Bodemklippe

[Openbaring – slot]

Oor die afgelope maande het ons saam die boek Openbaring hoofstuk vir hoofstuk bestudeer. Net verlede week het ons triomfantelik in die laaste hoofstuk oor die genade van ons Jesus gejuig. Dit bring hierdie studie tot ‘n einde.

Ek het gedink om ‘n paar kern punte te herhaal.

Die studie strek van Bodemklip 90 tot 115. Die doel was om die misterie en simboliek van ‘n eerste oogopslag van die boek te verduidelik, sodat die beelde en taal nie so verwarrend is, as wat mens aanvanklik dink nie.

Daar is ‘n besondere seën op die leser en die hoorder uitgespreek. Dit is met ‘n opgewonde najaag van hierdie seën dat ons diep duik om die “versteekte” boodskap te verstaan. Ons Vader se belofte staan uitgespel:

Nader tot God en Hy sal tot jou nader. (Jakobus 4:8)

Jesus bid hierdie woorde:

“Ek prys U, Vader, Here van hemel en aarde, dat U hierdie dinge vir slim en geleerde mense verberg het en dit aan eenvoudiges bekend gemaak het. (Matteus 11:25)

Openbaring is geskryf sodat ons die chaos van die afgelope eeue kan begryp. Die kennis van ons God se liefde stel ons in staat om te bemoedig en te juig oor die almag en voorsiening van ons Vader.

Ek haal aan uit Bodemklip 90:

Hierdie studie is nie ‘n poging om al die moontlike interpretasies te ondersoek nie. Dit is glad nie ‘n dispensasionele verklaring van die boek nie. Daar is genoeg materiaal beskikbaar om verskillende menings van die moontlike toekomstige scenarios wat aan die tweede koms van Jesus geheg word, self op te lees.

Dit is net ‘n eerste stap om die “kode” te ontsyfer waarin die waarheid oorgedra word. In hierdie studie sal ons ‘n hele aantal simbole van die Ou Testament en die woorde van Jesus nagaan en toelig, aangesien dit die basis vorm van die metafoor, vergelykings en beelde wat die “kode” ontsluit en die boodskap verduidelik.

Dit is ons, die ware kerk van Christus, die mense oor die ganse aarde uit alle volke, nasies, tale en denominasies van die Christelike geloof wat die liefde van Jesus in ons hart dra, wat die goeie tyding bring.

Hoe lieflik is op die berge die voete van hom wat die goeie boodskap bring, wat vrede laat hoor, wat goeie tyding bring, wat verlossing uitroep; wat aan Sion sê: Jou God is Koning! (Jesaja 52:7, OAB)

Juig Bodemklipvriend! Jy is een van die edel, uitgekose heersers in die onsigbare koninkryk van Jesus. Ons ken die Waarheid, die Lewe en die Pad na God toe in die persoon van Jesus. Sy verlossing en versoening in die Kruis is die enigste oplossing vir die chaos om ons. Daar is GEEN alternatief nie.

Openbaring is baie duidelik oor ons vyand en God se teenstaander. Hy is oorwonne. Hy ken sy toekoms van verdoemenis en ons plunder sy realm om die krag van saligheid te verkondig. Daarvoor haat hy die kerk en sal sy skerpste strategie teen ons gebruik.

Ons reaksie is om die Woord van God te studeer, sodat ons weet wie ons is, wat ons het, die krag waarin ons leef en die oorwinning oor boosheid te vier – elke liewe dag van ons lewe.

Onthou altyd – die nuwe Jerusalem is die teenwoordigheid van God, die allerheiligste van die Tempel, waarin ons die feestafel van God ervaar, nou reeds op hierdie aarde binne-in die verwoesting. Dit is ons “geheime plek”, ons skadu-stoel in die skuilplek van die Allerhoogste (Psalm 91). Dit is die waters waar rus is, die groen weivelde en die feestafel in die dal van doodskaduwee, waar Sy goedheid en guns sonder onderbreking ons vergesel (Psalm 23).

Maak oop die deur as Hy klop (Openbaring 3:20) en sit aan by die uitgerekte aandmaaltyd waar Hy wil gesels en voorsien.

Laat my toe om op ‘n ander manier ‘n metafoor aan te haal, wat ons verbeelding stimuleer om te illustreer en te inspireer.

 

“Are you not thirsty?” said the Lion.

“I’m dying of thirst,” said Jill.

“Then drink,” said the Lion.

“May I—could I—would you mind going away while I do?” said Jill.

The Lion answered this only by a look and a very low growl. And as Jill gazed at its motionless bulk, she realized that she might as well have asked the whole mountain to move aside for her convenience.

The delicious rippling noise of the stream was driving her nearly frantic.

“Will you promise not to—do anything to me, if I do come?” said Jill.

“I make no promise,” said the Lion.

Jill was so thirsty now that, without noticing it, she had come a step nearer.

“Do you eat girls?” she said.

“I have swallowed up girls and boys, women and men, kings and emperors, cities and realms,” said the Lion. It didn’t say this as if it were boasting, nor as if it were sorry, nor as if it were angry. It just said it.

“I daren’t come and drink,” said Jill.

“Then you will die of thirst,” said the Lion.

“Oh dear!” said Jill, coming another step nearer. “I suppose I must go and look for another stream then.”

“There is no other stream,” said the Lion.

It never occurred to Jill to disbelieve the Lion—no one who had seen his stern face could do that—and her mind suddenly made itself up. It was the worst thing she had ever had to do, but she went forward to the stream, knelt down, and began scooping up water in her hand. It was the coldest, most refreshing water she had ever tasted. You didn’t need to drink much of it, for it quenched your thirst at once.

 

Uit: The Chronicles of Narnia, CS Lewis: The Silver Chair.

(My beklemtoning)

 

 

Ons nuwe onderwerp vir die weke wat kom is gebed.