná my kom, is my vóór, want Hy was voor my reeds daar.”

Uit sy oorvloed het ons almal genade op genade ontvang.

God het die wet deur Moses gegee; die genade en die waarheid het deur Jesus Christus gekom.

Johannes die Doper het Jesus die heel eerste en hoogste plek gegee. In elke woord wat hy gepraat het, het die hoë roeping van Jesus duidelik uitgekom. Dit is baie belangrik vir Johannes die Apostel wat hierdie Evangelie skryf.

Jesus was eintlik ses maande ouer as die Doper. Johannes sê daarmee dat Hy wat na my gekom het, my junior, het my senior geword. Ek het net die pad vir Hom voorberei. Jesus het voor die wêreld al bestaan.

Die woord wat Johannes vir volheid gebruik is pleroma en dit beteken die somtotaal van wat God is.

Hy stel dit omonwonde: Jesus is die somtotaal van die wysheid, krag en liefde van God.

God het besluit om met sy volle wese in Hom te woon. In Hom is die volle wese van God beliggaam, en in verbondenheid met Hom deel julle in sy volheid. Hy is die hoof oor elke mag en gesag. (Kolossense 1:19, 2:9,10)

Die fontein van goddellike lewe word aan die mens beskikbaar gemaak.

1:18: Niemand het God ooit gesien nie. Sy enigste Seun, self God, wat die naaste aan die Vader is, dié het Hom bekend gemaak.

 As Johannes verklaar dat niemand God ooit gesien het nie, sou almal in die antieke wêreld met hom saamgestem het. Mense was gefasineerd, frustreerd en depressief oor die konsep van God en die onbereikbaarheid van ‘n ver, afgeleë godheid.

Die Jode het die stelling aan Moses goed geken.

Vir My kan jy nie sien nie, want geen mens kan My sien en bly lewe nie.” (Exodus 33:20)

Plato het dit bevestig. Hy het gesê dat God en die mens nooit kan ontmoet nie. God is altyd ver bo alles.

Die was ondenkbaar om God vader te noem.

Johannes maak hierdie skokkende stelling dat Jesus aan die mens die ganse volheid van God openbaar.

Jesus is uniek – een van ‘n soort. Hy is monogenes – enigste en spesiaal.

Die ou vertaling sel vers 18 so:

…die eniggebore Seun wat in die boesem van die Vader is…

Vir die Hebreërs was die beskrywing “in die boesem” die naaste en warmste verhouding ooit, wat die diepste intimiteit veronderstel. Dit is waarom Jesus die Vader kon openbaar. Dit het uit Sy besondere verhouding met Sy vader gespruit.

In Jesus was die afgeleë, onkenbare, onsigbare, onbereikbare God nie meer ‘n vreemdeling nie.

Dit was nie ‘n nuwe idee nie. Dit is dikwels in die Psalms en die verlange van die profete uitgespreek. Die uitnemendheid van die lewe was slegs moontlik in die teenwoordigheid van die Vader. Selfs in hulle interpretasie van God as afgeleë en selfs vreeaanjaend, het hulle hulle diepste verlange vir ‘n intieme, liefdesverhouding uitgespreek.

Hosea skryf oor die hemelse verlowing wat die liefdesverhouding van God met Sy mense uitspreek.

En Ek sal My met jou verloof in trou; dan sal jy die HERE ken.   (Hosea 2:19)

Hy praat met Jeremia oor die liefde van die bruidstyd, toe hulle Hom gevolg het, selfs in die woestyn en wildernis in. (Jeremia 2:1)

Dis alles liefde; God se liefde. Jesus is God se liefde. Jesus is lewe. Buite Hom is lewe nie die moeite werd nie.