173. Betower om te verraai.

Posted on by

0

[Johannes 13]

Ons het al oor Judas gepraat. Ek al baie oor hom gedink, miskien selfs meer as oor enige ander dissipel. Ek wonder hoe dit moes gevoel het om Jesus eerstehands te ervaar veral as Hy die gemeenskap en kerk teengestaan het. Daar is geen twyfel dat Judas baie beïndruk met Jesus was. Hy het in sy hart geweet dat Jesus die sleutel tot die verwerkliking van die droom was – Israel se herstel en heerskappy onder die nasies.

Judas was gefokus op hierdie ideaal. Jesus het hom die verantwoordelikheid oor die geldsake gegee heel moontlik om vertroue te bou en hom in die binnekring in te trek. Jesus het natuurlik sy hart onderskei. Daar was ook indikasies dat hy nou nie juis die deursigtige finansiële administrateur van moderne tye was nie en dat daar misbruik van die geldsak was. Judas het saam met Jesus geloop oor ‘n tydperk van drie jaar en baie wonderwerke gesien. Hy het sy tyd gekies om op te tree, sonder om na die woorde van Jesus te luister. Hy het sy plan in aksie gesit sonder om die eenmalige uniekheid van daardie punt in die geskiedenis van die wêreld te onderskei,wat die Jode ingesluit het.

Om Judas beter te verstaan is dit nodig om terug te gaan na een van Jesus se gesprekke met Sy dissipels.  (Matteus 16:13-20)

Jesus vra ‘n maklike vraag: Wie sê die mense is ek? Maklike antwoord gee die dissipels: sommige sê Elia, ander Moses, party Johannes die Doper of ander meen dat Jesus een of ander nuwe profeet is.

Skielik maak Jesus dit persoonlik.

 Maar julle,” het Hy gevra, “wie, sê julle, is Ek?”

Wel, natuurlik sal die voortvarende Petrus dit uitbasuin.

 “U is die Christus, die Seun van die lewende God.”

Hierdie inpsirerende, Heilige Gees-woorde laat Jesus ‘n seën oor Petrus uitspreek wat oor eeue tot in ewigheid sal weergalm.

 Gelukkig is jy, Simon Barjona,” het Jesus vir hom gesê, “want dit is nie ‘n mens wat dit aan jou geopenbaar het nie, maar my Vader wat in die hemel is. En Ek sê vir jou: Jy is Petrus, en op hierdie rots sal Ek my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie. Ek sal aan jou die sleutels van die koninkryk van die hemel gee, en wat jy op die aarde toesluit, sal in die hemel toegesluit bly; en wat jy op die aarde oopsluit, sal in die hemel oopgesluit bly.”

Dit is openbarings-woorde van Petrus. Dit is wat ons begeer. Ons wil sien en praat soos wat die Vader in die hemel aan ons openbaar.

Jesus verklaar dat Petrus se insig wat in sy woorde uitkom die rots is waarop die kerk gebou word. Dit is nie Petrus self nie, maar sy insig wat die rotsfondament van die kerk is. Die kerk van Jesus is nie op ‘n mens gebou nie.

 Die kerk is gebou op die openbaring van wie Jesus is.

Onthou hierdie Rhema-woord (die gesproke woord van God in die hart van ‘n mens) van Petrus wanneer ons die maaltyd waar Jesus die dissipels se voete was, bespreek.

Judas tree heeltemal normaal op met sy bose plan ‘n diep geheim wat hy met niemand deel nie. As die ander dissipels geweet het, sou hulle hom probeer keer het.

Johannes was nader aan Jesus om te vra wie dit was wat Jesus bedoel het Hom sou verraai. Johannes noem homself die geliefde dissipel. Hy het geweet hoe lief Jesus hom het. Dit is weer eens openbaringskennis wat sy lewe bepaal. Jesus het nie Johannes meer as die ander liefgehad nie. Johannes het net besef hoe lief Jesus hom het.

Aan die gasheer se linkerkant was die plek vir die eregas. Judas het daar gesit. Dit was ‘n poging van Jesus om hom van sy plan te laat afsien.

Die gasheer het aan ‘n gas iets van die tafel af aangebied as uitnodiging tot gesprek.  Jesus het die stukkie brood in sous gedoop en dit vir Judas aangebied (13:26). [Vergelyk Rut 2:14 waar Boas Rut nooi om haar kos in die wynsous te doop.]

Weer en weer was die kans op versoening aangebied, maar Judas het toegelaat dat die duisternis oorwin.

Jesus het aanvaar dat die tyd verby is en dat Judas sal doen wat hy beplan om te doen. Die dissipels het nie besef wat aangaan nie. Hulle het seker gedink dat Jesus Judas uitgestuur het om aan die armes iets te gee soos dit die gewoonte was.

Toe Judas die brood by Jesus vat, het die duiwel in sy hart oorhand gekry. Hy was so obsessief oor sy eie plan dat hy Jesus se uitnodiging en liefde keer op keer verwerp het.

Johannes noem dat Judas in die naguitgegaan het om sy donker daad te verrig. Donker dade kies gewoonlik die duisternis vir uitvoering. Dit is simbolies van wat in sy siel aan die gang was. Weg van die teenwoordigheid van Jesus, is nag. Jesus is die Lig.

Dit verklaar die diep verskille tussen Petrus en Judas. Kom ons kyk na hulle rolle in die donker ure van Jesus se verhoor, voor die kruisiging.

Judas het behoort aan ‘n politieke party wat die Romeine met geweld wou uitdryf en ‘n onafhanklike Joodse staat uitroep. Na drie jaar saam met Jesus, het hy male sonder tal gesien hoe Jesus woedende argumente en selfs potensiele steniging vermy. Hy het net weggeloop al het sekere mense al klippe opgetel. Judas het besef dis ‘n wonderwerk dat hulle Jesus nie doodmaak nie.

Dit het hom laat dink om Jesus se hand te dwing en hom in konfrontasie met die Romeinse owerhede te bring. Dit sou ‘n wonderwerk afdwing en so Judas se visie tot werklikheid bring. Sy eie ambisie en toekomsvisie het sy ore doof gemaak vir die waarskuwings van Jesus dat Hy wel in hegtenis geneem en doodgemaak gaan word (Matteus 16:21; Markus 9:31; 10:33).

Judas het nie die tye onderskei nie. Hy wou Jesus “gebruik”.

Hy het sy 30 stukke silwer (die prys van ‘n slaaf op die mark) ontvang en die soldate na Getsemané gelei. Baie gou het Judas gesien dat dinge nie volgens sy plan verloop nie. Hy het Jesus se kalm oorgawe aan die soldate gesien en in verstomming aanskou hoe hulle hom na die hoë priester se huis neem. Later die nag, nadat Hy heen en weer tussen Pontius Pilatus en Herodus gestuur is, was ‘n aaklikge doodsvonnis die gevolg van die sogenaamde verhoor.

Judas was in doodspaniek. Sy hele plan het verkeerd geloop. Hy strompel terug na die kerkleiers met die woorde:

“Ek het gesondig. Ek het ‘n onskuldige man verraai.”  (Matteus 27:4)

Na ‘n hele drie jaar in Jesus se teenwoordigheid het hy nog nie besef met wie hy te doen het nie, die Christus, die gesalfde van God, die Een op wie die hele wêreld gewag het nie.

Hy sterf  deur sy eie hand, alleen en ontnugterd.

Sodra Judas die tafel verlaat praat Jesus uit Sy hart met die ander dissipels. Hy praat oor sy missie. Hy praat sodat hulle krag kry vir die donker ure van die kruisiging wat voorlê.

Die glorie van die kruis is seker. Gehoorsaamheid aan God is die heel belangrikste. Glorie kom deur gehoorsaamheid en vertoue is die fondament vir gehoorsaamheid.

God is teenwoordig in die ergste tragedie en “verkeerde” verloop van sake. God word verneder om verhoog te word, saam met almal wat Hom volg. Nogtans gaan Jesus heeltemal alleen kruis toe.

Sy afskeidswoorde is liefde.

Ek gee julle ‘n nuwe gebod: julle moet mekaar liefhê. Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê. As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is.”

In die lig van die gebeure by hierdie ete – die trotse pogings vir status en Judas se verraad, is dit die kragtige woorde van Jesus as oplossing vir al die stryd van die aand – LIEFDE.

Jesus het Sy dissipels liefgehad – met al die opoffering en vergifnis wat hulle nodige gehad het om saam met Hom te oorwin. Daar is geen twyfel dat Judas ook vergifnis sou kry, sou hy daarna uitgereik het.

Voortdurende liefde kan slegs oorleef in ‘n atmosfeer van vergifnis, selfloosheid en begrip.’

Die laaste woord van hierdie hoofstuk is aan Petrus.

Judas het Jesus verraai, Petrus het Jesus verloën – wat is die verskil?

Judas het koudbloedig sy aksies beplan, intensioneel en oor ‘n lang tydperk. Petrus was impulsief en swak in die oomblik van konfrontasie. Jesus het geweet hoe lojaal Petrus aan Hom was.

Jesus het Petrus liefgehad en geweet hoe lief Petrus Hom het. Jesus het geweet Petrus sal faal en weer opstaan. Sy swakheid het nie sy toekoms bepaal nie, net soos ons mislukkings nie ons toekoms bepaal nie. Sy liefde vir Jesus het sy toekoms bepaal.

In Petrus se uur van diepste vernedering en mislukking het sy openbaringskennis oor wie Jesus werklik is, hom staande gehou en teruggebring na sy broers toe. Hy was daar saam met hulle agter slot en grendel, baie vreesagtig, toe die skokkende, wonder-tyding van die opstanding kom. Hy was nie alleen nie. Jesus het vir Maria by die graf gesêom spesiaal vir Petrus te sêdat Hy opgestaan het.

Jesus het geweet wat Petrus sou word. Hy het geweet dat Petrus eendag braaf genoeg sal wees om dieselfde dood vir Hom te sterf.

Jesus sien wat niemand sien nie. Wat Hy in ons lewe doen, maak van ons iets wat niemand kan opdink nie.

 

 

 

172. Was die wêreld weg!

Posted on by

0

[Johannes 13]

“Pride must die in you, or nothing of heaven can live in you.” 

(Andrew Murray)

 

Gewoonlik kontrasteer Christelike beginsels op ‘n diep valk met die algemene praktyke van die gemeenskap waarin ons leef. Self-bevordering, selfvertroue en die formulering van ‘n eie beeld is vaardighede wat aangeleer word en in seminare uitgebou word, as instrumente vir suksesvolle promosie van wat ookal die ambisie-wortel voor die donkie is. ‘n Helder visioen van persoonlike doelstelling is noodsaaklik om individuele potensiaal te bereik.

Die konsep van dienende leierskap is reeds in sekulêre terme volledig beskryf en opgesom om op ‘n slim en amper skelm manier vir eie belang gebruik te word. Dit kan soms net so onderdrukkend voorkom as die outydse leierskapstyl met ‘n arrogante en verstikkende houding waarvan die onderdaan net wil wegkom. Diensbaarheid kan nageboots word. Die onegtheid en afwesigheid van liefde en nederigheid sal een of ander tyd uitbars.

Aan die ander kant is dienende leierskap met die liefde en nederigheid van ‘n ware dienaar, die oorspronklike konsep wat Jesus hier in Johannes 13 uitbeeld, kragtige, lewensveranderende optredewat ware grootsheid toon. Dit is verfrissend sonder pretensie of eiebelang. Dit is ‘n persoon wat homself onvoorwaardelik uitgiet vir die gemak en vertroosting van ‘n ander.

Dit is werklik die uitlewing van die moderne modewoord waaroor almal so gons: “mindfulness”.

Om neer te kniel en iemand se voete te was is sonder twyfel aksie wat op daardie spesifieke oomblik in tyd gerig is. Being in the momentis nog ‘n gonsfrase.

Jesus het geweet dat die kruis naby is. In dieselfde gedagte-oomblik het Hy geweet sy glorie en oorwining volg daarop. Hy het in die hoogste vorm van nederigheid opgetree, sonder ‘n sweempie trots.

Voetewas was slawewerk. Voete het vuil geword in die stowwerige paaie van ou Palestina. By die deur van meeste geboue was groot kanne water vir voetewas en dikwels ‘n slaaf wat die taak moes verrig. Enige mens in die antieke wêreld sou nie droom om dit vir ‘n ander persoon te doen nie. Jy het jou eie voete gewas of ‘n slaaf in diens van die gasheer het voete gewas.

Jesus was naby aan God en dit het Hom nader aan die mense gebring. Daarom kon Hy ‘n taak verrig wat almal met minagting bejeën het. Sy dissipels was in hulle kultuur vasgevang. Die gemeenskap het dikteer wat gedoen moet word, deur wie en hoe.

Jesus was in Sy bediening op aarde naby aan armoede en lyding. Sulke nabyheid bring ons ook in kontak met die mense onder wie ons Sy liefde, lig en lewe (die tema van hierdie Evangelie) kan uitleef.

Jesus het ook Judas se voete gewas. Dit was ‘n uitlewing van Sy vergifnis en liefde teenoor Judas, terwyl Hy geweet het Judas beplan die verraad.

Hierdie geleentheid, wat miskien die laaste maaltyd saam met Sy dissipels was, was vol trots en praatjies oor posisie. Heel moontlik sou niemand daar eers ‘n gedagte aan so ‘n takie gegee het nie. Jesus het gedoen wat niemand bereid was om te doen nie.Hy was die voorbeeld van nederigheid en diensbaarheid.

Hoe dikwels het daar nie al in kerke dispute en groot bakleiery oor posisies ontstaan nie? Hierdie toneel is ‘n les in ware leierskap, sonder ‘n gedagte aan status en aansien.

[In die Britse weermag eet die soldate voor die offisiere as hulle in die veld in aksie is.]

Die toneel van Jesus se optrede hier by Sy vriende is ‘n dramatiese en onvergeetlike les in nederigheid.

Nederigheid is teen-intuitiewe optrede. Ek kan werklik die boek van John Dickson met die titel Humilitasaanbeveel. Andrew Murray se boekie: Humility – the Beauty of Holinessskuif jou grense oor die onderwerp. Dit is ‘n kort en kragtige analise van die konsep en die miskonsepsies van die filosofie van ouds.

Nederigheid is die pad na ware bevordering en ‘n vergenoegde lewe. Vergenoegdheid is ‘n staat van vreugde en bevrediging. Dit is hoe Andrew Murray dit stel:

“Here is the path to the higher life: down, lower down! Just as water always seeks and fills the lowest place, so the moment God finds men abased and empty, His glory and power flow in to exalt and to bless.” 

‘n Gasheer het nooit voete gewas nie. Of ‘n slaaf het dit gedoen of die persoon self. Jesus is gemaklik om die gemeenskap se reëls te breek. Hy doen dit sonder om die gepaardgaande verleentheid te voel. Hy doen dit dikwels – die Joodse Sabbat (Markus 2:23-26); die Joodse vasdae (Markus 2:18-22); die Joodse wasvoorskrifte (Markus 7:1-20)).

Nederigheid is ‘n deug in die Christelike lewe (Lukas 22:27 en ook Matteus 5:5; 23:11,12). Die Griekse filosowe het egter nederigheid as swakheid afgeskryf.

Petrus se opmerking om heeltemal deel te wees van Jesus, kom in die skok van wat Jesus doen.Hy wil die aard van die toneel verander en Jesus laat dit nie toe nie. Petrus wil hierdie nederige taak spesiaal maak en ‘n spesiale aanraking van Jesus kry. Jesus verduidelik sodat almal verstaan.

Jesus se opmerking in 13:10 verwys na die doop.

En Jesus sê vir hom: “Hy wat klaar gebad het, is heeltemal skoon; hy hoef later niks meer as sy voete te was nie. En julle is nou skoon, maar nie almal nie.”

In die doop word ons hele liggaam gebad en dan is ons skoon. Dit is nie nodig om die doop te herhaal nie. Net ‘n “voetewas” van Jesus is nodig om deel te hêaan Hom.

Trots sal jou laat uitmis op die nederige maniere waarop jy deel word van Jesus. Jesus se pad is nie altyd die pad wat jy sal kies nie.

Dit is belangrik om Jesus se metodes te aanvaar en so deel van God se plan vir jou te word.

Judas se verraad is voorop in Jesus se gedagtes. Hy het geweet wat kom en dit was vir Hom swaar. (Psalms 41:9; 55:12-14)

Verraad is ‘n belangrike tema in hierdie gedeelte. Dit is die teenoorgestelde van liefde en lojaliteit (2 Samuel 9:7,13). Terwyl Jesus Judas se voete was wil Hy kommunikeer dat die tyd meer kritiek is as wat Judas besef. Judas was so op sy eie planne ingestel dat hy Jesus se houding en die dieper betekenis van die geleentheid gemis het.

Verraad kom dikwels van iemand naby aan jou. Dit is Jesus se laaste uitreiking na Judas.

Daar is so dikwels tragedie en hartseer in die uitspeel van die groter plan van God. Jesus aanvaar die “mislukking” om Judas se hart te raak.

Jesus is nie vermoor nie. Hy het gekies om te sterf. Die redding van die wêreld het God se hart gebreek. Dit is so duidelik in hierdie kleine kamee van ‘n aandete en ‘n paar vriende wat saamkom. Dinge is nie altyd so duidelik nie. Hoe kon hulle weet hoe betekenisvol daardie samekoms in die groter prentjie sou wees?

Die bitterheid van verraad het in dieselfde oomblikke as die glorie van liefde en lojaliteit uitgespeel. Al die getroue dissipels was getuies tot die grootste boodskap en Man van alle tye.

Ons het ook ‘n voetewas van Jesus nodig om die “huis” binne te gaan. Die huis is die simbool van die teenwoordigheid van God, daar waar Jesus is en jou verwelkom om saam met Hom aan ‘n tafel te sit. Kan jy aan Sy metodes onderwerp en toelaat dat Hy jou was? Dit mag dalk ‘n skok wees soos vir Petrus.

Kom bid saam met my ‘n nederige gebed: Here, laat U wil geskied op aarde soos in die hemel.

Dan eet ons saam in die hemel van Sy teenwoordigheid.

 

171. Verwarring soek sekerheid.

Posted on by

0

  1. Verwarring soek sekerheid.

[Johannes 12]

Weet ons werklik wat duisternis is? As daar hoegenaamd geen hoop vir ingrype of uitkoms is nie. Ek wonder of ons moderne westerse wêreld, waarvan die Christendom en die leer van ‘n almagtige God so ‘n integrale deel van die kultuur is, dat dit “daar” is selfs al glo ‘n persoon glad nie, weet watter verwarring die baie gode van die Griekse en Romeinse mitologie gebring het? Daar is soveel onbestendigheid in die denke oor die dieper dinge in die lewe. Wat is lewe? Wat is liefde? Wat is gevoelens? Wat is moraliteit? Wat is invloed? Net sodra hierdie denke ingewikkeld raak het die antieke wêreld ‘n mistiese verklaring probeer formuleer. Hoe is ons veronderstel om te lewe? Is daar ‘n perfekte lewe bereikbaar? Hoe kan dit bereik word?

Die Grieke het diep gedink. Hulle is vandag nog daarvoor bekend. Hulle filosowe het diep spore in die geskiedenis getrap, lank voor Jesus se lewe op aarde en is vandag nog bekend. Plato, Sokrates en Aristoteles is welbekende name in ons kultuur. Veral Plato het geskryf oor die onsienlike wêreld as perfekte replika van wat ons leef en die enigste manier om daar te kom is die dood.

Dit is in hierdie atmosfeer waarin Johannes skryf. Soos ons in die eerste hoofstuk van die Evangelie opgemerk het, skryf Johannes indirek om die Plato-denke te antwoord met die bekendstelling van Jesus as logos. [Bodemklippe 132]

Hier in Johannes 12:20-26 vra die Grieke na Jesus. Op hierdie stadium van sy lewe, woon Johannes in Efese en skryf met die Grieke in gedagte. Hy skryf in die besonder oor hierdie insident. Die Grieke was entoesiastiese reisigers in daardie tyd. Hulle was oral, Sommige het vir handel en besigheid gereis en ander vir filosofiese redes op soek na waarheid, wysheid en nuwe idees.

Hulle het veral die godsdienste van die wêreld ondersoek. Hulle soekende denke het na Jesus gevra.

Dit is weer eens Andreas wat hulle na Jesus toe bring. Miskien het hulle met Philippus gepraat omdat hy ‘n Griekse naam het, maar Philippus het hulle na Andreas toe gebring. Andreas het geweet dat Jesus altyd oop is vir vrae en ondersoekende denke. Hy het hulle met vrymoedigheid na Jesus toe gebring wat altyd bereid was om in gesprek te tree.

Jesus sê dat die krisis (die uur) het gekom en praat van die dood, wat vir die Grieke besondere betekenis gehad het. Hy noem Homself die Seun van die mens volgens Daniël 7:13. In Daniël se visioen is die wêreldmagte as wilde diere beskryf, wreed en verterend. Die nuwe koninkryk was sagmoedig en genadig, soos niks wat ooit was nie. Die simbool daarvan was ‘n mens, nie ‘n dier nie.

Die Jode het die Seun van die mens verwag. Soveel van die literatuur in die “profetiese stilte” in die 400 jaar tussen die Ou en Nuwe Testamente, het die droom lewend gehou. Hy sou die onoorwinlike heerser van God wees. Die Grieke het natuurlik geen Messiaanse verwagting gehad nie.

Jesus het met die Jode gepraat oor die kruis en sy glorie deur die kruis en hulle het dit misverstaan. Hy het gepraat oor offer en dood en hulle was nie bereid om te luister nie. Sy woorde het nie sin gemaak nie.

Aan die Grieke het Hy verduidelik dat lewe kom deur die dood net soos die koringkorrel, begrawe in die grond, daarna kom lewe, groei en vrug.

Om dood te wees vir jouself is die enigste weg na insig en begrip.

 Jou selfsug en eie belang maak jou ongeskik vir diens. . (Markus 8:35; Mattheus 16:25; Lukas 9:24;17:33)

Mense wat dien is groot in die koninkryk van God. Vir Jesus was Sy weg na glorie in die kruis.

Jesus se woorde oor lewe en dood het die grense van denke geskuif.

Johannes vertel ons nie van Getsemané nie. In hierdie volgende gedeelte (12:27-36) beskryf hy Jesus se pyn oor wat voorlê. Dit is waarlik durf – om te weet watter wreedheid voorlêen nogtans gehoorsaam te wees.

Sy woorde word die triomfantelike oorwinning oor die mag van die bose.

“Nou is Ek diep ontsteld. En wat moet Ek sê? Moet Ek sê: Vader, red My uit hierdie uur? Maar juis hiervoor het Ek gekom, vir hierdie uur.

 Hy bring die hemelse perspektief. Hy word die uiterste redder van mense en groter as wat enigiemand ooit kon voorsien.

Toe het daar ‘n stem uit die hemelgekom: “Ek het my Naam verheerlik, en Ek sal dit weer verheerlik.”

Die mense wat daar gestaan en dit gehoor het, het gesê dat daar ‘n donderslag was.Ander het gesê: “’n Engel het met hom gepraat.”

Vrees word oorwin by die hoor van God se stem. Die Jode het geglo dat God direk met die ou profete soos Samuel, Elia en Moses gepraat het. Teen die tyd van Jesus se lewe op aarde het niemand dit meer geglo nie. God se stem was duidelik hoorbaar by Jesus se doop (Markus 1:11), op die Berg van Verheerliking (Markus 9:7) en nou weer om Hom te versterk voor die kruis,

God praat met enigiemand wat gewillig is om te luister.

Daniël 7 praat van ‘n ewigdurende koninkryk. Hoe kon dit in die kruis eindig? Hy was veronderstel om die Prins vir tyd en ewigheid te wees ((Esegiël 37:25). Die heerskappy sou op Sy skouers wees (Jesaja 9:7). Hy sal op die troon van al die geslagte regeer (Psalm 89:5).

Jesus se dood aan die kruis sal Hom kroon in die harte van mense vir ewig. Dit was so anders as enigiets wat hulle kon verwag. Die kontras van Sy lewe teenoor die gemeenskap waarin Hy gebore is, het die geskiedenis vir altyd verander. Hy was nie net nog ‘n oorwinnaar wat die stryd gestry het en ‘n groot oorlog gewen het nie. Hy was die Oorwinnaar van alle tye en alle stryd.

Hy het lig in duisternis belowe en die skaduwêreld van die dood in die kollig geplaas. Die lewe van vrees, twyfel, verwarring en hartseer is nie die storie van die lewe in Jesus nie. Hy bring lig en vreugde in die gebrokenheid van hierdie lewe wat ewig standhou.

Johannes haal Jesaja 53:1-2 en 6:9-10 in die volgende gedeelte (12:37-41) aan. Dit gaan oor die ongeloof en moedswillige blindheid van die mense.

[Jesus noem dit dikwels in Matteus 13:14,15; Markus 4:12; Lukas 8:10 asook Paulus in Romeine 11:8; 2 Korintiërs 3:14]

Daar is altyd mense wat nie glo nie. Jesaja se hart het gebreek oor die ongeloof van die mense.

Vir die ou profete was God die bron van alles – selfs ongeloof. Hulle kon dit nie anders verklaar nie. God is groter as sonde – so ongeloof moes uit God kom.

In 12:40 is ‘n groot waarheid. Daar is niemand so blind soos hy wat nie WIL sien nie. Wanneer jy kies som nie te sien nie, is jou oë blind en jou hart hard.Die lewe maak nie sin nie en niks het betekenis nie. Begrip en wysheid is reeds verlore.

Daar is geen openbaring sonder belydenis nie.

Al ons besluite en keuses is ‘n Godgegewe gawe en kom uit Hom. Daarom is die verwerping van Sy genade so kragtig. Ons keuses vorm ons lewes. Ons het vrye keuse sodat ons kan liefhê. Sonder vryheid is liefde nie moontlik nie. Hy het die kruis gekies. Hy kon die kruis geweier het. Liefde het Hom laat kies.

Daarom verander ons as ons Hom kies en die kragtige oorwinning aan die kruis.

In die volgende gedeelte (12:42-50) word die skrikwekkende eiebelang en lafaardagtige optrede van die mense beskryf. Hulle het dalk geglo, maar kon dit nie verklaar nie. Hulle het die kerk gevrees.

Geheime dissipelskap is net nie moontlik nie. Iemand het gesê: “either the secrecy kills the discipleship, or the discipleship kills the secrecy.”

Dit was altyd die vrees om te verloor wat hulle bymekaar gemaak het. Hulle het besittings en status bo God gestel. Wat die mense sêwas lewensbelangrik. God is die Regter en oordeel oor die ewigheid. Hy kyk met ‘n hemelse perspektief en so moet ons ook. God oordeel in liefde en Hy oordeel regverdig. As jy die mense se opinie kies, dan oordeel die mens jou – met jaloesie, haat en onregverdigheid.

Die woorde wat Jesus hier praat is die laaste woorde wat Hy in die publiek praat. Hy vertel die mense van Sy vader. Hy praat nie oor Homself nie. In Hom word die mense aan God bekendgestel. As hulle na Hom luister, hoor hulle die stem van God.

Jesus het gekom om te red – God wil red. Liefde red. Maar…daardie selfde liefde oordeel die verwerping daarvan.

Waarheid sal oordeel. As jy weet wat die regte ding is om te doen, en jy doen dit nie, sal die waarheid oordeel.

Ons eie kennis sal ‘n getuie teen ons wees.

GEBED: Here, praat met my. Wys my die hart van Marta, Maria, Judas, die mense, die Fariseërs en die Sadduseërs, die kerkleiers en die Grieke wat waarheid soek. Laat die impak van die voorbeelde my ondderrig. Help my om te leer en te weet.

Wys my my wapens teen God, my harde skilpaddop-hart, my obsessie met status en welvaart en ander struikelblokke wat God se stem verdof. Help my om my liefde te leef en uit te druk en betekenisvol in my gemeenskap op te tree.

 

Jesus wys my JESUS.

 

170. Koning van vrede.

Posted on by

0

[Johannes 12]

Jesus is oppad Jerusalem toe.

Vir Hom om Jerusalem toe te kom in die tyd van die Paasfees is waarlik waagmoed. Hy het geweet Hy het diep “moeilikheid” met die owerhede. Blyplek was ‘n probleem in Jerusalem en baie pelgrims het in Betanië oorgebly in die tyd. Tyding oor Lasarus het vinnig versprei.

Die Romeine het graag ‘n sensus afgekondig. Hulle wou seker maak elkeen betaal belasting. Soos ons weet het Josef en Maria Bethlehem toe gereis vir ‘n sensus. In ‘n Romeinse sensus kort na die kruisiging is opgeteken dat sowat 256 000 lammers tydens die Paasfees geslag is. Gewoonlik het tien mense ‘n lam gedeel en daarom is die skatting op meer as 2,600 000 Jode in Jerusalem tydens die Paasfees. Jerusalem was vol en besig.

Die karakters in die stories om Jesus is altyd merkwaardig. Die inspirasie van die Heilige Gees gee ons die kleurvolle en dramatiese besonderhede van die mense sodat ons na soveel eeue nog met die mense om Jesus kan identifiseer.

Marta het ‘n maaltyd bedien. Mariahet Jesus met kosbare parfuum gesalf. Sy het haar heel beste oor Hom uitgegiet.

In haar bediening het Marta ook haar liefde vir Jesus uitgeleef. Sy was goed met wat sy gedoen het. Ek kan so met haar identifiseer, want ek voel ook ek moet ietsie te ete en te drinke voorsit om die gesprek te laar vloei. Ek weet een van my gawes van die Heilige Gees is gasvryheid. Ek sou spring om vir Jesus iets voor te sit. Tog voel ek daar is stille kritiek op Marta. Haar diens aan Jesus het haar buite hoorafstand van Sy stem geneem. Miskien was daar nie moderne oopplan kombuise nie. Ek hou van kook, maar ek hou ook van die geselskap.

Solank ons gawes en selfs ons bediening ons nie buite die bereik van die stem van God neem nie, kan ons met vrymoedigheid en passie voortgaan. Ek het al so dikwels my passie vir materiaal, binneversiering, kuns en mode aan die Here onderwerp en Hom gevra om dit in Sy koninkryk te gebruik. Ek is lief vir mooi goed en ek wil nie hêdit moet my van Hom af wegdryf nie.

Die mees belangrike ding in my lewe is om die stem van God te hoor. Ek wil hoor as ek lees, hoor as ek werk, hoor wanneer ek skryf en hoor wanneer ander mense om my is. Ek wil God “hoor” in die alledaagse.

Hoe leef ons ons liefde vir Hom?Dink daaroor.

Onthou dit kan in die kleinste, mees gewone en eenvoudigste take wees, soos om jou familie te versorg. Dit is altyd ons eerste roeping.

Jesus het dit self gesê. Ons moet Sy getuies wees in Jerusalem(ons gesin), Judea(ons familie en vriende), Samaria(die mense waarvan jy nie hou nie) en dan die res van die wêreld (Handelinge 1:8).

Maria was oorvloedig in haar offer. Dit was ‘n teken van verering om iemand se hoof te salf (Psalm 23). Maria het Jesus se voete gesalf. Haar nederigheid het haar aan Sy voete gebring. Sy het nie gedink sy is goed genoeg om Sy hoof te salf nie.

Liefde het haar vrymoedigheid gegee. Geen gerespekteerde vrou sou haar hare in die publiek los maak nie. Getroude vrouens het hulle hare bedek. Eintlik was dit net prostitute wat met hulle hare uitlokkend was. Maria was glad nie gepla met wat die mense sou dink nie.

Haar huis is gevul met die heerlike geur van die parfuum. Dit is wat met ons ook gebeur. As ons Jesus liefhet en eer, is ons die lieflike geur van liefde. Die kerk wat haar voorbeeld volg is waarlik die liggaam van Jesus.

Maar aan God die dank! Hy voer ons altyd saam in sy triomftog omdat ons een is met Christus. Deur ons versprei Hy die kennis van Christus oral soos ‘n aangename geur.  (2 Korintiërs 2:14)

Judashet ewe edel oor die armes gepraat en gesêdie duur parfuum kon verkoop word. Jesus het geweet Judas gaan Hom verraai. Hy het heel moontlik Judas die tesourier gemaak om hom te wen met vertroue en te kommunikeer dat Hy die beste van Judas verwag.  Vir Judas was dit ‘n groot versoeking om meer geld te kry. Hy het die geld in elk geval misbruik. Sy gawe het sy ondergang gebring as gevolg van sy selfsugtige doelstellings.

Die woord wat hier gebruik word is bastazein,wat beteken om te draof te steel.

Judas het die hele liefdesritueel van Maria gemis. Sy oog was op sy eie belange. Hy kon nie onderskei wat belangrik is nie. Hy kon nie die tyd (hy het nie besef die kruis is naby nie) onderskei, of die openbaring van liefde van Maria nie. Hy het nie gehoor dat Jesus weer en weer sêdat Hy hulle gaan verlaat nie.

Judas het beheer oor die geld gehad en gedink dat hy Jesus ook vir sy eie politieke ambisie kan “gebruik”. Hy wou van die Romeine ontslae raak en het gedink dat hy Jesus in ‘n konfrontasie met die owerhede kan dwing.

Tydsberekening is baie belangrik.

…van die Issaskarstam, die mense wat die tekens van die tye verstaan het en geweet het wat Israel te doen staan: (1 Kronieke 12:32)

Wat Maria daardie dag gedoen het, kon nooit herhaal word nie. Sy het die geleentheid gebruik om haar liefde te betoon. Ek dink nie een van hulle het gedink aan die trane, bloed en hartseer van die einde van daardie week nie.

Leef liefde – teenoor God en teenoor ander. Gryp die geleenthede – dien en bedien met jou beste.

Die opmerking van Judas oor die armes was veronderstel om “reg” te klink. Jesus self haal die Skrif aan:

Daar sal altyd armes in jou land wees, en daarom het ek jou beveel om vrygewig te wees teenoor jou mede-Israeliet wat in nood is en arm is.”(Deuteronomium 15:11)

In die volgende verse (12:9-11) ontmoet ons die priesters en die Joodse owerhede. Die priesters was almal Sadduseërs.

Die Sadduseërs was welvarende aristokrasie wat met die Romeine saamgewerk het om hulle lewenstyl te behou. Enige burgerlike onrus, opstande of moeilikheid onder die mense sou die Romeine met ‘n swaar en wrede hand onderdruk en hulle, die Sadduseërs, daarvoor blameer. Hulle sou verseker hulle posisie en welvaart verloor. Die Sadduseërs het in Jesus ‘n bedreiging vir hulle goeie regering gesien.

Polities moes hulle dringend van Hom ontslae raak.

 Teologieswas Hy selfs ‘n groter probleem. Hulle het nie in die lewe na die dood geglo nie. Lasarus se opwekking was ‘n groot bedreiging vir hulle opvattings. Daar was selfs berugte dat hulle Lasarus wou doodmaak.

Die waarheid was van geen belang nie.

Intussen kom Jesus Jerusalem binne – soos ‘n koning – net wat hulle gevrees het. (12:12-19)

Die skare saam met Hom het gejuig met uitroepe van koningskap. Hulle het Hom as ‘n held gesien omdat Hy moed gehad het om die owerhede teen te staan.

Hosanna in Hebreeus beteken: red nou.

Hulle het die woorde van die Hallel(Psalms 113-118), gesing wat tydens die dankoffers en gedurende die Paasfees gesing is. Elke persoon het as kind het die woorde geleer en almal kon dit saamsing. Dis ook tydens die Loofhuttefees gesing. Hulle het in oorwinning gesing. Hulle het dit gesing toe Nehemia die muur herstel het (Nehemia 8:14-18).

Die skare het gesing in die vooruitsig dat hulle Rome sou oorwin en in afwagting vir die trompetgeskal om hulle herstel aan te kondig. Hulle wou Hom kroon vir alles wat Hy nie wou wees nie en weerstaan het. Jesus moes hulle doelstellings dien.

Jesus kon nie praat nie. Hulle sou Hom nie hoor nie en nie luister nie. Daarom is dit belangrik om te let op wat Hydoen.

Hy ry op ‘n donkie. Dit was ‘n direkte aanspraak op die titel Messias.

Jubel, Sion! Juig, Jerusalem!

Jou koning sal na jou toe kom.

Hy is regverdig en hy is ‘n oorwinnaar,

hy is nederig en hy ry op ‘n donkie,

op die hingsvul van ‘n donkie.   (Sagaria 9:9)

Hy was ‘n besondere soort Messias. ‘n Donkie was ‘n edel dier in die antieke tye en glad nie met minagting behandel nie. (2 Samuel 17:23; 19:26). Mefiboset, die prins en seun van Saul, het op ‘n donkie gery toe hy Dawid besoek het.

Dit was ‘n teken van vrede.

‘n Perd was ‘n oorlogsdier en ‘n koning op ‘n perd kom om oorlog te maak. Jesus was waarlik die Prins van Vrede. Die skare het dit gemis. Hulle wou oorlog maak. Dit was hulle plan. Hulle wou die ystervuis van Rome met geweld teenstaan.

Die Joodse leiers het profeties uitgeroep:

Kyk, die hele volk gaan agter Hom aan.

Jesus het baie moed. Hy weet hoe verkeerd hulle is. Hy weet wat die reaksie gaan wees en tog kom Hy Jerusalem binne met al die aandag op Hom.

169. God in aksie.

Posted on by

0

[Johannes 11]

Wat is ‘n wonderwerk? Dit is ‘n gebeurtenis in die lewe van ‘n mens wat net in bonatuurlike terme beskryf kan word. Die amptelike definisie beklemtoon die misterieuse aspek van ‘n hoogs onwaarskynlike of buitengewone verskynsel.

‘n Wonderwerk is ‘n verrassende en welkome uitkoms wat nie met natuurlike of wetenskaplike wette verduidelik kan word nie en daarom  as die werk van ‘n goddellike wese beskou word.

Dit is verrassend en welkom, ‘n positiewe uitkoms. Dit is die teenoorgestelde van die krisis of omstandighede wat aanleiding gegee het tot die noodsaaklikheid van die wonderwerk. DIt is met ander woorde die onverduidelikbare uitkoms uit ‘n katestrofiese, harverskeurende situasie.

‘n Wonderwerk is God in aksie. Dit is ons liefdevolle Vader, almagtige Skepper-God, wat intree en die onmoontlike vir ons doen, tot ons voordeel. ‘n Wonderwerk is ‘n welkome verligting waar menslike verligting nie moontlik was nie.

Wonderwerke is antwoord op gebed.

God is ‘n misterie wat in die onsienlike realm bestaan. Hoe sal ons Hom vind en Hom in aksie “sien”? God is die God van sy mense. Hy is aktief in Sy gemeenskap. Dit is Sy werk in en om die mense waarin ons Hom “sien”.

William Barclay verduidelik hoe ‘n rabbi die teks van Deuternonomium 13:4 uitlê. Die Skrif stel dit so:

Jy moet getrou bly aan die Here jou God en Hom eer, jy moet sy gebooie gehoorsaam en na sy bevele luister, jy moet Hom dien en aanhang.

Om die Here aan te hang is om te doen wat Hy doen. Hy werk onder die armes (Genesis 3:21), Hy besoek die siekes (Genesis 18:1), Hy troos die treurendes (Genesis 25:11), Hy begrawe die dooies (Deuteronomium 34:6). In al hierdie dinge vind ons ons eie rol in die gemeenskap, deur te doen wat Jesus doen.

In hierdie gedeelte van Johannes 11:17-27 ontmoet ons die huishouding van Jesus se vriende in Betanië. Marta tree volgens  haar karakter wat ons al ontmoet het, op (Lukas 10:38-42).  Sy hou van aksie. Maria sit stil. Marta hardloop Jesus tegemoet en praat haar hart oor haar lippe. Sy spreek haar verwyt teenoor Jesus uit en tog haar geloof, hoewel sy teleurgesteld is.

Here, as U hier was sou my broer nie gesterwe het nie.

In haar woorde vra sy Jesus waarom Hy so laat is. As Hy gekom het toe sy die boodskap gestuur het, sou haar broer gelewe het. Tog is daar geloof in haar woorde dat God sal doen wat Jesus vra.

Marta noem die algemene opstanding in die laaste dae. Dit is heel belangrike woorde van Marta.

Een van die merkwaardige dinge in die Bybel is dat die Ou Testament se geloofshelde nie werklik in die lewe na die dood geglo het nie. Hulle het geglo dat almal, gelowig of nie, na die doderyk gaan wat hulle Sheol of Hades genoem het. Die doderyk word soms verkeerdelik methelvertaal, maar dit was nie ‘n plek van marteling nie, eerder ‘n skaduland van blote bestaan, vreugdeloos en kragteloos, amper spookagtig. (Psalms 6:5; 30:9)

Hiskia treur oor die profesie dat hy sal sterwe en sê:

In die doderyk kan niemand U loof nie, geeneen wat dood is, kan U prys nie; niemand in die graf dink aan u trou nie!  (Jesaja 38:18)

In die Psalms (16:9-11 en 73:23-24) wil die Psalmis glo dat nie eers die dood hom van God kan skei nie. Hierdie ewige hoop vind ons in Job. In sy smart en siekte roep Job uit:

MAAR ek, ek weet: My Verlosser leef; en Hy sal as laaste oor die stof opstaan.

En nadat hulle so my vel afgeskeur het, sal ek nogtans uit my vlees God aanskou; (Job 19:25,26, OAB)

In die tyd van Jesus, het die Sadduseërs nie in die lewe na die dood geglo nie, maar die Fariseërs en die meerderheid van die Jode het wel.  Die dooies het God gesien en is nie eers dooiesgenoem nie, maar die lewendesom dat hulle by God was.

Dit is na hierdie geloof wat Marta uitreik.

Jesus antwoord haar met een van die mees lewegewende EK IS-uitsprake.

Ek is die Opstanding en die Lewe.

Ons geloof in Hom gee lewe en Sy lewe maak geen voorsiening vir dood in enige vorm nie – geestelik, fisies of op sielsvlak.

Not even a lifetime’s thinking will reveal the full meaning of this; but we must try to grasp as much of it as we can.[William Barclay]

Daar is lewe na die fisiese dood op aarde. Die dood is nie die einde nie. Die dood is slegs ‘n deur na die onsienlike.

Die fisiese dood is die sonsopkoms, die dagbreek van die Ewigheid.

Dit was die gewoonte, veral vir vroue, om die graf te besoek en daar te treur op elke moontlike geleentheid vir ‘n week na die begrafnis. Maria se groet aan Jesus was presies dieselfde as Marta s’n.

‘n Mens moet in gedagte hou dat dit nie ‘n sagte ween en traan wegpik geleentheid is nie. Dit was meer ‘n histeriese weeklaag en skreeuende uitroepe van hartverskeurende rou. Vir die Jode was so ‘n onbevange gehuil ‘n teken van eer aan die dooie.

Jesus is diep geraak. Die woord wat gebruik word is: embrimasthai.

Die woord word drie maal op ander plekke in die Nuwe Testament gebruik. Dit beteken om ‘n streng opdrag te gee, of ‘n skerp vermaning uit te spreek.

Hoekom was Jesus kwaad?  Daar word bespiegel dat Jesus bewus was van die voorgee en vals, opgewerkte hartseer van die mense. In die gewone Grieks beteken embrimasthai ‘n perd wat snork. So ‘n diep emosie het in Jesus geroer dat Hy ‘n kreun laat hoor het.

Hierdie is ‘n wonder van Jesus se lewe en die wyse waarop die Evangelieskrywers dit beskryf, is merkwaardig. Jesus was so betrokke by die mense dat Sy emosie geraak is.

Johannes skryf hierdie Evangelie sodat ons die denke van God in Jesus kan sien.Vir die Grieke was een van die belangrikste kenmerke van ‘n god dat hy totaal bo emosies was en geen gevoel kon ervaar of uitleef nie.

Emosie is die gevolg van ons reaksie op mense en omstandighede. Dit beteken dat iets buite onsself beheer oor ons kry. Niemand kan beheer oor ‘n god hênie, daarom moet ‘n god of opperwese geen emosie toon of ervaar nie en heeltemal bo dit wees.

Die Grieke het in ‘n passielose, neutrale, geïsoleerde opperwese aangehang.

 Wat ‘n wonder-beeld het Jesus geleef! God is betrokke, aangeraak. God het lief. Hy gee om. Hy is diep geraak in jou hartseer omdat Sy liefde vir jou Hom na jou toe trek met ‘n onvoorwaardelike betrokkenheid om beter te maak, gesond te maak en uit te red.

Die gewone graf in Palestina was ‘n spelonk-tipe opening uit rots gekap. Die liggaam is in linne toegedraai. Die kop is apart toegedraai. Voor die opening was daar ‘n groef in die grond waarin ‘n groot klip gerol is om die graf toe te maak.

Jesus vra dat hulle die steen moet wegrol. Marta het sekerlike gedink dat Jesus sy vriend ‘n laaste maal wil sien, maar sy het nie gedink dis ‘n goeie idee nie. Lasarus was al vier dae in die graf en in daardie hitte het die liggaam heel moontlik al begin ontbind. Daar het ‘n bygeloof bestaan dat die siel van ‘n dooie mens drie dae om die graf vertoef om dalk weer in die liggaam in te gaan, maar na drie dae finaal vertrek. Na vier dae was die gesig ook sekerlik nie meer herkenbaar nie.

Jesus spreek die opdrag waarteen selfs die dood geen mag het nie.

Lasarus kom uit!Dit was sekerlik nogal ‘n gesig om die toegedraaide figuur uit die graf te sien struikel. Jesus moet vir die mense sêom hom los te maak. Almal het sekerlik versteend gestaan en staar, te bang om te beweeg.

Die oomblik wat Jesus die woorde gespreek het, het die krag van God deur Hom gevloei. Die wonderwerk was tot eer van God, net soos in Elia se gebed:

 Antwoord my, Here, antwoord my tog dat hierdie volk kan besef dat U, Here, God is, en dat dit U is wat hulle harte weer tot U bekeer.”(1 Konings 18:37)

In die ander drie Evangelies is daar stories oor die mense wat uit die dood opgewek is. Jaïrus se dogtertjie (Matteus 9:18-26; Markus 5:21-43; Lukas 8:40-56) en die weduwee van Naïn (Lukas 7:11-16). In beide gevalle het Jesus hulle opgewek kort na hulle dood verklaar is. In die warm klimaat van Palestina het begrafnisse vinnig op dood gevolg en somtyds het mense in die graf uit ‘n koma wakker geword. Die mense is dalk deur Jesus van ‘n wrede dood in ‘n graf gered. Argeologiese opgrawings het bewyse van mense wat van binne af uit ‘n graf wou kom.

Daar was egter geen ander geval van ‘n persoon wat vier dae dood was en toe weer lewe nie.

Die Sanhedrin is bymekaar geroep om die geval te bespreek. Die wonderwerk van Lasarus se opwekking het hulle gedwing om drasties op te tree.

Die Sanhedrin was beide Fariseërs en Sadduseërs. Die Fariseërs was nie polities nie. Hulle het die Wet van Moses geleef as voorbeeld vir die ander mense. Die Sadduseërs was polities. Hulle was welvarend en het geleef soos die aristokrasie. Hulle lewenswyse moes natuurlik ten alle koste beskerm word en daarom het hulle met Rome saamgewerk. Die Sadduseërs het die praatwerk in die Sanhedrin gedoen.

Hulle was berug vir hulle ongeskiktheid en beledigings. Hulle houding het in sterke kontras met die optrede en woorde van Jesus gestaan.

Jesus was ‘n wesenlike bedreiging vir hulle rykdom en status. Sy volgelinge kon onrus veroorsaak en Rome was wreed ongeduldig met opstande en sou die Sadduseërs blameer. Die vraag of Jesus die waarheid praat en werklik van God gestuur is, was nie eers ter sake nie.

‘n Mens kan sy eie karakter bo die wil van God verhef.

Die geskiedenis bewys die dramatiese ironie. Die Sadduseërs wou van Jesus ontslae raak om hulle mag te behou, maar 70nC het die Romeine genoeg gehad van die onrustige, moeilik-beheerbare Palestina en Jerusalem met die grond gelyk gemaak net soos Jesus voorspel het. Sou dinge nie anders uitgedraai het as hulle Jesus aanvaar het nie?

Kajafas, die Hoë Priester, maak hierdie ironiese stelling:

… dat dit tot julle voordeel is dat een man vir die volk sterwe en nie die hele nasie verlore gaan nie.”

Die Hoë Priester moes God namens die volk nader. Moses het die raad aan Joshua gegee (Numeri 27:18-21)

God praat soms deur mense wat onbewus is van die groter impak van hulle woorde – soos in hierdie geval.

Jesus het inderdaad vir die hele volk gesterf.

Teen hierdie tyd het mense al begin aankom vir die Paasfees in Jerusalem. Die Jode moes seremonieel rein wees vir die Fees en kon daarom nie aan ‘n lyk vat nie.

‘n Mens kan jou net die gepraat voorstel. Die mense het geweet wat aangaan. Hulle het altyd belanggestel in iemand wat die owerhede met durf teenstaan. Dit was ‘n kwessie van lewe en dood.

Die gevolgtrekking van die gepraat was dat Jesus onder geen omstandighede in Jerusalem sal wees nie. Dit was onmoontlik om die Joodse leiers en die Romeinse owerhede te konfronteer.

Maar…hulle het Jesus onderskat. Niks op aarde sou Hom stop. Hy het openlik Jerusalem binnegekom in ‘n triomfantelike prosessie met al die aandag op Hom. Hy het bewys Hy het die dood oorwin.

Die slegste scenario kon Hom nie keer nie.

 

 

 

 

 

168. Dood, wie is nou bang vir jou?

Posted on by

0

[Johannes 11]

Dit is nou maar die een sekerheid van die lewe. Dood volg op lewe op aarde. Sedert die eerste mens en dier begin asemhaal het, was die dood ‘n werklikheid en daarby nog ‘n misterie wat vrees skep en hewige filosofiese debat ontlok. Oor eeue en eeue worstel die mens met die dood. Al wat ons weet is die eensydige stories van mense met ‘n ondervinding van ‘n wasige visioen wanneer hulle in ‘n doodsgreep “oorstap” en daarna weer wakker word met ‘n wonder-vertelling van iets buite ons realiteit.

Die misterie van die dood behoort aan God. So word ons beveel in Deuteronomium 29:29 (The Message):

God, our God, will take care of the hidden things but the revealed things are our business. It’s up to us and our children to attend to all the terms in this Revelation.

Lewe op aarde het genoeg om te hanteer. Ons werk, maak kinders groot met waardes en durf om die volgende geslag te versterk, ons bekommer oor ons aarde en strek ons hande uit as die liefdeshand van God na die onmeetlike pyn en lyding van die gemeenskappe rondom ons. Dit is genoeg om ‘n verantwoordelike lewensuitkyk voluit besig te hou. Hoe kan ons nog oor die dood bekommer?

Tog is die dood deel van ons daaglikse lewe. Soms word dit in somber afwagting verwelkom wanneer ‘n ouer persoon uit lyding verlos word. Ongelukke en misdaad skok en traumatiseer die geliefdes wanneer die dood ‘n pynlike en onverwagse uitklophou is, wat ons innerlike wese verbrysel met wrede onomkeerbaarheid.

Dood is so deel van ons bestaan. Laat ons dan noukeurig let op die besonderhede van Jesus se hantering van dood, wat so ‘n vreesaanjaende wreedheid in jonk en oud se realiteit in ou Palestina gedurende die eerste eeu was.

Die woorde wat Hy gebruik om die situasie te beskryf wys op die oorwinning wat Hy gebring het. Hy het altyd van die dood gepraat as slaap…

Lazarus en sy susters het aan Jesus ‘n tuiste verskaf. Jesus het self gesê dat Hy geen huis het nie (Lukas 9:58), maar daar in Betanië het Hy ontspan. Hierdie drie mense het Hom waarlik lief gehad en Hy kon daar by hulle ‘n welkome ruskans kry, weg van die skare.

Die naam Lasarus beteken God is my hulp. Lasarus het siek geword en sy susters het ‘n boodskap aan Jesus gestuur dat hy siek is. Let wel, hulle het nie gevra dat Jesus moet kom nie. Hulle het Jesus laat weet en vertrou dat Hy sal kom. Dit was voorveronderstel, sonder om te vra. Hulle nood sou Hom laat kom.

Dit is genoeg dat Jesus weet. Jesus sou nie Sy siek vriend ignoreer nie. Jesus was nie ontsteld of haastig nie. Hy het Sy Vader geken en geweet dat Hy enigiets kan hanteer.

Die krag van gebed is dat jy weet Hy weet. Die Bybel sê God weet alles en Hy weet wat ons nodig het, nog voor ons vra. Ek weet uit jare se getuienis dat Hy beter weet wat ek nodig het as ek self. Selfs my noodlysie is onvolmaak.

Wanneer ons bid, dan verwag ons die glorie van God in aksie.

Jesus maak ‘n verklaring wanneer Hy die boodskap kry. Wat ‘n wonder-antwoord op ‘n noodroep!

“Hierdie siekte sal nie op die dood uitloop nie, maar op die openbaring van die wonderbaarlike mag van God sodat die Seun van God daardeur verheerlik kan word.”

Jesus praat van Sy kruisdood as Sy verheerliking (Johannes 7:39). Toe die Grieke Hom kom sien het, het Hy ook gesê dat Sy uur van glorie en verheerliking nog nie gekom het nie (Johannes 12:23).

Is hier nie die wonderbare versekering dat die dood nou verbind word met die glorie van ons Jesus nie?

Hy praat in Johannes 12:16 van die koringkorrel wat moet sterf om te lewe. Johannes noem dat die dissipels onthou het wat Jesus van die dood gesê het.

Dit is in die mate wat ons eie ek sterf, dat ons die glorie van God se saligmaking en redding in ons lewe ervaar.

Die kruis was Jesus se weg na glorie. Om Lasarus gesond te maak was die begin van die pad na die kruis. Jesus het die kruis aanvaar om Sy vriend te help. Dit was die prys en Hy was bereid om dit te betaal.

Hy het twee dae gewag voordat Hy na Lasarus gegaan het.

Daar word verskeie menings in die kommentare op hierdie gedeelte uitgespreek.

Jesus het gewag sodat daar sekerheid kon wees dat Lasarus werklik dood is. Dit sou die wonderwerk onderskryf. Daar was ‘n bygeloof dat die siel van ‘n mens vir drie dae om die lyk sweef . Daarna verlaat die siel finaal die liggaam en die persoon is waarlik dood.

Jesus het op Sy eie inisiatief gehandel en sou nooit onder die druk van die mense tot aksie oorgaan nie. In Kana het Hy vir Maria gesê dat Hy die wynkrisis op Sy eie manier hanteer (Johannes 2:1-11). In Johannes 7:1-10 het Jesus aanvanklik geweier om Jerusalem toe te gaan vir die Fees, maar later op Sy eie gegaan.

Dit is ons gebed: Here, hier is my nood. Ek laat dit oor aan die wysheid van die eeue om dit te doen op God se manier.

Jesus het geweet dat om Judea toe te gaan op daardie stadium was so riskant dat Hy doodgemaak kon word. Die dissipels het dit geweet en was geskok dat Hy dit oorweeg.

Jesus het geantwoord: “Is daar nie twaalf uur in ‘n dag nie? As iemand in die dag loop, struikel hy nie, omdat hy die lig van hierdie wêreld sien.

 Terwyl ons hier op aarde in die beperking van tyd leef, is dit noodsaaklik om die volheid van hierdie woorde van Jesus te verstaan.

‘n Dag kan nie eindig voor die son sak en die donker kom nie. Die tyd is vasgestel en niks kan dit verkort of verleng nie.

Daar is twaalf ure in ‘n dag. Daar is tyd vir alles wat mens moet doen. Daar is geen rede om te haas nie.

Daar is genoeg tyd, maar nie te veel nie. Ons moet die tyd gebruik. [Sien Bodemklippe 158: En jy? Wat sê jy?]

As ‘n mens in die lig loop sal hy nie struikel nie. As hy in die duisternis loop, sal hy val en seerkry. Die woorde kan twee betekenisse hê: oppervlakkig en dieper.

Die Joodse dag soos die Romeinse dag, was in twaalf gelyke ure verdeel – van sonsopkoms tot sonsondergang. Die lengte van die uur en gevolglik die dag, het gewissel ooreenkomstig die seisoen.

‘n Persoon sou nie struikel terwyl die son skyn nie, maar wanneer dit donker word kan hy nie sien nie. Die paaie was nie verlig nie. Reis was onmoontlik in die donker ure van die nag.

Dit het ook beteken dat ‘n mens die dag se werk in die lig ure moes afhandel.

Johannes gebruik duisternis om ‘n lewe sonder Jesus te beskryf. Duisternis word met boosheid in verband gebring. Hy skryf so in 13:30 toe hy sê dat Judas die brood by Jesus neem en toe in die nag uitgaan om die verraad te pleeg.

Die beperking van tyd lê aan die kern van die Evangelie. Ons tyd op aarde is beperk en daar is baie werk. Jesus sê die oes is groot en ryp en die arbeiders min.

Binne tyd is daar die wonder van betyds en die tragedie van te laat.

In die volgende gedeelte (11:11-16) sien ons weer die gewone patroon van Jesus se gesprekke. Jesus maak ‘n eenvoudige stelling wat verkeerde verstaan word. Hy verduidelik dan wat Hy werklik bedoel.

Jesus sê: Lasarus slaap. Die dissipels het gedink dis goeie nuus. Slaap was goed vir siekte. Slaap het egter ‘n dieper en meer ernstige betekenis. Jesus het vir Jaïrus gesê sy dogtertjie slaap (Matteus 9:24). Aan die einde van Stephan se steniging skryf Lukas hy het aan die slaap geraak (Handelinge 7:60). Paulus praat van die mense wat in Jesus slaap (1 Tessalonicense 4:13) en diegene wat die Opstanding meegemaak het, wat nou slaap (1 Korintiërs 15:6).

Jesus moes aan die dissipels reguit sê dat Lasarus dood is en dat dit boonop ‘n goeie ding is., Dit sou ‘n geleentheid bied waarin hulle geloof gebou word, soos nog nooit vantevore.

Die finale bewys van Jesus is God in aksie. Woorde kan faal, maar daar kan geen argument teen Sy wonderwerke wees nie. Die krag van Jesus maak die skeptiese hart, ‘n hart van geloof, maak die selfsugtige ‘n dienskneg, maak die hooghartige nederig, maak die sondaar met ‘n hopelose lewe, ‘n gelowige met ‘n toekoms en ‘n vol lewe.

Ons behoort die lewende bewys van Sy krag te wees. Ons taak op aarde is om Jesus in aksie te demonstreer.

Een teoloog het dit so gestel: “I do not like crises; but I like the opportunities which they supply.”

Dit sou nie snaaks gewees het as die dissipels op hierdie stadium geweier het om Jesus te volg nie. Hulle het besef om naby Jerusalem te kom, sou beteken dat Jesus in doodsgevaar is. Dit is Thomas wat dit uitspreek: Kom ons gaan dat ons saam met Hom kan sterwe.

Meeste Jode het twee name gehad – ‘n Hebreeuse naam vir sy eie kringe en die Griekse naam vir meer publieke gebruik.Thomas is Hebreeus en Didimus is Grieks wat tweeling beteken. So is Petrus Grieks en Sefas is Hebreeus vir rots. Tabitha is Hebreeus en Dorkas is Grieks vir gemsbok.

Thomas was dapper. Miskien was dit eerder ‘n desperate lojailiteit. Hy was egter gedetermineerd om nie op te gee nie.

Dit is waarlik dapper om presies te weet wat die slegste gebeure kan wees en selfs verskriklik bang daarvoor te wees, maar nogtans die regte ding te doen.

Death swallowed by triumphant Life!
Who got the last word, oh, Death?
Oh, Death, who’s afraid of you now?

(1 Corinthians 15:55, The Message)

 

167. Ek is ‘n skaap.

Posted on by

0

[Johannes 10]

Weet jy iets van ‘n skaap? Hulle is baie anders as beeste, eienaardig en eiesoortig. Sedert die vroegste tye was die Hebreërs skaapboere. Toe Jakob en sy familie Egipte toe trek, nadat Josef as onderkoning van Egipte aangestel is, is daar voorsiening gemaak vir die skape, ver van die Egiptenaars se beesboerderye.

Dan sal hy julle in Gosen laat woon, want die Egiptenaars het ‘n afkeer van kleinveeboere.” (Genesis 46:34)

…. that you may dwell in the land of Goshen; for every shepherd is an abomination to the Egyptians.”

So het Jakob se familie in Gosen gewoon, ‘n vrugbare deel van Egipte aan die oostekant van die Nyldelta.

Die Egiptenaars was meestal beesboere. Hulle het neergekyk op skaapboere. Skape wei anders as beeste en kan met die gewoonte om die hele graspolletjie met hulle lippies uit te trek ‘n veld in woestyntoestande inwei. Herders het skaapweiding dikwels gewissel. ‘n Bees pluk met sy growwe tong die gras af en laat die wortel staan.

Skape is bekend daarvoor dat hulle die trop sal volg, selfs in gevaar in. Soms het die herder net een skaap geleer om hom te volg en die res sou agternakom.

Hier in Johannes 10 praat hy van die verlore skape van Israel vir wie Hy gekom het. Daarna het Sy bediening oopgegaan vir almal, maar die dissipels moes na Israel eerste gaan (Matteus 10:5-6; 15:24).

Jesus het self op ongekende wyse na die heidene uitgereik:

• Hy het die bediende van die Romeinse hoofman oor honderd genees (Matteus 8:10)

• Hy het met die vrou by die put in Samaria gepraat en Homself aan haar openbaar(Johannes 4:40)

• Hy het verduidelik dat om ‘n nasaat van Abraham te wees geen waarborg in die koninkryk van God is (Johannes 8:39)

• Hy het ‘n Samaritaanse melaatse genees. Die Samaritaan het omgedraai en dankie gesê. (Lukas 17:18-19)

• Hy het die storie vertel dat die Samaritaanse reisiger genade betoon het op die pad na Jerigo (Lukas 10:37)

• Hy het mense uit alle wêrelddele verwerlkom (Matteus 8:11; Lukas 13:29)

• Hy het Sy dissipels opdrag gegee om na alle nasies uit te gaan (Matteus 28:19)

• Hy is die Lig van die wêreld (John 8:12)

• Hy het die hele wêreld lief (John 3:16)

In Jesus is al die nasies broers. Eenheid is slegs moontlik wanneer ons weet hoe om Sy stem te volg. Ons dissipelskap is so opgestel om ander te leer om Hom te hoor, net soos ‘n skaap, en Hom te volg.

Die kerk van Jesus is die trop. Dit is die onsigbare liggaam gelowiges wat Hom waarlik volg en met hulle hele hart Sy opdragte uitvoer. Dit is nie georganiseerde godsdiens nie. Ons is een uit keuse, die toeval of gevoel nie.

Die gedeelte in Johannes 10:17-18 sê so baie oor Jesus.

Hy is ten volle gehoorsaam aan Sy vader, selfs tot die dood toe. Seunskap was vir Hom gehoorsaamheid in die hoogste moontlike graad van onderwerping. Hy sien die Kruis as die pad na glorie en verheerliking. Hy het nooit getwyfel dat Hy moet sterf nie, maar ook nooit die opstanding betwyfel nie.

Hy het met Sy hele wese Sy Vader vertrou. Sodoende het Hy Sy lewensdoel uitgeleef en die moeilike pad na grootsheid geloop. Sy dood was nie die gevolg van ‘n veroordeling van die mense nie. Hy kon die hemel se leërskare roep om Hom te red. Hy het die dood aanvaar (Johannes 19:10-11). Hy was nooit ‘n slagoffer van Sy omstandighede nie.

Hy het die Kruis gekies. Hy het nie Sy lewe verloor nie; Hy het Sy lewe gegee.

In die volgende gedeelte sien ons die dilemma van die mense, so werklik soos vandag nog. Is Jesus ‘n mal man of die Seun van God? Daar is geen omweg om hierdie vraag nie. Jesus het die hart van God geken.

Hy kan eenvoudig nie ‘n mal mens wees nie. Sy boodskap het hoop vir die wêreld gebring. Sy dade en woorde het gebrokenheid herstel en hoop gegee. Sou ‘n mal mens ‘n blinde kon laat sien? Die gevolge van ‘n ontmoeting met Jesus in miljoene der miljoene lewens getuig daarvan dat Hy die slegte goed maak, die dwase wys en die verworpene hoopvol.

Die Fees waarvan hier gepraat word is die Fees van die Lig (Hanukkah) wat vir agt dae in Desember gevier word. Die oorsprong van die Fees gaan terug na een van die uitstaande tye van Joodse durf en moed in hulle volgehoue onderdukking deur ander volke.

In die jare 175 tot 164vC was die koning van Sirië Antiochus Epiphanes. Hy wou Griekse filosofie en kultuur bevorder en afdwing. Hy was vyandig teenoor Joodse kultuur en godsdiens en ‘n wreedaard. Hy was aanvanklik vredevol, maar die weerstand van die Jode het hom te ver gedryf. In 170vC het Jerusalem aangeval. Sowat 80 000 Jode het gesterf en derduisende is in slawerny weggevoer. Hy het die Tempel skatkis geroof en dit onwettig verklaar om ‘n kopie van die Wet van Moses te besit of om jou kind te besny. Ma’s wat hulle kinders laat besny het, is gekruisig met hulle kinders om hulle nek. Die Tempelkamers is in ‘n bordeel omskep en die laaste strooi vir die Jode was die offer van ‘n vark op die groot brandofferaltaar ter ere van Zeus en ander gode.

Judas Maccabaeus en sy broer het ‘n opstand gelei en suksesvol vir vryheid geveg. In 164vC het die Jode die oorhand gekry en die Tempel is herstel en gereinig. Om die geleentheid te vier is die Fees van Toewyding ingestel.

So word vertel dat toe hulle die groot kandelaar met sy sewe takke optel, daar net een houer met olie, wat spesiaal deur die hoë priester geseël en afgesonder is, gevind is. Die olie was genoeg vir een dag. Die wonder was dat die lamp agt dae gebrand het, totdat nuwe olie voorberei kon word.

In die herinnering van die wonderwerk tydens die Fees, maak Jesus een van Sy sewe EK IS-stellings.

EK is die LIG van die wêreld.

Niemand anders in die geskiedenis het nog ooit het hierdie woorde gesê nie. Jesus is die Lig in die duisternis van politieke stryd, emosionele onsteltenis en al die onsekerheid wat ons gemeenskap op alle vlakke genereer.

Daar in die voorhowe van die Tempel, waar die rabbi’s dikwels hulle leerlinge ontmoet het, het die vraag na Jesus toe gekom.

Die Jode het daar om Hom saamgedrom en vir Hom gesê: “Hoe lank gaan u ons nog in onsekerheid hou? As u die Christus is, sê dit reguit vir ons.” (Johannes 10:24)

Was dit die uitroep van hulle harte of ‘n lokval om Hom in kettery en veroordeling in te lei? Jesus antwoord dat Hy hulle al dikwels die antwoord gegee het.

Jesus het vir hom gesê: “Jy sien Hom. Dit is Hy wat met jou praat.” (Johannes 9:37)

Jesus praat weer van Sy skape wat nie Sy stem ken nie. Daarom behoort hulle nie aan Hom nie. (Johannes 10:26,27)

Hy belowe die ewige lewe. Die fisiese dood is net die poort na ‘n nuwe dimensie saam met Hom. Niks kan ons uit Sy hand ruk nie (Johannes 10:29-30).

Jesus het Sy Vader bo alles vertrou. Hy het geweet dit maak nie saak hoe verstrooid die skape sou wees nie, Sy Vader het beheer en sou nie dat een verlore gaan nie. Dit is ons waarborg.

…for He God Himself has said, I will not in any way fail you nor give you up nor leave you without support. [I will] not, [I will] not, [I will] not in any degree leave you helpless nor forsake nor let [you] down (relax My hold on you)! [Assuredly not!] (Hebrews 13:5-7, Amplified)

Ons vertrou God. Jesus is betroubaar. Jesus is God. Hy sê dit hier en bid dit in Johannes 17:1, 20-22. In Sy liefde is ons een met die Vader. Ons liefde maak ons gehoorsaam, nie wette of dwang nie. Een met die Vader is nie ‘n filosofie of iets in die metafisika nie. Dit is ‘n verhouding.

[Johannes 13:34; 15:10; 14:21, 23-24.]

Hierdie verklaring van Jesus het die Jode baie kwaad gemaak. Hulle wou Hom sommer daar en dan stenig en het die klippe opgetel (10:31). Sulke laster teen God was strafbaar met die dood (Levitikus 24:16). Jesus praat rustig voort ten spyte van die opwelling van woede. Hy is nie bang vir warm argumente nie.

Hy doen wonderwerke wat net uit God moontlik is. Hy verklaar dat Hy ‘n spesiale opdrag van God het. Hy is heilig – afgesonder vir ‘n spesifieke doel as ‘n boodskapper uit die hemel. (Psalms 82:6. Exodus 21:1-6. Also Exodus 22:9; 22:28) Hy daag hulle uit om Sy dade, nie Sy woorde nie, te oordeel. Die vrug van Sy lewe spreek dieper as enige stories oor Hom. Dade staan ver bo argumente.

Jesus is daardie dag nie gestenig nie. Die dag van Sy dood was reeds uitgemerk in die hemel. Hy het stilte nodig gehad. In die stilte het Hy God ontmoet – voor Hy die mense in hulle wreedheid kon aandurf.

Hy het na die plek van Sy doop gegaan. Die geleentheid van Sy doop was ‘n merkwaardige manifestasie van die drie-eenheid en Hy het krag uit Sy ondervinding met God gekry. Dit het Hom toegerus vir wat kom.

Jakob het teruggegaan na Bethel (Genesis 35:1-6).

Die mense het onthou wat Johannes die Doper oor Jesus gesê het en daarom geglo. Jesus was soveel meer as was Johannes ooit gesê het Hy sou wees. Baie het gesien dat Jesus die man was waarvan Johannes getuig het. Hy het die volle waarborg van die ganse hemel na ons toe gebring.

Hy kan en sal nooit teleurstel nie. In Hom kom al die drome waar.

Ek is ‘n skaap – ek sal Hom volg.

166. Die Here beskerm jou.

Posted on by

0

[Johannes 10]

Mens ervaar soms die lewe as ‘n trapmeul. Net om kop bo water te hou en al die rekeninge te betaal, die dak oor jou kop aan die gang te hou en aan elke dag se eise te voldoen, verg ‘n konstante ritme van werk en verantwoordelikheid. Sommige mense is heeltemal oorweldig daarmee en kies om ‘n daklose, boemelaar-lewe te leef. Dit klink eenvoudiger om sonder aanspreeklikheid op die langer termyn, net vir een dag op ‘n keer se voorsiening te skarrel. Menige liefdadigheid voorsien maaltyd op maaltyd en skuiling vir sulkes.

Hier in Noord-Amerika is die stede goed georganiseer en elke daklose kan in ‘n skuiling akkommodeer word. Wanneer die kwik tot onder -15C val, laai die polisie almal op straat op en sorg dat almal in skuilings kom. Die risiko vir verkluiming is net te hoog. Daar is heelwat hulp beskikbaar om ‘n lewe om te draai en ‘n persoon op sy voete te help.

In ‘n onlangse gesprek met die besturende direkteur van een van die grootste liefdadigheidsorganisasies in die stad, het hy gesê dat slegs 40% van sulke persone met sukses terug in die samelewing rehabiliteer word. Die wêreld is ‘n hartelose, wrede plek wat hoë vereistes stel. Die lewe is ‘n stryd. Die verg groot energie uitset om in die mees basiese behoeftes te voorsien.

Hier in Johannes 10 tree Jesus in die welbekende en gekoesterde beeld van ‘n herder in die Midde-Ooste. Hy stel Homself voor as die beste versorger en beskermheer wat die gemeenskap van daardie tyd sou kon opdink.

Die grootste deel van Juda is op ‘n plato van Bethel tot Hebron vir ‘n afstand van ongeveer 55 kilometer. Die terrein was rof en klipperig, meer geskik vir weiding as vir landbou. Die mees bekende figuur in die hele land was die herder.

‘n Herder het ‘n moeilike lewe gehad. Hy kon nooit ontspan of sy kudde alleen laat nie. Met so min weiding in die klipperige grond, het die skape maklik afgedwaal. Daar was geen kampe wat hulle kon keer nie en skape kon maklik wegraak. Die terrein was vol kranse en skeure wat die herder goed geken het en die skape daarvan weggehou het. Daar was wilde diere en rowers.

Dit was die simboliese lewe van die herder. Hy het nooit gerus en was altyd gereed om die skape van alle kante en op all maniere te beskerm. Dawid het die eretitel gedra – herderkoning.

Die herder was ‘n bekende figuur in die Ou Testament ook. (Psalms 23; 77:20; 79:13; 80:1; 95:7; 100:3; Jesaja 40:11) God se leiers is as die herders van die volk uitgebeeld (Jeremia 23:1-4).

In die Nuwe Testament is Jesus die goeie Herder (Matteus 18:12; Lukas 15:4). Hy kry sy mense jammer – hulle is skape sonder ‘n herder (Matteus 9:36; Markus 6:34). Wanneer Hy, die goeie Herder, weggeneem word sal die skape verstrooid uitmekaar vlug (Markus 14:27; Matteus 26:31). Hy die herder van siele (1 Petrus 2:25) en die groot herder van Sy kudde (Hebreërs 13:20). Die leiers van die kerk word dikwels as herders van die skape uitgebeeld ( 1 Petrus 5:2-3; Handelinge 20:28). Jesus gee Petrus opdrag om Sy skape te voed en te versorg (Johannes 21:15-19).

Pastoor is Latyn vir herder (Efesiërs 4:11).

Die volle impak van die betekenis van die konsep van herder, behoort ‘n beeld van God se geduld en konstante sorg oor ons te skep. Dit herinner oor aan ons liefdesplig teenoor mekaar, veral in bediening. ‘n Herder was ‘n onopgeleide persoon met eenvoudige gereedskap. Die ouer lede van die gemeenskap het die vaardighede wat mens nodig het om die skape op te pas, oor geslagte heen vir die kinders geleer.

‘n Herder het ‘n sak van diervel gedra om sy kos by hom te hou. Hy het ‘n slingervel gedra om wolwe en jakkalse mee te skiet en nou en dan voor die neus van ‘n skaap wat afdwaal. Sy roede was ‘n kort stok met spykers om homself en die skape teen rowers en wilde diere te beskerm. Sy herderstaf met ‘n gekrulde bopunt kon ‘n skaap aan die agterbeen haak om hom te vang. Aan die einde van elke dag moes al die skape onder die staf van die herder deurloop vir inspeksie van beserings of siektes. (Esegiël 20:37; Levitikus 27:32)

As Spreuke 13:24 oor die dissipline van kinders praat is die roede wat genoem word, die herder se roede van sorg en liefde wat keer dat die skaap afdwaal. Dit is die konstante sorg om die kind met grense van dissipline te help om die regte keuses te maak. Dit is ‘n roede wat vertroos en nie verskrik nie.

Al gaan ek ook in ’n dal van doodskaduwee, ek sal geen onheil vrees nie; want U is met my: u stok en u staf dié vertroos my. (Psalms 23:4, OAB)

In daardie tyd het die herder voor die skape geloop. Die skape het die herder se stem geken en sou nooit iemand anders volg nie. Skape het oor jare by die herder gebly. Skape is meestal vir wol aangehou en nie vir vleis nie.

Die woorde van Johannes 10:7-10 is goud.

Dit is die belofte van die ware Herder. In die klein dorpies was daar skaapskure waarvan net die herder ‘n sleutel gehad het. Die skape is snags veilig toegesluit sodat die herder kon rus. Buite in die veld was daar oop krale waar die skape veilig kon slaap. Die herder het sy bed oor die ingang van die kraal gemaak en daar geslaap. Niemand kon in of uit behalwe oor sy lyf nie.

In Jesus het ons toegang tot die Vader (Efesiërs 2:18). Hy is die lewende weg (Hebreërs 10:20). God word aan die mens bekendgestel deur Jesus. Onthou altyd: Jesus is God self in menslike liggaam.

Jesus gebruik ‘n Hebreeuse vorm vir veiligheid en beskerming – ingang en uitgang. ‘n Ware leier sal sy volk in en uit lei (Numeri 27:17). ‘n Kind van God is geseënd as hy in en uit gaan (Deuternomium 28:6). Die Psalmis skryf ook dat God sy in en uit gaan seën (Psalm 122:8).

Voor Jesus was daar net vals Messiasse wat die aanbreek van die goue eeu aangekondig het. Hulle het beloftes gemaak en geveg en verdwyn. Soveel van hulle het niks van ‘n lewe gedink nie en die bloedvergieting was maar deel daarvan. Jesus ag elke mens. Lewe is heilig.

Slegs in God is daar sprake van ‘n goue eeu. Die goue eeu is die ewige lewe wat elke mens ontvang wanneer hy na die onsigbare koninkryk hier op aarde by wedergeboorte “immigreer”. Jesus gee lewe in volheid. Die Grieks beteken om ‘n oorvloedige lewe te hê. Slegs in Jesus kan ons lewe oorvloedig wees. Die herder het verantwoordelikheid oor lewe en dood. Soms het die herder sover gegaan om dele van die dier wat nie deur die wilde diere opgevreet is nie, te red, net om te bewys hoe die skaap gesterf het (Amos 3:12; Exodus 22:13).

Dawid moes teen die leeu en die beer veg (1 Samuel 17:34-36). ‘n Herder het sy eie lewe gewaag om sy kudde te beskerm. Niks was te veel nie.

Daar was ook die beeld van die ontroue herder. ‘n Ware herder het ‘n roeping uitgeleef. Dit was nie sommer ‘n werk nie. Wolwe was ‘n groot bedreiging vir die kudde. Jesus waarsku Sy dissipels (Matteus 10:16) Paulus waarsku (Handelinge 20:29) Sagaria (10:7-10) merk die vals herder wanneer hy geen begeerte toon om die verskrikte skape bymekaar te maak nie.

Hoe lyk ons moderne kerke en pastore in die beeld van die goeie herder? Dit kom neer op werk vir liefde in plaas van werk vir loon.

‘n Goeie herder word deur twee Griekse woord beskryf.

  • agathos – beskryf die morele kwaliteit
  • kalos – beskryf die skoonheid van die goeie

Jesus gebruik kalos. Die volheid van God se goedheid kan in die beeld van die goeie herder gesien word – al die liefde en sorg saam met die krag en wonderwerke. Die kerk is oop vir aanval van buite, maar ook van binne. Soms is die aanvalle van binne meer gevaarlik. Binne die kerk het vals herders en wolwe wat lyk soos herders menige mense verwond en teleurgestel.

Jesus is ons goeie Herder. Hy sal sorg binne die menslike organisasies wat onvolmaak is. Eenheid is slegs moontlik as ons Sy stem hoor. Dit is by uitstek die beginsel wat alles omvat.

Ek het nog ander skape, wat nie van hierdie kraal is nie. Ek moet hulle ook lei. Hulle sal na my stem luister, en hulle sal een kudde wees met een herder. (Johannes 10:16)

Voorspoed en welvaart maak mense ongevoelig en uitsluitend. Hulle wil hulle “reg” op dit wat hulle waarde aan heg, beskerm. Dit was die jammerlike toestand van die kerk in die tyd van Jesus. Die kerk behoort die deur na God oop te maak, maar in plaas daarvan is hulle poortwagters wat met hulle eie diskresie uitsluit.

Verbeel jouself in die hande van die goeie Herder. Hy sal sorg. Hy sal voorsien en skuiling gee. Dit is die belofte.

Die Kruis is die waarborg.

Lees Psalm 121 in ‘n paar vertalings as ‘n gebedsverklaring om jou vertroue-vlak ‘n inspuiting te gee.

165. Gesond en gered – die volle pakket.

Posted on by

0

Die mens se liggaam is ‘n wonderwerk. ‘n Pasgebore babatjie is so bewus van liggaamlike behoeftes. Die voorsiening daarin is die eerste bewuswording van ‘n vriendelike of ‘n onvriendelike wêreld. Stadig ontwikkel ‘n baba en begin kommunikeer en speel. So ontdek hy sy wêreld deur aanvanklik net sy ouers. As volwassene het liggaamlike behoeftes tweede plek in die groter ontwikkeling van die intellek.

Meeste van ons ure as volwassenes word aan werk, vermaak en daarna fisiese aktiwiteite spandeer. Dit is met ons intellek dat ons in ons fisiese behoeftes voorsien en nie instinktief soos ‘n baba nie. Wanneer ons gesond en aktief is, dink ons nie in besonderhede oor die funskionering van al ons organe en onsienlike ligaamsdele nie. Wanneer ‘n siekte of besering oor ons pad kom, is ons intellek op daardie liggaamsdeel, wat nie meer goed funksioneer nie, gefokus. Siekte is dan voorop in ons gedagtes en beïnvloed ons denke met betrekking tot dieet en aktiwiteite.

Wanneer ons met ‘n gebrek saamleef, wat gesonde mense vanselfsprekend neem, moet ons kompenseer vir ‘n onvolmaakte liggaam. Stel jouself voor hoe dit moet wees om blind gebore te wees. Die basiese beelde van bome, water, huise, gesigte, lig en sonskyn – die lys is lewenslank – is slegs ‘n afskynsel van wat jy kan voel met jou hande of ervaar in jou denke. Die genesing van blindheid verander jou lewe op alle vlakke en laat jou op die wêreld reageer op ‘n heel ander manier. Genesing van blindheid laat jou nie toe om dieselfde persoon te bly nie. Die genesing, ‘n aanraking van God, verander alles. ‘n Gesonde liggaam verander die siel en gees.

Genesing van blindheid in die tyd van Jesus was omtrent onmoontlik. Die mediese wetenskap was nog nie ontwikkeld genoeg om eers die oorsake vas te stel nie en kon geen genesing bied nie. Blindheid was algemeen in die midde-Ooste.

Uit ‘n teologiese oogpunt het alle blindheid by God begin (Exodus 4:11) so-ook alle genesing daarvan (Psalms 146:8). Nêrens in die Bybel word blindheid as ‘n straf vir sonde genoem nie, hoewel dié gedagte as bygeloof algemeen was. Blindheid word dikwels metafories in die Bybel gebruik. Dit kan verwys na ‘n gebrek aan intellektuele of morele begrip (Jesaja 29:9-10,18). Regters word gewaarsku dat omkopery en geskenke die oë van onderskeiding verblind (Exodus 23:8; Deuternonomium 16:19). Jesaja word geroep om die oë van Israel te veblind sodat hulle nie kan verstaan nie (Jesaja 6:10). In Jesaja 56:10 word blindheid met nalatigheid geassosieer en in Numeri 16:14 word misleiding met die gebrek aan oë gekoppel.

Blinde mense is hulpeloos vir sekere eise van die lewe. Blindheid in antieke tye het gewoonlike ‘n mislike lewe van bedel en armoede uitgespel, met min geleenthede vir enige verbetering. Die genesing van die blinde man wat ons verlede week bespreek het, was ‘n rede vir vreugde en feesviering. Die hele gemeenskap het geweet daar is een minder bedelaar op straat. Hy was nou in staat om na homself te kyk en ‘n hele nuwe lewe te begin.

Maar… die genesing het op die Sabbat plaasgevind. Jesus het die Sabbat oortree. Hy het klei gemaak en dit is as werk beskou.

Ons het al oor die belaglike wette aangaande die Sabbat gesels. Die spyker in die sandale het veroorsaak dat loop op die Sabbat sonde is omdat die gewig van die spykers ‘n las was. Vingernaels sny, hare of baard versorg of selfs n lamp uitblaas was alles werk en daarom verbode. Genesing op die Sabbat was ook sonde. Mediese versorging kon geskied solank ‘n lewe in gevaar was en dan moes dit slegs wees om te keer dat dit erger word. Enige versorging wat die pasiënt beter maak, was verbode.

Moenie lag nie. Het jy niks wat jou dryf om belaglike dinge te doen om onsienlike dinge te laat gebeur nie? Gryp jy aan ‘n stukkie hout as jy praat oor iets goed wat gebeur (touch wood)? Vrees jy die slegte wanneer goeie dinge gebeur?

Die Fariseërs het waarlik gedink dat hulle God plesier en hulle manier die enigste regte manier was.

Die blinde man is nogal ‘n karakter. Die Fariseërs irriteer hom. Lees maar weer die dialoog soos dit opgeteken is. Hy kon nie Jesus in hulle teologiese model inpas nie, en het ook nie probeer nie. Sy wonderwerk was ‘n probleem. Jesus was in sy hart en niemand kon Hom daar uit kry nie, selfs al kon hy nie die wonderwerk met sy verstand verklaar nie.

Ons het Jesus lief, nie die teorieë oor Hom nie.

Die blinde man was braaf. Hy het direk met die kerkleiers gepraat. Miskien was hy in sy blinde toestand nie so bewus van hulle wurggreep op die gemeenskap nie en kon hy meer direk met hulle praat.

Die man se ouers is bang. Die leiers was magtig om jou lewe baie onaangenaam te maak deur verbanning uit die sinagoge. Hulle kon selfs op jou besittings beslag lê. Die Fariseërs het gedink daar is bedrog rondom die wonderwerk. Hulle moes in die eerste plek seker maak dat die man werklik blind was. Valse profete het op slinkse maniere wonderwerke nageboots, om hulle eie geloofwaardigheid aan te help (Deuteronomium 13:1).

Hulle daag hom uit soos in ‘n hof om die waarheid te praat. Hulle is woedend omdat die blinde man se argument skrifgebaseer en volgens hulle eie voorskrifte is. Die wonderwerk is ‘n wonderlike ding. Jesus kan dit nie doen as Hy nie van God is nie. God hoor nie die gebed van ‘n slegte mens, daarom moet Jesus ‘n goeie mens wees.

Die feit dat God nie die gebed van ‘n slegte mens verhoor nie, kom uit die Ou Testament (Job 27:9, Psalms 66:18, Jesaja 1:15, Esegiël 8:18, Psalms 145:19, Spreuke 15:29). Die Here sorg vir die regverdiges en luister na hulle hulpgeroep. (Psalms 34:15)

Hulle argument was so swak dat hulle begin boelie en beledig het. Hulle het hom tot met geweld gedreig en weggejaag. Dit is ‘n teken van paniek en desperaatheid.

Jesus kry die man buite die Tempel. Die Here sal jou altyd vind as die kerk en die mense jou sleg behandel. Sy geloof het groot openbaring meegebring. Die Seun van God is aan hom openbaar – wat is daar meer in hierdie lewe? Hy het voor Jesus gekniel en die ewige lewe ontvang – sy geestelike blindheid is ook genees. Iemand wie sy eie blindheid besef, kan genesing ontvang. Die mens wat dink hy kan sien, is in werklikheid heeltemal blind en onmoontlik om te help. Om swakheid te erken, is krag. Om sonde te besef, is die eerste stap na vergifnis.

Kennis kan verdoem, as die waarheid nie herken word nie. Die Fariseërs het al die kennis gehad, maar hulle kon nie die waarheid sien nie. Oor eeue is hulle vir hierdie oomblik, wanneer hulle Messias in hulle midde sou staan, voorberei. Hulle het Hom nie geken nie.

Die blinde man, daarenteen, het in sy kennis gegroei en sy openbaring aangegryp. Hy noem Jesus ‘n man (9:11). Daarna het hy gedink Hy is ‘n besondere man en noem hom ‘n profeet (9:17). ‘n Profeet bring mense na God toe (Amos 3:7). Daarna het die blinde man geweet met wie hy te doen het. Hy noem Jesus die Seun van God – dit is die resultaat van openbaringskennis.

Dit is die genesing vir blindheid – die volle openbaring van wie Jesus is deur die inwerking van die Heilige Gees. Dit is die volle pakket.

 

“Maar julle,” het Hy gevra, “wie, sê julle, is Ek?”

Simon Petrus het geantwoord: “U is die Christus, die Seun van die lewende God.” “Gelukkig is jy, Simon Barjona,” het Jesus vir hom gesê, “want dit is nie ‘n mens wat dit aan jou geopenbaar het nie, maar my Vader wat in die hemel is.

(Matteus 16:15-17)

164. Blind gebore – ja, ek ook.

Posted on by

0

Dis waar. Regtig. As mens nie kan sien nie, is jy blind. So wat kan jy sien? Onthou jy die gruiserige stem van Louis Armstrong?

I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world

Ja, ons pragtige wêreld hier om ons vir almal om te sien. Hy sing verder.

I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world

Sien jy dit? Sien jy die seën en die heilige? Dit is eintlik die toets.

Om werklik te sien, moet jy die onsienlike sien.

Hoe is dit moontlik? Daar is net een manier en ‘n ander ou lied verduidelik dit.

Turn your eyes upon Jesus

look full in His wonderful face

and the things of the earth will go strangely dim

in the light of His glory and grace

 Dit is perspektief; ware perspektief; die enigste perspektief vir die lewe – dowwe aardse dinge en skitterende glorie en genade.

Hier in Johannes 9 vertel Johannes van die man blind van gebore was. Daar is net twee ander gevalle waar siekte sedert geboorte genoem word, beide in Handelinge: die lam man by die Mooipoort (3:2) en die kreupele in Listra (14:8). Die blinde man in Johannes was bekend. Die dissipels het van hom geweet.

Nie almal kon sommer enige plek sit en bedel nie. Die stadsowerhede het ‘n spesiale mantel uitgereik vir die “amptelike” bedelaars, nadat hulle gebrek ondersoek is en waar verklaar is.

Die Jode het lyding en siekte met sonde gekoppel. Sy blindheid kon deur sy ouers se sonde of sy eie veroorsaak wees. Daar is vandag nog gereformeerde leerstelling wat glo dat ‘n baba in sonder gebore is en daarom gedoop met word om die hel te vermy. Ek kon nooit verstaan dat ‘n baba se sonde hom siek kan maak nie en dat alle babas nie siek is nie. Hoe kan my genadige en geliefde Here, klein bababtjies laat hel toe gaan? Hy het dan gesê laat die kindertjies na Hom toe kom.

Die Jode het ‘n verdraaide konsep van voorgeboortelike sonde gehad. Hulle het Genesis 4:7 wat praat van die “sonde wat daarbuite wag” interpreteer as buite die moederskoot. Hulle het ook saam met die Grieke die bygeloof gehad dat alle siele reeds bestaan en in ‘n hemelse ruimte wag om gebore te word. Hulle word deur sonde besmet, sodra hulle in die sondige heelal inkom.

Alternatiewelik, kon sy ouers sy blindheid veroorsaak het. God self het tog gesê dat Hy die sondes van die vaders aan die kinders sal besoek in die derde en vierde geslagte (Exodus 20:5,34:7, Numeri 14:18). Die Psalmis vervloek sy vyande met dit in gedagte in Psalm 109:14. Dit word ook in Jesaja 65:6-7 genoem, maar later in die hoofstuk (65:23) word die seën van die Here oor meerdere geslagte beklemtoon.

Wat kan ons vandag daarvan dink? Daar is DNA toetse wat die oorerflike siektes kan uitwys wat die kern van jou fisiese samestelling bepaal.

Jesus spreek nie die korrektheid van die bygelowe of dogma aan nie. Watookal die bron van siekte of lyding; dit is ‘n geleentheid vir die glorie en wonderwerke van God. Die geskiedenis is nie belangrik nie.

Die toekoms van die siekte word aangespreek en die houvas daarvan afgebreek.

Wonderwerke is altyd ‘n teken van God se krag en glorie. Ander Evangelieskrywers beklemtoon Jesus se genesingsbediening. In al die Evangelies word sy simpatie met die mense uitgebeeld. Siektes, verdrukking, pyn en teleurstelling is vir Hom geleenthede om Sy Vader se hart te toon en die wonderbare krag van Sy genade in werking te stel.

Wonderwerke is God in aksie.

By God is daar oplossings. Vir die mens wie God nie ken nie, kan die geweld en wreedheid van die gebroke wêreld, sy moed breek en sy liggaam vernietig. As dieselfde gebeur met ‘n mens wie God ken en die pad saam met Hom loop, is daar hoop binne lyding en uithouvermoeë met die bonatuurlike krag van die Here.

Verder kan ons wat help met mense in pyn, die wonderbare liefde van die Here demonstreer.

God’s highway runs straight through us. Frank Laubach.

Hierdie is een van twee wonderwerke waar Jesus spoeg gebruik om te genees. [Ook die doofstomme in Markus 7:33]. Spoeg as medisyne was algemeen in die antieke wêreld. ‘n Belangrike persoon se spoeg is as meer kragtig in die genesingsproses beskou.

Jesus is wys en wen die vertroue van sy “pasiënt”. Dink net hoeveel vertroue is daar vandag in medisyne. Voorskrif medisyne is een van die belangrikste middels op aarde om genesing te bewerkstellig.

Die Siloambad was ‘n bekende plek in Jerusalem en ‘n ingenieurswonder van die tyd. Die watervoorsiening van Jerusalem was altyd ‘n probleem. Die water het van die Fontein van Gihon in die Kidron vallei af gekom. ‘n Trapskag van 33 trappe het gehelp om waterskep makliker te maak. Die fontein was oop gegrawe en in die geval van oorlog was dit baie maklik om die water vir die stad af te sny.

Toe Hiskia in 700 vC besef Sanherib beplan om Juda binne te val, het hy ‘n tonnel deur die rots na die fontein beveel. (2 Kronieke 32:2-8; 2; 32:30; Jesaja 22:9-11; 2 Konings 20:20). Indien die ingenieurs die tonnel reguit sou grawe sou die tonnel ongeveer 335 meter lank wees, maar omdat die tonnel met kronkels gegrawe is, was dit 533 meter lank. Die rede vir die kronkels was dalk om heilige plekke te vermy of om ‘n groef in die rotsformasie te volg. Sommige plekke is die tonnel net ‘n halwe meter wyd, maar deurgaans is die tonnel amper twee meter hoog. Die ingenieurs het van twee kante gegrawe en in die middel ontmoet – werklik ‘n wonder van daardie tyd.

 Die Siloambad was die plek waar die rotstonnel in die stad uitgekom het. Dit was ‘n opelug bad en die naam beteken: gestuur. Die water uit die fontein is letterlik deur die rots na die stad gestuur.

Jesus stuur die man om in die bad te gaan was. Nadat hy gewas het, kon hy sien. Hy moes Jesus se opdrag gehoorsaam. Sy genesing kon sekerlik daar en dan by Jesus en al die skare gebeur het. Hy is egter van al die bekende plekke wat hy in sy blindheid geken het, weggestuur. Hy moes uit sy gemakzone sy weg vind na die Siloambad en letterlik blindelings die opdrag gehoorsaam.

Sodoende het hy privaatheid gehad om sy genesing te ervaar en die res van die gemeenskap op sy eie terme en in sy eie tyd te ontmoet. Hy het Jesus se manier aanvaar en geen vrae gevra nie.

Jesus se woorde moes gesaghebbend wees. Jesus het nie genesing belowe nie. Hy het net gesê om te gaan was. Hoekom sou die blinde man Hom gehoorsaam? Hy kon gaan was het en dan soos ‘n gek gelyk het as niks gebeur het nie.

Sy gehoorsaamheid het sy twyfel uitgedryf.

Jesus se woorde, God se stem wat aksie vra, was genoeg om sy hele lewe te verander. Jesus het sy volgende stap beveel, sonder om die uitkoms uit te spel.

Wat doen jy as die wonderwerk nie gebeur soos jy dit verwag of begeer nie? Gehoorsaam jy nog steeds blindelings? Is jy gewillig om die volgende stap te neem. sonder dat die uitkoms duidelik is?

Ons praat nie graag oor gehoorsaamheid nie. Gehoorsaamheid het amper ‘n slegte reputasie verkry as gevolg van soveel misbruik deur die kerk en ander instansies van gesag. Dit het die lewensveranderende krag van gehoorsaamheid aan God afgemaak.

Die Griekse woord vir gehoorsaamheid is hupakouo. Die woord beteken om met aandag te luister, om te luister en sonder huiwering te onderwerp, om te luister en te beantwoord.

Luister en reageer – die aksiepad van ‘n wonderwerk.

Is jy gewillig om die langer roete te neem? Kan jy onderwerp aan Jesus se woord sonder om te weet wat die uitkoms gaan wees?

Sjoe! Dis ‘n groot gedagte!

 

 

Antwoord my tog gou, Here, ek is heeltemal gedaan.

 Moet tog nie van my af wegkyk dat ek word soos dié wat sterwe nie.

 Laat my elke môre u liefde ondervind, want in U stel ek my vertroue.

 Wys my die pad wat ek moet loop, want my hoop is op U gevestig.

(Psalm 143:7,8)