Tag Archives: redding

173. Betower om te verraai.

Posted on by

0

[Johannes 13]

Ons het al oor Judas gepraat. Ek al baie oor hom gedink, miskien selfs meer as oor enige ander dissipel. Ek wonder hoe dit moes gevoel het om Jesus eerstehands te ervaar veral as Hy die gemeenskap en kerk teengestaan het. Daar is geen twyfel dat Judas baie beïndruk met Jesus was. Hy het in sy hart geweet dat Jesus die sleutel tot die verwerkliking van die droom was – Israel se herstel en heerskappy onder die nasies.

Judas was gefokus op hierdie ideaal. Jesus het hom die verantwoordelikheid oor die geldsake gegee heel moontlik om vertroue te bou en hom in die binnekring in te trek. Jesus het natuurlik sy hart onderskei. Daar was ook indikasies dat hy nou nie juis die deursigtige finansiële administrateur van moderne tye was nie en dat daar misbruik van die geldsak was. Judas het saam met Jesus geloop oor ‘n tydperk van drie jaar en baie wonderwerke gesien. Hy het sy tyd gekies om op te tree, sonder om na die woorde van Jesus te luister. Hy het sy plan in aksie gesit sonder om die eenmalige uniekheid van daardie punt in die geskiedenis van die wêreld te onderskei,wat die Jode ingesluit het.

Om Judas beter te verstaan is dit nodig om terug te gaan na een van Jesus se gesprekke met Sy dissipels.  (Matteus 16:13-20)

Jesus vra ‘n maklike vraag: Wie sê die mense is ek? Maklike antwoord gee die dissipels: sommige sê Elia, ander Moses, party Johannes die Doper of ander meen dat Jesus een of ander nuwe profeet is.

Skielik maak Jesus dit persoonlik.

 Maar julle,” het Hy gevra, “wie, sê julle, is Ek?”

Wel, natuurlik sal die voortvarende Petrus dit uitbasuin.

 “U is die Christus, die Seun van die lewende God.”

Hierdie inpsirerende, Heilige Gees-woorde laat Jesus ‘n seën oor Petrus uitspreek wat oor eeue tot in ewigheid sal weergalm.

 Gelukkig is jy, Simon Barjona,” het Jesus vir hom gesê, “want dit is nie ‘n mens wat dit aan jou geopenbaar het nie, maar my Vader wat in die hemel is. En Ek sê vir jou: Jy is Petrus, en op hierdie rots sal Ek my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie. Ek sal aan jou die sleutels van die koninkryk van die hemel gee, en wat jy op die aarde toesluit, sal in die hemel toegesluit bly; en wat jy op die aarde oopsluit, sal in die hemel oopgesluit bly.”

Dit is openbarings-woorde van Petrus. Dit is wat ons begeer. Ons wil sien en praat soos wat die Vader in die hemel aan ons openbaar.

Jesus verklaar dat Petrus se insig wat in sy woorde uitkom die rots is waarop die kerk gebou word. Dit is nie Petrus self nie, maar sy insig wat die rotsfondament van die kerk is. Die kerk van Jesus is nie op ‘n mens gebou nie.

 Die kerk is gebou op die openbaring van wie Jesus is.

Onthou hierdie Rhema-woord (die gesproke woord van God in die hart van ‘n mens) van Petrus wanneer ons die maaltyd waar Jesus die dissipels se voete was, bespreek.

Judas tree heeltemal normaal op met sy bose plan ‘n diep geheim wat hy met niemand deel nie. As die ander dissipels geweet het, sou hulle hom probeer keer het.

Johannes was nader aan Jesus om te vra wie dit was wat Jesus bedoel het Hom sou verraai. Johannes noem homself die geliefde dissipel. Hy het geweet hoe lief Jesus hom het. Dit is weer eens openbaringskennis wat sy lewe bepaal. Jesus het nie Johannes meer as die ander liefgehad nie. Johannes het net besef hoe lief Jesus hom het.

Aan die gasheer se linkerkant was die plek vir die eregas. Judas het daar gesit. Dit was ‘n poging van Jesus om hom van sy plan te laat afsien.

Die gasheer het aan ‘n gas iets van die tafel af aangebied as uitnodiging tot gesprek.  Jesus het die stukkie brood in sous gedoop en dit vir Judas aangebied (13:26). [Vergelyk Rut 2:14 waar Boas Rut nooi om haar kos in die wynsous te doop.]

Weer en weer was die kans op versoening aangebied, maar Judas het toegelaat dat die duisternis oorwin.

Jesus het aanvaar dat die tyd verby is en dat Judas sal doen wat hy beplan om te doen. Die dissipels het nie besef wat aangaan nie. Hulle het seker gedink dat Jesus Judas uitgestuur het om aan die armes iets te gee soos dit die gewoonte was.

Toe Judas die brood by Jesus vat, het die duiwel in sy hart oorhand gekry. Hy was so obsessief oor sy eie plan dat hy Jesus se uitnodiging en liefde keer op keer verwerp het.

Johannes noem dat Judas in die naguitgegaan het om sy donker daad te verrig. Donker dade kies gewoonlik die duisternis vir uitvoering. Dit is simbolies van wat in sy siel aan die gang was. Weg van die teenwoordigheid van Jesus, is nag. Jesus is die Lig.

Dit verklaar die diep verskille tussen Petrus en Judas. Kom ons kyk na hulle rolle in die donker ure van Jesus se verhoor, voor die kruisiging.

Judas het behoort aan ‘n politieke party wat die Romeine met geweld wou uitdryf en ‘n onafhanklike Joodse staat uitroep. Na drie jaar saam met Jesus, het hy male sonder tal gesien hoe Jesus woedende argumente en selfs potensiele steniging vermy. Hy het net weggeloop al het sekere mense al klippe opgetel. Judas het besef dis ‘n wonderwerk dat hulle Jesus nie doodmaak nie.

Dit het hom laat dink om Jesus se hand te dwing en hom in konfrontasie met die Romeinse owerhede te bring. Dit sou ‘n wonderwerk afdwing en so Judas se visie tot werklikheid bring. Sy eie ambisie en toekomsvisie het sy ore doof gemaak vir die waarskuwings van Jesus dat Hy wel in hegtenis geneem en doodgemaak gaan word (Matteus 16:21; Markus 9:31; 10:33).

Judas het nie die tye onderskei nie. Hy wou Jesus “gebruik”.

Hy het sy 30 stukke silwer (die prys van ‘n slaaf op die mark) ontvang en die soldate na Getsemané gelei. Baie gou het Judas gesien dat dinge nie volgens sy plan verloop nie. Hy het Jesus se kalm oorgawe aan die soldate gesien en in verstomming aanskou hoe hulle hom na die hoë priester se huis neem. Later die nag, nadat Hy heen en weer tussen Pontius Pilatus en Herodus gestuur is, was ‘n aaklikge doodsvonnis die gevolg van die sogenaamde verhoor.

Judas was in doodspaniek. Sy hele plan het verkeerd geloop. Hy strompel terug na die kerkleiers met die woorde:

“Ek het gesondig. Ek het ‘n onskuldige man verraai.”  (Matteus 27:4)

Na ‘n hele drie jaar in Jesus se teenwoordigheid het hy nog nie besef met wie hy te doen het nie, die Christus, die gesalfde van God, die Een op wie die hele wêreld gewag het nie.

Hy sterf  deur sy eie hand, alleen en ontnugterd.

Sodra Judas die tafel verlaat praat Jesus uit Sy hart met die ander dissipels. Hy praat oor sy missie. Hy praat sodat hulle krag kry vir die donker ure van die kruisiging wat voorlê.

Die glorie van die kruis is seker. Gehoorsaamheid aan God is die heel belangrikste. Glorie kom deur gehoorsaamheid en vertoue is die fondament vir gehoorsaamheid.

God is teenwoordig in die ergste tragedie en “verkeerde” verloop van sake. God word verneder om verhoog te word, saam met almal wat Hom volg. Nogtans gaan Jesus heeltemal alleen kruis toe.

Sy afskeidswoorde is liefde.

Ek gee julle ‘n nuwe gebod: julle moet mekaar liefhê. Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê. As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is.”

In die lig van die gebeure by hierdie ete – die trotse pogings vir status en Judas se verraad, is dit die kragtige woorde van Jesus as oplossing vir al die stryd van die aand – LIEFDE.

Jesus het Sy dissipels liefgehad – met al die opoffering en vergifnis wat hulle nodige gehad het om saam met Hom te oorwin. Daar is geen twyfel dat Judas ook vergifnis sou kry, sou hy daarna uitgereik het.

Voortdurende liefde kan slegs oorleef in ‘n atmosfeer van vergifnis, selfloosheid en begrip.’

Die laaste woord van hierdie hoofstuk is aan Petrus.

Judas het Jesus verraai, Petrus het Jesus verloën – wat is die verskil?

Judas het koudbloedig sy aksies beplan, intensioneel en oor ‘n lang tydperk. Petrus was impulsief en swak in die oomblik van konfrontasie. Jesus het geweet hoe lojaal Petrus aan Hom was.

Jesus het Petrus liefgehad en geweet hoe lief Petrus Hom het. Jesus het geweet Petrus sal faal en weer opstaan. Sy swakheid het nie sy toekoms bepaal nie, net soos ons mislukkings nie ons toekoms bepaal nie. Sy liefde vir Jesus het sy toekoms bepaal.

In Petrus se uur van diepste vernedering en mislukking het sy openbaringskennis oor wie Jesus werklik is, hom staande gehou en teruggebring na sy broers toe. Hy was daar saam met hulle agter slot en grendel, baie vreesagtig, toe die skokkende, wonder-tyding van die opstanding kom. Hy was nie alleen nie. Jesus het vir Maria by die graf gesêom spesiaal vir Petrus te sêdat Hy opgestaan het.

Jesus het geweet wat Petrus sou word. Hy het geweet dat Petrus eendag braaf genoeg sal wees om dieselfde dood vir Hom te sterf.

Jesus sien wat niemand sien nie. Wat Hy in ons lewe doen, maak van ons iets wat niemand kan opdink nie.

 

 

 

135. Onplesierige tuiskoms.

Posted on by

0

[Johannes 1]

Dis altyd so goed uitgebeeld in die flieks. Dis net verstommend hoe die wrywing en spanning van ‘n ongemaklike verhouding ‘n knoop in my eie maag maak, net terwyl ek daarna kyk uit die veiligheid van ‘n teatersitplek. ‘n Lang verlore broer kom huis toe vir ‘n spesiale geleentheid; ‘n troue of ‘n begrafnis en almal is in hoogspanningsrat, bewus van die pyn van onsekerheid en vermorste jare.

Ons is kinders van God en Jesus is die seun van God. Hy is ons oudste broer deur wie ons wêreld bestaan. Johannes skryf oor die hartseer en teleurstelling in die man wat vir ons die rede en hart van ons Vader verpersoonlik het.

1:10,11: Hy wás in die wêreld – die wêreld het deur Hom tot stand gekom – en tog het die wêreld Hom nie erken nie. Hy het na sy eiendom toe gekom, en tog het sy eie mense Hom nie aangeneem nie.

As die mens net ingestel was om Hom te sien, sou hy nog altyd Logos in die heelal kon herken.

Van die skepping van die wêreld af kan ‘n mens uit die werke van God duidelik aflei dat sy krag ewigdurend is en dat Hy waarlik God is, hoewel dit dinge is wat ‘n mens nie met die oog kan sien nie… (Romeine 1:20)

Die wêreld is so gemaak om mense na God te lei. Die skepping en omstandighede word so beskik dat ‘n mens die leemte in sy siel probeer vul. Dit is bedoel dat hy sal uitroep na God toe.

Die Teologie het nog altyd ‘n onderskeid tussen natuur-teologie en openbaringsteologie gemaak. Laasgenoemde is gebaseer op die waarheid wat direk van God deur die profete in Sy woord openbaar gemaak is. Natuur-teologie is die waarheid wat die mens op sy eie deur sy eie intellek en begrip van die wêreld om hom, ontdek. Hoe kan ons God in ons wêreld herken?

Openbaringskennis is die wonder van God se stem deur sy geskrewe Woord. Dit is die stem van oortuiging in ons gedagtes, wat ons besluite bepaal en ons gedagtes stuur.

Commit your works to the Lord, and your thoughts will be established. (Proverbs 16:3)

Dit is die grootste seën op aarde en vir dit hou ons aan bid en studeer.

Ons bid vir insig in die wêreld om ons. Ons kan net deur die oë van die Heilige Gees waarlik sien. Ons kyk na die heelal uitwaarts en dink soos die Grieke dat waar daar orde is, is daar intelligensie. Die wêreld het verstommende orde. Die planete hou hulle bane, die getye is konstant, die seisoene is soos klokslag en net so dag en nag (Genesis 11:22). Volmaan, sonsverduisterings ensovoorts kan noukeurig bereken word. Dit is ‘n superieure intelligensie aan die werk.

Ons kyk na die heelal opwaarts. Die astronome studeer die sterre wat soos die sand aan die see is in ‘n onbegryplike groot heelal. Die astronomie wys na God en Sy majestieuse skepping.

Ons kyk na die wêreld binnewaarts. Waar het ons die vermoë om te dink gekry, om te redeneer en te weet? Waar en hoe het ons gewete ontwikkel, ons verwyt, skuldgevoel? Hoekom kan ons nie in boosheid verval en vrede ervaar nie? Geen mens kan homself buite God verklaar nie.

Ons kyk na ons heelal terugwaarts. Ons ganse geskiedenis is God se morele waardes in werking. Ryke het ontwikkel en geval volgens ‘n paroon van morele substansie.

Israel was God se spesiale land en die Jode God se uitverkore volk. (Exodus 19:5; Psalms 135:4). In die lig hiervan moes die deur vir Jesus wawyd oop gewees het. In plaas daarvan, het die mense wat oor eeue vir ‘n taak voorberei is, die taak geweier.

Net soos vandag nog is daar baie mense wat die taak wat hulle opgelê is, weier en selfs onbewus daarvan leef. Dit is een van die redes vir innerlike dissonans.

Weet jy wat jou roeping is? Is jy ongelukkig met jou omstandighede? Dink noukeurig na. God het ‘n baie spesiale plan vir jou. Dis nie noodwendig ‘n radikale lewensverandering nie, net groter fokus op Sy doelstelling presies daar waar jy in jou werk en huis met die mense om jou omgaan.

Hy berei ons voor in ons omstandighede, in die alledaagse van ons lewe.

1:12-13: Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word. Hulle is dit nie van nature nie, nie deur die drang van ‘n mens of die besluit van ‘n man nie, maar hulle is uit God gebore.

Die mens is nie ‘n kind van God van nature nie. Hy moet een word. ‘n Mens kan in ‘n klaskamer sit, sonder om ‘n student te wees. Net soos een prediker gesê het: om in ‘n motorhuis te sit, maak nie van jou ‘n kar nie. Kerk toe gaan maak nie van jou ‘n Christen nie.

Die mens kan net tot God nader as God self die pad daarvoor oopmaak. Dit is so duidelik uit die antieke wêreld se desperate en intense soeke na God. Deur in Jesus te glo, kan ons die lewe wat God bied ontvang en leef.

Die lewe is moeilik en dikwels voel ons nie so gelowig en triomferend oor boosheid nie. Dit is juis in hierdie tye waar die krag en ondersteuning van Jesus ons dra. In ons swakheid is ons meer bewus van Sy voorsiening en leiding. Dit is die sleutel tot oorwinning.

Jesus belowe so veel in die wonder van Sy naam. Die Jode het ‘n naam gegee om die natuur van ‘n persoon te beskryf.

Daarom vertrou almal wat u Naam bely, op U, want U, Here, laat dié wat vra na u wil, nie in die steek nie. (Psalm 9:11)

Ons stel ons vertroue in die die Here wat ons weet hoe Hy is. Hy is soos Jesus. Dit is hoe ons die voorreg het, om kinders van God te word – eenvoudig – neem die besluit. Miskien is dit goed dat jy swak voel en nie op jou eie krag en insig steun nie…vra net.

102. My lewe, my lied, my lafenis.

Posted on by

0

[Openbaring 9]

Alles wat God gemaak het is goed. Die hele skepping is ‘n wonder wat ons bestudeer en waardeer op ‘n daaglikse basis. Die kinders van Adam is steeds besig om alles op ons aarde te benaam. Dit is wat ons wetenskap noem. Sedert daardie eerste opdrag van God aan Adam om name te gee aan wat hy sien, het die proses nog nooit opgehou nie. Dit is ‘n bron van vreugde en verstommende bewondering vir elke kind van God. Die natuur is ‘n onuitputlike bron van inspirasie. ‘n Japanese studie het bevind dat net ‘n 15 minuut stappie per dag tussen bome, kan moegheid verlig en geestesgesondheid beduidend verbeter.

In die vorige hoofstukke het ons onder die indruk gekom van die natuur se deelname in die oordeel oor sonde. Die natuur is ingestel op God en sy plan en “wag” vir die openbaarmaking van Sy volheid en vernuwing van die skepping.

Die skepping sien met gespanne verwagting daarna uit dat God bekend sal maak wie sy kinders is. (Romeine 8:19)

Die vyfde trompet weerklink met skrikwekkende intensiteit. Iets meer as die natuur is hier aan die werk – die demoniese. Die onderaardse skag (abyss) of helse put, die vergaarbak van boosheid, word oopgemaak om bomenslike verskrikking los te laat. In die antieke wêreld is die sterre gereken as hemelse wesens, maar hier word hulle as boos beskryf. Die ster wat val is Lucifer, die môrester en die aanbiddingsleier in die hemel soos beskryf in Jesaja 14:12.

Die onderaardse plek van verskrikking, die helse put, was algemeen gereken as die tussentydse plek van straf vir die dier, gevalle engele, vals profete en alle demone – alles wat boos is. (Openbaring 9:1,2,11,11:7, 20:1, 20:3) Die finale plek van straf is die poel van vuur en swael. (Openbaring 20:10,20:14-15) Die onderaardse skag wat hier van gepraat word, is deel van die skeppingsverhaal. Dit is gesien as die voortydse waters waarvan in Genesis 1:6-7 gepraat word. Dit is die plek van God se vyande. (Amos 9:3, Jesaja 51:9, Psalm 74:13) Die gevangenes van die skag of put is die ongehoorsame hemelinge volgense Jesaja 24:21,22). Dit is ‘n aaklige plek, verwyderd van God en daarom chaoties.

Rook is altyd ‘n simbool van misleiding en verwarring. So dikwels word die waarheid verdraai en geknoei en as die regte ding opgedis. Misleiding propageer ‘n konsep wat homself voorhou as die waarheid. Die is slegs in die lig wat Jesus bring, die Son van geregtigheid wat met genesing in Sy strale skyn (Maleagi 4:2) dat die rook van misleiding uit die helse put weggewaai word en die asem van God, die Heilige Gees, ingeasem kan word.

Helder en wyse insig is al wat misleiding kan veg. Niemand kan deur rook sien nie. Asem en visie word beperk en uiteindelik kan die rook van misleiding geestelike dood veroorsaak, net soos fisiese rook jou asem vergiftig. Die openbaring van Jesus is die enigste waarheid en Hy sal ons deur die Heilige Gees in waarheid lei.

Wanneer Hy kom, die Gees van die waarheid, sal Hy julle in die hele waarheid lei. (Johannes 16:13)

Waarheid is ‘n geweldige konsep opsigself waaraan ‘n mense se ganse lewe gemeet word. Filosowe oor al die eeue het geskryf en geredeneer oor waarheid. Dit was Pilatus se vraag aan Jesus en heel moontlik iets waarmee hy geworstel het. Het hy dalk in daardie wroegende oomblik onderskei dat hy nog nooit in sy lewe nader aan die waarheid was nie? (Johannes 18:38)

Sprinkane is ‘n simbool van verwoesting en word in Joël 1 en 2 beskryf. Sprinkane bring hongersnood en vernietiging. NIks ontduik hulle onkeerbare sloping van al wat eetbaar is. Die kommentare stem saam dat die beskrywings van Joël en Openbaring gald nie oordryf word nie. ‘n Sprinkaan het ‘n kop wat soos ‘n perd lyk. Dit word duidelik uitgespel in hulle Duitse naam (Heupferd) en Italiaanse naam (cavaletta). In Hebreeus het hulle vyf name:

 gazam – skeer – vernietig die plante

arbeh – swerm – kom in groot swerms

caal’am – sluk en verwoes met sy tande

hargol – gallop – beskryf sy spoed

tslatsal – maak ‘n geluid wat hom aankondig

Die sprinkane word losgelaat om die mense sonder die seël van God op hulle voorkoppe aan te val, nie die plantegroei van die aarde nie. Die verskrikking is nie letterlik nie – dit dui op demoniese teistering. Die sprinkane het boonop nog ‘n stert soos ‘n skerpioen of slang om pynlik te verwond. Die dood sal soos uitkoms voel, maar sal nie beskikbaar wees nie. God het beheer oor dood en lewe.

As ons net vir ‘n oomblik dieper kyk, sal ons die demoniese foltering in ons gemeenskap sien. Dit is wreed en aanhoudend. Soms lyk die dood soos uitkoms en daarom sal mense in uitsterste desperaatheid die dood aangryp. Ons sien dit in die onstellende statistiek van selfdood.

Vyf maande is die lewensiklus van ‘n sprinkaan. Die tyd vir demoniese aanval is beperk. Die beskrywing van hierdie afskuwelike wesens klink soos iets uit ‘n gruwelfliek. Hulle is soos:

  • perde – toegerus en gereed vir oorlog met borsharnasse en die geluid van baie strydwaens
  • goue krone – welvaart en luuksheid wat verlei in obsessie met besittings en
  • hare – soos ‘n vrou wat uitlok ( in antieke tye het slegs prostitute het hulle hare onbedek gedra sodat hulle aantreklik vir ‘n man sou wees. Getroude vroue het hulle kop bedek om hulle getrouheid aan hulle man te wys). Die sprinkane het
  • sterte – om te steek en te verwond. Die skerpioen was ‘n simbool van intense pyn volgens Lukas 10:19 en
  • ‘n koning met die naam in Hebreeus Abaddon (vernietiging), en in Grieks Apollyon (heerser van ondergang).

In die vrees en pyn van hierdie oorlog sal die mense wens vir die dood. (Job 3:21, Jeremia 8:3)

Later in die hoofstuk word dinge net erger. Onthou altyd:

Demoniese pyniging is nie om te straf of te vernietig nie, maar om mense tot bekering te lei. Dit is so dikwels in die diepste duisternis en pyn dat sommige mense die krag van redding en uitkoms wat daar in Jesus is, sal erken.

Die sprinkane kan nie doodmaak nie, net vernietig. In Lukas 10:19 gee Jesus ons die mag oor alles.

Kyk, Ek het aan julle die mag gegee om op slange en skerpioene te trap en om die vyand met al sy geweld te oorwin, sonder dat iets julle enige leed aandoen.

Slange en skerpioene is simbolies van demoniese aktiwiteit. Dit is wat ons sien in ons wêreld vandag. Soos Paulus dit stel:

Julle het gelewe soos hierdie sondige wêreld en julle laat lei deur die vors van die onsigbare magte, die gees wat daar nou aan die werk is in die mense wat aan God ongehoorsaam is. (Efesiërs 2:2)

Die stem van die sesde trompet kom uit die vier horings van die altaar. Dit is ‘n simbool van goddellike toorn. Dit is geweldig as die altaar wat ‘n simbool van bekerming is, om wraak uitroep. Die sonde was inderdaad geweldig.

Die vier engele wat by die Eufraatrivier losgemaak is, word deur meeste kommentare beskou as die vier sultans wat oor die Turkse ryk regeer het en die oorheersing van Islam in die ooste gevestig het. Islam is ‘n vals profeet wat die Christenwêreld konstant bedreig. Lande het engele soos in Daniël 10:13 beskryf word.

‘n Derde van die mensdom is ‘n betekenisvolle minderheid (ook 9:18). Die venietiging word beperk. Die heerskappy van die Turke pas heel gemaklik in die beskrywing van die sesde trompet. Hulle oorheersing is in so ‘n mate beperk, dat hulle nie Israel en Europa geheel en al kon oorweldig nie, ten spyte van grootse en herhaalde pogings. Ek haal aan uit Matthew Henry’s Bible Commentary:

The sixth angel sounded, and here the power of the Turks seems the subject. Their time is limited. They not only slew in war, but brought a poisonous and ruinous religion. The antichristian generation repented not under these dreadful judgments. From this sixth trumpet learn that God can make one enemy of the church a scourge and a plague to another. The idolatry in the remains of the eastern church and elsewhere, and the sins of professed Christians, render this prophecy and its fulfilment more wonderful. And the attentive reader of Scripture and history, may find his faith and hope strengthened by events, which in other respects fill his heart with anguish and his eyes with tears, while he sees that men who escape these plagues, repent not of their evil works, but go on with idolatries, wickedness, and cruelty, till wrath comes upon them to the utmost.

Benson se kommentaar sit noukeurig uiteen hoe die jare van verowering deur die Turke die detail van die profesie bevestig. Hier moet ek myself inhou om nie ‘n volledige uiteensetting van die geksiedenis in te sluit nie. Ek vind dit fassinerend!

Meer belangrik egter, is die beginsel dat boosheid beperk word en onder beheer is. Die teenwoordigheid van die kerk beteuel die aktiwiteite van demoniese magte. Jesus het ons gesag oor dit gegee soos ons in Lukas 10:19 (hierbo aangehaal) gesien het. Met die wapenrusting van Christus en ons wandel in die waarheid oorwin ons die owerhede van duisternis. Dit is ons roeping.

Die getal van die perderuiters was tweemaal tienduisend maal tienduisend. Die som maak twee honderd miljoen, maar beteken ‘n oorweldigende hoeveelheid.

Die skitterende strydwaens van God was duisende, duisende der duisende, toe die Here van Sinai af die heiligdom betree het. (Psalm 68:18)

Die apokaliptiese ruiters word beskryf met die kleure van vlamme – vuurrooi, donkerblou en swaelgeel harnasse met asem van vuur en swael en sterte van slange om skade aan te rig; ‘n skrikwekkende beeld van verwoesting. (9:17-19)

Die verwoestingskrag van boosheid dien altyd om die weg na reddingskrag aan te dui. Verwonding en verwoesting word in God se teenwoordigheid genees en herstel. Sy genade is altyd beskikbaar, selfs vir laaste minuut bekering.

So dikwels word die blaam vir boosheid op God geplaas, sonder enige persoonlike kennis van Hom en Sy liefde. Die misleiding is so sterk dat sondaars sterf sonder om te bely, te spyte van die oorweldigende liefdesboodkskap van Jesus gekruisig. (Psalm 115:8; 135:18). Die ongelukkige gevolg van droefheid en gebrokenheid is dat mense hulle harte in bitterheid verhard.

Die laaste verse van die hoofstuk klink soos ‘n klaaglied oor die ongeloof van die mense. Die hartseer van afgode wat nie kan sien of hoor of help nie, selfs al word hulle van kosbare materiaal soos goud, sliwer of brons gemaak, lei tot die sonde van moord, heksery (dwelms en alkoholisme), seksuele immoraliteit (onsedelikheid) en roof.

Ek dank die Here vir die detail van die visioen wat my hep om die oorweldigende boosheid in die wêreld om my te verstaan en die gevolge van siekte en verwoesting. Net ‘n vinnige blik na die statistieke van seksueel oordraagbare siektes as een voorbeeld van die gevolge van immoraliteit, is skokkend. Die algemene voorskrifte vir die vookoming van sulke siektes is om getrou te wees aan een persoon of geheel daarvan te onthou.

Wat ‘n voorreg om in die koninkryk van God te leef en te weet dat my selfwaarde nie afhang van my deelname aan die vernietiging wat om my heers nie. Ons as kinders van God is onder Sy beskerming en ons teenwoordigheid verhinder die gevolge van boosheid. Staan vas en hou moed – ons oorwinning is gewaarborg. (Openbaring 12:11)

Kom ons sing die lied van Moses (Exodus 15):

Ek wil tot eer van die Here sing omdat Hy hoog verhewe is. Perd en strydwa het Hy in die see geslinger.

Die Here is my krag en my beskerming. Hy het tot my redding gekom. Hy is my God, Hom roem ek, die God van my voorvaders, Hom prys ek.

 Die Here is oorwinnaar in die stryd, sy Naam is ‘die Here’!