Tag Archives: aanbidding

149. Vrygemaak om te bid.

Posted on by

0

[Johannes 4]

Is aanbidding een van daardie onderwerpe wat jy vermy? Dis net so onverstaanbaar. Het God ons heldeverering nodig? Moet ek regtige elke dag vir Hom vertel hoe wonderlik Hy is. As Hy dan God is, kry Hy werklik plesier uit seker woorde wat ek tot Hom uiter?

Kom ons kuier verder by die vrou in Samaria. Sy noem aanbidding spontaan, nadat sy die gesprek met Jesus het wat haar lewe oopvlek. Sy teenwoordigheid en woorde haal iets uit haar binneste wat die goddellike in Hom erken en sy vra oor aanbidding.

Die Samaritane was ver verwyder van die “ware” voorskrifte oor aanbidding van God se volk. Hulle was desperaat vir iets onvervals en gesaghebbend. Hulle het besef hulle doen nie goed in die area van hulle godsdiens nie, ver van Jerusalem, verworpe deur die Jode en die godsdiensleiers. Die verlange na waarheid was die uitroep van hulle harte.

Ons kyk vandag na verse 22-42 in Johannes 4.

Die Samaritane het die Psalms en die profete verwerp. Hulle Bybel was net die eerste vyf boeke van Moses. Hulle was verdink van bygeloof, wat heel moontlik waar was. Oor eeue het hulle ander gode van die nasies om hulle bygesleep en dan maar Jehovah ook aanbid net omdat hulle te bang was om Hom weg te laat.

Vrees en onkunde is die teenoorgestelde van liefde en kennis.

Valse aanbidding is om te kies wat vir jou gemaklik is en die res uit te laat. ‘n Eensydige godsdiens regverdig allerhande vals leerstelling uit die Bybel.

In julle harte moet daar net heilige eerbied wees vir Christus die Here. Wees altyd gereed om ‘n antwoord te gee aan elkeen wat van julle ‘n verduideliking eis oor die hoop wat in julle lewe. (1 Petrus 3:15)

Bygeloof se basis is vrees. Hulle godsdiens was nie gegrond in die begeerte om lief te hê of om te dien nie. Dit was beter om net veilig te speel. Aanbidding het uit vrees gekom, nie liefde nie.

Ware aanbidding is geestelik omdat God gees is. Rituele is nie belangrik nie, die hart is.

Soos die kommentaar dit stel: (my beklemtoning)

It is the spirit of a man, which is the source of his highest dreams and thoughts and ideals and desires. The true worship is when man, through his spirit, attains to friendship and intimacy with God. Genuine worship does not consist in coming to a certain place nor in going through a certain ritual or liturgy nor even in bringing certain gifts. True worship is when the spirit, the immortal and invisible part of man, speaks to and meets with God, himself immortal and invisible.

Die vrou word bewus van die wonder-woorde wat tot haar gespreek word. Sy besef dit kan net van iemand kom wat so spesiaal soos die Messias is, wat ook by die Samaritane ‘n diep hartsverlange was. Hierdie besef berei die weg vir Jesus om Homself aan haar te openbaar. Jesus is haar droom wat waar word.

Die dissipels was heel moontlik in ‘n toestand van skok toe hulle Jesus met die vrou sien praat. Die Rabbi’s het neergekyk op vroue en geleer dat die woorde van die Wet beter af is verbrand, as om dit aan ‘n vrou te probeer leer. Teen hulle standaarde gemeet, kon Jesus nie ‘n meer rewolusionêre ding gedoen het nie. Hulle sou Hom net daarvoor kon kruisig.

Die dissipels praat nie met die vrou nie. Hulle vra ook nie vir Jesus waarom Hy met haar praat nie. Hulle was dalk al bietjie meer gewoond aan Sy ongewone manier. Dit is ‘n wonderlike stap vir ware dissipelskap – om nie te vra waarom nie en ou vooroordele en tradisies wat verwond te verwerp.

Die vrou haas haar terug na die dorp. Sy was anders as ‘n rukkie tevore. Sy los haar waterkruik. Dit beteken sy was van plan om terug te kom.

Sy het haar eie sondige natuur erken (Lukas 5:8). In die teenwoordigheid van Jesus word gekonfronteer en vrygemaak. Sy was verstom oor Jesus se vermoë om binne in haar diepste wese te sien en haar vry te maak van al haar geheime verwonding en seer. Bindinge is meestal geheim.

Jesus openbaar nie net sonde nie, ook potensiaal. In vryheid kan ons ware lewe begin. Sy kon weer die wêreld in die oë kyk.

Met sy dissipels volg Hy weer ‘n sekere patroon van gesprek, wat die geestelike en fisiese teenoor mekaar stel. Jesus se moegheid verdwyn sodra Hy die nood in die vrou sien.

Ware voedsel is om die wil van God te doen. Jesus doen dit perfek. Sy hart klop soos God s’n.

Hy is deur God gestuur. Dit was sy voedsel en dit het Hom versadig.

Johannes beklemtoon dit deurgaans:

In Johannes 5:38 praat Jesus van die werke van Sy Vader; Johannes 17:4 sê Hy Hy het die werke van Sy vader voltooi; Johannnes 6:38 sê Hy Hy het die wil van Hom wat Hom gestuur het ,gedoen; Johannes 10:18 sê Hy Hy leef die voorskrif van die Een wat Hom gestuur het; Johannes 14:23 beklemtoon Hy dat die opdrag van die Een Wie Hy lief het Hom vergenoegd maak.

Vir ons is die enigste ware geluk in die lewe en oorwinning oor die gebroke wêreld om die wil van God te doen.

Ware aanbidding is om die Woord van God in Sy teenwoordigheid te hoor en dit te bid.

 Heilige Gees gebed is om te luister en dan te bid.

Baie van die Samaritane in daardie dorp het tot geloof in Jesus gekom op grond van die woorde van die vrou wat getuig het: “Hy het my alles vertel wat ek gedoen het.”  Toe die Samaritane by Hom kom, het hulle by Hom daarop aangedring om by hulle te bly. Hy het twee dae daar gebly.

Nog baie meer van hulle het toe tot geloof in Hom gekom op grond van wat Hy gesê het; en hulle het vir die vrou gesê: “Ons glo nie meer op grond van wat jy vertel het nie, want ons het self na Hom geluister, en ons weet dat Hy waarlik die Verlosser van die wêreld is.”

Ware aanbidding volg op openbaringskennis – warm en persoonlik. Ons moet ook daar by die put van lewende water met Jesus gesels. Dit is uniek, individueel en spesifiek.

Daar is geen twyfel oor aanbidding in die teenwoordigheid van Jesus. Al die rituele en onsekerheid verdwyn wanneer Hy daar is.

Alles is hoorsê totdat:

Tot nou toe het ek net gehoor wat mense van U sê, maar nou het ek U self gesien, (Job 42:5)

 

Sit op ‘n stil plekkie en maak jou oë toe. Gebruik jou Heilige Gees-beheerde verbeelding om jou te verbeel Jesus sit by jou. Vat Sy hand en rus jou kop op Sy skoot. Hou jou prentjie in jou kop terwyl jy jou gedagtes gevange neem en jou lewe voor Hom bring. Sê dat jy jou lewe oorgee.

Terwyl jy so in Sy teenwoordigheid sit, neem kennis van die gedagtes wat by jou opkom. Bring dit alles voor Hom. Bid daaroor. As dit ontstellend is, sonde is, of skuld by jou wek – bid ‘n gebed van belydenis en “sien” hoe jou sonde, jou seerkry en al jou bekommernis en vrees in Sy liggaam aan die Kruis verdwyn.

Ons kenmerk is die leë kruis, maar in hierdie gebed sien jy Jesus wat aan die Kruis hang en jou sonde en bekommernis dra. Moenie dit weer op jouself laai nie. Hy het nie verniet gesterf nie.

Skryf jou gebed en die dinge wat by jou opgekom het in Sy teenwoordigheid neer. Aanbid Hom en dank Hom vir verligting en vryheid. Jou aanbidding sal spontaan uit ‘n diepe bewuswording van Sy teenwoordigheid vloei.

You will show me the path of life;

In Your presence is fullness of joy;

At Your right hand are pleasures forevermore. (Psalm 16:1)

 

 

 

143. Tabernakels, Tempels, Katedrale en Kerke.

Posted on by

0

[Johannes 2]

Aanbidding is ‘n kenmerk van lewe op aarde. Dink daaraan. Oor die hele wêreld, dwarsdeur die geskiedenis, staan plekke van aanbidding sentraal in die kultuur en geskiedenis van elke volk op aarde. Sedert die antieke tye, is die mees buitengewone bouwerk en selfs sekere natuurwonders aan gode of hoër wesens toegewy.

Die woestynvolk met hulle opvou-weergawe vir ‘n aanbiddingsplek was nie anders nie. Uitgelei onder die son-aanbidders van Egipte, waar verstommende argitektoniese projekte tot eer van hulle gode aangepak is, het God se volk in die woestyn rondgedwaal sonder enigiets om hulle hernieude geloof in die wonderwerk-God YHWH (Yaveh) van hulle geloofsvoorvaders, Abraham, Isak en Jakob te anker nie.

So ‘n ent in hulle woestynwandelinge, vind ons die beskrywing en voorskrifte vir die Tabernakel, ‘n heerlike studie op sy eie. Moses beskryf noukeurig aan die volk wat God bepaal. Heilige Gees-geïnspireerde vakmanne en vroue bou en versier die Verbondsark wat die teenwoordigheid van die Allerhoogste God simboliseer. ‘n Dik-geweefde, geborduurde linnegordyn skei die Ark van die deel waar die Toonbrode (simbool van die Woord van God), die Lampstaander (simbolies van die Lig wat die Woord van God verlig en toegankllik maak) en die goue bak met wierook (simbool van aanbidding) staan. In die voorhof is die brandofferaltaar waar onskuldige bloed ons van sonde reinig en die bronsbak met water wat ons doop simboliseer. Dit is die gevestigde patroon van aanbidding oor al die eeue heen.

Ek is altyd so aangemoedig met die skrif wat die kuns en vaardigheid van die vakmanne wat aan die Tabernakel gewerk het, as ‘n direkte gawe van God beskryf.

Die Here het hom toegerus met sy Gees sodat hy met vaardigheid, insig en verstand enige werk kan doen: ontwerpe maak en dit in goud, silwer en brons uitwerk, edelstene verwerk en monteer, en houtwerk doen. Hy sal enige werk kan doen. Die Here het vir hom en vir Oholiab, seun van Agisamak uit die stam Dan, die begaafdheid gegee om ander as vakmanne op te lei. Die Here het aan hulle die vaardigheid gegee om al die werk van ‘n vakman te verrig: om te ontwerp, om blou, pers en bloedrooi wolstof en linne te borduur, en om te weef. Hierdie manne kan enige werk doen en ontwerpe maak.  (Exodus 35:31-35)

Gevestig in die Beloofde Land skryf Dawid ‘n paar eeue later hoe graag hy ‘n Tempel wil bou, ‘n permanente struktuur om die wonder-God van Israel te aanbid. Sy seun, Salomo, bou ‘n Tempel wat die hoogtepunt van die Hebreeuse beskawing in antieke tye oorheers en die respek en bewondering van buurnasies afdwing. Dit bly die sentrale plek van aanbidding vir 400 jaar. Die afvalligheid van Israel het tot gevolg dat die Assiriërs hulle in ballingskap wegvoer om nooit weer terug te keer nie. Ongeveer 200 jaar later word Jerusalem deur die Babiloniërs vernietig en die mense van Juda in ballingskap weggevoer.

Sewentig jaar na die ballingskap van Juda begin het, word die terugtog aangepak onder leierskap van Ezra en Nehemiah en in groot verwondering oor God se mag en leiding, word die Tempel en die muur van Jerusalem herstel. Die wonderwerke en stryd om die taak te voltooi word noukeurig opgeteken,

Onder Romeinse oorheersing, eeue later, werk die Joodse koning Herodus die Grote, dekades lank om die Tempel tot sy vorige glorie te herstel. Hy is bekend vir sy grootse, argitektoniese projekte oral in Judea in daardie tyd. Die Tempel is die trots en vreugde van Jerusalem en die sentrum van Joodse kultuur en godsdiens, gebou op die patroon van die Woestyntabernakel en die Tempel van Salomo, met ‘n paar byvoegings, soos die voorhof van die Vroue en die voorhof van die Heidene, wat nooit in die oorspronklike plan was nie.

Die Tempel was die trots van die Fariseërs en priesters en duisende pelgrims van oor die wêreld wat graag in Jerusalem se hart wou aanbid. Dit was die sentrum van ‘n Jood se daaglikse lewe en kultuur. Daar was vir hulle geen alternatief nie. As jy ‘n Jood gebore is, was jy onder die Wet van Moses en kon niks anders kies nie. Daaglikse gebed, offers, die Sabbat en die Feeste het die ritme van jou lewe bepaal. Niks anders was belangrik.

Jesus se optrede by die Tempel toe Hy die geldwisselaars daar uitgejaag het, het onmiddellike reaksie by die Joodse leiers uitgelok.

Hulle reaksie word in Johannes 2:17-25 bespreek.

Jesus se dissipels het die woorde van Psalm 69:9 onthou. Die Psalm vertel van die passie van die Messias vir die huis van God en beskryf dit so sterk soos jaloesie oor die ware aanwending van aanbidding in die Tempel. In hulle gedagtes is Jesus se optrede in lyn met die Messias.

Die reaksie van die Jode is verstaanbaar. Hulle wou Jesus se geloofwaardigheid met ‘n teken bevestig. Hulle het geweet dat die Messias tekens en wonders sou doen. Jesus moes Homself bewys deur iets bonatuurlik te doen.

Jesus se antwoord was ‘n groot probleem. Johannes skryf met die perspektief van sewentig jaar na die gebeure.

Die woorde waarmee Jesus hulle vrae antwoord, is later in Sy verhoor teen Hom gebruik. Hulle het Hom aangekla en gesê:

 “Hierdie man het gesê: Ek kan die tempel van God afbreek en in drie dae weer opbou.” (Matteus 26:61)

Jesus het nooit gesê dat Hy die Tempelgebou sal afbreek en opbou nie. Hy het geweet dat die einde van Tempelaanbidding naby was. Hy het aan die Samaritaanse vrou gesê dat aanbidding in gees en waarheid nie meer plekgebonde sou wees nie.

Tempelaanbidding het nie mense na God toe gelei nie. Dit moes eintlik. Dit het heeltemal irrelevant geraak. Jesus wou die ou manier vervang met iets waarvan hulle nog nooit gehoor het nie.

God maak nuut, altyd beter as tevore. Dit is die wonderwerk-beginsel van herstel. Hy maak iets wat jy nie in jou wildste drome kan opdink nie. Kyk uit vir die nuwe. (Jesaja 42:9; 43:19)

Jesus het gepraat van ‘n Tempel wat nie deur mense hande gebou is nie. Sy koms het die einde van mensgemaakte Tempels beteken. Sy koms sou die nuwe bring, Gees-aanbidding sonder geboue en sonder dieroffers. (Markus 14:58)

Die Heilige Gees sou die gelowige toerus met salgheid en krag om met die waardigheid van die Kruis en deur die reinheid van die Bloed in die Teenwoordigheid van die Almatige in te kom.

In 19vC begin Herodus die bouwerk aan die Tempel in Jerusalem om die Jode onder Romeinse heerskappy gelukkig te hou. In 64nC is die bouwerk eers klaar. Dit het 46 jaar geneem om te bou. ‘n Skamele ses jaar daarna, in 70 nC vernietig die Romeinse weermag onder leiding van Vespasianus die Tempel sodat net die klaagmuur bly staan.

Met hierdie kennis as agtergrond is Jesus se stelling skokkend. Het Hy regtige bedoel dat die wonder en luuksheid van al hulle moeite tot niks sal kom nie? Al hierdie geld wat spandeer word, was gemors en irrelevant in God se plan – hoe dan nou?

Jesus roep die mense in diskussie oor Sy stelling. Hy stel die figuurlike tenoor die letterlike, die fisiese in kontras met die geestelike.

Verder nog, Sy stelling gaan eintlik oor die Opstanding. All mense, waarookal, sou toegang tot die opgestane Christus hê. Die alom-teenwoordige God sou aanbid word tot aan die eindes van die aarde. Die ware diepte van Sy stelling sou eers na die Opstanding waarlik verstaan word.

Die skrif wat hulle geglo het is dat hulle van die dood gered wou word. Die dood was ‘n vreesaanjaende misterie. Die Psalmis sing duisende jare gelede:

U gee my nie oor aan die dood nie. U laat u troue dienaar nie in die graf kom nie. (Psalm 16:10)

Petrus haal dit aan op Pinksterdag (Handelinge 2:31), Paulus haal dit aan in Antiochië (Handelinge 13:35). Redding uit die dood het die vertroue van die kerk in die opgestane Jesus bevestig.

In die dispensasie van die Heillige Gees hoef ons nie op enige mensgemaakte plek van aanbidding staat te maak nie. Ons aanbid in ons eie Tempel in ons diepste wese as gevolg van die Opstanding en die uitstorting van die Heilige Gees.

Jesus het baie wonderwerke in Jerusalem gedoen. Baie mense het in Hom geglo, maar tog het Hy Homself nie openlik as die Messias verklaar nie.

Jesus het die mens goed geken. Hy het geweet dat ‘n wonderwerk, hoe groot ookal, gou ou nuus word. In die joernalistiek praat hulle van die “een dag wonder”. Sensasie is sensasioneel vir ‘n baie kort tydjie.

Die mense sal die wonders en tekens volg, maar baie sou nie bereid wees om hulle kruis op te neem nie, hulleself te verloën en die houding van diensbaarheid te leef nie. Oorgawe aan die wil van die Here in alles, sou die ware van die oppervlakkige skei.

Jesus wou nie die populêre stem hê nie. Hy sou hulle aanvaarding ontvang slegs as hulle presies besef het, wat aanvaarding behels. Die menigte sou Hom die Messias verklaar en dan verwag dat Hy hulle oppervlakkige verwagtinge vervul.

Hy het gekom vir soveel meer as wat die mens ooit kon droom.

Johannes gebruik drie woorde vir wonderwerk:

Teras beteken ‘n wonderlike ding. Dit het geen morele inhoud nie, eenvoudig ‘n wonder. Die Nuwe Testament gebruik nooit hierdie woord alleen om ‘n wonderwerk te beskryf nie.

Dunamis beteken krag. Ons woord dinamiet kom daarvandaan. Dit wys op buitengewone krag, effektiewe krag wat deur almal erken word.

Semeion beteken ‘n teken. Dit is die woord wat Johannes gebruik. Die daad vertel van die man, openbaar sy karakter en dien die doel om die persoon wat optree beter te ken en te verstaan.

Wonderwerke het aan die mens die aard van God getoon.

Jesus wys wie God is. Hy maak die siekes gesond, Hy troos die armes en Hy voed die wat honger ly.

Sy wonderwerke was die teken van God se liefde vir die mens.

142. In die hitte van die stryd – ‘n korrupte kerk.

Posted on by

0

[Hoofstuk 2]

In die tweede hoofstuk van Johannes, net na die vreugdevolle wonderwerk van die verandering van water in wyn, word die toneel voorberei vir ‘n vuurwarm, geweldadige konfrontasie tussen Jesus en die Tempelowerhede. (Johannes 2:12-16)

Dit is Paasfees in Jerusalem. In Johannes se Evangelie maak Jesus gereelde besoeke aan Jerusalem en die Tempel. Jesus het Sy liefde vir Jerusalem in sy weeklaag oor die stad uitgespreek in Matteus 23:37:

“Jerusalem, Jerusalem! Jy wat die profete doodmaak en die boodskappers stenig wat na jou toe gestuur is, hoe dikwels wou Ek jou kinders bymekaarmaak soos ‘n hen haar kuikens onder haar vlerke bymekaarmaak, maar julle wou nie!

Elke man binne ‘n 15 myl radius om Jerusalem moes die Paasfees bywoon – een van drie uit sewe verpligte feeste om in Jerusalem te vier. Die Romeinse sensus van 4nC het berig dat 250 000 lammers tydens die Paasfees geslag is. Gewoonlik is ‘n lammetjie as offerande deur 10 mense gedeel. Dit stel die getal Jode in Jerusalem oor so ‘n feestyd op rofweg 2,5 miljoen. Geen wonder die Joodse leiers het ‘n verraaier nodig gehad om Jesus te kry, tydens die feestyd toe hulle Hom in hegtenis geneem het.

Die ander Evangelies plaas die Tempelreiniging aan die einde van Sy bediening en beskryf dit as een van die redes vir die woede wat teen Jesus opgevlam het en direk tot Sy inhegtenisname gelei het. Johannes skryf nie kronologies nie.

Volgens die profesieë oor die Messias, sal Hy na die Tempel toe kom. (Maleagi 3:1-4). Johannes wil die waarheid van hierdie profesie beklemtoon. Hy beskryf Jesus as die Een wat deure oopmaak vir almal wat na die Tempel kom met die diep verlange om God te ontmoet. Johannes is nie so bemoeid met die datum nie, eerder die aksie wat in lyn met die beloofde Messias is.

Dit was die begeerte van elke Jood, waar ookal hulle oor die wêreld versprei was, om minstens een Paasfees in Jerusalem te vier. Dit was by verre die mees belangrike fees op die Joodse kalender. Elke Jood oor 19 jaar oud het Tempelbelasting betaal, die ekwivalent van twee dae se loon.

‘n Groot verskeidenheid munte was in Judea in omloop; Roomse en Griekse silwer, munte uit Persië, Tirus en Sidon (antieke Fenicië, hedendaagse Lebanon) en Egipte. Tempelbelasting moes in Galilese sikkels of Tempelsikkels betaal word. Alle ander geldeenhede was vreemd en onrein. Vir die Tempel kon slegs “rein” en aanvaarde munte gebruik word.

Natuurlik het die pelgrims vanoor die wêreld met allerhande munte by die Tempel opgedaag. Die geldwisselaars het hulle munte omgeruil vir dit wat vir die Tempel aanvaarbaar was. As die omruilproses eerlik en reguit plaasgevind het, selfs met kommissie, sou dit goed gewerk het, maar die transaksies was minder eerbaar. Net die kommissie op die omruilproses was minstens een dag se loon.

Die welvaart van die Tempel was verstommend. Die geld het ingestroom. Die priesters en hoë priester het in weelde geleef, hoog geag deur die samelewing. Toe Crassus (‘n Romeinse leeraanvoerder) Jerusalem in 54vC beset, het hy die Tempelskatkis geroof en die ekwivalent van 2,5 miljoen pond sterling gevat sonder om die reserwes heeltemal uit te put.

Die wisselkoers is in die Talmud bepaal. Dit was nie verkeerd om kommissie by te sit nie, maar die winste het gestyg en die armes is in die naam van die Here uitgebuit.

Buiten die geldwisselaars was daar die verkopers van osse, skape en duiwe vir offerandes. ‘n Besoek aan die Tempel het gewoonlik met ‘n offerande van dankbaarheid, aanbidding of belydenis gepaargegaan. Dit was meer gemaklik om die diere daar op die drumpel van die Tempel byderhand te hê. Die Wet van Moses het voorgeskryf dat die dier sonder gebrek moes wees, en daarvoor moes die priester die dier goedkeur. Die Tempelowerhede het spesiale mense aangestel om die inspeksie te doen en vir die inspeksieproses was daar ‘n fooi. Indien die dier buite die Tempelgrense aangekoop is, was afkeuring omtrent gewaarborg. Die diere binne die Tempelgrense was sowat 15 maal duurder, maar wel as waardig en sonder gebrek gewaarborg. Weereens was dit ‘n skaamtelose uitbuiting.

Al hierdie dinge het Jesus in vlammende woede laat optree. Sy aksie was nie impulsief nie; dit was berekend en kalm. Hy het ‘n swepie gevleg en “voorberei” vir die aksie. Sommige kommentatore meen dat Sy gesig vreesaanjaend was. Die woede van die Godheid was daarin te sien. God het nie passief gestaan in die aanskoue van soveel korrupsie en onregverdigheid.

Jesus se woede was heeltemal onselfsugtig. Dit het nie oor Homself gegaan nie. Dit was alles namens die verlore mense wat God gesoek het. Hy het namens die wêreld wat verlang om God te vind opgetree en hoegenaamd nie God se ware karakter van liefde en aanvaarding in die georganiseerde godsdiens van die dag sou kon vind nie. Jesus het Homself nederig en sagmoedig genoem, maar Hy het presies geweet wanneer om sy woede los te laat op dit wat die siel van die mens verwoes.

Sy drastiese stap het rede gehad.

Die Tempel was veronderstel om God se huis te wees waar God in heiligheid en respek aanbid moes word. Aanbidding sonder respek is vreeslik. Formele en ondeurdagte aanbidding erken nie die heiligheid van God nie. Ons kan nooit ooit ons doelstelling met aanbidding vergeet nie. Hier in die voorhowe van die Tempel was argumente oor muntkwaliteit en dierpryse oorverdowend. Is dit waar iemand sy God kon ontmoet? Dit is beter om weg te bly as om die huis van die Here vir jou eie gewin te gebruik!

Paulus se woorde in 1 Korintiërs 11 wanneer hy waarsku oor die onwaardige gebruik van die Nagmaal, ego hier ook. Moet liewer nie deelneem as jy nie met jou hart en siel jou sonde bely en jou weer eens in die Kruis verbly nie. Onthou dit gaan nie oor jou eie waardigheid nie, net jou hart en siel se toewyding.

Jesus wou toon dat dieroffers heeltemal irrelevant is. Vir eeue al het die profete dit verklaar. God stel nie in die bloed van dier belang nie, eerder die gehoorsaamheid van die hart. [Jesaja 1:11-17, Jeremia 7:22, Hosea 5:6, 8:13, Psalms 51:16.]

Vind jy jou vreugde in die diens van jou kerk? Is daar vir jou vergenoegdheid in die geboue en toerusting? Ware aanbidding aan God is ‘n gebroke hart en ‘n verslae gees. Bring jou vreugde-offer oor die wonderwerke in jou lewe en moenie een van Sy weldade vergeet nie.

Die Tempel moes ‘n plek van gebed gewees het.

Toe het Hy die mense geleer en vir hulle gesê: “Staan daar nie geskrywe: ‘My huis sal ‘n huis van gebed vir al die nasies wees’ nie? Maar julle het dit ‘n rowersnes gemaak.” (Markus 11:17. Sien ook Jesaja 56:7)

In die Tempel van Salomo was daar 24/7 aanbidding.

In die tyd van Jesus het die Tempel uit verskeie voorhowe bestaan. Daar was die Voorhof van die Heidene, die Voorhof van die Vroue, dan die Israeliete en dan die priesters. Die geldwisselaars en verkopers was almal in die Voorhof van die Heidene ingedruk. Verder as hierdie punt kon geen heiden gaan nie.

Die Joodse geloof met een God was vir sommige mense in die antieke wêreld baie aantreklik . Die verwarring in die Griekse en Romeinse gemeenskappe met hulle baie gode, was so groot dat mense in groot geestelike onsekerheid kom vra het om deel van die Jodendom te word. Die Jode het hulleself as eksklusief en anders beskou en die proseliete (buitestaanders wat hulle tot die Jodendom bekeer het) net in ‘n baie klein deel van die Tempel toegelaat.

Wat verhinder ware aanbidding in ons kerke vandag? Kan dit wees dat ons eie snobbisme en ekslusiwiteit, gebrek aan liefde, warmte en verwelkoming die atmosfeer in ons kerke so koud maak, dat ‘n heiden onwelkom voel? Wat sien die mense in die voorhowe van ons kerke en in die voorhowe van die Christendom as geheel? Dalk net veroordeling en vooroordeel? Of sien hulle die liefde van ons Vader in ons eie lewens wat hulle omhels as hulle kom met die verwonding van hulle laste?

Het hierdie huis wat na my Naam genoem is, vir julle ‘n rowerspelonk geword? Ek het gesien wat julle doen, sê die Here. (Jeremia 7:11)

Wat van die kerk vandag? Al hierdie woorde is net so van toepassing op ons kerke.

Aanbidding is soos ‘n teleskoop. Ons kan die visie verskerp deur die knoppe aan die kant te draai, om die afstand tussen die oogstuk en die lens te verleng of te verkort. Die verskil in die afstand bring die objek in groter fokus.

Waar vind ons hierdie knoppe in aanbidding? Ons nader tot God met ‘n nederige gees, ‘n gebroke hart en ‘n vasberade bedoeling om Hom te soek. Dit sal die afstand laat verdwyn. As ons ons sonde bely, en Sy vergifnis deur die Kruis aanvaaar, is ons waardig om in die teenwoordigheid van die Almagtige God in te gaan.

Ons hoef nie perfek te wees nie. Ons hoef nie reg te leef nie. Ons nader deur die Bloed van Jesus, wat ons in die rein klere van geregtigheid klee om in die teenwoordigheid van God te wees.

Prys die Here vir die kruis. Ons verwelkom ons “heidene” in ‘n huis van gebed en nie ‘n rowerspelonk nie.

 

 

83. Die altaar van alles.

Posted on by

0

Die beginsel om die altaar op sy oorspronklike plek binne die ruïne van die Tempel op te stel, is in my hart grafeer.

Aanbidding by die altaar was ‘n kragtige besluit om vrees, vyandskap en onsekerheid te stuit. Eenheid rondom die voorskrifte van Moses wat hulle samehorige aanbidding verseker het, was hulle beskutting.

Dit was seker moeilik om die herstelwerk aan hulle huise en erwe net so te los, toe die priester hulle na die tempelruïne vir ‘n fees ontbied. Tog stel Esra 3:1 dit duidelik:

Toe die sewende maand aanbreek, was die Israeliete dus oral in die stede. Hulle het egter soos een man in Jerusalem bymekaargekom.

Die Fees van die Tabernakels (Loofhuttefees) word steeds ongeveer September gevier. [Levitikus 23 en Deuternonomium 16] Net soos van ouds is dit ‘n vrolike fees, ‘n tyd waarin die volk die uitkoms in die woestyn en al die genade dade van die Here moet onthou en vier. Die voorskrifte bepaal jolige, kommervrye feesdae waarin die goedheid, guns, genade en wonderwerke van God gedenk word deur almal teenwoordig – familie, gaste, predikante, bediendes en vreemdelinge. Die blote onthou van God se voorsiening sal ‘n verskil maak aan lewe na die fees – ‘n vars verwagting vir uitkoms. Die Fees het die fokus op die kernbeginsels van aanbidding herbeklemtoon. Deuternonomium 16:14:

Jy moet bly wees op hierdie fees, jy en jou seuns en dogters, jou slawe en slavinne, al die Leviete, vreemdelinge, weeskinders en weduwees van jou omgewing.

Die Fees was prioriteit. ‘n Aanbiddingsfees was die eerste stap in die herstel van die volk, sonder die beperkinge van vyandige, heidense omstanders soos tydens die ballingskap. Hulle het sekerlik die vryheid van hulle eie land geniet. Wat ‘n fees moes dit nie gewees het nie! Ek kan my net voorstel hoe hulle met palmtakke en tamboeryne gedans het.

Die feesvieringe het die toekomsplanne se klem bepaal en gesorg dat die tempelherstel aan die gang kom. Esra 3:7:

Hulle het toe klipkappers en ander vakmanne gehuur en die Sidoniërs en Tiriërs met kos, drank en olie betaal om uit die Libanon sederhout met die see langs na Joppe toe te bring. Dit was in ooreenstemming met die vergunning van koning Kores van Persië.

Die Fees is gevier soos dit voorgeskryf is – as it is written. Die Woord van God was die ware fondament, die hoeksteen van aanbidding. Die oggend- en aandoffer is gebring volgens die voorskrifte van die Wet van Moses. Die Woord is die gids vir aanbidding. Volgens die Woord se voorskrifte is ons aanbidding ‘n lieflike geur wat voor die Troon opstyg, nie ‘n vleeslike gruwel soos die goue kalf nie.

Jesus het die eerste woorde van sy bediening vir ons die riglyne neergelê. Matteus 4:17:

Van toe af het Jesus begin preek en gesê: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel het naby gekom.”

Matteus 9:13:

Gaan leer wat dit beteken: ‘Ek verwag barmhartigheid en nie offers nie.’ Ek het nie gekom om mense te roep wat op die regte pad is nie, maar sondaars.”

Die besluit om die altaar op sy plek te stel is die immigrasie na die onsienlike koninkryk van God op aarde. Dit is ‘n eenvoudige besluit wat ons ganse bestaan op die altaar sit en ‘n splinternuwe, geesgebore lewe in ons skep. Dit is bekering wat ons vrymaking uit die slawerny van sonde vier. Ons lewe op die altaar bring ons in die vryheid van aanbidding in ons beloofde land. Ons vier die uitkomste van die verlede met ons dankbaarheid en prysgesange.

Gryp die tamboeryn Bodemklipvriend, al is die bouwerk nie klaar nie. Die oproep om fees te vier is nie beperk tot die suksesvolle afhandeling van die herstelwerk nie. Dit is gereelde herdenking van seën en uitkoms van die verlede, sodat dit waarmee jy nou besig is, deur die Here geseën word.

Jy voel dalk net soos die bannelinge, oorstuur en oorweldig met die taak voor jou. Dit is juis die tyd om die altaar reg te skuif, die offers te herstel en die boumateriaal vir die tempel te bestel. Kom ons praat Nuwe Testament-taal. As die sorge van die lewe jou so rondruk soos op ‘n stormsee, is dit tyd om na Jesus te roep, sodat Hy die storm stil maak. Dink weer aan jou wedergeboorte, ervaar in jou gees die koninkryk van God waarin jy saam met hom sit in die onsienlike as ‘n prins en skuif jou kroon reg op jou kop.

Nadat Jesus met Nikodemus praat oor wedergeboorte en die koninkryk van God, verduidelik Hy verder: Johannes 3: 5,6: The Message.

Jesus said, “You’re not listening. Let me say it again. Unless a person submits to this original creation—the ‘wind-hovering-over-the-water’ creation, the invisible moving the visible, a baptism into a new life—it’s not possible to enter God’s kingdom. When you look at a baby, it’s just that: a body you can look at and touch. But the person who takes shape within is formed by something you can’t see and touch—the Spirit—and becomes a living spirit.

Dit is die alles-omvattende altaarondervinding. Die Gees van God wat skep in jou sodat jy word wat God beplan vir jou lewe. Soos Hy asem in Adam ingeblaas het, so het Hy sy asem, sy Gees in jou geblaas vir ‘n nuwe lewe. Jy sit in die onsienlike saam met Christus, jy loop jou loop deur die lewe op koninkrykswette en staan vas teen die vyand, triomfantelik en volmoed. [Bodemklippe 74,75 en 76]

Wat gebeur in hierdie onsienlike koninkryk van God op aarde as ons oor die drumpel tree? Ons is uitgenooi na ‘n fees. ‘n Vrolike herinnering aan voorsiening, uitkoms, wonderwerke en beskerming is ons opdrag. Moenie dat die vyand jou vreugde-fees steel nie. Nehemia 8:11:

Verder het hy vir hulle gesê: Gaan, eet lekker spys en drink soet dranke en stuur porsies aan hulle vir wie niks berei is nie; want hierdie dag is heilig aan onse HERE. Wees dan nie bedroef nie, want die blydskap in die HERE — dit is julle beskutting.

Herstel die fees in jou lewe. Hou ‘n dankfees vir vorige gebedsbeantwoording en al die wonderbare uitkoms waarin Hy so oorvloedig vir jou gesorg het. Begin met die Christen-kalender – dis nou 40 dae voor Paas, die heel belangrikste Christelike fees. Maak iets besonder van Pinkster en Kersfees, maar begin jou eie feeste, jou eie uitgemerkte dae van dankbaarheid en hou ‘n jolige partytjie.

Onthou Adam se eerste dag was die Sabbat – ‘n dag van rus saam met God oor sy wonderbare skepping. Wat is die aard van jou Sabbat? Is dit ‘n feesdag tot eer van die Here? Ek pleit maar weer vir ‘n geestelike dagboek waarin jou spesiale insigte en gebedsbeantwoording opgeteken word.

Jou besluit het reaksie in die hemel. As jy tot God nader, sal Hy tot jou nader. [Jakobus 4:8] Hy is ‘n beloner van die wat hom soek. [Hebreërs 11:6] Hy sal jou sonde vergewe. [Jesaja 1:18] Hy belowe vrug. 2 Korintiërs 9:10:

God wat saad verskaf om te saai en brood om te eet, sal ook aan julle saad gee en dit laat groei en julle vrygewigheid ‘n ryk oes laat oplewer.

Dit staan geskrywe uit die antieke tye. Deur al die eeue staan die Woord vas om altyd te slaag in wat God beplan. Psalm 138:2:

For You have magnified Your word above all Your name.

Hebreërs 6:13,14:

Toe God aan Abraham die belofte gemaak het, het Hy niemand groter as Hyself gehad by wie Hy dit met ‘n eed kon bevestig nie. Daarom het Hy dit met ‘n eed by Homself bevestig en gesê: “Ek sal jou beslis ryklik seën en jou ‘n baie groot nageslag gee.”

Ons is die saad van Abraham in Christus en daarom is die belofte op ons van toepassing. Is dit nie ‘n rede om fees te vier nie?

Galasiërs 3:16:

Nou is aan Abraham die beloftes toegesê en aan sy saad. Hy sê nie: En aan die sade, asof dit op baie sien nie, maar op een: En aan jou saad, dit is Christus.

Die altaar het in die voorhof by die ingang van die tempel gestaan. Dit was die toegang tot die Heilige en Allerheiligste. By die altaar word ons sonde vergewe, by die waskom word ons doop herdenk sodat ons waardig kon wees om in te gaan in die teenwoordigheid van ons Vader. Dit is ware aanbidding – in gees en waarheid. Ware aanbidding hang nie van ‘n gebou, ‘n gemeenskap of gemeente, ‘n liturgie of ritueel af nie. Dit is die verootmoediging van die hart om die Tuin-verhouding te herstel. In die woorde van Jesus: Johannes 4:23:

Maar daar kom ’n uur, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader in gees en waarheid sal aanbid; want die Vader soek ook mense wat Hom só aanbid.

Die aard van ons offer op die altaar is vrywillig en daagliks volgens Esra 3:4.5. Die resultaat van hierdie toewyding is die mees kosbare beloning ooit. Exodus 29:42:

Julle nakomelinge moet altyd ‘n brandoffer vir My bring by die deur van die tent van ontmoeting. Dit is waar Ek julle sal ontmoet en met jou sal praat.

Dit is rede vir ‘n fees. Dit is die begeerte van ons hart. Sy woorde is kosbare juwele wat ons verander en versier.

Dit is die glorie-gesprek van alle eeue!

82. Die altaar op sy plek.

Posted on by

0

Die nuwe jaar stap vinnig aan en die gewone roetine slurp mens op. Die uitdaging was duidelik – doen iets anders in 2016. Dis altyd goed om bietjie te dink hoe mens iets doen. Daarmee bedoel ek nie elke klein aksie van daaglikse lewe nie. Dink oor die fundamentele, die dinge wat jou definieer en jou lewenshouding bepaal. Ek dink dis een van die mees waardevolle oefeninge van die moderne lewe – gimnasium vir die brein – om visie te vorm en perspektief te verander.

Ek glo in my hart dat hierdie oefening nie werklik moontlik is sonder die hulp van die Heilige Gees nie. Ons is slegs wys tot die mate waartoe ons aan God oorgegee is. Hy belowe die insig in die dinge wat ons nie weet nie en openbaar die misterie van die lewe aan die wat vra. Jesus self het dit gesê in Markus 4:11:

Hy het vir hulle gesê: “Aan julle is die insig in die geheim van die koninkryk van God gegee; maar vir dié wat daarbuite is, bly alles net by gelykenisse,

Ek het geen twyfel dat die grootste tragedie van my lewe sal wees om geestelik verblind te lewe. My gunsteling gebed is altyd die uitroep van die blinde man: Here, dat ek kan sien.

God is gereed om geheime te openbaar. Hy sal die diep waarhede van die lewe aan ons openbaar sodat ons ‘n uitnemende lewe kan leef. Dit is die oorvloedige lewe wat Hy in Johannes 10:10 belowe, sodat ek nie dalk gedagtes dink wat tot niks lei nie en my verstand verduister is sodat ek geen deel het aan die lewe wat God skenk nie, omdat ek hardnekkig in my onkunde volhard. [Efesiërs 4:17,18]

Spreuke 7:4:

Sê vir die wysheid: “Jy is my suster,” maak die insig familie van jou.

Die eerste struikelblok om te oorkom, is tevredenheid met jou omstandighede soos dit nou is, positief of negatief. Vra die Here vir ‘n diep honger na meer van Hom. Miskien is jy op ‘n plek waar jy besef daar is dinge wat jou vreugde en vrede steel, maar jy vrees verandering en is paniekbevange oor die alternatiewe.

Dit is tyd om die altaar op sy fondament te plaas.

Esra 3:3:

Ten spyte van hulle vrees vir die ander bevolkingsgroepe in die land het hulle die altaar op sy oorspronklike plek opgerig en daarop brandoffers vir die Here gebring, soggens en saans.

Die reis van daardie eerste terugkerendes na Juda is stof vir ‘n dramatiese vertelling. Die vernietiging, verlatenheid en die omvang van die taak van herstel wat hulle ervaar het, moes oorweldigend gelyk het. Tog sê die Bybel niks daarvan nie. Die mense is belangrik en word in groot besonderhede bespreek. Die priester Jeshua en die prins Serubbabel herinner aan die ander Joshua wat ook sy mense uit die woestyn en slawerny na die beloofde land toe gelei het. Meer belangrik wys dit heen na die groter Joshua, Jesus, wat almal wat ooit in slawerny was, vry maak [Jesaja 61] en lei na die altaar van aanbidding in die Teenwoordigheid van Sy Vader deur die Heilige Gees. [Handelinge 15:16]

Jeshua was die kleinseun van Seraiah, die hoë priester wie se oë deur Nebukadneser uitgesny is met die val van Jerusalem. Sy seun, Jozadak, het hom opgevolg, hoewel daar geen offers in Babilon gebring kon word nie. Jeshua was aan die voorpunt van die terugkerende bannelinge, presies daar waar mens sou kon verwag die hoë priester moet wees. Sy naam beteken: Yahweh red!

Die prins, Serubbabel se naam beteken: gesaai in Babilon. Hy het aan ‘n sylyn van die koningshuis van Dawid behoort. Salomo se nasate het uitgesterf met die dood van die bose Sedekia [2 Konings 24 en 25]. Die nageslag van een van Dawid se ander seuns, Natan, het oorleef in die persoon van Salatiel, wat ook maar ‘n familielid was wat ingestaan het in die koninklike opvolging. [1 Kronieke 3:17] Hy het ook nie ‘n seun gehad nie. Seubbabel was sy broerskind [1 Kronieke 3:19]. Hy het die koningshuis van Dawid verteenwoordig en die regering oor die terugkerende bannelinge behartig. Hy is prominent in die profesië van Haggai en Sagaria wat in hierdie tyd as profete opgetree het.

Serubbabel word beskryf as ‘n sterk leier en saambindende faktor in die groot taak van herstel. Sy teenwoordigheid daar wys daarop dat die Here nie huiwer om ‘n leier op te rig en gereed te maak vir die taak, al is dit net ‘n verlangse verbintenis met die direkte lyn van die koningshuis. Dit is duidelik dat die Here in beheer was van die nageslag van Dawid en niks kon God se plan van spoor af stuur nie – nie die gebrek aan ‘n manlike opvolger nie of die dood van die laaste persoon in die direkte lyn nie. God kies die verlangse nefie wat Hy oprig om ‘n sterk leier te wees om die taak te voltooi.

Sagaria 4:7:

Wie is jy, groot berg? Voor Serubbábel sal jy tot ’n gelykte word! En hy sal die sluitsteen te voorskyn bring onder uitroepe van: Genade, genade oor hom!

 Die rede vir die haastige herstel van die altaar was vrees – ‘n goeie rede om aksie te neem. Hulle vrese was nie ongegrond nie. Samaria en die sentrale distrik was vol bitter vyande, oorkant die Jordaan in die ooste, sowel as suid oor die plein van die Filistyne en Edom in die suide was wrede en gevestigde nasies wat die herstel van die volk van Israel met oorlog in hulle vingers dopgehou het. Hulle sou vinnig mobiliseer om die babatreetjies van nasiebou in die wiele te ry.

Wat was die eerste stap in die plan van aksie om hulle terugkeer te beskerm? Die altaar!

‘n Terugkeer na die fundamentele beginsels van hulle geloof was hulle veilige hawe en sterk toring. Daar is geen twyfel dat hulle geestelik en morele standaard veel te wense oorgelaat het. Haggai spreek dit aan in sy profesie oor hulle. Jare in ballingskap sonder die duidelike leiding van hulle leraars en priesters, het hulle selfvertroue in die aanbidding van God afgekraak, maar…

Hulle het teruggekeer na die waarheid van hulle voorouers. Die aanbidding van Yahweh volgens Sy voorskrifte was die beste skuiling teen hulle vyande.

Jerusalem as ruine met die altaar in plek was heel moontlik beter beskerm as sou al sy mure weer opgebou wees. Dit is die God wat ons dien.

Daar kan nie ‘n tempel sonder ‘n altaar wees nie, maar daar kan ‘n altaar sonder ‘n tempel wees. God ontmoet ons by die plek waar ons ons sonde bely en onsself voor Hom bring om met Sy bloed te was. Dit is die volgorde van aanbidding. Eerste die altaar. Die sondoffer is ons veilige hawe teen die aanvalle van die vyande. As ons ons sonde bely, stel ons die almag van ons Vader vry om in te tree en vir ons op te tree. Ons is veiliger met die altaar in plek as met versterkte mure en ‘n weermag soldate.

Terug na Esra 3:

Hulle het die altaar… op sy oorspronklike plek opgerig en daarop brandoffers vir die Here gebring, soggens en saans.

Ons hoogste outoriteit is die Woord van God. Kom ons bou ons altaar op die oorspronklike plek met die beginsels van Jesus se onsigbare koninkryk as die fondament.

Hy het gesê: Bekeer julle – neem die besluit en aanvaar dat Hy vir jou gesterf het en dat jy ‘n nuwe mens is. Laat jou doop – volgens Jesus se voorbeeld sodat God in Sy volheid aan jou openbaar kan word net soos by die doop van Jesus. Ontvang die belofte van die Heilige Gees, sodat jy die volle maat van Jesus se werk op aarde kragtig in jou lewe ervaar. Moenie teverede wees met min nie, moenie uitmis op die hele pakket van geregtigheid wat Jesus vir ons bedoel het. Lees weer Hebreërs 6 se eerste twee versies en bou die altaar op die eerste beginsels. Bring jou offer gereeld as deel van jou roetine.

Die belofte is gewaarborg: Nader tot God en Hy sal tot jou nader. [Jakobus 4:8]

Die altaar was die sentrale element in die geloofshelde van die Ou Testament se aanbidding van God van die vroegste tye. Die altaar is gebou vir dankbaarheid, wonderwerke en aanbidding.

Dit regverdig ‘n hele studie op sy eie.

Noag het die einde van die vloed gevier. [Genesis 8:20]

Abraham het verskeie altaars gebou om die belofte oor ‘n land te vier, sy bonatuurlike ontmoetings met God te herdenk asook die altaar waarop hy bereid was om sy eie seun te offer. [Genesis 22]

Isak het altaars gebou; Jakob het altaars gebou – by Bethel byvoorbeeld waar Hy God in ‘n droom ontmoet het.

Moses het ‘n altaar gebou en dit genoem: “Die Here gee my die oorwinning.” [Exodus 17:15] Hy het nog een aan die voet van die berg gebou waar hy met God “gesels” het. [Exodus 33 en 34]

Hy het die noukeurige voorskrifte ontvang vir die altaar wat in die tenttabernakel gebou is.

Dawid het dikwels oor die altaar gesing.

Psalm 118:27:

Die HERE is God, en Hy het vir ons lig gegee. Bind die feesoffer met toue, tot by die horings van die altaar.

Hier word die horings van die altaar genoem. In Konings lees ons van Adonia en Joab wat in vrees die horings van die altaar vasgehou het om hulle lewe te red. Die altaar was letterlik ‘n lewensredder en vlugplek.

1 Konings 1:50: Maar Adónia was bevrees vir Salomo en het opgestaan en heengegaan en die horings van die altaar vasgehou.

1 Konings 2:28: Toe die gerug by Joab kom — want Joab was aan die kant van Adónia, alhoewel hy nie aan die kant van Absalom was nie — het Joab gevlug na die tent van die HERE en die horings van die altaar vasgehou.

Die altaar is jou plek van aanbidding. Dit is jou lewensredder. Dit is die eerste noodsaaklike van ‘n lewe van oorwinning. Dit is ‘n groter prioriteit as kerkbywoning.

Die Here is gereed om diep geheime aan jou te openbaar – groot en magtige dinge wat jy nie weet nie.

Gaan sit in Sy teenwoordigheid, bely jou sonde in nederige verootmoediging en sien in jou geestesoog die altaar voor die Troon van God. Onthou waar jy sit – Efesiërs 2:6: en saam opgewek en saam laat sit in die hemele in Christus Jesus…

Daarom sal jy die goue altaar kan sien…

Openbaring 9:13:

…en die sesde engel het geblaas, en ek het ’n stem gehoor uit die vier horings van die goue altaar wat voor God is…

 

 

49. Die geur van dankbaarheid – ‘n offer.

Posted on by

2

Ons kerk het gesing, baie gesing. Daar is nou nog liede wat uitstaan, wat ek onthou in tye van vreugde en tye van hartseer. Liede wat gedagtes en bekommernis fokus op die grootheid van die Here, sodat Sy almag en goedheid die probleme en krisisse van ons dag oorskadu. Deur te sing was jou liggaam, siel en gees onderworpe aan die dissipline van aanbidding.

Een van hulle – stokoud – miskien sal ‘n paar van julle onthou, veral gewild in die Baptistekerk – was: Tel jou seëninge, tel hulle een vir een. Die versie het so begin:

As die lewenstorme woedend om jou slaan,

en jy gans ontmoedig, vrees om te vergaan,

tel jou seëninge, tel hul een vir een,

en jy sal verbaas wees hoedat God jou seën.

Klein en groot het saamgesing, meestal uit ons kop uit, lank voor die woorde digitaal op mure en skerms gegooi is. As kinders het ons soms die woorde verkeerd gehoor. Die kinderweergawe was juis die teenoorgestelde van die bedoeling van die lied, maar miskien so kenmerkend van die normale reaksie van ‘n persoon in die middel van ‘n krisis: As die lewenstorme kom, moet jy woedend om jou slaan!

Woede, verontregting, selfbejammering, onvergenoegdheid en bitterheid is die kneusplekke van die vuisgeveg wat elke nou en dan losbreek en ons bebloed op ons knieë dwing. Op jou gesig voor die Kruis is waar jy die kommer en vrees laat bly, met trane in gebed en vertroue met die beloftes van uitkoms om jou te bemoedig.

Hoe dikwels staan jy nie daar van jou knieë af op en tel onwillekeurig die vreesgedagtes weer op. Voor jy ‘n paar treë geloop het, moet jy buig onder die gewig van die juk van kommer en vrees. Selfs al weet jy, jy moet vertrou, glo en op die Heilige Gees steun, is jou kop in ‘n waas vol sirkelgedagtes wat hiernatoe en daarnatoe dink. Moedeloosheid en ongeloof volg, met ‘n sterk dosis duiweldoepa van hopeloosheid en fokus op die realitieit en onveranderde omstandighede. Hoe nou gemaak?

Kom ons gesels bietjie oor Jona. Ek weet die storie word gekenmerk deur Jona se opdrag van die Here, sy ongehoorsaamheid en ondervindings op die skip, in die vis se maag en sy dikbek ontevredenheid met God se plan, maar deur hierdie storie word die heerlike beginsel van fokus op God se almag en die krag van aanbidding onderstreep.

Die Assiriërs was ‘n gewetenlose, wrede wêreldoorheerser, Israel se mees gevreesde en gehate vyand. Hulle stad, Nineve, was ‘n bekende baken in die antieke wêreld, ongeveer 670km noordoos van Israel aan die wesoewer van die Tigrisrivier. Toe die opdrag na Jona kom om vir hulle van die ware God te vertel sodat hulle hulle kon bekeer, was dit logies dat hy daarvan sou wegskram.

Jona was ‘n patriot en oortuig, saam met die res van sy volk, dat hulle die enigste ware God aanbid en daarom uitgesonder en afgesonder is. Die godsdienstige rituele van die profete en konings het hierdie opvatting bevestig en tot gevolg gehad dat daar vanuit ‘n opgeblase, geestelik-hoogmoedige houding op die goddelose heidennasies neergekyk is. God se oorpronklike uitnodiging na al die nasies van die wêreld, deur Abraham (Genesis 12:3 – in jou sal al die volke van die aarde geseën wees) is lankal vergete.

God, in Sy soewereiniteit en almag, besluit om uit te reik na die wêreldmag deur die profeet Jona. Hy gee Jona opdrag om na Nineve toe te gaan en Jona se ongehoorsaamheid aan die opdrag word beklemtoon deur te sê dat hy weg van die Here af vlug – so asof dit hoegenaamd moontlik is. Hy verwyder homself fisies ver van God se doel en beland in diep moeilikheid waarvoor hy ‘n wonderwerk nodig het om hom daaruit te kry.

Of mens glo dat hierdie storie werklik is, slegs ‘n metafoor is of die fantasie-produk van ‘n antieke storieverteller is – die waarheidsbeginsel staan sentraal. Die vis se maag is die holte van die krisis en uitkoms is ‘n wonder. Verskeie Bybelkommentare spekuleer oor die toestand waarin Jona hom bevind. Interessant dat die vis se maag beskryf word as ‘n plek van relatiewe veiligheid in die stormsee, warm, met suurstof. Dink jy aan jou krisis as die plek van veiligheid, waarin die Hand van God jou onderhou met lewensbenodigdhede wat jou voortbestaan waarborg? Ek dink – meestal nie. ‘n Krisis is eerder ‘n toestand van vrees en paniek. Dit is wat die vis se maag simboliseer. In Joodse tradisie het ‘n siel drie dae na die doderyk gereis. Vir enige aanhoorder van die storie het drie dae en drie nagte in die vis beteken Jona het gesterf. Dan kom die wonderwerk – Jona lewe en word uitgespoeg op vasteland sodat hy God se plan kan deurvoer.

Maar dis nie die hele storie nie. Iets het gebeur in die vis se maag. Die hele hoofstuk 2 van Jona word gewy aan sy pragtige gebed, sy aanbidding in die brandpunt van sy krisis.

In die aanhef verklaar Jona hoe die Here hom aanhoor as hy roep. Hy stel sy krisis in woorde: hy is in die diepte ingegooi, watermassa het hom omring, golf na golf is oor hom. Hy het getwyfel aan die Here se teenwoordigheid: Ek het gedink ek het uit U gesig verdwyn.

Water het hom toegevou, groot water het hom omring, seegras was om sy kop gedraai, hy het afgesak tot by die fondamente van die berge, die aarde het hom toegesluit….[Jona 2:1-7]

Dan draai sy perspektief. Hy verklaar dat die Here hom van die dood gered het, hoe sy gebed by God uitgekom het. Hy kom onder die indruk van God se liefde en eindig met die pragtige 9e versie:

Terwyl ek ‘n loflied sing, wil ek aan U ‘n offer bring, wat ek beloof het sal ek doen. Hulp kom net van die Here af.

But I, with shouts of grateful praise, will sacrifice to you. What I have vowed I will make good. I will say, ‘Salvation comes from the Lord.’

Hy preek Nineve in ‘n skouspelagtige herlewing in. Mense reageer en rou ooor hulle sonde. Die koning hoor en kondig ‘n vas aan vir bekering en ‘n uitroep tot God. Geweldige sukses, goddellike salwing op sy boodskap, groot oorwinning….en dan die laagtepunt. Jona rig vir hom ‘n skuiling buite die stad op – heel moontlik bewus van die reinheidsvoorskrifte van die Jode teenoor die heidene. Hy sou nie by die Assiriërs wou oorbly en saam met hulle eet nie.

Net soos Elia onder die braambos na sy groot oorwinning oor die Baälpriesters, is Jona duidelik in ‘n depressie na sy geestelike hoogtepunt. Hy verwyt God oor Sy goedheid en genade oor die Assiriërs en vra om te sterf! Hy verloor sy hele perspektief oor God se genade en plan vir hierdie wêreld. In plaas daarvan om met vreugde te deel in die ommekeer van Nineve en te juig oor Sy Vader se genade en goedheid, ook oor homself en sy redding van die storm en die vis, kyk hy met die verkeerde oog na die gebeure. God is hom genadig en laat ‘n komkommerplant groei om vir hom skadu te gee, maar bewys weer eens Sy soewereiniteit deur die plant te laat verrot met ‘n wurm. Jona sit in die son en wens vir dood. God antwoord hom in genade en stel weer Sy plan vir die redding van mense as prioriteit.

Jou redding en oorwinning is God se prioriteit. Al is jou omstandighede vergelykbaar met die doderyk, die skerp son sonder skadu, hoor die Woord van die Here. God red Nineve. Hy wil jou red.

Bring aan Hom die lofoffer binne in die krisis. Al is die omstandighede hoe sleg, dit is die plek waar geoffer word. ‘n Offer van aanbidding is juis die antwoord, wanneer prys en lof nie logies is nie. Jy offer jou perpektief op die omstandighede op die altaar van gebed en fokus op die grootheid en genade van God.

I will sacrifice a freewill offering to you; I will praise your name, Lord, for it is good. [Psalm 54:6]

Through Jesus, therefore, let us continually offer to God a sacrifice of praise—the fruit of lips that openly profess his name. [Hebreërs 13:15]

And now shall my head be lifted up above my enemies round about me; in His tent I will offer sacrifices and shouting of joy; I will sing, yes, I will sing praises to the Lord. [Psalm 27:6]

Dit is die vrug van jou lippe, al is die vyand rondom jou, al het jou omstandighede nog niks verander nie. Juis dan sal jy die prysoffer bring. Dit is die woorde van insig oor die seëninge in jou lewe wat voor die Here as ‘n lieflike geur opstyg.

Let my prayer be set forth as incense before You, the lifting up of my hands as the evening sacrifice. [Psalm 141:2]

Offer is om jou woorde in te span tot eer van die Here. Is jy stil oor jou wonderwerke? Weet jou kinders dat die Here vir jou uitkoms bewerk het? Vertel jy van jou wonderwerk op die regte manier – of sal jou vriende dink: Dit het goed uitgewerk – toevallig of gelukkig.

Twee woorde wat uit ons woordeskat geban word! Toeval en geluk bestaan nie vir die kind van die Here nie. Niks is ‘n verrassing vir die Here nie. As jou lewe aan Hom en Sy voorsiening onderworpe is, bestaan daar nie toeval of geluk nie en moet die eer vir uitkoms nooit ooit aan dit toegeskryf word nie. Jy verklaar soos Jona: Hulp kom net van die Here af.

Bring aan die Here ‘n lofoffer van sang. As jy ‘n instrument speel, loof hom daarmee. Sing, al dink jy jy kan nie sing nie.

Koop ‘n CD, leer ‘n lied, luister hom oor en oor en sing! Hard, uit volle bors, sodat jy jouself kan hoor die grootheid van God besing. Doen dit in die privaatheid van jou huis of kamer. Dans voor die Here met vrymoedigheid.

Verder – steek jou hande op, hoog, bokant jou kop uit. In antieke tye is hare beskou as deel van jou kroon en glorie, wat jou versier. Die liggaamsaksie om jou hande bokant jou kop op te steek en daarmee jou hele wese aan jou aanbiddingsaksie te onderwerp, het groot geestelike seën tot gevolg. Google die woorde: praise and worship images en kyk na die prentjies.

Unknown-1Unknown

 

Then I looked, and I heard the voice of many angels around the throne, the living creatures, and the elders; and the number of them was ten thousand times ten thousand, and thousands of thousands, saying with a loud voice:

“Worthy is the Lamb who was slain
To receive power and riches and wisdom,
And strength and honor and glory and blessing!”

And every creature which is in heaven and on the earth and under the earth and such as are in the sea, and all that are in them, I heard saying:

“Blessing and honor and glory and power
Be to Him who sits on the throne,
And to the Lamb, forever and ever!”

Then the four living creatures said, “Amen!” And the twenty-four elders fell down and worshiped Him who lives forever and ever.

 

[Openbaring 5:11-14]

 

Lees asseblief Psalm 145 – 150 en prys die Here uit jou hart met al daardie pragtige woorde.

 

 

35. Daar is ‘n plek…

Posted on by

0

Jou plek – uniek. Ongedefinieerde ruimte – jou stempel – onder jou beheer. Jou porsie van die heelal word deur jou bepaal. Jy kan kies. Dit is hoe dit altyd was, van die begin af en dit het nog nooit verander nie. Daar in die begin het God ‘n tuin geplant om aan die mens wat hy gemaak het, ‘n plek te gee. [Genesis 2:8]

Wat God doen is goed – so sê die Woord – daarom was die Tuin die ideale plek. Die veilige plek, die beste plek om te woon – toe, net soos nou. ‘n Plek van rus.

Wat is jou definisie van veilig? HOE veilig was die TUIN: sou ons vandag in ‘n groep bymekaar kon wees en heeltemal kaal kuier – sonder ‘n draad klere. Wie sou kon waarborg dat hy nie in die uiterlike liggaamsvorm sou vaskyk en oordeel nie, maar diep in die siel die karakter raaksien VOOR die liggaam? Sjoe – dink maar self.

Hoe gemaklik is jy om voor al jou vriendinne jou klere uit te trek? Wat is jou eerste gedagte – jou gebreke of dalk die harde werk wat jou liggaam so aantreklik maak? Heeltemal naak – geen oordeel. Van wie sou ek kon verwag om verby my lyf in my siel in te kyk en al my vrees, bekommernis en vreugdes raak te sien?

Wel, jy kan kies hoe jy kyk. Daar is altyd ‘n keuse. Twee bome in die Tuin. Wat sien jy in jou gedagtes as jy oor die Tuin van Genesis dink?

Sien jy kinderbybelprentjie van die pragtige naakte Eva wat vir die hunk-Adam die appeltjie aanbied. Sit daardie prentjie in ‘n tydmasjien en pas hom aan – drasties!

Die toneel by die Boom van die Kennis van Goed en Kwaad speel hom daagliks in elkeen se lewe meerdere kere af. Dit is wanneer jy God is, wanneer jy oordeel, jy verdoem met jou woorde, jy eet jouself uit die tuin in die vervloeking van ‘n aarde waarin jy so geoordeel word, soos wat jy so maklik doen. Daar is geen rus net harde werk en swoeg. Dis ‘n lewenswyse van ek in beheer, ek sal sê wat en hoe. Ek sal besluit wat en wie is reg. Geestelike uitputting is deel van jou. Dikwels ly jyself eerste aan jou oordeeldenke. Jy voel self nie goed genoeg nie – jy is so moeg, jy luister vir die skor stem van aanklag en veroordeling.

Jesus het die Tuin kom herstel. Hy nooi jou in God se rus in, waar Hy jou vrymaak van oordeel.

Vir jou is die belofte aan Moses ‘n werklikheid- Exodus 33 Hier by My is vir jou ‘n plek in die Rots.

In Sy teenwoordigheid is jy in die Skaduwee van Almagtige en Skuilplek van die Allerhoogste. Dis jou veilige hawe, jou sterk toring. Dit is jou plek – en vandaar kry jy ‘n ander uitkyk. Wat is Moses se antwoord op die vraag van die volk: Hoe lyk God? Sy antwoord is HESSED. God LYK barmhartigheid, geregtigheid en liefde. Hy sien karakter – nie vorm nie.

Gevolg – jou lewe is op ‘n diep vlak anders. God is jou Vader – nie net ‘n faktor nie. Jy leef ‘n lewenspad van getuienis. Nie ‘n blinde tasting in die nederlaag van jou eie keuse nie, nie ‘n gesuig aan die uitlaatpyp van jou eie verkeerde besluite nie.

Die belofte van die Tuin is nog nooit herroep nie – [Romeine 11: 29] Geen genadegawe word ooit herroep nie. Die belofte staan – Nader tot God en Hy sal tot jou nader. [Jakobus 4:8]

God maak nie laaste minuut veranderings, omdat dinge nie volgens plan verloop nie en Hom onverwags vang nie. Die Tuin is die Meesterplan en dit geld deur al die eeue.

Die TUIN is jou plek.

Doel van Bodemklippe:   Jou Vader het jou onvoorwaardelik lief en Hy nooi jou terug na die TUIN waar                                                     Hy met jou kuier.

Hy wil met jou praat – Jesaja 52:6  Hy praat deur die Woord, maar ook deur elke aspek van jou lewe.

Is jou ore oop? Leef met ‘n bewustheid dat jou hele lewe oorgegee is en jy op elke gebied die stem van die Here hoor. Gebruik jou VERBEELDING – getuienis van jongste seun. [Sien hieronder]

Die gevolg van gesalfde ore en ‘n bewuswording van die deurlopende kommunikasie van die Heilige Gees is:

  1. Gebed is maklike en spontane dialoog.
  2. Aanbidding en lofprysing is die tussen-in happies regdeur die dag.
  3. Openbaringskennis is jou kragkos. Ernstige studie – die stiltyd wanneer jy luister en ontvang.
  4. Dankbaarheid is die nagereg, die soet lekkerny, by elke ete. Sjokoladeblokkies van lekkerkry.

Hierdie is die KERNdoel van Bodemklippe. Dit maak jou sterk. Dit maak die proses van elke wonderwerk in jou lewe ‘n avontuur van hoë plekke en ribbok-voete. [Habakuk 3:19]

Kies die TUIN. Vry van oordeel.

Die gevolg van ‘n plek op die Rots is die beste wat die lewe kan offer.

1 Korintiërs 2:9

But as it is written: Eye has not seen, nor ear heard,
 Nor have entered into the heart of man
the things which God has prepared for those who love Him.

How abundant are the good things that you have stored up for those who fear you,
that you bestow in the sight of all,
on those who take refuge in you.

Getuienis van my jongste seun :

Agtien jaar gelede was ek so ‘n paar weke swanger met my jongste seun en ons het net na Kersfees ‘n heerlike seevakansie in Vishoek gehou. Net voor ons terugry, praat ek met my ma oor die telefoon en sy vra of ek al iets voel. Die hele familie het uitgesien na die baba. Ek is die jongste kind en my broer en suster het my kinders vreeslik geniet.

Ek het vir my ma gesê ek voel niks, maar in my agterkop het ‘n bekommernis kom lê. Ek het gehoes, gekielie en gekrap aan my maag, maar die babatjie was tjoepstil. Skielik was al my berekeninge deurmekaar. Ek kon nie uitwerk hoe ver ek swanger is nie en kon nie onthou wat ek vyf jaar vantevore met my vorige baba ervaar het nie. Die bekommernis het gegroei. Ons het oorgeslaap oppad terug en het so 3nm op ‘n Sondagmiddag by die huis aangekom. My skoonma was baie bly om die kinders te sien en hulle het sommer summier by Ouma in haar huisie langs ons huis gaan kuier. My man het gesê ons gaan kerk toe. Onwetend het ek in sy hart ook ‘n vrees laat posvat.

In die kerk het hulle al gesing en ek het nie van die koortjie gehou nie. Ek het gestaan en wag dat die koortjie moet verander, terwyl die sangleier aanhou om die laaste reel te herhaal:

He’s the Ruler of everything. Ek het begin besef ek moet luister.

Ek het vir myself ‘n geestelike oefening gemaak in die kerk, om my te help konsentreer, sodat ek nie moet skuldig wees aan “leë lippetaal” terwyl die aanbidding aan die gang is nie. In my verbeelding het ek Jesus ge”sien” langs die groot luidspreker net bo die kansel. Dit het my gefokus.

Daardie aand kon ek dit nie regkry nie. Dit was asof ek alle beheer oor my eie verbeelding verloor het. Dis nie vir my moeilik om ‘n prentjie op te maak nie. Ek doen dit altyd. Ek onthou in prentjies, ek leer in prentjies. My kop is vol prentjies, maar daardie aand is my beheer oor die prentjie in my kop heeltemal weggeneem. Ek het in my kop na die Here uitgeroep en Hom gevra waar Hy is. Dit was ‘n oomblik van paniek! Die volgende moment het ek Hom duidelik in die kerkpaadjie “sien” afloop. Ek was stil van skok. Ek het nie opgekyk nie en my oë styf toegedruk. Tog was die beeld helder en duidelik. Ek het in al die jare daarna nooit daaroor getwyfel nie. Hy het langs my kom staan! In daardie oomblik is ek gestroop van alle bekommernis en vrees – en my man ook. Toe ek hom later my ondervinding vertel het hy getuig dat hy binne die eerste lied van al sy bekommernis verlos is.