Tag Archives: Johannes 18

185. Die verhoor van Jesus – Pilatus en Herodus.

Posted on by

0

[John 18:28-40 en 19:1-16 – Deel 2]

Pilatus was altyd ‘n tragiese figuur in die gebeure rondom die dood van Jesus. Ek moet seker nie simpatie vir hom hênie, want hy was ‘n wrede en harde man met geen respek vir lewe nie. Tog kan mens hom beter verstaan in die lig van die magtige, arrogante wêreldryk waarin hy gebore is en gekies het om te dien. Sy vrae aan Jesus was so dat mens sou dink daar is ‘n fluister-verlange na iets meer en ‘n amper ongeduldige besef dat hierdie man Jesus wel meer is as wat die Jode en die skare Hom uitmaak.

Pilatus wou verantwoordelikheid ontduik. Niemand kan dit eitnlik met Jesus regkry nie. Elke persoon as individu is met die persoon Jesus gekonfronteer. Sy bestaan vereis ‘n keuse om te aanvaar of te verwerp.

Pilatus wou die situasie ontsnapen ‘n gevangene vrylaat wat die skare se haat sou ontlont. Hy kon dit nie regkry nie.

Pilatus wou ‘n kompromie aangaan. Hy het Jesus laat martel om die vonnis te vermy. Niemand kan ooit die onvermydelike vermy. Hy was verbaas dat Jesus die marteling oorleef het.

Hy het Jesus aan die skare se oordeel oorgelaat. Hy het nie die moed gehad om ‘n regverdige uitspraak te lewer nie.

Pilatus het die Jode geminag. Dit is moeilik om ‘n goeie heerser te wees as die beweegredes vir jou aksie arrogansie en trots is. Hy wou eintlik nie betrokke wees nie. Hy het Jesus oor Sy koninskap uitgevra en Jesus het hom gevra oor die bron van die gerug. Hy wou  Pilatus in gesprek intrek en sy hart raak. Pilatus het dit nie toegelaat nie.

Pilatus was nuuskierig op ‘n bygelowige manier.Hy was bang om die uitspraak te lewer. Sy onkunde oor God het vrees in hom gewek. Watter god? Waar het hierdie man in die bonatuurlike ingepas? Pilatus was heel moontlik huiwerig om selfs die Romeinse gode en hulle stories te glo.

Daar was wel een ding wat hom geroer het. Hy het oor waarheid gewonder.Hy het die afwesigheid van betekenis in sy eie lewe bespeur. Hy was bewus van sy eie beperkinge en gebrek aan wysheid. Hy was dalk ‘n suksesvolle Romeinse soldaat en amptenaar, maar hy het geweet iets kort. Het hy dalk vir ‘n oomblik gedink dat die bebloede figuur hier langs hom die antwoord op sy sielsverlange was? Hy het nie vir die antwoord gewag nie.

Die rol van Jesus in hierdie drama is kalm en in volle beheer ten spyte van sy liggaam in skok en pyn.

Hy bly die majestieuse dirigent van sy eie verhoor.Pilatus het besef dat Jesus in beheer is. Hy was nie die patetiese slagoffer van wreedheid nie. Pilatus het hom met respek behandel. Hy het geweet Jesus is anders en spesiaal.

Jesus praat met hom direk oor Sy koninkryk. Hy verduidelik nie. Hy praat die waarheid. Hy weet Hy gaan sterwe en spreek die boodskap van Sy koms onverwater en reguit uit. Elke jaar oor die Pasga was die atmosfeer gespanne. Daar was altyd ekstra Romeinse troepe in Jerusalem. Pilatus het ongeveer 3 000 soldate onder sy bevel gehad. As Jesus ‘n opstand sou aanmoedig, was daar ‘n bloedbad.

Jesus maak dit duidelik dat Sy koninkryk in die harte van die mense is, nie op aarde nie. Die oorwinning van Sy koninkryk was in liefde en met liefde.

Hy het gekom as ‘n getuie van die waarheid – die waarheid oor God en Homself. Jesus is die waarheid. Sonder Hom kry ‘n mens dalk ‘n onvolkome deel daarvan en gryp rond na brokkies van waarheid.

Jesus was fisies sterk. Die marteling met ‘n Romeinse sweep was onmenslik wreed. Een kommentaar verduidelik dit so:

‘n Man is vasgemaak aan ‘n paal sodat sy hele rug ontbloot was. Die sweep was ‘n leerband met stukkies lood en skerpgemaakte been. Die sweep het in die weefsel ingeskeur en stukke vel uitgeruk. Meeste mense het flou geword van pyn en sommige het mal geskreeu. Jesus het stil geword en dit verduur.

Pilatus wou die simpatie van die skare opwek en het die bebloede Jesus, na die marteling, aan die skare voorgehou. Hy wou steeds die vonnis uitstel.

Pilatus sê: Kyk die man. Die woord wat gebruik word is die Griekse woord wat normaalweg vir ‘n mens gebruik word – ho. Griekse skrywers het dikwels die woord gebruik vir die ideale mens, die hemelse of bonatuurlike mens.Pilatus is verbaas dat die marteling  Jesus nie doodgemaak het nie.

Pilatus sêdat hy die mag het om Hom dood te maak of vry te laat.Jesus sêdat Pilatus net die mag het wat aan hom gegee word om die plan van God uit te voer.

Jesus is stil voor die Hoë Priester (Matteus 26:63; Markus14:61). Hy is stil voor Herodus (Luke 23:9). Hy is stil voor die Jode wanneer hulle die aanklagte bring (Matteus 27:14; Markus 15:5).

Hy praat egter met Pilatus en antwoord al sy vrae. Al die mag en gesag van Rome, wat Pilatus verteenwoordig, het verdwyn voor Jesus. Pilatus verwoord die uitroep van sy hart na waarheid. Sy onsekerheid vreet hom op en laat ‘n merk op sy loopbaan.

Teen die einde van die gesprek is Jesus stil. Die gesprek het geen slotsom nie. Dit is ‘n donker dag inderdaad wanneer die Prins van die Hemel stil raak. Hy is bekend as die God wat praat(Jesaja 52:6).

As ‘n mens se denke so in sy eie doelstellings en blindheid opgesluit is, is God stil.

Pilatus het Jesus uitgelei in die Binnehof van Lithostrotos (Gabbatha in Aramees), geplavei met marmermosaïek waar die regterstoel (bema) gestaan het. Dit was voor die praetorium waar die goewerneur gewoon het en die magistrate gesit het om uitspraak te lewer.

Sommige kommentatore meen dat Pilatus spottend vir Jesus op die stoel laat sit het en die skare gevra het of hy Hom sal kruisig. Hy sou nooit die ironie verstaan dat Jesus eendag wel op die regterstoel sou sit nie.

Die SOLDATE

Die soldate het bevele uitgevoer, met spot en twyfel oor wat hulle doen daar onder mekaar. Hulle was heel moontlik halfdronk net om die wreedheid te hanteer.

Hulle het ‘n speletjie gespeel en die selfgeproklameerde koning sy koningskleed aangetrek, met ‘n kroon wat pyn veroorsaak. Hoe sou hulle besef dat hulle die koning van hulle eie lewens kroon?

BARABBAS

Johannes praat vlugtig oor hom. Dis net in die Evangelies waar die gewoonte genoem word om ‘n gevangene vry te laat in die tyd van die Pasga. Dit was sekerlik gemik op soveel politieke gevangenes onder die Jode wat van rebellie aangekla is. Barabbas egter, was ‘n bekende moordenaar en geweldenaar, ‘n figuur wat vrees opgewek het. (Matteus 27:15-26; Markus 15:6-15; Lukas 23:17-25; Handelinge 3:14.)

Sy naam beteken: Bar Abba – seun van die vader of Bar Rabban – seun van die rabbi. Hy kon ‘n swartskaap van een van die prominente godsdienstige families gewees het. Hy was meer as ‘n gewone rebel – hy was ‘n moordenaar.

Die keuse van die mense het hulleself gemerk tot in ewigheid. Hulle het die man van moord en doodslag gekies bo die man van liefde en genade.

Dwarsdeur die eeue word hierdie keuse weer en weer gemaak.

Niemand weet wat van Barabbas geword het nie. Natuurlik was hy een van die sondaars vir wie Jesus gesterf het. Ek het geen twyfel dat die liefde van God wat hom daardie dag vrygespreek het, hom sou volg totdat hy ondersoek instel na die Man wat so dramaties en direk in sy plek gesterf het en hom die kans van ‘n nuwe lewe gegee het. God se liefde wen altyd.

In Lukas (23:2) is dit duidelik dat Pilatus gedurende sy ondervraging van Jesus besef het dat Jesus uit Galilea kom. Dit sou Jesus onder Herodus se jurisdiksie plaas.

Die Herodus wat Jesus ontmoet was in Jerusalem op daardie stadium, hoewel hy oor Galilea geheers het. Hy was Herodus Antipas, dieselfde koning wat Johannes die Doper laat onthoof het ten gunste van die skone Salomé. Hy was nuuskierig oor Jesus en het gehoop om ‘n wonderwerk of twee te sien.

Antipas het sy eerste vrou, Phasaelis, geskei om met Herodias sy halfbroer se vrou, te trou. Johannes die Doper het die egskeiding en hertroue verdoem en Herodus Antipas het hom laat arresteer. Hy was beskikbaar in Herodus se gevangenis vir die dramatiese teregstelling sodat sy kop op ‘n silwer skinkbord aan Salomé en Herodias getoon kon word. Herodus was ‘n tetrag (hy het oor ‘n kwart van Palestina regeer) en het in ‘n grensdispuut met sy skoonpa beland (die vader van die vrou van wie hy geskei het om met Herodias te trou). Die gevolg van die dispuut was ‘n oorlog en selfs Tiberius, die Romeinse keiser, het ‘n Romeinse teen-offensief beveel wat nie veel gehelp het nie. In 39nC is Herodus deur sy broerskind Agrippa 1 van sameswering teen Rome beskuldig. Hy is deur die Romeinse keiser Caligula na Gallië in ballingskap gestuur en hy en Herodias is daar dood.

Jesus is tjoepstil gedurende Herodus se spottende ondervraging. Jesus het sy oppervlakkigheid en geheime swakhede onderskei. Herodus was gewoond aan kompromie en sou enigiets doen om sy gemak en welvaart te beskerm.

Herodus het nie Pilatus gehelp om tot ‘n besluit oor Jesus te kom nie. Herodus stuur Jesus terug na Pilatus. Herodus het dalk gedink dat Pilatus Hom maar kan doodmaak want dit sal geen verskil aan sy eie lewe van voorspoed onder Romeinse gesag maak nie.

184. Die verhoor van Jesus.

Posted on by

0

[Johannes 18:28-40 en 19:1-16]  Deel 1.

Soveel boeke is al oor daardie nag geskryf. Die Evangelies en geskrifte buite die Bybel is deurgesoek na feite om die gebeure rondom die aanloop tot die teregstelling van Jesus toe te lig. Daar is geen twyfel oor die historiese Jesus en die impak van Sy lewe en dood in die Palestina van daardie tyd nie.. Die verhoor was sulke flagrante verwronge geregtigheid dat baie Joodse geleerdes glad nie verstaan hoe so ‘n haastige, nagtelike verhoor kon plaasvind nie. Die verhoor van Jesus het die Sanhedrin, een van die oudste en mees respekteerde instellings in die Joods geskiedenis en regsprosedure, se reputasie blywend beskadig.

In die verloop van die nag was Jesus ses keer verhoor: drie maal voor Joodse owerhede en drie maal voor Romeinse siviele owerhede, Pilatus en Herodus. Pilatus het Jesus na Herodus gestuur omdat Hy as ‘n Galileër bekendgestaan het. Herodus het baie vrae gevra waarvan Jesus nie een geantwoord het nie. Herodus se reaksie was die spottende vernedering van Jesus, net om Hom weer na Pilatus terug te stuur. Pilatus het Hom onskuldig bevind in ‘n dramatiese publieke ritueel van simboliese handewas voor hy sy finale uitspraak lewer.

Die Jode het geen gesag gehad om iemand ter dood te veroordeel nie. Die Romeine moes oortuig word om die doodsvonnis uit te spreek. In die geval van die eerste martelaar in Handelinge 7, het die Joodse owerhede sake in hulle eie hande geneem en hom buite die stad gestenig soos van ouds, voor die Romeine op die toneel was. Joodse teregstelling was steniging. (Levitikus 24:16; Deuteronomium 17:7)

In Johannes 12:32 het Jesus so Sy eie dood voorspel:

En as Ek van die aarde af verhoog is, sal Ek almal na My toe trek.” Dit het Hy gesê en daarmee ook aangedui op watter manier Hy sou sterwe.

Kruisiging was ‘n Romeinse teregstellingsmetode. Die Jode het Pilatus gebruik vir hulle eie doel.

Hulle het hulleself totaal oorgegee aan hulle eie haat en die sinnelose histerie van die skare met geen oorweging vir regeverdigheid en genade.

Hulle het selfs die respek vir hulle eie rituele oorboord gegooi. Die Pasga het vereis dat elke Jood seremonieel rein moes wees. Net om in Pilatus se kwartiere in te gaan het hulle onrein gemaak. Hy was ‘n heiden in hulle oë.

Die huis van ‘n heiden het heel moontlik suurdeeg gehad in ‘n tyd waarin hulle die Fees van die Ongesuurde Brood gevier het. Vir die Jode was hierdie tyd van die jaar die mees heilig en dit is juis in hierdie tyd dat hulle die Messias kruisig.

Wat is ons godsdienstige denke en gebruike? Is dit dalk moontlik dat ons so besig raak met kerkaktiwiteite en die gemaklike lewe dat ons liefde, vergifnis en genade vergeet? Watter aspekte van ons kerklewe demonstreer die vergifnis en liefde van God sodat dit aantreklik vir ongelowiges is?

Die Joodse leiers het die aantygings teen Jesus verdraai en gemanipuleer. Wat hulle aanbetref was Hy godslasterlik (Matteus 26:65). Pilatus sou nie op grond van so ‘n aanklag die doodsvonnis uitspreek nie. Hy sou dit afskryf as ‘n godsdienstige geskil. Daarom het hulle dit polities gemaak met rebellie in die aanklag ingebou en gesêHy sêHy is ‘n koning.

Hulle moes so blatant hulle eie waardes verraai om ‘n doodsvonnis te verseker. Skielik het hulle bely hulle geen koning behalwe die Romeinse Keiser het nie. Samuel het toentertyd toe die volk so vir ‘n koning gesmeek het, gesêGod is hulle koning en dat hulle baie onder ‘n aardse koning gaan ly. Die geskiedenis het sy profetiese uitspraak oor en oor reg bewys. (1 Samuel 12:12).

Met die vestiging van Romeinse gesag en belasting in Palestina, was daar ‘n bloedige opstand. Die Jode het verklaar dat God hulle koning is en hulle sal aan Hom alleen die tradisionele tempelbelasting betaal. Nou skielik was die keiser hulle koning? Wat ‘n skaamtelose verraad was dit nie. Pilatus was sekerlik stomgeslaan.

Pilatus: Sy gedrag is vreemd, om die minste te sê.  Hy moes sekerlike besef het dat die opgeblase aantygings van die Jode teen Jesus alles leuens was. Hy was diep beïndruk met Jesus. Hy wou Hom nie ter dood veroordeel nie – tog het hy!

Hy het elke moontlike kompromie probeer. Hy het geweier om die saak te hanteer en die voorstel gemaak om ‘n ander gevangene vir hulle vry te laat. Hy het Jesus laat martel. Tog het hy nie sy voet neergesit en die Jode hulle eie interne teologiese geskille laat oplos nie.

Ons weet dat hy ‘n pion in die plan van God was en dat hy totaal onbewus van sy rol in die verloop van gebeure was. Dit is nodig om ‘n paar feite te beskou om sy optrede beter te verstaan.

In 4vC is Herodus die Grote oorlede. Hy was ‘n Jood wat oor Palestina met Romeinse toestemming regeer het. Hy het baie foute gehad, maar kon relatiewe vrede oor die gebied handhaaf, terwyl hy baie grootse en ambisieuse argitektoniese projekte voltooi het. Met Romeinse goedkeuring het hy sy ryk tussen sy drie seuns verdeel. Twee van hulle, Antipas en Philip, het goed en stil voortgegaan.  Die jongste, Archelaus, was 18 jaar oud toe hy die troon oor Judea, Idumaea en Samarië, oorneem. Hy het so brutaal tirannies regeer, dat die Jode die Romeine versoek het om hom te verwyder en ‘n goewerneur oor hulle aan te stel.

In die Romeinse ryk was daar gebiede waar gestasioneerde troepe moes wees en ander wat stil en vredevol deur die senaat regeer is met ‘n groot mate van onafhanklikheid.

Palestina het troepe onder direkte beheer van die keiser nodig gehad. Groter provinsies soos Sirië het ‘n prokonsul gehad en kleiner provinsies is deur ‘n prokurator of goewerneur bestuur wat die militêre en regsbestuur hanteer het. Die prokurator het belasting ingesamel maar het geen gesag gehad om belastings te verhoog of vry te skeld nie. Hy was ‘n soort regter wat sake kon aanhoor en beslis en het een maal per jaar die verste uithoeke van die gebied besoek. Hy is ‘n salaris uit Rome betaal en is ten strengste verbied om enige geskenke of omkoopgeld te ontvang. Die bevolking kon hom by die keiser verkla.

Pilatus was die prokurator sedert 26nC en hy was in beheer tot 35nC. Daar was van hom verwag om met ‘n streng hand oor Palestina te regeer.

Pilatus het nie van die Jode gehou nie. Alle Romeinse soldate het ‘n standaard vlag gedra met die bors van die keiser of ‘n arend daarop. Die keiser was ‘n god vir die Romeine. Vorige goewerneurs het die bors van die keiser verwyder as hulle Jerusalem binnekom uit respek vir die Jode en hulle God. Pilatus het geweier en wou nie ingee vir die Jode se “bygelowe” nie.

‘n Groep Jode het hom terug na Caesarea gevolg en hom gesoebat om toe te gee. Hy het geweier, maar toegestem om hulle in ‘n amfiteater te ontmoet. Hy het hulle met soldate omring en gedreig om hulle te moor as hulle nie ophou kerm nie. Die Jode het almal neergekniel en hulle nekke ontbloot. Pilatus kon net nie sy dreigement deurvoer teen sulke ongewapende, onderdanige mense nie. Hy het toegegee. Dit het sy gesag verswak.

Jerusalem het water probleme gehad en Pilatus wou ‘n nuwe watertoevoerstelsel laat bou. Hy het nie geld gehad nie. Hy besluit toe om die oorvloedige tempelskatkis te gebruik. Hy het nie die geld gevat wat vir diere-offers of tempeldiens gebruik sou word nie; slegs die geld wat deur die priesters as onheilig verklaar is. Dit is Korban genoem. Die mense was woedend en het in die strate protes aangeteken. Pilatus het sy soldate in gewone klere onder die skare ingestuur en op ‘n sekere teken het hulle links en regs gemoor. Die insident het Pilatus in ‘n posisie geplaas dat hy by die keiser verkla kon word.

As Pilatus in Jerusalem besoek afgelê  het, het hy in Herodus se paleis gewoon. Hy het skilde vir die paleis laat maak met die naam van die keiser Tiberius daarop. Die skilde was ter ere van die keiser, maar omdat die keiser as ‘n god gereken is, het die Jode daarop aangedring dat hy dit afhaal. Hy het geweier. Die Jode het hom by die keiser verkla en die keiser self het Pilatus beveel om die skilde af te haal. Tiberius was een van die keisers wat homself in diens van Rome gesien het, en nie een van die wat hulleself as ‘n god gesien het nie.

Al hierdie insidente illustreer die atmosfeer en ingesteldheid rondom Pilatus. Hy was baie bewus dat sy reputasie alreeds baie skade gely het en dat hy maklik weer deur die Jode by die keiser verkla kon word. Dit het hom in ‘n moeilike posisie geplaas. Hy kon nie hulle wense weier sonder die risiko van ‘n vernedering in Rome nie.

Hy het Jesus ter dood veroordeel om homself te red.

Besef mens altyd dat jou dade aan die ewigheid grens?

Mag God sy waardes en doelstellings in ons harte inbrand sodat ons besluite deur die Heilige Gees bepaal kan word en dat ons optrede die hart van Jesus aan hierdie wêreld openbaar.

183. ‘n Eensame man, ‘n donker nag.

Posted on by

0

[Johannes 18]

Alles wat in die donker plaasvind is anders. Daglig verander die atmosfeer, die aard en die aktiwiteite van mense. Daar is spesifieke dinge wat in die dag gedoen word. Mense werk en eet saam, maar dis anders as wat mens in die aand vir ‘n ete bymekaar kom. Die aand het ‘n luukse, uitgerekte gevoel waar daar op ‘n ander manier gekuier word. Dink maar aan die kleredrag wat verskil in die dag en aand. Aanddrag is nooit reg in die dag nie. Daar is aktiwiteite van die lig wat in die donker plaasvind. Feeste van liefde en lewe is vol goeie kos en drank om vreugdevolle gaste te bederf.

Daar is ook ander aktiwiteite wat in die donker plaasvind, meer vir die bedekking en beskerming van die donker. Kriminele aktiwiteite vind gewoonlik in die donker plaas. Die nag kan positief en negatief wees. Duisternis word gewoonlik met donker dade en verkeerde dinge assosieer. God word nie met duisternis verbind nie, maar ons weet God is oral, selfs in die donkerste duisternis waar ‘n mens net boosheid sou verwag.

Die volk het op ‘n afstand bly staan, maar Moses het nader gegaan na die donker wolk waarin God was.(Exodus 20:21)

Prys die Here Hy is oral. Hy sal ons nooit verlaat nie, selfs al is die nag meer boos en donker as ooit. Jesus het sy eie duistere nag ervaar, toe die arrestasie in die Tuin van Getsemané opeindig in die portaal van die hoë priester se huis met ‘n konfrontasie van verwronge regspleging.

Petrus se rol in hierdie metaforiese donker nag – onthou dat dit in werklikheid ‘n volmaannag moes gewees het, so naby aan die Paasfees – word in twee gedeeltes hier in Johannes 18 genoem. . (18:15-18 en 18:25-27)

Petrus het nie gevlug toe die ander dissipels weghardloop nie. Hy het, seker op ‘n veilige afstand, Jesus gevolg tot by Kajafas se huis, saam met ‘n ander dissipel wie se naam nie genoem word nie. Dit was ‘n besondere dapper ding om te doen.

Daar is baie bespiegeling oor die ander dissipel. Meeste kommentare stem saam dat dit Johannes is. Hoe kan ‘n gewone visserman bekend wees  met die hoë priester?

Johannes se pa het ‘n florerende visbedryf gehad, soveel so dat hy mense ingehuur het om te help (Markus 1:20). Een van die groot Galilese industrieeë was soutvis. Dit was onmoontlik om vars vis in die hitte te vervoer. Soutvis was deel van die stapeldieet van Palestina. Dit kon gewees het dat Johannes se pa een van die verskaffers van vis na die huis van die hoë priester was en dat Johannes self van die aflewerings hanteer het. Daarom was hy bekend met die personeel in die huis. So het hy en Petrus die nag binne die mure van die huis beland waarvandaan hulle op ‘n afstand die gebeure kon dophou.

Hier in die binnehof is Petrus drie maal gevra of hy Jesus ken. Dit is duidelik dat dit terloopse opmerkings op grond van sy aksent was en nie van soldate of enige gesagsfigure nie. Eenkeer het ‘n slawemeisie ‘n opmerking gemaak. Hy ontken dat hy Jesus ken – drie keer. (Lukas 22:55-60)

Volgens die reinheidsregulasies in Jerusalem was dit nie toeglaat om hoenders in die stad aan te hou nie, hoewel dit nie seker was of hierdie regulasie in hierdie tyd nagekom is nie. Die stad was dig bevolk en daar was nie plek vir tuine. Die Romeine het die stad bewaak en elke drie ure het die wag verander. Die nag is in vier skofte van drie ure elk verdeel. Drie uur in die oggend het die Romeinse trompet die verandering van die wagte aangekondig en dit was bekend as die haankraai. Almal het dit geken en Petrus het dit gehoor. Hy het onthou wat Jesus gesê het.

Petrus se verloëning van Jesus was al die onderwerp van soveel preke en kommentare. Petrus wou Jesus ondersteun en by Hom wees. Hy het sy swaard getrek teen ‘n oormag in die Tuin. Daar in die binnehof van die hoë priester was hy in ‘n situasie wat hom blootgestel het om sonder omhaal ook gearresteer te word. Hy het dalk gefaal in moed, maar hy was daar waar die ander nie eers naby was nie.

Petrus het Jesus liefgehad – sonder twyfel. Hy was daardie nag in daardie situasie as gevolg van sy liefde en lojaliteit.

Petrus is gered. Sy storie van verloëning en mislukking het bekend geraak en hom sekerlik baie vernederd laat voel. Maar Petrus het nie van sy familie in Jesus gevlug nie. Hy het teruggevlug na waar die ander agter geslote deure gesit en vrees het. Daar het hulle gewag totdat hulle die tyding van Sy opstanding gekry het.

Jesus was bewus van Petrus daar in die binnehof. ‘n Mens sou dink dat Jesus se kyk was ‘n “ek het jou mos gesê” – verwyt. Dit was onmoontlik dat dit so iets sou kon wees. Dit is nie Jesus se karakter nie. Jesus se oë het Petrus gered. Sy kyk was die Bron van God se liefde en het Petrus se siel vasgebind in die wonderliefde van Sy meester. Sy kyk het Sy liefde en vergifnis gekommunikeer in ‘n nag waarin Petrus bitter spyt en nederlaag moes hanteer.

Jesus het ons lief ten spyte van ons nederlaag en mislukking. Hy hou ons veilig in ons donkerste nag. Hy herstel ons vreugde. Hy vergewe ons sonde – altyd.

In ons donkerste nag kan ons opkyk in die oë van Jesus. Dit is die behoudenis vir ons siele.

Hier is ‘n belangrike aspek van hierdie nag wat vir my ‘n besondere les is. Jesus het Petrus gewaarsku dat dit sou gebeur. Dink ons nie dikwels ons sou beter gereageer het as die situasie nie so onverwags was nie? As ons net bietjie meer voorbereid in ‘n situasie kon ingaan, dan kon ons met wysheid en kalmte reageer.

Petrus het genoeg tyd gehad om “voor te berei”. Hy het dit afgemaak en gedink Sy lojaliteit en liefde vir Jesus sal hom deurdra. Die waarskuwing van Jesus het Petrus nie in staat gestel om sy nederlaag te ontduik nie. Hy het in die lokval getrap en in paniek en vrees gevlug.

Sing saam die ou lied:

Turn your eyes upon Jesus

Look full in His wonderful face

And the things of the earth will grow strangely dim

In the light of His glory and grace

Onthou ook dat Petrus presies geweet het wie Jesus eintlik is. Sy openbaringskennis wat die Vader aan hom in ‘n oomblik van diep insig duidelik gemaak het (Matteus 16:13-20), was sy behoud.

Die bonatuurlike openbaring van wie Jesus is en Sy liefde vir ons, is die onderbou van ons geloof en sal ons bewaar in ons donkerste oomblikke. Petrus se grootse lewe as apostel van Jesus wat die boodskap uitdra, op Pinksterdag drieduisend mense tot bekering preek en ‘n kragtige bediening van genesing en redding leef, reduseer hierdie nag se gebeure tot ‘n stap van vergifnis en herstel in sy verhouding met Jesus.

 

Volgende keer bespreek ons die dramatiese verhoor van Jesus in Johannes 18:28-40 en 19:1-16.

 

182. Mans in die nag.

Posted on by

0

[Johannes 18]

Ons het gekom by die begin van die einde van die invloedrykste lewe in die ganse geskiedenis. Dit was die begin van die ondenkbare; ‘n kruisdood wat die mens van daardie tyd en daarna radikaal beïnvloed.

Aan die einde van die laaste maaltyd saam, het Jesus en sy dissipels die bovertrek verlaat en uit die stad gestap na die tuin van Getsemané. Die tuin was in die vallei van die Kedron-spruit geleë. In hierdie stroom het die bloed van die paaslammers gevloei wat by die Tempel geslag is.

Aan die voet van die Olyfberg was die klein tuintjie. Getsemané beteken oliepars. ‘n Aantal welgestelde burgers van Jerusalem het hier privaat tuine gehad. Jerusalem was dig bevolk en die seremoniële voorskrifte het grond en bemesting binne die stadsmure verbied.

Besoekers aan Jerusalem ervaar ‘n kleinerige tuintjie met omtrent agt olyfbome wat so oud lyk dat hulle stamme soos steen lyk. Dit is nie heetemal seker dat hierdie die oorpronklike bome van die tyd van Jesus is nie, maar hulle is minstens so oud soos die Islam-tyd in Jerusalem, maar die grond onder hulle, was die grond waar Jesus geloop het en gekniel het.

Dit is duidelik dat ‘n welvarende vriend van Jesus vir Hom ‘n sleutel van die tuin gegee het en Hy dit as ‘n stil wegkomkans kon gebruik. Hierdie nag het Hy dit nodig gehad. Judas het dit geweet en die arrestasie so beplan.

Johannes praat van ‘n afdeling soldate en Tempelwagte wat met fakkels en wapens na die tuin toe gekom het. Die Tempel het ‘n polisiediens gehad wat die orde gehandhaaf het en die Sanhedrin (die Joodse raad van 70) se opdragte uitgevoer het. Daar was ook ‘n band of cohort van Romeinse soldate betrokke. Die Griekse woord wat vertaal word met afdeling is speira. Dit het drie betekenisse.

In Rome was dit of 600 soldate of 1000 bystandswagte (240 van hulle op perde) of soms het dit verwys na 200 soldate.

As mens sou aanvaar dat die woord die minste moontlike hoeveelheid soldate beteken, was dit nogtans ‘n oormag om ‘n eenvoudige, rondloop-prediker van Galilea in hegtenis te neem. Dit is duidelik dat die owerhede ‘n mini-oorlog te wagte was en baie bang was vir die invloed van Jesus op die mense. Dink net hoe vredevol en kalm die arrestasie plaasgevind het. Jesus self was ten alle tye ten volle in beheer.

  • Jesus was braaf. Hulle het met fakkels gekom asof hulle in donker hoeke sal moet soek. Dit was Paasfees en daarom volmaan, so dit was eintlik ‘n verligte nag. Jesus het nie weggekruip nie. Hy het Homself aangekondig en die self die proses begin.

 

  • Jesus het die gesag gehad. Sy woorde het die mense laat omval. Sy Woord het nog steeds dieselfde uitwerking.

 

  • Jesus het self gekies om te sterf. Hy het Homself oorgegee om gekruisig te word. Dit het Judas paniekerig gemaak, want hy het ‘n wonderwerk verwag en gehoop dat Jesus die Romeine konfronteer. [Bodemklippe 173]

 

  • Jesus het Sy dissipels beskerm. Hy het Homself aangekondig om sy vriende te red.

 

  • Hy was ten volle gehoorsaam- Hy het “die beker” gedrink.

 

Petrus het sy swaard getrek – hy wou veg. Hy was selfs bereid om daar en dan te sterf om sy Meester te verdedig, want hy moes die oormag voor hom sien. Petrus was een van die leidende figure van daardie nag. Meer oor hom later.

Eerstens, die owerhede.

ANNAS (18:12-14 and 19-24)

In beide die gedeeltes hierbo is Jesus voor Annas gebring. Net die Evangelie van Johannes stel dit so. Annas was die mag agter die troon van die hoëpriester. Hy self was hoëpriester van 6-15nC. Vier van sy seuns het as hoëpriester gedien en Kajafas was sy skoonseun.

Daar was ‘n tyd wat die amp van die hoëpriester lewenslank gehou is, maar dit klink asof hier ‘n rotasie-sisteem in werking was. Kajafas was daardie jaar hoëpriester. Die hoëpriester moes nou saam met die Romeine werk te midde van intrige, korrupsie en omkopery. Annas se familie was ryk en invloedryk. Hulle het geweet hoe om die pos te manipuleer.

Die geldwisselaars en handelaars in die Tempelvoorhof was in diens van die hoëpriester. Die hoë winsmarges het Annas ryk gemaak. Jesus was woedend hieroor. ‘n Mens kan jou voorstel wat Annas se reaksie op Jesus se Tempelwoede en sy toutjiesweep skoonmaakprosesse was. (Matteus 21:12, Markus 11:15, Johannes 2: 14,15) Die winkels daar in die voorhof van die Tempel het bekend gestaan as die basaars van Annas. Hy was berug.

Jesus is voor Annas gebring. Sy Tempel skoonmaak-episode het Annas direk geraak en Annas was die eerste een om Hom te konfronteer.

Die ondervraging voor Annas was ‘n bespotting van die regsproses. ‘n Doodsvonnis kan nie op grond van ‘n persoon se eie getuienis opgelê word nie. ‘n Aangeklaagde kan homself nie inkrimineer nie. Jesus sê vir Annas om die mense te vra wat Hy gedoen het en nie aan hom persoonlik die vrae te stel nie. Hy wou eintlik sê: hanteer die regsproses korrek.

Een van die offisiere het Jesus in die gesig geslaan. Hy wou die hoëpriester se status beskerm en het gedink Jesus se antwoord is nie respekvol nie. Hoe kan ‘n skrynwerker van Galilea vir die hoëpriester kom vertel hoe om die saak te hanteer. Jesus vra die soldaat of Hy enigiets verkeerd gedoen het.

Jesus het geweet dat daar nie sprake van ‘n regverdige verhoor sou wees nie. Hy is veroordeel voordat Hy verhoor is. Hy moes ge-elimineer word sodat hulle met hulle gemaklike lewens kon voortgaan. Wie het werklik omgegee of een misdadiger regverdig behandel word?

‘n Eenvoudige webnavraag gee baie inligting oor die Sanhedrin. Dit was die hoogste hof van die Jode met streng riglyne oor die funksionering daarvan. ‘n Verhoor soos hierdie moes nooit in die nag plaasgevind het nie. Die nagtelike verhoor was ‘n strategie van Annas en Kajafas om die ondersteuners van Jesus in die Sanhedrin, soos Nikodemus en Josef van Arimitea te uitoorlê.

Jesus is na Pilatus gestuur op grond van Sy eie woorde. Geen getuies kon gevind word nie. Die getuies wat deur die owerhede opgesteek is, kon nie saamstem nie. Die verhoor was flagrante diskriminasie teen Jesus.

So verloop die gesprek volgens Lukas. (22:67-71)

Hulle sê toe: “As jy die Christus is, sê dit vir ons.”

Maar Hy antwoord hulle: “Al sou Ek dit vir julle sê, sal julle tog nie glo nie; en al sou Ek vir julle ‘n vraag stel, sal julle ook nie antwoord nie.

 Maar van nou af sal die Seun van die mens aan die regterhand van die almagtige God sit.”

 Toe vra hulle almal: “Dan is jy die Seun van God?” Hy sê vir hulle: “Dit is soos julle sê: Ek is!”

 Daarop sê hulle: “Waarvoor het ons dan nog getuienis nodig? Ons het dit mos uit sy eie mond gehoor!”

Daar by Pilatus het die Joodse leiers hom gevra om Jesus tot die dood te veroordeel omdat Hy gesê het Hy dat Hy die koning van die Jode en daarom ‘n bedreiging van Romeinse gesagstrukture is.

In al vier die Evangelies word Petrus se verloëning van Jesus daardie nag beskryf. Dit bespreek ons volgende keer.