178. Openbaring van waarheid.

Posted on by

0

[Johannes 16]

Ek is seker dit het al met jou ook gebeur. Iemand sal sê, moenie bekommer nie, dis beter so. Jy sal diep sluk en sug in die ongeduld van onbegrip oor hoekom op aarde hierdie beter kan wees. Dit gebeur dalk meer met kinders wat aan onverstaanbare volwasse besluite onderwerp word, soms sonder verduideliking.

Ons is God se kinders en daar is tye wat ons nie verstaan nie. Mense sê oppervlakkige dinge om gebeure te verklaar soos: dit was geluk, omstandighede het net so uitgewerk, die sterre was belyn. Pyn en mislukking word toegeskryf aan “bad luck”, die noodlot of wrede oordele oor die persoon se eie vermoeëns om die lewe te hanteer.

Ek het al dikwels oor openbaringskennis geskryf. Dit is vir my een van die sentrale temas van my lewe en die doel van alles wat ek doen.

Die heel eerste maal wat ek die ondervinding gehad het dat God met my praat, was toe ek net 14 jaar oud was. Die eindeksamen van graad 9 was ‘n vol rooster en die eksamens was formeel en streng.

Ek was gespanne en moedeloos die aand voordat ek Wiskunde en Latyn moes skryf met net ‘n kort breek tussen die twee vraestelle. In daardie tyd het my ma die Bybel bestudeer met ‘n desperaatheid vir uitkoms uit al ons probleme. Daardie aand het ek my Bybel opgetel en besluit ek sal in die middel oopmaak sodat ek ‘n Psalm kan lees –  enige Psalm om my kalm te kry. Die Bybel het oopgegaan in Jesaja – ek het nie eers geweet daar is so ‘n boek in die Bybel nie!

My oog het op hierdie woorde geval:

Wees nie bevrees nie, want Ek is met jou; kyk nie angstig rond nie, want Ek is jou God. Ek versterk jou, ook help Ek jou, ook ondersteun Ek jou met my reddende regterhand. (Jesaja 41:10)

Stadig het die besef in my hart kom vestig dat God praat met my, ‘n arme gespanne skoolkind, direk in my omstandighede in. Ek was so oorstelp van vreugde en verligting. Ek kon studeer en lekker slaap. Vandag weet ek dat die Heilige Gees het die waarheid van die woord in my innerlike wese gekommunikeer. Ek was suksesvol in die eksamen maar ek kan nie die besonderhede onthou nie. Wat ek wel kan onthou is my ondervinding dat God my hartroep gehoor het en geantwoord het. Vandag, 44 jaar later kan ek dit as ‘n getuienis neerskryf en dit is helder in my gedagtes.

Dit is hier in Johannes 16 waar ek die lering van Jesus oor die Heilige Gees begin verstaan het. Hy het Sy dissipels vertel van die Heilige Gees wanneer Sy fisiese  teenwoordigheid die aarde verlaat het.

In hulle hartseer verwarring na die kruisiging, het die dissipels onthou wat Jesus gesê het, dat dit beter is dat Hy weggaan want dan sal die Heilige Gees kom. In die vlees was Hy beperk tot tyd en plek. In die Gees was daar geen beperkinge nie. Hy is altyd by ons net soos Hy belowe het in Matteus 28:20.

Ons het die gawe van ononderbroke gemeenskap met God.

Jesus gee hier ‘n volmaakte opsomming van die werk van die Heilige Gees.

Die Heilige Gees oortuig ons. Die woord in Grieks is elegchein en dit is in die kruisondervraging van ‘n getuie in ‘n hof gebruik.

‘n Kruisondervraging vind plaas om ‘n persoon so te lei om sy skuld te beken en meer lig op die feite te werp. Menslike regsgeleerdes moet ‘n getuie met vrae lei om die waarheid te ontdek. Die getuienis kan sterk of swak wees.

Die Heilige Gees is die volmaakte advokaat. Hy weet reeds die kleinste besonderhede van ons innerlike, beter as wat ons self weet. Hy oortuig in volmaakte liefde om ons swakhede en mislukking te hulp te kom en herstel te bring.

1) Hy oortuig van sonde [amartias – om die doel te mis] met liefde sodat ons oortuiging ons by God bring om ons op te hef.

Sonde is nie altyd duidelik nie. Die Jode was oortuig dat hulle die regte ding doen deur Jesus ter dood te laat veroordeel. Later het Sy boodskap hulle harte geraak (Handelinge 2:37) en hulle kon hulle sonde bely. Slegs die Heilige Gees kan mense van sonde oortuig – nie ander mense nie.

2) Die Heilige Gees oortuig van geregtigheid [dikaiosunēs =  die toestand wat vir God aanvaarbaar is, wat deur Hom goedgekeur word, integriteit, reinheid, korrektheid, dade en denke onderworpe aan die wil van God].

Net soos die Romeinse offisier by die kruis wat in ‘n oomblik die waarheid besef het, so oortuig die Heilige Gees ons in ‘n oomblik van die waarheid van Jesus in ons innerlike wese.  Hoe is dit moontlik dat die kerk van Christus se fondament die dood van ‘n Joodse misdadiger so lank gelede is? Die geloof in die opstanding is die werk van die Heilige Gees.

3) Die Helige Gees stel ons in staat om met insig en begrip te oordeel [kriseos, krisis = onderskeiding om ‘n besluit te maak]. Ons omstandighede is kompliseerd en dinge is nie altyd duidelik nie. Ons het wysheid nodig om die regte besluite te neem.

By die kruis is boosheid vir alle tyd en ewigheid oorwin. Die onderskeiding om boosheid te herkenis ‘n werk van die Heilige Gees.

Alles saam is ons saligheid en vryheid in Jesus. Hy is ons Redder en die straf vir ons sonde was op Hom.

Wat is die waarheid? Die Heilige Gees is die gees van Waarheidwant Hy openbaar Jesus aan ons.

Openbaring is ‘n proses– dit is meer en dieper vir diegene wat die soek. Ons begin by basiese kennis en beweeg aan tot lewensveranderende openbaringskennis.

Alle openbaring het gevolge.

Geloof ondersoek openbaring.

Slegs in waarheid kan ons verstaan wie God is en die meer komplekse gedeeltes van die Ou Testament verstaan.  Die heidene en vals gode wat uitgewis moes word, is vir ons die simboliek van boosheid en valsheid wat ons bind en waarvan ons in Jesus bevry word.

Openbaring is dinamies. God praat, God werk, God red en seën sonder onderbreking. Jesus leef en is die lewende waarheid.

Waarheid is ‘n gawe van God. Dit is nie ‘n mens se ontdekking nie. Ons leer dit stadig, maar dit is daar en die bron daarvan is God.

Openbaring van waarheidis die betekenis en interpretasie van wie Jesus werklik is. Jesus is onuitputlik. Ons kan Hom nooit ten volle verstaan nie. Hoe meer ons soos Hy word, hoe meer verstaan ons Hom.

Hy is die enigste persoon wat ooit gesêhet: Ek is waarheid. Al die mense wat aanspraak gemaak het dat hulle die Messias is, of selfs God is, het nog nooit hierdie moedige, alles-omvattende stelling gemaak nie. Jesus is bekend daarvoor in die verwysingsraamwerk van soveel mense oor so ‘n geweldige lang tyd.

Kan ons vir ‘n oomblik stil word en ons harte oopmaak sodat die Heilige Gees ons op ‘n diep vlak van die waarheid van Jesus kan oortuig?

 

 

177. Raak ontslae van die goeters!

Posted on by

0

[Johannes 15]

Nader aan God, dieper in die liefde, meer van die ware lewe, is die pad van Koninkrykskinders. Soveel meer van die ondenkbare misterie in Christus om op Sy manier lief te hêen te lewe, is hemel op aarde. Dit is soos die woorde van die ou lied: the joy unspeakable and full of glory. Dit is die gevolg van inenting in die Ware wynstok.

In die spanning en stryd om ‘n lewe te maak en vooruit te kom, hoor ons die wyse woorde wat ons verfris soos vars fonteinwater op ‘n warm dag.

Don’t lose your grip on Love and Loyalty.
    Tie them around your neck; carve their initials on your heart.
Earn a reputation for living well
    in God’s eyes and the eyes of the people.

Trust God from the bottom of your heart;
    don’t try to figure out everything on your own.
Listen for God’s voice in everything you do, everywhere you go;
    he’s the one who will keep you on track.(Proverbs 3:3-6, The Message)

Die ou Afrikaans is meer bekend.

Ken Hom in al jou weë, dan sal Hý jou paaie gelykmaak. (Spreuke 3:6, OAB)

Die woord “gelykmaak” is ‘n direkte vertaling uit ou Hebreeus. Dis ‘n wonderlike werkwoord wat saam met pad gebruik word. Dis nie net ‘n pad maak nie; dis ‘n pad wat gelykgemaak is.

Dit is so anders as wat mens in die gange van selfhelp-seminare en agendas vir “wellness” hoor. Jy moet jouself ontwikkel en jou pad uitwerk. Jy moet dit op jou eie kan maak.

Die almagtige Skepper-God sal jou pad uitwerk. Sy vinger sal voor jou uitgaan. Wat ‘n verligting!. Hy vra nooit dat jy jou brein afskakel of enige denk- en uitvoerende vaardighede uitskakel. Hy sal jou besluite rig en jou van die regte pad oortuig as jy jou lewe oorgee en op Sy liefde en genade staatmaak. Dit is die waarborg vir sukses. Dit is die sekerheid van ‘n uitmuntende lewe in God se oë en in die oë van die mense.

God roep ons uit na:

  • blydskap– ongeag enige omstandighede (Nehemia 8:10)
  • liefde – Hy het Sy lewe afgelêen ons kenmerk is ons liefde vir mekaar.

‘n Slaaf van God was ‘n eretitel wat deur Moses, Joshua, Dawid en Paulus gebruik is. Jesus kom met ‘n nuwe konsep – ver groter: julle is vriende.

Abraham is God se vriend genoem (Jesaja 41:8). God het met Moses gepraat soos met ‘n vriend (Exodus 33:11).

In die tyd van die Romeinse ryk was daar ‘n uitgekose groep wat die “vriende van die Keiser” genoem is en te alle tye toegang tot hom gehad het. Hy het met hierdie vriende gepraat voordat hy nog met sy generaals en regeringsamptenare gepraat het. Dit was sy binnekring van lojale vriende.

Vriende word tot gesprek uitgenooi. Dit is baie anders as ‘n slaaf.

‘n Slaaf kon nie sy mening voor sy meester uitspreek nie. Jesus roep ons om Sy medewerkers te wees. Hy deel Sy hart, wat eintlik die hart van God self is, om volle deelnemers in Sy missie van die liefdeskoninkryk op aarde te wees. ‘n Slaaf was ‘n lewende instrument.

Ons is Sy ambassadeurs. Dink net aan die geweldige risiko wat Hy geneem het om feilbare mense Sy verteenwoordigers te maak. Ons wat die vrug dra is Sy advertensie in die wêreld.

Ons is lede van die liggaam van Jesus. Watookal ons in die Naam van Jesus vra sal Hy antwoord en uitvoer. Ons gebede is gegrond in die Woord van God. Gebede van geloof (Jakobus 5:15) is nie rympies van roetine met leë woorde wat afgerammel word nie. Ons woorde in gebed is die wortel van ons geloof in God. (Hebreërs 11:6)

Ons bid in die naam van Jesus. Ons kan niks teen Hom bid nie. Dit is nie towerwoorde nie. Die toets van gebed is die maat waarmee ons woorde in Sy karakter inpas.

Soek eers die koninkryk van God…(Matteus 6:33) en al die “ander dinge” sal vir jou bygevoeg word. Hoe dikwels is ons fokus nie op al die “ander dinge”, wanneer die karakter van Jesus wat in ons gestalte vind deur die gebed van geloof, ons sal gee wat ons nodig het en soveel meer as wat ons ooit kon bid of dink.

God can do anything, you know—far more than you could ever imagine or guess or request in your wildest dreams!  (Efesiërs 3: 20, The Message)

God is goed – altyd! Ons gebed vir voorsiening is altyd in Sy wil. Hy weet die beste. Dit is soms moeilik om te verstaan of te verduidelik, maar God heers oor die misterie en soms is Sy pad in ons lewe misterieus. Hy is God. Hy is ‘n goeie ouer en sal nie, soos sommige onwyse aardse ouers, die vinnige sportmotor aan ‘n 15-jarige arrogante tiener gee om mee te spog en te verongeluk nie.

Ons leef in kontras met die wêreld. Ons kan nooit in harmonie met die wêreld wees nie. Ons waardes en lewensbeginsels verskil diep van die gemeenskap waarin ons leef se waardes. In die eerste eeu is die Christene vervolg en ter dood veroordeel. In die woorde van die Engelse digter, Sir William Watson: the panting huddled flock whose crime was Christ.

Wat van vandag?

Ons is gewaarsku. Jesus het gesêons sal vervolg word om Sy ontwil. Vandag gebeur dit nie net fisies in sommige dele van die wêreld nie, maar ook in woorde deur die media en die gemeenskap, wat leef en praat in oposisie teen God.

Die Romeine het die Christene gehaat omdat hulle gedink het hulle is dislojaal teen die Ryk. Die Romeinse Ryk was groot. Die Romeine het God nie geken nie en die Jode het nie hulle geloof gedeel nie. Dit was eintlik logies dat die keiser self gedink het hy is ‘n god. Caesar-aanbidding was ‘n gemaklike manier om ‘n mate van eenheid onder die groot verskeidenheid gemeenskappe te bewerkstellig. Die gees van Rome was die godin Roma wat die ryk gesimboliseer het. Rome het hulle regstelsel en administrasie so goed bedryf dat die gewone mens gevoel het dat sy lewe is gemakliker terwyl daar met seerowers en misdadigers afgereken word. Die Pax Romana het waarlik vrede gebring.

Caesar-aanbidding het spontaan in klein-Asië begin. Niemand kon dit stop nie, selfs nie die keiser self nie. Die voordele van die eenheid wat dit gebring het, was voor die hand liggend. Een maal elke jaar het alle nie-Romeine wierook gebrand het verklaar dat die keiser God is. Dan het hy ‘n serftifikaat by die plaaslike magistraat gekry en kon die res van sy tyd enigiemand of iets van sy eie keuse aanbid. Die jaarlikse ritueel was ‘n groot probleem vir die Christene.

Die Jode het lasterlike skinder oor die Christene versprei. Nero se gunsteling akteur en sy owerspelige keiserin, Poppaea, was Jode. Hulle het in sy oor gefluister en die skuld vir al sy eie onwysheid aan die Christen-beweging toegeskryf.

Christene is van allerhande dinge beskuldig soos:

  • rebelsheid en opstandigheidomdat hulle nie Caesar wou aanbid nie,
  • kannibalismeas gevolg van die leer van die nagmaal,
  • immoraliteitas gevolg van die liefdesmaaltyd waar die mense mekaar met die kus van vrede gegroet het,
  • geweldenaars omdat hulle die tweede koms van Jesus verwag het met die gepaardgaande natuurrampe soos vuur uit die hemel. Nero het hulle blameer vir die vuur in Rome wat soveel van die stad verwoes het,
  • verdeling van families omdat die besluit vir Jesus verdeeldheid onder familie gebring het.

Vandag ondervind ons ‘n geweldige aanval op ons waardes en lewensbeginsels. Dit is ‘n ander benadering. Oor soveel eeue het die gemeenskap felle oordeel van georganiseerde godsdiens ervaar, sodat hulle regverdig voel om die liefdelose kerk te verwerp. Dit is ook so dat die sekulêre wêreld die onderskeid van die ware kerk aanvoel en die ingeboude oordeel wat ware liefde bring, haat. Die verwerping van liefde bring oordeel oor jouself. Dit is ‘n natuurlike gevolg en nie die bedoeling van die persoon wat ‘n goddellike lewe ly nie.

Ons leef met die durf om anders te wees. Ons ken die waarheid. Ons leef in liefde sodat ons die wêreld met liefde kan wen.

Kennis bring verantwoordelikheid (Johannes 15:22-25). Jesus het ons God se hart gewys. Ons het geen verskoning nie. Ons weet hoe God is. Hoe sal ons Hom ooit verwerp? Jesus het onvoorwaardelike liefde en genade geleef.

Hy het sonde ontbloot maar daarmee saam ook die uitkoms vir sonde voorsien. Gaan ons dokter toe, kry die diagnose en voorskrif en ignoreer dan die medisyne?

Ons nie alleen nie. Jesus verseker ons weer en weer. Dis nie nodig dat ons enigiets alleen doen nie. Ons het die belofte van die Vader– die HELPER – die Gees van Waarheid (Johannes 15:26-27)

Is dit nie ‘n troos nie! Dis nie ons eie pogings nie. Dit is maar weer oorgawe en rus in Jesus wat ons verander. Dit is die Heilige Gees wat in ons beweeg om Jesus gestalte in ons te gee.

‘n Ware getuie kan net effektief bedien as sy woorde gevorm word in die tyd wat hy in die teenwoordigheid van God spandeer.

Geeswoorde kommunikeer waarheid onderbewustelik.

Ons innerlike oortuiging is ware geloof. Dit kom as ‘n reaksie op Jesus sodat die wonderwerk in ons innerlike mens plaasvind.

Ons getuienis is die woorde van waarheid waarna die wêreld smag.

 

176. Sing vir die wingerd.

Posted on by

0

[Johannes 15]

Jesus gebruik die beelde en simbole uit die tradisie van die Jode om Sy beginsels te verduidelik. Baie van Sy stories vind hulle oorsprong in die landbou en seisoene van die landboujaar omdat die mense se lewens daardeur bepaal is. Die seisoene van saai en oes lêaan die kern van die Koninkrykswette, die groot ratte van God wat in ons guns roteer. Oor en oor in die Ou Testament is Israel as ‘n wingerd of ‘n wingerdstok uitgebeeld.

Ek wil sing oor Hom wat ek liefhet, ek wil my liefdeslied sing oor sy wingerd:Hy wat ek liefhet, besit ‘n wingerd op ‘n vrugbare heuwel.(Jesaja 5:1-7)

Toe Ek jou geplant het, was jy ‘n goeie wingerdstok, opreg gekweek, maar hoe het jy nie verander in onkruid, in ‘n wilde wingerdstok nie!(Jeremia 2:21)

Ook Esegiël (15:18 en 19:10) vergelyk Israel met die wingerd.

Israel was ‘n welige wingerdstok. Sy vrugte was geil… (Hosea 10:1)

U het ‘n wingerdstok in Egipte uitgehaal en dit hier kom plant nadat U die nasies uitgedrywe het.(Psalms 80:9)

My heel gunsteling vers uit Jesaja (27:2,3) stel dit so:

Daardie dag moet julle sing van die goeie wingerd; Ek, die Here, sorg daarvoor: Ek lei dit gereeld nat, dag en nag staan Ek wag daarby sodat niemand dit kan beskadig nie.

Die wingerd het die simbool van Israel geword. Dit was die embleem op die muntstukke van die Maccabees oorwinning. Een van die versierings van die Tempel was die groot goue wingerdstok voor die heilige deel. Verskeie ryk tempelgangers het geëerd gevoel om ‘n bydrae te maak in die vorm van nog ‘n tros of dalk net een goue druif.

Wingerde was algemeen in Palestina en is nog steeds vandag. ‘n Wingerd het aandag nodig om die beste te lewe. Hulle groei in terasse sodat die grond skoon en dreineerd bly. Soms het ‘n wingerd sommer oor die ingang van ‘n huis gegroei. Snoei en goeie sorg was roetine sodat die beste oes verwag kan word. Jong wingerdstokke word so gesnoei dat hulle eers na drie jaar toegelaat word om vrug te dra. Die snoeiproses help hulle wortels en stam om sterk te word om die swaar vrug van later te dra. Takke wat nie vrug dra nie, word teruggesnoei sodat hulle nie die krag uit die plant trek nie. Jesus het geweet dat die wingerd geen vrug dra as dit nie gesnoei word nie.

Die wingerdhout was goed vir niks. Dit was sag en is in groot hope verbrand. Dit is nie eers op die Tempelaltaar gebruik nie.

Jesus verklaar dat Hy die bron van ware lewe is. In Hom kan die wingerd vrug dra. Die Jode was takke, maar sonder vrug. Hulle wou nie luister nie en het verlep en doodgegaan. Christene kan so maklik in naam alleen godsdiens bedryf. Dit is nie die ware wynstok nie. Hulle is kragtelose verraaiers van geloof.

Paulus sê dit prontuit:

Hulle sal nog die uiterlike skyn van die godsdiens hê, maar die krag van die godsdiens sal hulle nie ken nie. Bly weg van sulke mense af. (2 Timoteus 3:5)

Die ware kerk leef die krag van Jesus. Eerder niks as die twyfelagtige, dubbel-hartige, gelooflose, kragtelose kerk. [Kerk van Laodicea – Openbaring 3:15,16]

Wat dink jy as jy die woord “snoei” hoor? Is jou reaksie positief of negatief?

Die snoei van ‘n wingerd is ‘n fyn werk vir ‘n spesialis met kennis en ondervinding. Die komplekse taak is baie goed in die antieke ensiklopedie oor Natuurgeskiedenis van Plinius die Ouere, ‘n vriend van die Romeinse keiser Vespasianus, beskryf.

Thus there are two kinds of main branches; the shoot which comes out of the hard timber and promises wood for the next year is called a leafy shoot or else when it is above the scar [caused by tying the branch to the trellis] a fruit- bearing shoot, whereas the other kind of shoot that springs from a year-old branch is always a fruit-bearer. There is also left underneath the cross-bar a shootcalled the keeper—this is a young branch, not longer than three buds, which will provide wood next year if the vine’s luxurious growth has used itself up—and another shoot next to it, the size of a wart, called the pilferer is also left, in case the keeper-shoot should fail.

In die Griekse teks word die woord kathairei (die werkwoord) en katharoi (die byvoeglike naamwoord) vir “snoei” gebruik.

Volgens die woordeboek beteken kathairei om skoon te maak vir genesing en verligting. Dit beteken ook om vry te maak van onderdrukte emosie en spanning. Soms word dit medies gebruik vir reininging van ‘n liggaam, ook aan die binnekant, om genesing te bewerkstellig.

The Message van Eugene Peterson stel dit so:

“I am the Real Vine and my Father is the Farmer. He cuts off every branch of methat doesn’t bear grapes. And every branch that is grape-bearing he prunes back so it will bear even more. You are already pruned back by the message I have spoken . . . “ (John 15:1-3 (The Message))

Ons is alreeds gesnoei deur die woorde van die Evangelie. Jesus was ons met Sy woord.

…that He might sanctify and cleanse her with the washing of water by the word,(Ephesians 5:26)

In Christus is die geheim en die misterie. Die woorde van Jesus is ons reiniging. Die Woord snoei ons in Sy beeld sodat ons nie as wilde lote groei nie.

Hy snoei ons sodat ons verligting kan ervaar. Ons aardse laste word weggesny.  Ons beheptheid en gebukkenheid onder die statusvereistes, die rykdomvereistes en die gedragvereistes van die goddeloosheid om ons, word weggesnoei tot groot verligting van ons siel – denke, emosie en wil. Wat ‘n bevryding!

…en nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe. Die lewe wat ek nou nog hier lewe, leef ek in die geloof in die Seun van God wat sy liefde vir my bewys het deur sy lewe vir my af te lê. (Galasiërs 2:20)

For as many of you as were baptized into Christ have put on Christ.(Galatians 3:27)

Ons identiteit is Christus:

Dit maak nie saak of iemand Jood of Griek, slaaf of vry, man of vrou is nie: in Christus Jesus is julle almal één. (Galasiërs 3:28)

Elke seën in Christus is ook ons s’n sodat ons vrug kan dra.

Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! Hy het ons in Christus geseën met al die seëninge van die Gees wat daar in die hemel is. (Efesiërs 1:3)

‘n Kind het sorg en voeding nodig, kommunikasie, leiding en ‘n huis om in te bly. Kinders op hulle eie sal krepeer.

Lewe in Jesus het dieselfde dinge nodig. Daar is niks as ons nie met Hom kommunikeer en Sy lewe volg nie. Ons kan nie in twee huise groei nie. Dit bring verwarring en verwerping. Dit is slegs as ons kies in watter huis ons wil groot word en ‘n gehoorsame kind is wat aan die leiding en dissipline van ons liefdevolle Vader onderwerp, dat ons in staat is om effektief en uitnemend te lewe.

175. O die wonder van die asem van God.

Posted on by

0

[Johannes 14]

First this: God created the Heavens and Earth—all you see, all you don’t see. Earth was a soup of nothingness, a bottomless emptiness, an inky blackness. God’s Spirit brooded like a bird above the watery abyss.  (Genesis 1:1,2, The Message)

Hy was altyd en sal altyd wees – die derde persoon in die Drie-eenheid. Ek moet erken dat die leer van die Drie-eenheid vir my  nog altyd maar moeilik was om te verstaan. By tye het ek gedink ek sal maar net aanvaar wat hulle sê, maar soms kon ek net nie my kop om dit kry nie. Miskien is daar selfs vandag nog iets wat ek nie heeltemal verstaan nie.

My dierbare Sondagskoolonderwyser het dit een manier verduidelik. Hy het gesê  dis soos ‘n appel. Daar is die skil, die vleis en die kern met die pitte. Saam noem ons dit ‘n appel en dis een ding. Apart is dit appelskil, afgeskilde appel en ‘n appelstronkie. So is dit ook met die Drie-eenheid. Dit is God, die Vader, God, die Seun en God, die Heilige Gees. Saam is hulle God.

In my kop was dit nog steeds drie aparte wesens. Stadig het ek meer geleer. Ek het besef die Heilige Gees is die asem van God, veral in die leer rondom die droë beendere in Esegiël 37. Lees die wonderwoorde in The Message:

God, the Master, told the dry bones, “Watch this: I’m bringing the breath of life to you and you’ll come to life. I’ll attach sinews to you, put meat on your bones, cover you with skin, and breathe life into you.You’ll come alive and you’ll realize that I am God!”

In die volgende verse is dit duidelik dat die asem lewe gee.

“Prophesy to the breath. Prophesy, son of man. Tell the breath, ‘God, the Master, says, Come from the four winds. Come, breath. Breathe on these slain bodies. Breathe life!’” So I prophesied, just as he commanded me. The breath entered them and they came alive! They stood up on their feet, a huge army.

Dit is duidelik  – net soos Genesis 2:7:

God formed Man out of dirt from the ground and blew into his nostrils the breath of life. The Man came alive—a living soul!

Toe kom ek op die pragtige Kersstorie van Max Lucado af: An Angel’s story, wat ek kan aanbeveel as ‘n voorlesing vir Oukersaand of iewers rondom Kersfees. Dit was toe eers dat ek die volheid van die reïnkernasie begryp. Jesus is God self; Sy saad in die maagd. Daarom kan ons sê: Immanuel – God met ons.

Op hierdie stadium van my lewe glo ek God het ons Sy hart in die lewe en aard van die man Jesus op aarde gewys. Jesus het die woorde van lewe ge-asem om die lewe wat God bedoel in die mense in te blaas. God het nie Sy kind laat sterf nie: God self het gesterf. Die verhouding van ouer kind, waarin God Jesus Sy seun noem, het die onomkeerbare en onbreekbare band tussen die Godheid figure uitgebeeld.  Jy kan nie kindskap ontdoen nie.

Die Heilige Gees is God se asem; die universele bron van lewe.

Hier in Johannes 14 laat Jesus die verlore bewustheid van die Heilige Gees herleef. Hy verduidelik die rol van die Heilige Gees in ons. Hy belowe ‘n Helper.

Ons leef nie ons lewens alleen nie. Die Heilige Gees is in ons. Die Griekse woord is parakletos.Dit is ‘n woord vol betekenis-nuanse en amper onmoontlik om presies te omskryf. Dit sluit trooster, helper, gunstige getuie, kennersadviseur, bemoediger, altyd beskikbaar in tye van nood, alles in.

Trooster kom van die Latynse woord fortis, wat braaf beteken. Die Heilige Gees maak ons braaf. Hy stel ons in staat om hierdie lewe te hanteer en as oorwinnaar te triomfeer. Watookal moeilik is, al die swaar tye en take – ons het bonatuurlike hulp.

Jesus sal ons nooit alleen laat nie – sonder ‘n ouer waarvoor die Griekse woord maklik herkenbaar is: orphanos.  Mens hoor dikwels die lering oor Christene wat ly aan ‘n weesgees. Hulle is kinders van God wat nie die volheid van die erflating van Jesus besef nie, altyd streef na meer en sukkel om oorwinning te smaak.

Jesus praat hier oor sy terugkoms. Hy bedoel Sy verskynings na die Opstanding en hulle ervaring van die opgestane Jesus. Jesus maak ons geestelik lewendig wanneer Sy gees in ons binneste woon – dit is wedergeboorte.

Ons het die Opstandingskrag in ons.

Omdat die Gees van Hom deur wie Jesus uit die dood opgewek is, in julle woon, sal Hy deur wie Christus uit die dood opgewek is, ook julle sterflike liggame lewend maak deur sy Gees wat in julle woon.(Romeine 8:11)

In die volgende gedeelte raak Jesus aan belangrike beginsels. (14:18-24)

Liefde is die fondament van alles.

Gehoorsaamheid is die bewys van liefde.

Liefde en gehoorsaamheid hou ons veilig in die volle openbaring van wie Jesus is. Jesus is die opgestane Christus en die finale openbaring van God.

Hou die voorskrifte. Geen boosheid kan ooit Jesus ontvang nie.

In die volgende gedeelte praat Hy weer oor die Heilige Gees. . (14:25-31)

Die Heilige Gees leer ons alles wat ons moet weet. Dit is die manier om volwasse te word – ‘n ontvanger van kennis, ‘n wese wat leerbaar is – dieper en dieper in die waarhede van God. Ons kan nooit ooit terugsit en ontspan oor ons kennis nie. Daar is altyd meer. Die avontuur sal nooit eindig nie.

Die Heilige Gees sal ons herinner aan alles wat Jesus gesêhet. Jesus is die waarheid en ons het Sy woorde nodig. Sy woorde is die Brood van die Lewe. Ons het die Heilige Gees nodig om die lewe se praktikaliteite te hanteer.

Dit is die Gees wat iemand lewend maak; die mens self kan dit nie doen nie. Wat Ek vir julle gesê het, kom van die Gees en gee lewe.(Johannes 6:63)

Die toegepaste waarheid is wysheid.

Die Heilige Gees help ons om die waarheid te leef. Ons optrede is in volle onderwerping aan Sy krag en leiding.

Jesus gee vrede. Shalom beteken nie net die afwesigheid van moeilikheid nie. Dit beteken soveel meer. Dit beteken alles tot die hoogste goed vir die persoon wat met hierdie woord geseën word. Jesus se vrede is die vrede van oorwinning, die oorwinnaar se vrede en nie die onwillige onderwerping om uit die moeilikheid uit te bly nie. Dit is ‘n vrede wat in ons harte heers sonder inagneming van die omstandighede.

Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en met danksegging aan God bekend. En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus.(Filippense 4:6,7)

Ons toekoms is vryheid van vrees en angs en alle aardse beperkinge wat ons weerhou van die glorie van Jesus in ons. Na die dood het ons die hoop op iets beter. In die krag van die Heilige Gees word ons verander om die volheid van die seën te ontvang. God blaas lewe en waarheid in ons.

Jesus het geweet die kruis is die finale stryd. Sy dood was oorwinning, nie tragedie nie.

Die kruis was die finale wraak op sonde en die redding en regverdiging uit die greep van enige boosheid. Dit was wel vernedering en pyn, maar dit het die grootste simbool van gehoorsaamheid en liefde in die ganse geskiedenis geword. Jesus se lewe se hoogtepunt was die kruis. Alles wat Hy gedoen en gesêhet, het in die kruis gekulmineer.

 

“Until you have given up your self to Him you will not have a real self. Sameness is to be found most among the most ‘natural’ men, not among those who surrender to Christ. How monotonously alike all the great tyrants and conquerors have been: how gloriously different are the saints. . . . Nothing in you that has not died will ever be raised from the dead. Look for yourself, and you will find in the long run only hatred, loneliness, despair, rage, ruin, and decay. But look for Christ and you will find Him, and with Him everything else thrown in.”

CS LEWIS

 

 

 

 

 

 

 

 

174. Nalatenskap van liefde.

Posted on by

0

[Johannes 14]

Dit is gans onmoontlik om die skoonheid, krag en liefde van die woorde van Jesus in hoofstukke 14 tot 17 in Johannes te beskryf. Daar is net nie genoeg tyd in die lewe van enige mens om ten volle die impak van die woorde van Jesus se nalatenskap aan ons in hierdie gedeeltes te begryp nie.

Ons moet onthou dat hierdie Evangelie nie geskryf is as ‘n verslag van Jesus se lewe nie, eerder as ‘n interpretasie en illustrasie van Sy karakter en persoon. Soveel jare na Sy bediening op aarde, skryf Johannes ‘n opsomming van Sy lering oor ‘n tydperk van drie jaar, lewend gemaak deur die Heilige Gees oor die diepste wese van Sy woorde wat ons in oorwinning en transformasie lei, sonder om ooit ‘n slagoffer van omstandighede te wees.

Terwyl ons dit lees is dit ‘n kuier by Jesus self, saam met Hom aan die tafel by die aandete; aan Sy voete; naby Sy stem; op die strand met ‘n spontane visbraai; langs stille waters op groen weivelde; by die feesmaal waarvan Hy self die tafel dek, terwyl ons ontspan in die greep van Sy goedheid en genade oor alles wat ons is en doen.

Dit is die eerste in die lang gesprekke tussen Jesus en Sy dissipels wat Johannes skryf. Dit gaan oor die kern van Sy verhouding met Sy Vader en met hulle. Dit is die verstommende woorde van afskeid voor Hy sterf. Hy het geweet hulle wêreld gaan inmekaar tuimel.

Daar is net een ding om te doen wanneer tragedie en skok ons laat steier: vertrou God bo alles. Daar is ‘n tyd wanneer ons moet glo wat ons nie kan bewys nie en aanvaar wat ons nie verstaan nie.

As ons, in daardie donkerste uur, kan glo dat dinge gaan uitwerk en liefde alles beheer, word selfs die ondraaglike draaglik. Daar is ‘n glinstering van lig in die donkerste duisternis.

As ek darem nie geglo het dat ek die goedheid van die Here sal sien in die land van die lewendes nie …!Vertrou op die Here! Wees sterk en hou goeie moed! Ja, vertrou op die Here!  (Psalms 27:13,14)

Maak jou oë toe – hierdie oomblik. Jou profetiese woord vir nou is:

Laat jou hart nie onsteld word nie.

Jesus sê: Glo in God, glo in My. Jesus is die bewys dat God ons alles sal gee.

Hy het sy eie Seun nie gespaar nie, maar Hom oorgelewer om ons almal te red. Sal Hy ons dan nie al die ander dinge saam met Hom uit genade skenk nie?(Romeine 8:32)

Wonings is blyplek, monai in Grieks.

Eenvoudig en pragtig beteken hierdie woorde dat daar plek vir almal is. Maak nie saak hoe oorbevolk en ingedruk hierdie ou aarde is nie, God het plek vir almal by Hom. Daar is geen moontlikheid van verwerping oor spasie nie.

Jesus is eerlik – ek sou dit vir julle so gesêhet. Dit is woorde om op staat te maak in alle omstandighede vir alle tye. Daar is geen valse voorwendsels nie. Jesus sêdit en al die antwoorde wat ons ooit nodig mag hê,is in Sy woorde. Hy is eerlik oor alles. Hy praat oor die eise van dissipelskap (Lukas 9:57-62). Hy het voorspel dat daar vervolging, haat en dood sou kom (Matteus 10:16-22). Hy was oop oor die kruis wat Hy en hulle moes dra. (Matteus 16:24).

Hy het hulle vertel van glorie en pyn en hulle uitgedaag om ‘n lewe van uitnemendheid te leef.

Jesus gaan om ‘n plek te berei. Hy maak die pad. Hy is die voorloper (Hebreërs 6:20).

Hy praat van Sy uiteindelike triomf. Hy kom weer. Die geskiedenis verloop soos Hy bepaal met ‘n groot klimaks.

Die hemel is waar Jesus is, saam met Sy Vader. Dit is ‘n misterie maar daar is geen vrees en geen onsteltenis waar Hy is.

Thomas vra die vraag. Hy verstaan nie die voorspelling dat Jesus weggaan nie. Vrae van mense bring altyd diep en wonderbare antwoorde van Jesus. Moenie bang wees om te vra nie. Hy weet in elke geval die vraag is in jou hart. Hy is die groot Leermeester. Hy sal Sy hart oopmaak. Vra en vir jou sal gegee word– is die belofte.

When I lay these questions before God I get no answer. But a rather special sort of ‘No answer.’ It is not the locked door. It is more like a silent, certainly not uncompassionate, gaze. As though He shook His head not in refusal but waiving the question. Like, ‘Peace, child; you don’t understand.” CS LEWIS

Niemand wat soek sal ooit minder ontvang as wat hy verwag het nie – eerder soveel meer as wat hy ooit kon dink.

Die antwoord op Thomas se vraag is een van die sewe EK IS – verklarings. Hy is alles. Hy verduidelik dit aan die hand van drie grootse konsep-woorde.

Hy is die WEG. Hy is die vervulling van al die profesië van ouds. Hy wandel saam met God (Deuteronomium 5:32,33). Hy draai nie weg van God af nie (Deuteronomium 31:29). God belowe sy stem om te lei en rig: Dis die pad; loop hierlangs. (Jesaja 30:21). Daar is ‘n heilige hoofweg (Jesaja 35:8).

Ons gebed is soos die Psalmis: Leer my u wil, Here, en lei my op ‘n gelyk pad sodat my vyande nie hulle sin kry nie.(27:11)

Hy is die WAARHEID. Dit ego in die Psalms.

Leer my u pad, Here, ek wil wandel in u waarheid; leer my U met toewyding dien.(86:11)

For Your lovingkindness is before my eyes,
And I have walked in Your truth.(26:3)

I have chosen the way of truth;
Your judgments I have laid before me.(119:30)

Bo alles is ‘n mens se karakter die uitstaande aanduiding van waarheid. Morele waarheid kan nie net in woorde oorgedra word nie. Jesus is die volmaakte Een. Hy is die waarheid self.

Waarheid is egtheid, geldigheid en juisheid. In die filosofiese denke van die wêreld se grootste denkers het elkeen met sy eie toeligting die eenvoud van definisie bemoeilik. Waarheid word gemeet aan ‘n getroue standaard en eerlikheid in karakter en woorde. Die standaard is so ver moontlik die feitelike, verifieerbare gebeure of realiteit.

Daar is na alles net een persoon in die ganse geskiedenis van die mensdom wat gesê het: Ek is die waarheid. [Bodemklippe 163]

Hy is die LEWE. Liefde het gewys wat ware lewe is. Oor eeue het hulle na die ware lewe gesoek. Nou het hulle dit gevind. Hy is die weg na God en God is die skepper van lewe.

For the commandment is a lamp,
And the law a light;
Reproofs of instruction are the way of life,(Proverbs 6:23)

You will show me the path of life;
In Your presence is fullness of joy;
At Your right hand are pleasures forevermore.(Psalms 16:11)

Johannes 14:7-11: Ons sien God in Jesus.

Hy sê dit in soveel woorde. As ons Hom geken het, het ons die Vader ook geken. As ons Hom gesien het, het ons die Vader ook gesien.

Ware wonder woorde. God is onsienlik. Geen mens het God nog ooit gesien nie. Die verskille en afstand tussen die mens en God is net te onoorkomelik. Hier sêJesus eenvoudig dat in Hom ons die Vader ook kan sien. Hy is God op aarde;God tussen die siekes en ellendiges; God tussen die gewone mense; God in ons huise; God in die gebrokenheid, siekte en dood; God in ons feeste en suksesse.

God is Jesus, tussen ons, by ons, met ons om ten volle met elke stryd van hierdie lewe te identifiseer. Hy ken die alledaagse.

Sit jou verbeelding aan die werk: Jesus as ‘n mens in jou elke dag roetine.

Hy ken stryd en boosheid. God ken ons pyn. Liefde het Hom pyn veroorsaak toe Hy aan daardie kruis gehang het. Hy het die littetekens van Sy liefde.

God aan ‘n kruis.Daar is niks in hierdie wêreld wat eers in ‘n geringe mate daarmee vergelyk nie. Dit is maklik om ‘n God van oordeel en straf op te dink. Niemand het ooit gedink aan die moontlikheid van God aan ‘n kruis nie, Was daar al ooit iets naby aan so ‘n offer in enige ander godsdiens in die geskiedenis van die mensdom?

Jesus word aan Sy dade en woorde getoets. Hy het aan Johannes se dissipels gesêhulle moet aan Johannes in die tronk die wonderwerke gaan vertel (Matteus 11:1-6). Hy maak slegte mense goed. Bekering en ‘n hartsverandering in ‘n mense is nog steeds vir my die grootste wonderwerk.

Hier sê Jesus die ondenkbare:

Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, wie in My glo — die werke wat Ek doen, sal hy ook doen; en hy sal groter werke doen as dit, omdat Ek na my Vader gaan. (OAB)

Groter werke is moeilik om te glo – kan dit ooit wees? Jesus was ‘n wonderwerker. Hy het wonderwerke in die alledaagse ingebou. Ons weet God is die bron van alle genesing – ook in en om mediese ingrype. Met die wetenskap en tegnologie word alles beter en beter.Elke vordering en ontdekking kom van God af en gebeur tot ons voordeel. In alles vind ons die bose wat afbreek, steel en vermoor en ons staan dit teë.

Ons maak die lewe beter met alles wat ons doen.

Ons wen die wêreld vir Jesus in ons alledaagse wanneer ons die wonderwerke wat Hy doen, leef. Die Christene het die kerk versprei – nie Jesus self nie. Hy doen Sy wonderwerke deur mense.

Gebed in Sy naam.

En wat julle ook al in my Naam mag vra, dit sal Ek doen, sodat die Vader in die Seun verheerlik kan word.

 As julle iets in my Naam vra, sal Ek dit doen.

Alle gebed word beantwoord. Daar bestaan nie so iets soos onbeantwoorde gebed nie. Die voorwaarde is: In Jesus se Naam – dit wil sêvolgens alles was Sy naam en karakter bepaal. In ooreenstemming met Sy naam is alles moontlik. Dit is hoekom ons Sy wil op aarde afbid.

In Jesus se naam is nie ‘n towerstokkie nie.

Dis die lewensbron van groter werke.

173. Betower om te verraai.

Posted on by

0

[Johannes 13]

Ons het al oor Judas gepraat. Ek al baie oor hom gedink, miskien selfs meer as oor enige ander dissipel. Ek wonder hoe dit moes gevoel het om Jesus eerstehands te ervaar veral as Hy die gemeenskap en kerk teengestaan het. Daar is geen twyfel dat Judas baie beïndruk met Jesus was. Hy het in sy hart geweet dat Jesus die sleutel tot die verwerkliking van die droom was – Israel se herstel en heerskappy onder die nasies.

Judas was gefokus op hierdie ideaal. Jesus het hom die verantwoordelikheid oor die geldsake gegee heel moontlik om vertroue te bou en hom in die binnekring in te trek. Jesus het natuurlik sy hart onderskei. Daar was ook indikasies dat hy nou nie juis die deursigtige finansiële administrateur van moderne tye was nie en dat daar misbruik van die geldsak was. Judas het saam met Jesus geloop oor ‘n tydperk van drie jaar en baie wonderwerke gesien. Hy het sy tyd gekies om op te tree, sonder om na die woorde van Jesus te luister. Hy het sy plan in aksie gesit sonder om die eenmalige uniekheid van daardie punt in die geskiedenis van die wêreld te onderskei,wat die Jode ingesluit het.

Om Judas beter te verstaan is dit nodig om terug te gaan na een van Jesus se gesprekke met Sy dissipels.  (Matteus 16:13-20)

Jesus vra ‘n maklike vraag: Wie sê die mense is ek? Maklike antwoord gee die dissipels: sommige sê Elia, ander Moses, party Johannes die Doper of ander meen dat Jesus een of ander nuwe profeet is.

Skielik maak Jesus dit persoonlik.

 Maar julle,” het Hy gevra, “wie, sê julle, is Ek?”

Wel, natuurlik sal die voortvarende Petrus dit uitbasuin.

 “U is die Christus, die Seun van die lewende God.”

Hierdie inpsirerende, Heilige Gees-woorde laat Jesus ‘n seën oor Petrus uitspreek wat oor eeue tot in ewigheid sal weergalm.

 Gelukkig is jy, Simon Barjona,” het Jesus vir hom gesê, “want dit is nie ‘n mens wat dit aan jou geopenbaar het nie, maar my Vader wat in die hemel is. En Ek sê vir jou: Jy is Petrus, en op hierdie rots sal Ek my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie. Ek sal aan jou die sleutels van die koninkryk van die hemel gee, en wat jy op die aarde toesluit, sal in die hemel toegesluit bly; en wat jy op die aarde oopsluit, sal in die hemel oopgesluit bly.”

Dit is openbarings-woorde van Petrus. Dit is wat ons begeer. Ons wil sien en praat soos wat die Vader in die hemel aan ons openbaar.

Jesus verklaar dat Petrus se insig wat in sy woorde uitkom die rots is waarop die kerk gebou word. Dit is nie Petrus self nie, maar sy insig wat die rotsfondament van die kerk is. Die kerk van Jesus is nie op ‘n mens gebou nie.

 Die kerk is gebou op die openbaring van wie Jesus is.

Onthou hierdie Rhema-woord (die gesproke woord van God in die hart van ‘n mens) van Petrus wanneer ons die maaltyd waar Jesus die dissipels se voete was, bespreek.

Judas tree heeltemal normaal op met sy bose plan ‘n diep geheim wat hy met niemand deel nie. As die ander dissipels geweet het, sou hulle hom probeer keer het.

Johannes was nader aan Jesus om te vra wie dit was wat Jesus bedoel het Hom sou verraai. Johannes noem homself die geliefde dissipel. Hy het geweet hoe lief Jesus hom het. Dit is weer eens openbaringskennis wat sy lewe bepaal. Jesus het nie Johannes meer as die ander liefgehad nie. Johannes het net besef hoe lief Jesus hom het.

Aan die gasheer se linkerkant was die plek vir die eregas. Judas het daar gesit. Dit was ‘n poging van Jesus om hom van sy plan te laat afsien.

Die gasheer het aan ‘n gas iets van die tafel af aangebied as uitnodiging tot gesprek.  Jesus het die stukkie brood in sous gedoop en dit vir Judas aangebied (13:26). [Vergelyk Rut 2:14 waar Boas Rut nooi om haar kos in die wynsous te doop.]

Weer en weer was die kans op versoening aangebied, maar Judas het toegelaat dat die duisternis oorwin.

Jesus het aanvaar dat die tyd verby is en dat Judas sal doen wat hy beplan om te doen. Die dissipels het nie besef wat aangaan nie. Hulle het seker gedink dat Jesus Judas uitgestuur het om aan die armes iets te gee soos dit die gewoonte was.

Toe Judas die brood by Jesus vat, het die duiwel in sy hart oorhand gekry. Hy was so obsessief oor sy eie plan dat hy Jesus se uitnodiging en liefde keer op keer verwerp het.

Johannes noem dat Judas in die naguitgegaan het om sy donker daad te verrig. Donker dade kies gewoonlik die duisternis vir uitvoering. Dit is simbolies van wat in sy siel aan die gang was. Weg van die teenwoordigheid van Jesus, is nag. Jesus is die Lig.

Dit verklaar die diep verskille tussen Petrus en Judas. Kom ons kyk na hulle rolle in die donker ure van Jesus se verhoor, voor die kruisiging.

Judas het behoort aan ‘n politieke party wat die Romeine met geweld wou uitdryf en ‘n onafhanklike Joodse staat uitroep. Na drie jaar saam met Jesus, het hy male sonder tal gesien hoe Jesus woedende argumente en selfs potensiele steniging vermy. Hy het net weggeloop al het sekere mense al klippe opgetel. Judas het besef dis ‘n wonderwerk dat hulle Jesus nie doodmaak nie.

Dit het hom laat dink om Jesus se hand te dwing en hom in konfrontasie met die Romeinse owerhede te bring. Dit sou ‘n wonderwerk afdwing en so Judas se visie tot werklikheid bring. Sy eie ambisie en toekomsvisie het sy ore doof gemaak vir die waarskuwings van Jesus dat Hy wel in hegtenis geneem en doodgemaak gaan word (Matteus 16:21; Markus 9:31; 10:33).

Judas het nie die tye onderskei nie. Hy wou Jesus “gebruik”.

Hy het sy 30 stukke silwer (die prys van ‘n slaaf op die mark) ontvang en die soldate na Getsemané gelei. Baie gou het Judas gesien dat dinge nie volgens sy plan verloop nie. Hy het Jesus se kalm oorgawe aan die soldate gesien en in verstomming aanskou hoe hulle hom na die hoë priester se huis neem. Later die nag, nadat Hy heen en weer tussen Pontius Pilatus en Herodus gestuur is, was ‘n aaklikge doodsvonnis die gevolg van die sogenaamde verhoor.

Judas was in doodspaniek. Sy hele plan het verkeerd geloop. Hy strompel terug na die kerkleiers met die woorde:

“Ek het gesondig. Ek het ‘n onskuldige man verraai.”  (Matteus 27:4)

Na ‘n hele drie jaar in Jesus se teenwoordigheid het hy nog nie besef met wie hy te doen het nie, die Christus, die gesalfde van God, die Een op wie die hele wêreld gewag het nie.

Hy sterf  deur sy eie hand, alleen en ontnugterd.

Sodra Judas die tafel verlaat praat Jesus uit Sy hart met die ander dissipels. Hy praat oor sy missie. Hy praat sodat hulle krag kry vir die donker ure van die kruisiging wat voorlê.

Die glorie van die kruis is seker. Gehoorsaamheid aan God is die heel belangrikste. Glorie kom deur gehoorsaamheid en vertoue is die fondament vir gehoorsaamheid.

God is teenwoordig in die ergste tragedie en “verkeerde” verloop van sake. God word verneder om verhoog te word, saam met almal wat Hom volg. Nogtans gaan Jesus heeltemal alleen kruis toe.

Sy afskeidswoorde is liefde.

Ek gee julle ‘n nuwe gebod: julle moet mekaar liefhê. Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê. As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is.”

In die lig van die gebeure by hierdie ete – die trotse pogings vir status en Judas se verraad, is dit die kragtige woorde van Jesus as oplossing vir al die stryd van die aand – LIEFDE.

Jesus het Sy dissipels liefgehad – met al die opoffering en vergifnis wat hulle nodige gehad het om saam met Hom te oorwin. Daar is geen twyfel dat Judas ook vergifnis sou kry, sou hy daarna uitgereik het.

Voortdurende liefde kan slegs oorleef in ‘n atmosfeer van vergifnis, selfloosheid en begrip.’

Die laaste woord van hierdie hoofstuk is aan Petrus.

Judas het Jesus verraai, Petrus het Jesus verloën – wat is die verskil?

Judas het koudbloedig sy aksies beplan, intensioneel en oor ‘n lang tydperk. Petrus was impulsief en swak in die oomblik van konfrontasie. Jesus het geweet hoe lojaal Petrus aan Hom was.

Jesus het Petrus liefgehad en geweet hoe lief Petrus Hom het. Jesus het geweet Petrus sal faal en weer opstaan. Sy swakheid het nie sy toekoms bepaal nie, net soos ons mislukkings nie ons toekoms bepaal nie. Sy liefde vir Jesus het sy toekoms bepaal.

In Petrus se uur van diepste vernedering en mislukking het sy openbaringskennis oor wie Jesus werklik is, hom staande gehou en teruggebring na sy broers toe. Hy was daar saam met hulle agter slot en grendel, baie vreesagtig, toe die skokkende, wonder-tyding van die opstanding kom. Hy was nie alleen nie. Jesus het vir Maria by die graf gesêom spesiaal vir Petrus te sêdat Hy opgestaan het.

Jesus het geweet wat Petrus sou word. Hy het geweet dat Petrus eendag braaf genoeg sal wees om dieselfde dood vir Hom te sterf.

Jesus sien wat niemand sien nie. Wat Hy in ons lewe doen, maak van ons iets wat niemand kan opdink nie.

 

 

 

172. Was die wêreld weg!

Posted on by

0

[Johannes 13]

“Pride must die in you, or nothing of heaven can live in you.” 

(Andrew Murray)

 

Gewoonlik kontrasteer Christelike beginsels op ‘n diep valk met die algemene praktyke van die gemeenskap waarin ons leef. Self-bevordering, selfvertroue en die formulering van ‘n eie beeld is vaardighede wat aangeleer word en in seminare uitgebou word, as instrumente vir suksesvolle promosie van wat ookal die ambisie-wortel voor die donkie is. ‘n Helder visioen van persoonlike doelstelling is noodsaaklik om individuele potensiaal te bereik.

Die konsep van dienende leierskap is reeds in sekulêre terme volledig beskryf en opgesom om op ‘n slim en amper skelm manier vir eie belang gebruik te word. Dit kan soms net so onderdrukkend voorkom as die outydse leierskapstyl met ‘n arrogante en verstikkende houding waarvan die onderdaan net wil wegkom. Diensbaarheid kan nageboots word. Die onegtheid en afwesigheid van liefde en nederigheid sal een of ander tyd uitbars.

Aan die ander kant is dienende leierskap met die liefde en nederigheid van ‘n ware dienaar, die oorspronklike konsep wat Jesus hier in Johannes 13 uitbeeld, kragtige, lewensveranderende optredewat ware grootsheid toon. Dit is verfrissend sonder pretensie of eiebelang. Dit is ‘n persoon wat homself onvoorwaardelik uitgiet vir die gemak en vertroosting van ‘n ander.

Dit is werklik die uitlewing van die moderne modewoord waaroor almal so gons: “mindfulness”.

Om neer te kniel en iemand se voete te was is sonder twyfel aksie wat op daardie spesifieke oomblik in tyd gerig is. Being in the momentis nog ‘n gonsfrase.

Jesus het geweet dat die kruis naby is. In dieselfde gedagte-oomblik het Hy geweet sy glorie en oorwining volg daarop. Hy het in die hoogste vorm van nederigheid opgetree, sonder ‘n sweempie trots.

Voetewas was slawewerk. Voete het vuil geword in die stowwerige paaie van ou Palestina. By die deur van meeste geboue was groot kanne water vir voetewas en dikwels ‘n slaaf wat die taak moes verrig. Enige mens in die antieke wêreld sou nie droom om dit vir ‘n ander persoon te doen nie. Jy het jou eie voete gewas of ‘n slaaf in diens van die gasheer het voete gewas.

Jesus was naby aan God en dit het Hom nader aan die mense gebring. Daarom kon Hy ‘n taak verrig wat almal met minagting bejeën het. Sy dissipels was in hulle kultuur vasgevang. Die gemeenskap het dikteer wat gedoen moet word, deur wie en hoe.

Jesus was in Sy bediening op aarde naby aan armoede en lyding. Sulke nabyheid bring ons ook in kontak met die mense onder wie ons Sy liefde, lig en lewe (die tema van hierdie Evangelie) kan uitleef.

Jesus het ook Judas se voete gewas. Dit was ‘n uitlewing van Sy vergifnis en liefde teenoor Judas, terwyl Hy geweet het Judas beplan die verraad.

Hierdie geleentheid, wat miskien die laaste maaltyd saam met Sy dissipels was, was vol trots en praatjies oor posisie. Heel moontlik sou niemand daar eers ‘n gedagte aan so ‘n takie gegee het nie. Jesus het gedoen wat niemand bereid was om te doen nie.Hy was die voorbeeld van nederigheid en diensbaarheid.

Hoe dikwels het daar nie al in kerke dispute en groot bakleiery oor posisies ontstaan nie? Hierdie toneel is ‘n les in ware leierskap, sonder ‘n gedagte aan status en aansien.

[In die Britse weermag eet die soldate voor die offisiere as hulle in die veld in aksie is.]

Die toneel van Jesus se optrede hier by Sy vriende is ‘n dramatiese en onvergeetlike les in nederigheid.

Nederigheid is teen-intuitiewe optrede. Ek kan werklik die boek van John Dickson met die titel Humilitasaanbeveel. Andrew Murray se boekie: Humility – the Beauty of Holinessskuif jou grense oor die onderwerp. Dit is ‘n kort en kragtige analise van die konsep en die miskonsepsies van die filosofie van ouds.

Nederigheid is die pad na ware bevordering en ‘n vergenoegde lewe. Vergenoegdheid is ‘n staat van vreugde en bevrediging. Dit is hoe Andrew Murray dit stel:

“Here is the path to the higher life: down, lower down! Just as water always seeks and fills the lowest place, so the moment God finds men abased and empty, His glory and power flow in to exalt and to bless.” 

‘n Gasheer het nooit voete gewas nie. Of ‘n slaaf het dit gedoen of die persoon self. Jesus is gemaklik om die gemeenskap se reëls te breek. Hy doen dit sonder om die gepaardgaande verleentheid te voel. Hy doen dit dikwels – die Joodse Sabbat (Markus 2:23-26); die Joodse vasdae (Markus 2:18-22); die Joodse wasvoorskrifte (Markus 7:1-20)).

Nederigheid is ‘n deug in die Christelike lewe (Lukas 22:27 en ook Matteus 5:5; 23:11,12). Die Griekse filosowe het egter nederigheid as swakheid afgeskryf.

Petrus se opmerking om heeltemal deel te wees van Jesus, kom in die skok van wat Jesus doen.Hy wil die aard van die toneel verander en Jesus laat dit nie toe nie. Petrus wil hierdie nederige taak spesiaal maak en ‘n spesiale aanraking van Jesus kry. Jesus verduidelik sodat almal verstaan.

Jesus se opmerking in 13:10 verwys na die doop.

En Jesus sê vir hom: “Hy wat klaar gebad het, is heeltemal skoon; hy hoef later niks meer as sy voete te was nie. En julle is nou skoon, maar nie almal nie.”

In die doop word ons hele liggaam gebad en dan is ons skoon. Dit is nie nodig om die doop te herhaal nie. Net ‘n “voetewas” van Jesus is nodig om deel te hêaan Hom.

Trots sal jou laat uitmis op die nederige maniere waarop jy deel word van Jesus. Jesus se pad is nie altyd die pad wat jy sal kies nie.

Dit is belangrik om Jesus se metodes te aanvaar en so deel van God se plan vir jou te word.

Judas se verraad is voorop in Jesus se gedagtes. Hy het geweet wat kom en dit was vir Hom swaar. (Psalms 41:9; 55:12-14)

Verraad is ‘n belangrike tema in hierdie gedeelte. Dit is die teenoorgestelde van liefde en lojaliteit (2 Samuel 9:7,13). Terwyl Jesus Judas se voete was wil Hy kommunikeer dat die tyd meer kritiek is as wat Judas besef. Judas was so op sy eie planne ingestel dat hy Jesus se houding en die dieper betekenis van die geleentheid gemis het.

Verraad kom dikwels van iemand naby aan jou. Dit is Jesus se laaste uitreiking na Judas.

Daar is so dikwels tragedie en hartseer in die uitspeel van die groter plan van God. Jesus aanvaar die “mislukking” om Judas se hart te raak.

Jesus is nie vermoor nie. Hy het gekies om te sterf. Die redding van die wêreld het God se hart gebreek. Dit is so duidelik in hierdie kleine kamee van ‘n aandete en ‘n paar vriende wat saamkom. Dinge is nie altyd so duidelik nie. Hoe kon hulle weet hoe betekenisvol daardie samekoms in die groter prentjie sou wees?

Die bitterheid van verraad het in dieselfde oomblikke as die glorie van liefde en lojaliteit uitgespeel. Al die getroue dissipels was getuies tot die grootste boodskap en Man van alle tye.

Ons het ook ‘n voetewas van Jesus nodig om die “huis” binne te gaan. Die huis is die simbool van die teenwoordigheid van God, daar waar Jesus is en jou verwelkom om saam met Hom aan ‘n tafel te sit. Kan jy aan Sy metodes onderwerp en toelaat dat Hy jou was? Dit mag dalk ‘n skok wees soos vir Petrus.

Kom bid saam met my ‘n nederige gebed: Here, laat U wil geskied op aarde soos in die hemel.

Dan eet ons saam in die hemel van Sy teenwoordigheid.

 

171. Verwarring soek sekerheid.

Posted on by

0

  1. Verwarring soek sekerheid.

[Johannes 12]

Weet ons werklik wat duisternis is? As daar hoegenaamd geen hoop vir ingrype of uitkoms is nie. Ek wonder of ons moderne westerse wêreld, waarvan die Christendom en die leer van ‘n almagtige God so ‘n integrale deel van die kultuur is, dat dit “daar” is selfs al glo ‘n persoon glad nie, weet watter verwarring die baie gode van die Griekse en Romeinse mitologie gebring het? Daar is soveel onbestendigheid in die denke oor die dieper dinge in die lewe. Wat is lewe? Wat is liefde? Wat is gevoelens? Wat is moraliteit? Wat is invloed? Net sodra hierdie denke ingewikkeld raak het die antieke wêreld ‘n mistiese verklaring probeer formuleer. Hoe is ons veronderstel om te lewe? Is daar ‘n perfekte lewe bereikbaar? Hoe kan dit bereik word?

Die Grieke het diep gedink. Hulle is vandag nog daarvoor bekend. Hulle filosowe het diep spore in die geskiedenis getrap, lank voor Jesus se lewe op aarde en is vandag nog bekend. Plato, Sokrates en Aristoteles is welbekende name in ons kultuur. Veral Plato het geskryf oor die onsienlike wêreld as perfekte replika van wat ons leef en die enigste manier om daar te kom is die dood.

Dit is in hierdie atmosfeer waarin Johannes skryf. Soos ons in die eerste hoofstuk van die Evangelie opgemerk het, skryf Johannes indirek om die Plato-denke te antwoord met die bekendstelling van Jesus as logos. [Bodemklippe 132]

Hier in Johannes 12:20-26 vra die Grieke na Jesus. Op hierdie stadium van sy lewe, woon Johannes in Efese en skryf met die Grieke in gedagte. Hy skryf in die besonder oor hierdie insident. Die Grieke was entoesiastiese reisigers in daardie tyd. Hulle was oral, Sommige het vir handel en besigheid gereis en ander vir filosofiese redes op soek na waarheid, wysheid en nuwe idees.

Hulle het veral die godsdienste van die wêreld ondersoek. Hulle soekende denke het na Jesus gevra.

Dit is weer eens Andreas wat hulle na Jesus toe bring. Miskien het hulle met Philippus gepraat omdat hy ‘n Griekse naam het, maar Philippus het hulle na Andreas toe gebring. Andreas het geweet dat Jesus altyd oop is vir vrae en ondersoekende denke. Hy het hulle met vrymoedigheid na Jesus toe gebring wat altyd bereid was om in gesprek te tree.

Jesus sê dat die krisis (die uur) het gekom en praat van die dood, wat vir die Grieke besondere betekenis gehad het. Hy noem Homself die Seun van die mens volgens Daniël 7:13. In Daniël se visioen is die wêreldmagte as wilde diere beskryf, wreed en verterend. Die nuwe koninkryk was sagmoedig en genadig, soos niks wat ooit was nie. Die simbool daarvan was ‘n mens, nie ‘n dier nie.

Die Jode het die Seun van die mens verwag. Soveel van die literatuur in die “profetiese stilte” in die 400 jaar tussen die Ou en Nuwe Testamente, het die droom lewend gehou. Hy sou die onoorwinlike heerser van God wees. Die Grieke het natuurlik geen Messiaanse verwagting gehad nie.

Jesus het met die Jode gepraat oor die kruis en sy glorie deur die kruis en hulle het dit misverstaan. Hy het gepraat oor offer en dood en hulle was nie bereid om te luister nie. Sy woorde het nie sin gemaak nie.

Aan die Grieke het Hy verduidelik dat lewe kom deur die dood net soos die koringkorrel, begrawe in die grond, daarna kom lewe, groei en vrug.

Om dood te wees vir jouself is die enigste weg na insig en begrip.

 Jou selfsug en eie belang maak jou ongeskik vir diens. . (Markus 8:35; Mattheus 16:25; Lukas 9:24;17:33)

Mense wat dien is groot in die koninkryk van God. Vir Jesus was Sy weg na glorie in die kruis.

Jesus se woorde oor lewe en dood het die grense van denke geskuif.

Johannes vertel ons nie van Getsemané nie. In hierdie volgende gedeelte (12:27-36) beskryf hy Jesus se pyn oor wat voorlê. Dit is waarlik durf – om te weet watter wreedheid voorlêen nogtans gehoorsaam te wees.

Sy woorde word die triomfantelike oorwinning oor die mag van die bose.

“Nou is Ek diep ontsteld. En wat moet Ek sê? Moet Ek sê: Vader, red My uit hierdie uur? Maar juis hiervoor het Ek gekom, vir hierdie uur.

 Hy bring die hemelse perspektief. Hy word die uiterste redder van mense en groter as wat enigiemand ooit kon voorsien.

Toe het daar ‘n stem uit die hemelgekom: “Ek het my Naam verheerlik, en Ek sal dit weer verheerlik.”

Die mense wat daar gestaan en dit gehoor het, het gesê dat daar ‘n donderslag was.Ander het gesê: “’n Engel het met hom gepraat.”

Vrees word oorwin by die hoor van God se stem. Die Jode het geglo dat God direk met die ou profete soos Samuel, Elia en Moses gepraat het. Teen die tyd van Jesus se lewe op aarde het niemand dit meer geglo nie. God se stem was duidelik hoorbaar by Jesus se doop (Markus 1:11), op die Berg van Verheerliking (Markus 9:7) en nou weer om Hom te versterk voor die kruis,

God praat met enigiemand wat gewillig is om te luister.

Daniël 7 praat van ‘n ewigdurende koninkryk. Hoe kon dit in die kruis eindig? Hy was veronderstel om die Prins vir tyd en ewigheid te wees ((Esegiël 37:25). Die heerskappy sou op Sy skouers wees (Jesaja 9:7). Hy sal op die troon van al die geslagte regeer (Psalm 89:5).

Jesus se dood aan die kruis sal Hom kroon in die harte van mense vir ewig. Dit was so anders as enigiets wat hulle kon verwag. Die kontras van Sy lewe teenoor die gemeenskap waarin Hy gebore is, het die geskiedenis vir altyd verander. Hy was nie net nog ‘n oorwinnaar wat die stryd gestry het en ‘n groot oorlog gewen het nie. Hy was die Oorwinnaar van alle tye en alle stryd.

Hy het lig in duisternis belowe en die skaduwêreld van die dood in die kollig geplaas. Die lewe van vrees, twyfel, verwarring en hartseer is nie die storie van die lewe in Jesus nie. Hy bring lig en vreugde in die gebrokenheid van hierdie lewe wat ewig standhou.

Johannes haal Jesaja 53:1-2 en 6:9-10 in die volgende gedeelte (12:37-41) aan. Dit gaan oor die ongeloof en moedswillige blindheid van die mense.

[Jesus noem dit dikwels in Matteus 13:14,15; Markus 4:12; Lukas 8:10 asook Paulus in Romeine 11:8; 2 Korintiërs 3:14]

Daar is altyd mense wat nie glo nie. Jesaja se hart het gebreek oor die ongeloof van die mense.

Vir die ou profete was God die bron van alles – selfs ongeloof. Hulle kon dit nie anders verklaar nie. God is groter as sonde – so ongeloof moes uit God kom.

In 12:40 is ‘n groot waarheid. Daar is niemand so blind soos hy wat nie WIL sien nie. Wanneer jy kies som nie te sien nie, is jou oë blind en jou hart hard.Die lewe maak nie sin nie en niks het betekenis nie. Begrip en wysheid is reeds verlore.

Daar is geen openbaring sonder belydenis nie.

Al ons besluite en keuses is ‘n Godgegewe gawe en kom uit Hom. Daarom is die verwerping van Sy genade so kragtig. Ons keuses vorm ons lewes. Ons het vrye keuse sodat ons kan liefhê. Sonder vryheid is liefde nie moontlik nie. Hy het die kruis gekies. Hy kon die kruis geweier het. Liefde het Hom laat kies.

Daarom verander ons as ons Hom kies en die kragtige oorwinning aan die kruis.

In die volgende gedeelte (12:42-50) word die skrikwekkende eiebelang en lafaardagtige optrede van die mense beskryf. Hulle het dalk geglo, maar kon dit nie verklaar nie. Hulle het die kerk gevrees.

Geheime dissipelskap is net nie moontlik nie. Iemand het gesê: “either the secrecy kills the discipleship, or the discipleship kills the secrecy.”

Dit was altyd die vrees om te verloor wat hulle bymekaar gemaak het. Hulle het besittings en status bo God gestel. Wat die mense sêwas lewensbelangrik. God is die Regter en oordeel oor die ewigheid. Hy kyk met ‘n hemelse perspektief en so moet ons ook. God oordeel in liefde en Hy oordeel regverdig. As jy die mense se opinie kies, dan oordeel die mens jou – met jaloesie, haat en onregverdigheid.

Die woorde wat Jesus hier praat is die laaste woorde wat Hy in die publiek praat. Hy vertel die mense van Sy vader. Hy praat nie oor Homself nie. In Hom word die mense aan God bekendgestel. As hulle na Hom luister, hoor hulle die stem van God.

Jesus het gekom om te red – God wil red. Liefde red. Maar…daardie selfde liefde oordeel die verwerping daarvan.

Waarheid sal oordeel. As jy weet wat die regte ding is om te doen, en jy doen dit nie, sal die waarheid oordeel.

Ons eie kennis sal ‘n getuie teen ons wees.

GEBED: Here, praat met my. Wys my die hart van Marta, Maria, Judas, die mense, die Fariseërs en die Sadduseërs, die kerkleiers en die Grieke wat waarheid soek. Laat die impak van die voorbeelde my ondderrig. Help my om te leer en te weet.

Wys my my wapens teen God, my harde skilpaddop-hart, my obsessie met status en welvaart en ander struikelblokke wat God se stem verdof. Help my om my liefde te leef en uit te druk en betekenisvol in my gemeenskap op te tree.

 

Jesus wys my JESUS.

 

170. Koning van vrede.

Posted on by

0

[Johannes 12]

Jesus is oppad Jerusalem toe.

Vir Hom om Jerusalem toe te kom in die tyd van die Paasfees is waarlik waagmoed. Hy het geweet Hy het diep “moeilikheid” met die owerhede. Blyplek was ‘n probleem in Jerusalem en baie pelgrims het in Betanië oorgebly in die tyd. Tyding oor Lasarus het vinnig versprei.

Die Romeine het graag ‘n sensus afgekondig. Hulle wou seker maak elkeen betaal belasting. Soos ons weet het Josef en Maria Bethlehem toe gereis vir ‘n sensus. In ‘n Romeinse sensus kort na die kruisiging is opgeteken dat sowat 256 000 lammers tydens die Paasfees geslag is. Gewoonlik het tien mense ‘n lam gedeel en daarom is die skatting op meer as 2,600 000 Jode in Jerusalem tydens die Paasfees. Jerusalem was vol en besig.

Die karakters in die stories om Jesus is altyd merkwaardig. Die inspirasie van die Heilige Gees gee ons die kleurvolle en dramatiese besonderhede van die mense sodat ons na soveel eeue nog met die mense om Jesus kan identifiseer.

Marta het ‘n maaltyd bedien. Mariahet Jesus met kosbare parfuum gesalf. Sy het haar heel beste oor Hom uitgegiet.

In haar bediening het Marta ook haar liefde vir Jesus uitgeleef. Sy was goed met wat sy gedoen het. Ek kan so met haar identifiseer, want ek voel ook ek moet ietsie te ete en te drinke voorsit om die gesprek te laar vloei. Ek weet een van my gawes van die Heilige Gees is gasvryheid. Ek sou spring om vir Jesus iets voor te sit. Tog voel ek daar is stille kritiek op Marta. Haar diens aan Jesus het haar buite hoorafstand van Sy stem geneem. Miskien was daar nie moderne oopplan kombuise nie. Ek hou van kook, maar ek hou ook van die geselskap.

Solank ons gawes en selfs ons bediening ons nie buite die bereik van die stem van God neem nie, kan ons met vrymoedigheid en passie voortgaan. Ek het al so dikwels my passie vir materiaal, binneversiering, kuns en mode aan die Here onderwerp en Hom gevra om dit in Sy koninkryk te gebruik. Ek is lief vir mooi goed en ek wil nie hêdit moet my van Hom af wegdryf nie.

Die mees belangrike ding in my lewe is om die stem van God te hoor. Ek wil hoor as ek lees, hoor as ek werk, hoor wanneer ek skryf en hoor wanneer ander mense om my is. Ek wil God “hoor” in die alledaagse.

Hoe leef ons ons liefde vir Hom?Dink daaroor.

Onthou dit kan in die kleinste, mees gewone en eenvoudigste take wees, soos om jou familie te versorg. Dit is altyd ons eerste roeping.

Jesus het dit self gesê. Ons moet Sy getuies wees in Jerusalem(ons gesin), Judea(ons familie en vriende), Samaria(die mense waarvan jy nie hou nie) en dan die res van die wêreld (Handelinge 1:8).

Maria was oorvloedig in haar offer. Dit was ‘n teken van verering om iemand se hoof te salf (Psalm 23). Maria het Jesus se voete gesalf. Haar nederigheid het haar aan Sy voete gebring. Sy het nie gedink sy is goed genoeg om Sy hoof te salf nie.

Liefde het haar vrymoedigheid gegee. Geen gerespekteerde vrou sou haar hare in die publiek los maak nie. Getroude vrouens het hulle hare bedek. Eintlik was dit net prostitute wat met hulle hare uitlokkend was. Maria was glad nie gepla met wat die mense sou dink nie.

Haar huis is gevul met die heerlike geur van die parfuum. Dit is wat met ons ook gebeur. As ons Jesus liefhet en eer, is ons die lieflike geur van liefde. Die kerk wat haar voorbeeld volg is waarlik die liggaam van Jesus.

Maar aan God die dank! Hy voer ons altyd saam in sy triomftog omdat ons een is met Christus. Deur ons versprei Hy die kennis van Christus oral soos ‘n aangename geur.  (2 Korintiërs 2:14)

Judashet ewe edel oor die armes gepraat en gesêdie duur parfuum kon verkoop word. Jesus het geweet Judas gaan Hom verraai. Hy het heel moontlik Judas die tesourier gemaak om hom te wen met vertroue en te kommunikeer dat Hy die beste van Judas verwag.  Vir Judas was dit ‘n groot versoeking om meer geld te kry. Hy het die geld in elk geval misbruik. Sy gawe het sy ondergang gebring as gevolg van sy selfsugtige doelstellings.

Die woord wat hier gebruik word is bastazein,wat beteken om te draof te steel.

Judas het die hele liefdesritueel van Maria gemis. Sy oog was op sy eie belange. Hy kon nie onderskei wat belangrik is nie. Hy kon nie die tyd (hy het nie besef die kruis is naby nie) onderskei, of die openbaring van liefde van Maria nie. Hy het nie gehoor dat Jesus weer en weer sêdat Hy hulle gaan verlaat nie.

Judas het beheer oor die geld gehad en gedink dat hy Jesus ook vir sy eie politieke ambisie kan “gebruik”. Hy wou van die Romeine ontslae raak en het gedink dat hy Jesus in ‘n konfrontasie met die owerhede kan dwing.

Tydsberekening is baie belangrik.

…van die Issaskarstam, die mense wat die tekens van die tye verstaan het en geweet het wat Israel te doen staan: (1 Kronieke 12:32)

Wat Maria daardie dag gedoen het, kon nooit herhaal word nie. Sy het die geleentheid gebruik om haar liefde te betoon. Ek dink nie een van hulle het gedink aan die trane, bloed en hartseer van die einde van daardie week nie.

Leef liefde – teenoor God en teenoor ander. Gryp die geleenthede – dien en bedien met jou beste.

Die opmerking van Judas oor die armes was veronderstel om “reg” te klink. Jesus self haal die Skrif aan:

Daar sal altyd armes in jou land wees, en daarom het ek jou beveel om vrygewig te wees teenoor jou mede-Israeliet wat in nood is en arm is.”(Deuteronomium 15:11)

In die volgende verse (12:9-11) ontmoet ons die priesters en die Joodse owerhede. Die priesters was almal Sadduseërs.

Die Sadduseërs was welvarende aristokrasie wat met die Romeine saamgewerk het om hulle lewenstyl te behou. Enige burgerlike onrus, opstande of moeilikheid onder die mense sou die Romeine met ‘n swaar en wrede hand onderdruk en hulle, die Sadduseërs, daarvoor blameer. Hulle sou verseker hulle posisie en welvaart verloor. Die Sadduseërs het in Jesus ‘n bedreiging vir hulle goeie regering gesien.

Polities moes hulle dringend van Hom ontslae raak.

 Teologieswas Hy selfs ‘n groter probleem. Hulle het nie in die lewe na die dood geglo nie. Lasarus se opwekking was ‘n groot bedreiging vir hulle opvattings. Daar was selfs berugte dat hulle Lasarus wou doodmaak.

Die waarheid was van geen belang nie.

Intussen kom Jesus Jerusalem binne – soos ‘n koning – net wat hulle gevrees het. (12:12-19)

Die skare saam met Hom het gejuig met uitroepe van koningskap. Hulle het Hom as ‘n held gesien omdat Hy moed gehad het om die owerhede teen te staan.

Hosanna in Hebreeus beteken: red nou.

Hulle het die woorde van die Hallel(Psalms 113-118), gesing wat tydens die dankoffers en gedurende die Paasfees gesing is. Elke persoon het as kind het die woorde geleer en almal kon dit saamsing. Dis ook tydens die Loofhuttefees gesing. Hulle het in oorwinning gesing. Hulle het dit gesing toe Nehemia die muur herstel het (Nehemia 8:14-18).

Die skare het gesing in die vooruitsig dat hulle Rome sou oorwin en in afwagting vir die trompetgeskal om hulle herstel aan te kondig. Hulle wou Hom kroon vir alles wat Hy nie wou wees nie en weerstaan het. Jesus moes hulle doelstellings dien.

Jesus kon nie praat nie. Hulle sou Hom nie hoor nie en nie luister nie. Daarom is dit belangrik om te let op wat Hydoen.

Hy ry op ‘n donkie. Dit was ‘n direkte aanspraak op die titel Messias.

Jubel, Sion! Juig, Jerusalem!

Jou koning sal na jou toe kom.

Hy is regverdig en hy is ‘n oorwinnaar,

hy is nederig en hy ry op ‘n donkie,

op die hingsvul van ‘n donkie.   (Sagaria 9:9)

Hy was ‘n besondere soort Messias. ‘n Donkie was ‘n edel dier in die antieke tye en glad nie met minagting behandel nie. (2 Samuel 17:23; 19:26). Mefiboset, die prins en seun van Saul, het op ‘n donkie gery toe hy Dawid besoek het.

Dit was ‘n teken van vrede.

‘n Perd was ‘n oorlogsdier en ‘n koning op ‘n perd kom om oorlog te maak. Jesus was waarlik die Prins van Vrede. Die skare het dit gemis. Hulle wou oorlog maak. Dit was hulle plan. Hulle wou die ystervuis van Rome met geweld teenstaan.

Die Joodse leiers het profeties uitgeroep:

Kyk, die hele volk gaan agter Hom aan.

Jesus het baie moed. Hy weet hoe verkeerd hulle is. Hy weet wat die reaksie gaan wees en tog kom Hy Jerusalem binne met al die aandag op Hom.

169. God in aksie.

Posted on by

0

[Johannes 11]

Wat is ‘n wonderwerk? Dit is ‘n gebeurtenis in die lewe van ‘n mens wat net in bonatuurlike terme beskryf kan word. Die amptelike definisie beklemtoon die misterieuse aspek van ‘n hoogs onwaarskynlike of buitengewone verskynsel.

‘n Wonderwerk is ‘n verrassende en welkome uitkoms wat nie met natuurlike of wetenskaplike wette verduidelik kan word nie en daarom  as die werk van ‘n goddellike wese beskou word.

Dit is verrassend en welkom, ‘n positiewe uitkoms. Dit is die teenoorgestelde van die krisis of omstandighede wat aanleiding gegee het tot die noodsaaklikheid van die wonderwerk. DIt is met ander woorde die onverduidelikbare uitkoms uit ‘n katestrofiese, harverskeurende situasie.

‘n Wonderwerk is God in aksie. Dit is ons liefdevolle Vader, almagtige Skepper-God, wat intree en die onmoontlike vir ons doen, tot ons voordeel. ‘n Wonderwerk is ‘n welkome verligting waar menslike verligting nie moontlik was nie.

Wonderwerke is antwoord op gebed.

God is ‘n misterie wat in die onsienlike realm bestaan. Hoe sal ons Hom vind en Hom in aksie “sien”? God is die God van sy mense. Hy is aktief in Sy gemeenskap. Dit is Sy werk in en om die mense waarin ons Hom “sien”.

William Barclay verduidelik hoe ‘n rabbi die teks van Deuternonomium 13:4 uitlê. Die Skrif stel dit so:

Jy moet getrou bly aan die Here jou God en Hom eer, jy moet sy gebooie gehoorsaam en na sy bevele luister, jy moet Hom dien en aanhang.

Om die Here aan te hang is om te doen wat Hy doen. Hy werk onder die armes (Genesis 3:21), Hy besoek die siekes (Genesis 18:1), Hy troos die treurendes (Genesis 25:11), Hy begrawe die dooies (Deuteronomium 34:6). In al hierdie dinge vind ons ons eie rol in die gemeenskap, deur te doen wat Jesus doen.

In hierdie gedeelte van Johannes 11:17-27 ontmoet ons die huishouding van Jesus se vriende in Betanië. Marta tree volgens  haar karakter wat ons al ontmoet het, op (Lukas 10:38-42).  Sy hou van aksie. Maria sit stil. Marta hardloop Jesus tegemoet en praat haar hart oor haar lippe. Sy spreek haar verwyt teenoor Jesus uit en tog haar geloof, hoewel sy teleurgesteld is.

Here, as U hier was sou my broer nie gesterwe het nie.

In haar woorde vra sy Jesus waarom Hy so laat is. As Hy gekom het toe sy die boodskap gestuur het, sou haar broer gelewe het. Tog is daar geloof in haar woorde dat God sal doen wat Jesus vra.

Marta noem die algemene opstanding in die laaste dae. Dit is heel belangrike woorde van Marta.

Een van die merkwaardige dinge in die Bybel is dat die Ou Testament se geloofshelde nie werklik in die lewe na die dood geglo het nie. Hulle het geglo dat almal, gelowig of nie, na die doderyk gaan wat hulle Sheol of Hades genoem het. Die doderyk word soms verkeerdelik methelvertaal, maar dit was nie ‘n plek van marteling nie, eerder ‘n skaduland van blote bestaan, vreugdeloos en kragteloos, amper spookagtig. (Psalms 6:5; 30:9)

Hiskia treur oor die profesie dat hy sal sterwe en sê:

In die doderyk kan niemand U loof nie, geeneen wat dood is, kan U prys nie; niemand in die graf dink aan u trou nie!  (Jesaja 38:18)

In die Psalms (16:9-11 en 73:23-24) wil die Psalmis glo dat nie eers die dood hom van God kan skei nie. Hierdie ewige hoop vind ons in Job. In sy smart en siekte roep Job uit:

MAAR ek, ek weet: My Verlosser leef; en Hy sal as laaste oor die stof opstaan.

En nadat hulle so my vel afgeskeur het, sal ek nogtans uit my vlees God aanskou; (Job 19:25,26, OAB)

In die tyd van Jesus, het die Sadduseërs nie in die lewe na die dood geglo nie, maar die Fariseërs en die meerderheid van die Jode het wel.  Die dooies het God gesien en is nie eers dooiesgenoem nie, maar die lewendesom dat hulle by God was.

Dit is na hierdie geloof wat Marta uitreik.

Jesus antwoord haar met een van die mees lewegewende EK IS-uitsprake.

Ek is die Opstanding en die Lewe.

Ons geloof in Hom gee lewe en Sy lewe maak geen voorsiening vir dood in enige vorm nie – geestelik, fisies of op sielsvlak.

Not even a lifetime’s thinking will reveal the full meaning of this; but we must try to grasp as much of it as we can.[William Barclay]

Daar is lewe na die fisiese dood op aarde. Die dood is nie die einde nie. Die dood is slegs ‘n deur na die onsienlike.

Die fisiese dood is die sonsopkoms, die dagbreek van die Ewigheid.

Dit was die gewoonte, veral vir vroue, om die graf te besoek en daar te treur op elke moontlike geleentheid vir ‘n week na die begrafnis. Maria se groet aan Jesus was presies dieselfde as Marta s’n.

‘n Mens moet in gedagte hou dat dit nie ‘n sagte ween en traan wegpik geleentheid is nie. Dit was meer ‘n histeriese weeklaag en skreeuende uitroepe van hartverskeurende rou. Vir die Jode was so ‘n onbevange gehuil ‘n teken van eer aan die dooie.

Jesus is diep geraak. Die woord wat gebruik word is: embrimasthai.

Die woord word drie maal op ander plekke in die Nuwe Testament gebruik. Dit beteken om ‘n streng opdrag te gee, of ‘n skerp vermaning uit te spreek.

Hoekom was Jesus kwaad?  Daar word bespiegel dat Jesus bewus was van die voorgee en vals, opgewerkte hartseer van die mense. In die gewone Grieks beteken embrimasthai ‘n perd wat snork. So ‘n diep emosie het in Jesus geroer dat Hy ‘n kreun laat hoor het.

Hierdie is ‘n wonder van Jesus se lewe en die wyse waarop die Evangelieskrywers dit beskryf, is merkwaardig. Jesus was so betrokke by die mense dat Sy emosie geraak is.

Johannes skryf hierdie Evangelie sodat ons die denke van God in Jesus kan sien.Vir die Grieke was een van die belangrikste kenmerke van ‘n god dat hy totaal bo emosies was en geen gevoel kon ervaar of uitleef nie.

Emosie is die gevolg van ons reaksie op mense en omstandighede. Dit beteken dat iets buite onsself beheer oor ons kry. Niemand kan beheer oor ‘n god hênie, daarom moet ‘n god of opperwese geen emosie toon of ervaar nie en heeltemal bo dit wees.

Die Grieke het in ‘n passielose, neutrale, geïsoleerde opperwese aangehang.

 Wat ‘n wonder-beeld het Jesus geleef! God is betrokke, aangeraak. God het lief. Hy gee om. Hy is diep geraak in jou hartseer omdat Sy liefde vir jou Hom na jou toe trek met ‘n onvoorwaardelike betrokkenheid om beter te maak, gesond te maak en uit te red.

Die gewone graf in Palestina was ‘n spelonk-tipe opening uit rots gekap. Die liggaam is in linne toegedraai. Die kop is apart toegedraai. Voor die opening was daar ‘n groef in die grond waarin ‘n groot klip gerol is om die graf toe te maak.

Jesus vra dat hulle die steen moet wegrol. Marta het sekerlike gedink dat Jesus sy vriend ‘n laaste maal wil sien, maar sy het nie gedink dis ‘n goeie idee nie. Lasarus was al vier dae in die graf en in daardie hitte het die liggaam heel moontlik al begin ontbind. Daar het ‘n bygeloof bestaan dat die siel van ‘n dooie mens drie dae om die graf vertoef om dalk weer in die liggaam in te gaan, maar na drie dae finaal vertrek. Na vier dae was die gesig ook sekerlik nie meer herkenbaar nie.

Jesus spreek die opdrag waarteen selfs die dood geen mag het nie.

Lasarus kom uit!Dit was sekerlik nogal ‘n gesig om die toegedraaide figuur uit die graf te sien struikel. Jesus moet vir die mense sêom hom los te maak. Almal het sekerlik versteend gestaan en staar, te bang om te beweeg.

Die oomblik wat Jesus die woorde gespreek het, het die krag van God deur Hom gevloei. Die wonderwerk was tot eer van God, net soos in Elia se gebed:

 Antwoord my, Here, antwoord my tog dat hierdie volk kan besef dat U, Here, God is, en dat dit U is wat hulle harte weer tot U bekeer.”(1 Konings 18:37)

In die ander drie Evangelies is daar stories oor die mense wat uit die dood opgewek is. Jaïrus se dogtertjie (Matteus 9:18-26; Markus 5:21-43; Lukas 8:40-56) en die weduwee van Naïn (Lukas 7:11-16). In beide gevalle het Jesus hulle opgewek kort na hulle dood verklaar is. In die warm klimaat van Palestina het begrafnisse vinnig op dood gevolg en somtyds het mense in die graf uit ‘n koma wakker geword. Die mense is dalk deur Jesus van ‘n wrede dood in ‘n graf gered. Argeologiese opgrawings het bewyse van mense wat van binne af uit ‘n graf wou kom.

Daar was egter geen ander geval van ‘n persoon wat vier dae dood was en toe weer lewe nie.

Die Sanhedrin is bymekaar geroep om die geval te bespreek. Die wonderwerk van Lasarus se opwekking het hulle gedwing om drasties op te tree.

Die Sanhedrin was beide Fariseërs en Sadduseërs. Die Fariseërs was nie polities nie. Hulle het die Wet van Moses geleef as voorbeeld vir die ander mense. Die Sadduseërs was polities. Hulle was welvarend en het geleef soos die aristokrasie. Hulle lewenswyse moes natuurlik ten alle koste beskerm word en daarom het hulle met Rome saamgewerk. Die Sadduseërs het die praatwerk in die Sanhedrin gedoen.

Hulle was berug vir hulle ongeskiktheid en beledigings. Hulle houding het in sterke kontras met die optrede en woorde van Jesus gestaan.

Jesus was ‘n wesenlike bedreiging vir hulle rykdom en status. Sy volgelinge kon onrus veroorsaak en Rome was wreed ongeduldig met opstande en sou die Sadduseërs blameer. Die vraag of Jesus die waarheid praat en werklik van God gestuur is, was nie eers ter sake nie.

‘n Mens kan sy eie karakter bo die wil van God verhef.

Die geskiedenis bewys die dramatiese ironie. Die Sadduseërs wou van Jesus ontslae raak om hulle mag te behou, maar 70nC het die Romeine genoeg gehad van die onrustige, moeilik-beheerbare Palestina en Jerusalem met die grond gelyk gemaak net soos Jesus voorspel het. Sou dinge nie anders uitgedraai het as hulle Jesus aanvaar het nie?

Kajafas, die Hoë Priester, maak hierdie ironiese stelling:

… dat dit tot julle voordeel is dat een man vir die volk sterwe en nie die hele nasie verlore gaan nie.”

Die Hoë Priester moes God namens die volk nader. Moses het die raad aan Joshua gegee (Numeri 27:18-21)

God praat soms deur mense wat onbewus is van die groter impak van hulle woorde – soos in hierdie geval.

Jesus het inderdaad vir die hele volk gesterf.

Teen hierdie tyd het mense al begin aankom vir die Paasfees in Jerusalem. Die Jode moes seremonieel rein wees vir die Fees en kon daarom nie aan ‘n lyk vat nie.

‘n Mens kan jou net die gepraat voorstel. Die mense het geweet wat aangaan. Hulle het altyd belanggestel in iemand wat die owerhede met durf teenstaan. Dit was ‘n kwessie van lewe en dood.

Die gevolgtrekking van die gepraat was dat Jesus onder geen omstandighede in Jerusalem sal wees nie. Dit was onmoontlik om die Joodse leiers en die Romeinse owerhede te konfronteer.

Maar…hulle het Jesus onderskat. Niks op aarde sou Hom stop. Hy het openlik Jerusalem binnegekom in ‘n triomfantelike prosessie met al die aandag op Hom. Hy het bewys Hy het die dood oorwin.

Die slegste scenario kon Hom nie keer nie.