[Johannes 2]
Wie weet nie van die bruilof in Kana nie? Soveel mense wat hulle nie eintlik aan Bybelstories steur nie, weet van die water wat in wyn verander het. Almal onthou ook dat dit by ‘n troue plaagevind het. Die gewoontes rondom huwelike het oor eeue baie verander en is anders in verskillende kulture, maar die liefde tussen twee mense word altyd gevier.
‘n Bruilof is ‘n fantastiese geleentheid. Dit is die amptelike, publieke viering van liefde wat in privaatheid ontdek is. Troues is deesdae so vol tradiesies en verwagtings, dat ek altyd bevoorreg voel om uitgenooi te word. Soveel moets en moenies, maak dit duur en vol spanning. Ten spyte van alles is dit ‘n eenmaal-in-‘n-leeftyd geleentheid, wat met die grootste sorg beplan word. Maak maar seker om met groot entoesiasme op daardie elegante uitnodiging te reageer; die herinneringe sal altyd in die gedagtes van die hoofspelers agterbly.
Jesus was so dikwels in Sy lewe op aarde ‘n gas by ‘n partytjie of fees. In die lees van die Evangelies, sou mens kon aflei dat Hy ‘n geëerde en populêre gas by ‘n hele aantal geleenthede was. ‘n Hele paar is opgeteken.
Hier in die eerste elf versies van die tweede hoofstuk beskryf Johannes Jesus se eerste wonderwerk – die krisis oor die wyn by die bruilof in Kana.
Jesus en Sy dissipels was uitgenooi en dit lyk asof Maria, sy ma, betrokke was by die reëlings van die geleentheid wat heel moontlik ‘n familietroue was. Sy is besonder besorgd oor die wyn wat opraak en kon met gesag die bediendes versoek om die kanne aan te dra.
‘n Troue was baie belangrik. Die huwelik van ‘n maagd het gewoonlik op ‘n Woensdag plaasgevind en die fees het oor meer as een dag gestrek – dikwels ‘n hele week. Na die seremonie, is die paartjie onder ‘n versierde koepel op die langste roete moontlik na hulle huis begelei, sodat soveel as moontlik mense hulle kon seën met goeie wense. Hulle het nie op wittebrood gegaan nie. Vir ‘n week was hulle huis oop vir almal om hulle te bederf. Hulle het krone gedra en almal het hulle op die hande gedra met alles wat hulle moontlik kon wens. Vir die meeste mense het ‘n lang lewe van harde werk voorgelê, en hierdie vreugdefees was ‘n pragtige herinnering aan ‘n ontspanne vakansie sonder kommer.
Jesus en sy vyf dissipels het saam fees gevier. Wyn was baie belangrik vir enige Joodse fees, hoewel dronkenskap skandalig en skokkend was en glad nie verdra is nie. Wyn is meestal verdun – twee dele wyn by drie dele water. Gasvryheid in die Midde-Ooste was ‘n heilige plig en as die voorbereidings sou faal en daar te min van iets was, was dit ‘n vreeslike skande en vernedering vir die gasheer, wat gewoonlik die bruidegom was.
Die vertaling van die woorde waarmee Jesus sy ma aanspreek, klink disrespekvol. Jesus praat met haar in ‘n sagte, geselstoon en gebruik die woord wat hulle vir geliefde vrou gebruik het – gunai in Grieks. Sy kommentaar aan haar beteken eintlik: moenie bekommer nie, jy verstaan nie wat eintlik aangaan nie. Laat alles aan my oor en ek sal op My manier die stiuasie hanteer.
Die kanne was baie groot, heel moontlik met ‘n inhoud van 75 liters. Johannes verduidelik dat die kanne gebruik is vir die water van die wasrituele. Hande en voete wassery was baie belangrik in ‘n stowwerige, warm land. Die gaste se hande is meerdere kere gedurende die maaltyd gewas.
Die kanne is onder toesig gevul sodat almal seker was dit was skoon water en skoon kanne. Toe is die inhoud na die hoofkelner geneem. Die bruidegom, wat vir die voorsiening van die wyn verantwoordelik was, het die kommentaar van die hoofkelner gekry. Natuurlik sou mense die slegte en goedkoper wyn laaste bedien, wanneer die gaste nie meer so baie omgee oor die kwaliteit nie. Hier sê die hoofkelner aan die bruidegom hy het die beste wyn vir laaste gebêre.
Hierdie wonder het Jesus se dissipels die eerste keer laat sien wie Hy werklik is.
Hy het aan die alledaagse deelgeneem; ‘n gewone bruilof in ‘n klein dorpie het hy die gasheer van vernedering gered. Net om ‘n gewone mens se vreugdefees aan te help, gebruik Hy die krag en wonder van die hemele daar in ‘n klein kringetjie van vriende en familie.
Maria het duidelik vertroue in Jesus gehad. Moontlik het sy al voorheen, Sy manier van doen ervaar. Onwillekeurig het sy Hom betrek by haar krisis en onmiddellik Sy opdragte gehoorsaam, sonder om te verstaan of te weet hoe dit gaan werk.
Jesus sê ook aan Maria: My tyd het nog nie gekom nie. [Johannes 7:6,8, 12:23, 17:1. Sien ook Matteus 26:18,45 en Markus 14:41.]
Jesus het geweet die wonderwerk sou Hom in die publieke oog sit. Hy was bedag daarop dat Maria nie die volle implikasies van Sy bekendmaking aan die publiek besef het nie.
Jesus het geleef met een doel. Dit was nie ‘n lewe om Sy eie begeertes te vervul nie – alleen om te leef waarvoor Hy gestuur is. Sy lewe was met die oog op die ewigheid, nie aardse tyd nie. Elke daad en woord was gekleed in die realiteit van die ewigheid. Elke detail het saak gemaak.
Hulle het ses potte met water gevul. Sewe simboliseer volmaaktheid, ses onvolmaaktheid. Ses potte water dui op die onvolmaaktheid en kragteloosheid van die wet. Binne die onvolmaaktheid, skink Jesus die nuwe wyn van die goeie nuus van genade. Ou potte met water word die beste wyn in Sy hand.
Hy het baie wyn gemaak. Hy het al ses potte gevul. Niks word half gedoen nie. Dit was genoeg vir al die dae van die bruilof en nog meer. Dit spreek van Sy oorvloedige, wonder-voorsiening. Al die onvolmaaktheid is geneutraliseer en genade is oorvloedig – meer as wat ooit nodig mag wees.
Die Grieke het ook ‘n storie gehad van drie leë kanne wat aan die begin van ‘n fees in die teenwoordigheid van die priesters wonderbaarlik met wyn gevul is. Johannes sê vir die Grieke: bring julle stories, in julle harte weet julle dis nie waar nie. Ek het die antwoord. Jesus is die droom wat waarheid is. Alles wat julle gedink het julle gode kan doen, kan Hy doen en Hy sal dit vir julle doen.
Johannes leer dat Jesus nie net nou en dan ‘n wonderwerk doen nie. Hy doen dit konstant. Hy sal volhoudend jou kanne water wyn maak, nuwe lewe vir jou lewensfees. ‘n Veranderde lewe is ‘n wonderwerk. Die onmoontlike word moontlik. Ons is die getuies van die glorie in die onmoontlike!
Ek is altyd opgewonde as ek ‘n reënboog sien. Vir my is ‘n reënboog die teken van God se verbondsliefde en die waarheid van al die verbondsbeloftes oor eeue en eeue. Ons weet mos hoe mens ‘n reënboog in die refleksie van ‘n blink voorwerp kan sien, of soms in die stort as die son die kraan tref. Eendag toe is dit vir my duidelik – daar is altyd ‘n reënboog. Dit maak net saak hoe ons kyk. Vanuit die regte hoek sal ons altyd die skittering kan sien. Ons kyk maak die verskil.
Die Here het my geleer daardie dag. Daar is altyd ‘n wonderwerk. Dit maak net saak hoe ek kyk. Sien ek Sy hand in my lewe met die insig van die Heilige Gees of kyk ek deur die donker blinder van politiek, negatiewe omstandighede, gebroke verhoudings en verwonde lewens?
Ai Bodemklipviende – kom ons roep die gebed van die blinde man weer en weer – Here, dat ek kan sien…
Maak vol jou kanne – Jesus is hier om wyn te maak.
Bodemklippe 