[Openbaring 7]
Die toneel is dramaties en donker in die sewende hoofstuk. ‘n Oppervlakkige benadering sou verwarrend kon wees. Winde en engele, syfers en menigtes, seëls en merke, donderende stemme en aanbiddingsliedere alles saam beskryf kosmiese geskeidenis in ‘n paar woorde. Lees aan, moenie opgee nie. Kyk dieper en verstaan die metafore en simbole sodat jy die blydskap en seën van die visie nie misloop nie. Die woorde is God-woorde, ons verstand is gesalf. In plaas daarvan om die groot prentjie perfek te verstaan, luister na die sagte stem van die Heilige Gees vir dit wat jou Vader nou aan jou kommunikeer. Hy is bewus van jou posisie op hierdie oomblik en weet presies wat jy nodig het en moet hoor. Hy sal jou verstand verlig en in jou hart praat.
Die Jode het aanvaar dat engele die wêreld beheer. Die aarde was vierkantig en plat. Die winde uit die noorde, suide, weste en ooste was “goeie” winde, maar die wat diagonaal waai, was “sleg”. Hulle was bekend met die beelde “engel van vuur” in Openbaring 14:18 en die “engel van baie water” in Openbaring 16:5. Hulle het ook geglo dat engele die oordeel kan terughou op God se bevel.
Die Sirocco-wind was bekend as ‘n verwoestende warrelwind wat plantegroei verinneweer en die oes vernietig. [Sagaria 6:1-5, Nahum 1:3,4, Psalm 18:15, Jesaja 40:7,24, 66:15]. Psalm (83:13) verklaar dat God sy vyande verstrooi soos stoppels voor die wind. Ander skrif bevestig die mag van wind as ‘n faktor in die verwoesting van die oes. [Jeremia 23:19, 30:23. Hosea 13:15]
Die wetenskaplikes vandag weet baie meer van die weerpatrone op aarde, maar ons moet altyd weet dat God in beheer is en uitred uit die ergste storm.
Die engele beheer die wind en verhinder enige nadeel totdat die seël van saligheid die kinders van God merk. Die winde is simbolies van bose magte. Die ooste was gereken as die oorsprong van alles wat goed is en die bron van seën – daar waar die son opkom. Die son is ‘n simbool van lig en lewe. Dit is die belofte, selfs binne die donkerste storm.
Ons dien die lewende God in teenstelling met gode wat deur mense gemaak word. Hy is meer as genoeg om ons te beskerm teen enige boosheid. [Jesaja 44:9-17, 2 Konings 18: 17-37]
Ons is bevoorreg om die kenteken van die lewende God te dra. Dit is ons beskerming teen boosheid. Ons lees van die man in ‘n linnekleed met ‘n inkpot aan sy heup gegord wat die voorkop van diegene wat ook kla en kerm oor die boosheid om hulle. [Esegiël 9:1-7]
In antieke tye was die koning se seël baie betekenisvol en uiters belangrik. Met ‘n seëlring het hy dokumente verly en eiendom beskerm. Die koning se seël was ‘n onbestrede verteenwoordiging van die koning se gesag en vertroue. [Genesis 41:42, Ester 3:10,8:2]
Die leeukuil in die tyd van Daniël is deur Darius verseël (Daniël 6:17) en so-ook Jesus se graf deur die Romeinse owerhede. ‘n Seël het die bron van handelsgoedere en die eiendomsreg van wingerde aangedui.
Vir die vroeë kerk was die doop simbolies van die seël van saligheid en doopkandidate is in wit klere gedoop. Ons doop word met die Heilige Gees geseël. Dit is die volle pakket van redding en beskerming teen boosheid in hierdie wêreld.
Deur Christus het ook julle deel geword van die volk van God toe julle die waarheid wat aan julle verkondig is, die evangelie van julle verlossing, gehoor en tot geloof gekom het. In Christus het die Heilige Gees wat deur God belowe is, julle as die eiendom van God beseël. Die Heilige Gees is die waarborg dat ons ook verder sal ontvang wat God belowe het, wanneer Hy almal wat aan Hom behoort, volkome sal verlos. Daarom moet ons sy grootheid prys. (Efesiërs 1:13,14)
Ons is verseël teen God se wraak (die openbaring van Homself aan die ongelowige), nie van verdrukking en dood nie. Ons word nie immuun teen die gebrokenheid van die aarde nie, maar ons word veilig deurgelei. Ons is die getuienis van die wêreld. Die kerk is terselfdertyd die waarskuwing, die versekering en die aanmoediging vir die verkondiging van die belofte. Ons leef saam met die ongelowige, maar verbind en verseël met die Bron van Lewe en Waarheid as ‘n voorbeeld van ‘n uitmuntende lewe binne die verwonding van verdrukking.
Die 144 000 is ‘n simbool van volledigheid.
Die getal 1000 is 10x10x10 – die perfekte kubus. Die getal 144 is 12×12 wat die ouderlinge en die stamme insluit – dus die kerk en Israel saam. Dit is ‘n simbool van die getroue oorblyfsel van die Ou en Nuwe Testament. Dit is die volledige geestelike Israel. [Galasiërs 6:16, Openbaring 14:1-5]
Die getal is insluitend en onbeperk. Dit simboliseer meervoudigheid en oorvloed. Nie al die Jode is deel van Israel nie – Romeine 9:6-8:
Dit wil nie sê dat die woord van God nie meer geld nie. Immers, nie almal wat van Israel afstam, is werklik Israel nie; en nie almal wat nakomelinge van Abraham is, is werklik kinders van Abraham nie. Inteendeel, die belofte was: “Uit Isak sal daar vir jou ‘n nageslag kom.” Dit wil sê: Dit is nie die kinders wat in die gewone gang van die lewe gebore is, wat kinders van God is nie; dit is die kinders wat kragtens die belofte van God gebore is, wat as Abraham se nageslag gereken word.
Ons is Abraham se nageslag in Christus. (Galasiërs 3:29, 6:16).
Die stamme wat in hierdie hoofstuk genoem word is in geen spesifieke volgorde nie. Juda is eerste as die geslag waaruit Jesus gebore is. Dan is afwesig as gevolg van afgode (Genesis 48:17) en word as vyand uitgemaak (Jeremia 8:16). Manasseh (Josef se seun) is op die lys.
Die volgende verse beskryf die glorieryke bestaan van die kerk in die hemele – dus die teenwoordigheid van God selfs hier op aarde. Dit is die kerk in ‘n staat van oorwinning soos die groot wolk van getuies in Hebreërs 12:1. Die heiliges is ontelbaar. In Abraham word elke nasie van die wêreld geseën. (Genesis 15:5, 32:12) Dit is die groot menigte uit al die nasies en tale.
Hulle dra wit klere met palmtakke in die hand – simbolies van oorwinning en groot vreugde, terwyl hulle aanbid. Die lied van aanbidding het sewe onderskeidende kenmerke van die Redder:
Hulle het hard uitgeroep: “Ons redding kom van ons God, wat op die troon sit, en van die Lam!” en gesê: “Amen! Die lof en die heerlikheid, die wysheid, die dank en die eer, die mag en die sterkte behoort aan ons God tot in alle ewigheid. Amen!” (Openbaring 7:10,12)
Sterkte word met vier woorde in Grieks beskryf:
- koach – vermoeë, in staat wees
- exousia – gesag, outoriteit
- dunamis – groot mag en krag
- kratos – effektiewe mag om te regeer
Al die woorde is gebruik in die teenwoordige tyd van die werkwoord om die volgehoue uitvoering en konstante gebeure te beklemtoon. Dit is die aanbidding wat nou in die hemel en te alle tye aan die gang is.
Ten spyte van al die verdrukking deur al die eeue is die kerk triomfantelik in aanbidding.
Die groot verdukking is die intense aftakeling van die aarde wat kulmineer in die tweede koms van Jesus. Net deur die bloed van Jesus is daar vergifnis en herstel van sonde, in die verlede, hede en toekoms. Die bloed reinig en maak skoon.
Die gelowiges word in die Teenwoordigheid van God beskerm. Die Engelse vertaling stel dit mooi: He will spread His tabernacle over them. Die belofte van Sy teenwoordigheid is oop vir almal – ook die vroue en die heidene. Dit is nie soos die Tempel in die tyd van Jesus waar die vroue en die heidene (nie-Jode) afgesonder is en apart moes aanbid nie. Die Tempel was veronderstel om ‘n simbool van die veiligheid in die teenwoordigheid van die Here te wees en nie ‘n plek van verwydering en diskriminasie nie. Dit verklaar Jesus se woede daaroor. (Matteus 21:12)
Die Lam is die herder – ‘n welbekende beeld in die antieke wêreld. [Psalm 23, Jesaja 25:8 Esegiël 34:24] Hy sal sorg dat Sy skape se dors met strome van lewende water geles word. [Jesaja 55]
Hierdie gedeelte is vol bemoediging en hoop vir ‘n toekoms wat volgens die heel beste scenario uitspeel – oorwinning ten spyte van verdrukking. Al die trane word afgeveë met ‘n oorwinningskreet op hulle lippe.
Redding is nie ontsnapping nie, eerder ‘n jubelende segetog.
God bring ons almal triomfantelik deur die moeilikheid. Die lewe is nie maklik nie, maar ware Christelike hoop is nie om al die probleme te vermy nie, maar om te volhard en die waarborg van die oorwnningsglorie en Jesus se beloning te smaak – Judas 24.
Alle begeerte na geregtigheid sal vervul word. Jesus is die Brood van die Lewe. In Hom is daar alles. (Johannes 6:35)
Hulle sal nie honger of dors kry nie, die woestynhitte en die son sal hulle nie brand nie, want Hy wat Hom oor hulle ontferm het, sal hulle onder sy sorg neem. Hy sal hulle by fonteine langs lei.
Ek sal al my berge paaie maak, my grootpaaie sal sonder opdraandes wees. (Jesaja 49:10,11)
Deurgedra, goed versorg, volkome gered – dis ons Vader.
Hier volg ‘n stuk uit William Barclay se kommentaar oor die wonder van ‘n ware herder. Dit dien om ons beeld van ons hemelse Herder te versterk.
The divine shepherd.
This is a precious picture in any age; but it was more meaningful in Palestine than it can ever be to those who live in cities. Judaea was like a narrow plateau with dangerous country on either side. It was only a very few miles across, with on one side the grim cliffs and ravines leading down to the Dead Sea and on the other the drop to the wild country of the Shephelah. There were no fences or walls and the shepherd had to be ever on the watch for straying sheep. George Adam Smith describes the eastern shepherd. “With us sheep are often left to themselves; I do not remember to have seen in the East a flock without a shepherd. In such a landscape as Judaea, where a day’s pasture is thinly scattered over an unfenced track, covered with delusive paths, still frequented by wild beasts, and rolling into the desert, the man and his character are indispensable. On some high moor, across which at night hyenas howl, when you met him sleepless, far-sighted, weather-beaten, armed, leaning on his staff, and looking out over his scattered sheep, every one on his heart, you understand why the shepherd of Judaea sprang to the front in his people’s history; why they gave his name to their king, and made him the symbol of Providence; why Christ took him as the type of self-sacrifice.”
Here we have the two great functions of the Divine Shepherd. He leads to fountains of living waters. As the psalmist had it: “He leads me beside still waters” (Psalms 23:2). “With thee is the fountain of life” (Psalms 36:9). Without water the flock would perish; and in Palestine the wells were few and far between. That the Divine Shepherd leads to wells of water is the symbol that he gives us the things without which life cannot survive.
He wipes the tear from every eye. As he nourishes our bodies so he also comforts our hearts; without the presence and the comfort of God the sorrows of life would be unbearable, and without the strength of God there are times in life when we could never go on.
The Divine Shepherd gives us nourishment for our bodies and comfort for our hearts. With Jesus Christ as Shepherd nothing can happen to us, which we cannot bear.
[Quoted from William Barclay – Daily Study Bible – Revelation – http://www.studylight.org]
Bodemklippe 