Bodemklippe

O, die onsekerheid, die neerslagtigheid, die mistige uitsig en die huiwerige blik op die misterie-pad in die tydvak wat ons die toekoms noem. Aan ons is dit nie geopenbaar nie; God ken dit. Net soos die dood, is die toekoms ‘n misterie wat aan God behoort.

“Wat nie geopenbaar is nie, is bekend aan die Here ons God, maar wat geopenbaar is, is vir altyd bekend aan ons en ons nageslag: ons moet lewe volgens al die woorde van hierdie wet. (Deuteronomium 29:29)

In hierdie skrif word ons aangemoedig om die Woord te leef. God se Woord is aan ons openbaar en dit is ons toevlug vir die toekoms. Hy is volmaak in Sy beplanning. Hy sal nooit terughou wat ons nodig het nie. Ons waarborg vir voorsiening en beskerming in die toekoms is die beloftes van God in die Woord van God.

Net soos Noag. God het Noag in die ark ingenooi. Die Afrikaans, Duits en Nederlandse vertalings skryf in Genesis 7:1 dat Noag in die ark moet ingaan, so asof God buite staan. Die Hebreeus wat gebruik word [bõ-], kan “gaan” of “kom” beteken. Die vertalers het diskresie watter woord om te gebruik. Meeste Engelse vertalings skryf “kom”. Die belangrike gedagte hier is dat God die mens innooi in Sy voorsiening, Sy beskerming en sekuriteit teen die vloed daar buite. Die ark het baie kamers, baie plek vir baie soorte, net soos al die verskillende denominasies ook ‘n plek by God het. God oordeel die hart en skryf nie sommer af nie. Hy is altyd daar waar mense Hom soek.

En Ek sal My deur julle laat vind, spreek die HERE, en julle lot verander.  (Jeremia 29:14, OAB)

Hoe gaan ons in die ark in? Hier vier ons Heilige Week. Die Kruis is ons toegang. Eie waardigheid, eie geregtigheid, eie pogings bring ons nêrens. Jesus se bloed en die aanvaarding van sy offer is ons toegang tot veiligheid.

God is binne in die ark. In Sy teenwoordigheid is alles wat ons nodig het om ons toekoms tegemoet te gaan. Die ark spreek van ‘n radikale lewensverandering. Dit is jou besluit om in te gaan – die uitnodiging is ewig en Hy hang aan ‘n kruis. Die besluit om in te gaan, breek met ‘n gewone lewe en streef na ‘n lewe van uitnemendheid. Die ark spreek van die onsigbare koninkryk op aarde waarvan Jesus en Johannes die Doper gepraat het.

God is alomteenwoordig – natuurlik. Dit is ‘n akademiese feit en ons moet dit aanvaar. Maar… in gebed ervaar ons Sy teenwoordigheid op ‘n ander manier . Ons ervaar die atmosfeer wat verander, wanneer trane vrylik vloei en die woorde van die Woord van die bladsy af in ons hart inhuppel en daar vasgelê word. ‘n Rhema-woord, die gesproke woord, die “stem” wat by jou ore en oë tegelyk ingaan. Dit is wat Bybelstudie aanvuur – om te hoor.

Hier in Kanada het hulle vir my gesê die mure is hout. Dit het net soos mure waaraan ek gewoond is, gelyk – met pleister en verf. Die eerste ding wat ek gedoen het, die dag saam met die huisagent in die middel van ‘n sitkamer van een of ander huis, is om na die muur toe te loop en aan dit te klop. Die klopervaring was anders as klop teen ‘n baksteenmuur. Nie net dit nie…ek het iets gehoor.

Nadat ek die klank van hout gehoor het, het ek niemand nodig gehad om te weet die muur is hout nie. Ek het geweet uit my eie klopervaring. Net so met die manifesteerde teenwoordigheid van God – jou ervaring van “klop en vir jou sal oopgemaak word” het niemand – geen prediker, vriendin of televisiebediening – nodig om jou van God bewus te maak nie.

Soos ek al hier op Boedmklippe geskryf het – my jongste seun se gunstelinglied is die ou Imperial-groep se lied:

I listen to the trumpet of Jesus, while the others hear a different sound,

I listen to the drumbeat of God Almighty, while the others just wonder around,

I hear the voice of a supernatural singer that only those who know Him can.

Oefen jou Geesgehoor! Is daar so ‘n woord? Miskien moet ons een maak.

Maar verwerp onheilige en oudwyfse fabels, en oefen jou in die godsaligheid. (1 Timoteus 4:7, OAB)

Luister na jou innerlike oortuigings. Onderwerp jou gedagtes en denke aan die Heilige Gees. Bid sodat jy God se glorie ervaar. Sy liefde en vrede kan nooit kunsmatig wees nie; as jy dit ervaar kom dit net van Hom af. Die duiwel het nie vrede om te gee nie.

Die duif is die simbool van die Heilige Gees. Hy is jou voorsiening en kommunikasie met God en die wêreld.

Teen die aand het die duif na hom toe teruggekom, nogal met ‘n varsgeplukte olyfblaar in sy bek. Toe het Noag geweet dat die water op die aarde opdroog. (Genesis 8:11)

In gesprek met God onderwerp jy jou volgende lewenstap aan Hom en Sy plan. (Jeremia 29:11) In Sy teenwoordigheid sal jy vrede kry oor voorsiening vir die toekoms.

GEBED: Here, ek onderwerp my toekoms aan U. Ek bely my benoudheid en vrees oor die toekoms. U is die God van oorvloed en my vertroue is in U. Ek rig my gedagtes in verwagting van die Heilige Gees vir ‘n toekoms ver bo wat ek kan bid of dink (Efesiërs 3).

Beginsel vir ‘n lewe van uitnemedheid: Die inhoud van my toekoms is die beloftes van God – nie wêreldpolitiek, my omstandighede, die sterre voorspel of vrees nie.

Weer eens – die aanhaling van Eugene Petersen in sy dagstukkies: Living the Message.

The way we conceive the future sculpts the present. It gives contour and tone to nearly every action and thought through the day. If our sense of future is weak we live listlessly.

Hope is a response to the future, which has its foundations in the promises of God. It looks at the future as time for the completion of God’s promise. It refuses to extrapolate either desire or anxiety into the future, but instead believes that God’s promise gives the proper content to it.

But hope is not a doctrine about the future: it is a grace cultivated in the present; it is a stance in the present, which deals with the future. As such it is misunderstood if it is valued only for the comfort it brings; as if it should say, everything is going to be all right in the future because God is in control of it, therefore relax and be comforted.

Hope operates differently. Christian hope alerts us to the possibilities of the future as a field of action, and as a consequence fills the present with energy.