Tag Archives: boosheid

180. Die gebed vir alle tye.

Posted on by

0

[Johannes 17]

Ons het aan die einde van die lang opsommings van Jesus se gesprekke met Sy dissipels gekom. In hierdie hoofstuk bid Hy vir hulle. Dit is merkwaardig dat Johannes hierdie gebed in soveel detail neerskryf. Dit is duidelik dat Jesus se woorde ‘n groot indruk op hom gemaak het. Die gebed het deel gevorm van die kosbare woorde van Jesus wat hy in sy hart bewaar het.

Ons weet ook dat die Bybel onder die inspirasie van die Heilige Gees geskryf is en dat die Gees herinneringe verfris, sodat Johannes dit kon neerskryf. Ons vertrou die Woord van God ten volle. Die Skrif is ‘n openbaring van wie Jesus is en in Hom sien ons die hart van die almagtige Vader sowel as alles wat ons nodig het om ‘n lewe van oorwinning hier op aarde te leef.

[Ek verwys weer na die uitgebreide navorsing oor die wonder van die Bybel van Josh McDowell in sy boek: Evidence that demands a verdict.]

Terug by Johannes 17.

Dit is die gebed vir alle tye wat oor eeue strek om ons hart te raak, om ons te inspireer en te bemoedig. Dit is Jesus self wie vir ons bid.

Kan jy net vir ‘n oomblik stil word en jou verbeelding gebruik om hierdie grootse waarheid ‘n werklikheid te maak? Dink aan Jesus langs jou, Sy hand op jou skouer in gebed. Dit is moeilik om ‘n prentjie te “maak”, maar ek is ‘n visuele persoon en het ‘n geloofsprentjie nodig. Ek dink aan Jesus as die mooi mens wat ek in my Kinderbybel so lank gelede leer ken het. Ek “sien” Hom dikwels iewers in my huis by my sit. Hierdie oomblik “sien” ek Hom opkyk en sê, Vader ek lig Ansophie voor U troon op. Net om hier te sit en dit te skryf, is oorweldigend.

Dit is belangrik om te weet dat Jesus wil hê dat alle mense gered word. Hy bid vir jou!

So is dit goed en aanneemlik vir God, ons Verlosser, wat wil hê dat alle mensen gered word en tot kennis van die waarheid kom.(1 Timoteus 2:3,4)

Die klimaks van Jesus se lewe was die kruis.

Die geskiedenis bewys dat ‘n hele aantal mense se dood aandag getrek het. Hoe en wanneer hulle gesterf het, het hulle oortuigings bewys. Daar by die kruis het die Romeinse soldaat in ‘n oomblik van dramatiese oortuiging uitgeroep. Jesus was ‘n magneet vir mense in Sy lewe, maar ook in Sy dood.

Die kruis was die voltooiing van Sy werk op aarde. Hy het bewys dat daar geen beperking aan God se liefde is.

Hy het in volle gehoorsaamheid die kruisdood gesterf. Die kruis was nie die einde nie. Die opstanding was die volle glorie van die Vader. Die mens het sy wreedste en slegste uitgehaal en God het die grootste oorwinning oor boosheid ooit, daaruit laat voortkom.

Jesus praat oor die ewige lewe.

Die Grieks is aionios wat nie net voortdurende lewe aandui nie, maar eerder die kwaliteit van lewe. Net God kan die ewige lewe bewerkstellig en daarom is die gawe van die ewige lewe ‘n God-lewe, reeds hier op aarde voor die dood.

Om God te ken was een van die hooftemas in die Ou Testament. Kennis van God was die hoogste lewensdoel.

Ken Hom in alles wat jy doen en Hy sal jou die regte pad laat loop.(Spreuke 3:6)

Soos waters die seebodem bedek, so sal die magtige teenwoordigheid van die Here oral op die aarde geken word.(Habakkuk 2:14)

So sê die Here vir Israel: Vra na my wil, dan sal julle lewe! (Amos 5:4)

Intellektuele kennis van God sal wys hoe God is. Dit kan al die verskil maak. Die mees primitiewe mense het geglo dat daar ‘n versameling gode in elke boom, rivier, berg en rots is. Al hierdie gode was vyandig en het vrees in die mense gewek. Die gode moes konstant met offers gekalmeer word. Sendelinge vertel van die groot verligting van mense wat een God aanvaar en hoor dat Hy goed en liefdevol is. Jesus is die wonder-voorbeeld van God se hart.

Om te ken beteken intieme kennis en is dikwels in die Bybel gebruik om seksuele omgang aan te dui (Genesis 4:1). Kennis tussen ‘n man en vrou is die mees intieme. Hulle word een vlees. Een vlees impliseer ‘n eenheid in hart en siel. Om God te ken is om ‘n intieme verhouding met Hom te hêen nie net intellektuele kennis nie. Dit is die misterie van die intimiteit van seksuele omgang. Dit is slegs in Jesus met die werk van die Heilige Gees moontlik.

Jesus wys ons die krag van die Vader se naam. (17:6-8)

  1. ‘n Naam was baie belangrik in Bybelse tyd en die Joodse kultuur in die tyd van Jesus. ‘n Naam het die karakter van ‘n persoon weergegee. Psalms 9:10 verklaar dat diegene wat God se naam ken, hulle vertroue in Hom sal stel. Net deur Sy naam sal hulle Sy karakter en aard ken. (Psalms 20:7; 22:22)

Daardie dag sal my volk my Naam bely: dat Ek die Here is, dat dit Ek is wat sê: Hier is Ek!(Jesaja 52:6)

Jesus sê dat die wie Hom gesien het, die Vader gesien het. (Johannes 14:9)

  1. God se naam was so heilig, dit is nooit gebruik nie. Net die hoë priester het een maal per jaar op die groot Versoendag (Yom Kippur) in die Allerheiligste ingegaan en die naam van God genoem (YHWH – Yahweh).

Dit was ‘n woord sonder vokale in Hebreeus. Onder die YHWH het hulle Adonai geskryf sodat die persoon wat dit voorlees Adonai kan lees en nooit YHWH sênie. Dit is Jehovah in Engels.

In die tyd van Jesus was God so heilig en ver weg dat gewone mense nooit oor Hom gepraat of gedink het. Jesus het die Vader se naam op elkeen se lippe geplaas en Hom voorgestel as iemand wat net ‘n fluistergebed ver is. Hy het hulle geleer om Hom pappa te noem. Dit was ongehoord. Hulle het nog nooit aan God as ‘n pa gedink nie. Vir die meeste was dit ondenkbaar, disrespekvol en godslasterlik.

Maar vir die wat dit aanvaar het, het die onuitspreeklike hulle geliefde, magtige Vader geword.

Jesus het God in alles gehoorsaam. Gehoorsaamheid is ‘n natuurlike gevolg in ‘n lewe wat Jesus aanneem. Gehoorsaamheid beteken om in onderwerping na Sy stem te luister en dit te leef.

Die dissipels is deur God aan Jesus gegee. Hy het nie gekies om net hulle te roep nie, maar hulle het die roepstem geantwoord. Slegs die wat op Sy stem reageer kan in die spesiale verhouding met Hom leef.

Ouers kan soveel drome vir hulle kinders hêen alles doen om hulle sukses te verseker. Die kinders het ‘n keuse. Hulle kan alles verwerp en wegloop. Ons kies ons toekoms. Ons het vrye wil. Dit word nooit op ons afgedwing nie, maar ons sal keer op keer die geleentheid hêom God as ons verlosser te kies.

In Sy gebed stel Jesus Sy vertroue in die toekoms. Hy is nooit neerslagtig oor die toekoms nie. Met die luuksheid van terugblik weet ons hoe moeilik daardie eerste eeu van die Christendom was. Jesus het dit geweet, maar Hy het geweet Sy Vader is almagtig.

Jesus het geen twyfel gehad dat die mense vir wie Hy bid die boodskap sou uitdra.

God kyk nooit neer op ‘n klein begin nie (Sagaria 4:10). Hy het net elf mense om Hom gehad na drie jaar se bediening. Hy het Sy Vader geken en die volheid van Sy glorie. Hy het geen twyfel in die sukses van Sy lewe gehad nie.

Hy het Sy vertroue in daardie paar mense geplaas. Dit is amper ondenkbar dat so ‘n grootse taak op die skouers van daardie paar gerus het.

Is dit nie ‘n wonderbare aanmoediging nie?

Jesus het nooit teruggedeins vir menslike swakheid en die boosheid van die wêreld nie..

 

[Volgende keer gesels ons verder vanaf vers 9 van hoofstuk 17]

 

 

 

 

 

 

90. Alles wat saak maak – ons God is groot!

Posted on by

0

[Openbaring  – inleiding]

Na ‘n maand self-opgelegde vakansie, skryf ek met groot vreugde. In die Bybelstudie hier in my huis is ons besig met die boek Openbaring – ‘n ryk, heerlike en inspirerende ondervinding, net soos al die vorige kere wat ek betrokke was by ‘n studie van hierdie wonderbare blik in die onsienlike. Ek nooi julle uit om saam met my deur die apokaliptiese, wonder-wêreld van God se geheimenisse te vaar, soms stadig in verwondering, met trane van aanbidding en helderheid van groeiende begrip van die misterie waarvan die sluier lig.

Die naam van die boek sê alles. Johannes beskryf die onbeskryflike in ‘n poging om vir ons die raaisels van ons wêreld te verduidelik sodat ons nie in duisternis en chaos rondtas vir insig in die deurmekaarspul van wêreldpolitiek, oorlog, terrorisme, natuurrampe, wreedheid en lyding nie. In ons studie sal ons met die hulp van die Heilige Gees die hart van ons Vader sien.

Die goue tema van hierdie boek, waarin soveel van die simboliek van geheel van die Bybel opgeneem is, verkondig God se liefde en soewereiniteit, Jesus se koningskap en die almag van ons God om die gevolge van sonde te beheer en die mens daaruit te verlos.

Openbaring maak bekend en deel kennis, sodat ons nie in onkunde en ellende vergaan nie. Die optekening van Johannes se visioen verklaar en verduidelik sodat ons die wanorde van sonde kan verstaan en die taak of roeping wat vir ons, die kerk van Jesus, opgelê is, kan volvoer. Die kerk, die nuwe Jerusalem, is nie ‘n denominasie nie. Dit is die bloedgewaste kinders van God, met ‘n getuienis op hulle lippe, wat die vyand sal oorwin volgens Openbaring 12:11. Die Bloed van die Lam en die Woord van getuienis is nie georganiseerde godsdiens nie. Dit is die kosbare oorblyfsel wat die vaandel dra en die vervolging verduur.

Bodemklipvriend, moenie dink dat die kerk van Jesus nie meer vervolg en onderdruk word nie. Afgesien van die wrede vervolging in verskeie dele van die wêreld vandag waar Christenskap ‘n doodsvonnis is, is elke aanslag teen die beginsels en waardes van Jesus, vervolging vir ons. Dink maar net hoe ons soms oorweldig voel met die aanslag van boosheid in onderrig, akademie, filosofie, die kunste in alle vorme en die media op alle gebiede, familiewaardes, besigheid en selfs binne die kerk, om nie te praat van die vullis en besoedeling wat ons omgewing bedreig nie. Dit is die totale aanslag van boosheid in die gedaante van vernietiging, moord en roof op elke moontlike vlak van die samelewing.

Openbaring is ons handboek vir die wêreld waarin ons leef. Openbaring voorspel al die boosheid wat ons mee te doen het. Dit sien ons in die sewe seëls, die sewe trompette en die sewe bakke wat die gevolge van sonde uitspel. Alles gebeur onder die almag en volle beheer van die Troon. Die tydperke vir al die gebeure word uitgemeet en beperk. Onder die bedekking van ons Vader, is ons tye in Sy hand en ons reis op die aarde van chaos en verwarring, in die onsigbare Koninkryk van Sy teenwoordigheid. Net soos die ou Jerusalem Hom gekruisig het in ‘n poging om die doelstellinge van God te verongeluk, so is die nuwe Jerusalem, die kerk, die onoorwinbare voertuig van God se redding en verlossing wat boosheid stuit.

Voor ons begin met allerhande beelde, metafore, simbole en katastrofes moet ons gereed wees met die gondbeginsel van ‘n studie van Openbaring. In die woorde van die gebed van Richard van Chichester:

To know Jesus more clearly, to love him more dearly and to follow him more nearly.

 Die verheerlikte Jesus in al die glorie van Sy koninskap is die sentrale tema. Hy is in beheer van alles wat op die aarde gebeur en heers oor alles. Die inhoud van die visioen wat al die aakligheid van die gevolge van sonde uitspel, beklemtoon en verkondig die reddende genade van Jesus en die Kruis sodat Sy oordeel die mens kan red deur Sy bloed tot vergifnis en beloning. Sonde word geoordeel met een doel: om die weg te baan vir die verstommende genade en guns van ‘n liefdevolle God wat red en seën.

Niemand kan ooit sê hulle het nie geweet nie. Ons hoef nie in onkunde te vergaan nie. Ons weet wat om ons gebeur. Ons het insig en begrip in die heerskappy van die vals drie-eenheid en die gevolge van die aanbidding van die Draak, Slang, Bees en Valse profeet. Dit verklaar die chaos en leuens van ons wêreld. Ons is die kerk, die nuwe Jerusalem wat die boosheid stuit.

Apokaliptiese literatuur beskryf die geheel vernietiging van die wêreld in grootse, katastrofiese gebeure. Dit is ‘n tyd van krisis en groot gevaar met oorweldigende tragedie. In die boek Openbaring in ons Bybel is dit ‘n uitdrukking van hoop wat ‘n toekoms van volkome verlossing, gewaarborgde oorwinning en ‘n verhewe bestaan voorhou.

Die visioen wat Johannes opskryf is ‘n Heilige Gees-inspireerde poging om die onsienlike en onbeskryflike in menslike terme oor te dra.

Dit het te doen met twee tydperke – die hede en die toekoms. In die hede is ‘n God se genade ‘n keuse wat die mens kan uitoefen. In die toekoms is daar ‘n onvermydelike en onafwendbare ingrype van God.

In terme van die geskiedenis van Israel het dinge van sleg na slegter ontwikkel in die tyd wat die Openbaring opgeskryf is. Na die hoogtepunt van die Tempel van Salomo is dit ‘n tragedie van korrupte en teruggevalle konings, oorlog, ballingskap, stryd en bloedvergieting. Niks is wat dit moet wees nie en die volk leef met ‘n geweldige sin van verlies en ‘n hartseer verlange na verlore glorie wat herstel moet word. Teen die einde van die tweede eeu nC is dit gehate uithoek van die Romeinse Ryk, die ryk wat die voete van yster en klei in die visioen van Daniël is. Jerusalem is ‘n ruïne na ‘n wrede beleg en ‘n skrikwekkende oorlog waarmee die Romeine dekades se frustrasie met Juda wreek. Jode en Christene is of dood of slawe of hulle kruip weg in doodsangs.

 “History for the Jews was a catalogue of disasters from which it became clear that no human deliverer could rescue them”. [William Barclay]

 Apokaliptiese literatuur was gewild as ‘n uitdrukking van wraak en herstel. Dit kon as rebellie interpreteer word en daarom is dit dikwels in kode geskryf. Dit is kode wat bedoel was om ontsyfer te word deur diegene vir wie dit bedoel is.

Die profete het die wêreld se ongeregtigheid aangespreek en die mense opgeroep om God se plan vir saligheid en herstel te aanvaar om sodanig die wêreld te verbeter en die mensdom van sonde te red. Die apokaliptiese skrywers het geen hoop vir die wêreld uitgespreek nie en totale vernietiging en volle vernuwing verkondig. Meeste het onder vals name geskryf.

Openbaring is nie kronologies opgeteken nie. Die visioene van Johannes dien as ‘n opsomming van die ganse geskeidenis van die mensdom en kan op veelvuldige vlakke interpreteer word.

Hierdie studie is nie ‘n poging om al die moontlike interpretasies te ondersoek nie. Dit is glad nie ‘n dispensasionele verklaring van die boek nie. Daar is genoeg materiaal beskikbaar om verskillende menings van die moontlike toekomstige scenarios wat aan die tweede koms van Jesus geheg word, self op te lees.

Dit is net ‘n eerste stap om die “kode” te ontsyfer waarin die waarheid oorgedra word. In hierdie studie sal ons ‘n hele aantal simbole van die Ou Testament en die woorde van Jesus nagaan en toelig, aangesien dit die basis vorm van die metafoor, vergelykings en beelde wat die “kode” ontsluit en die boodskap verduidelik.

Onderneem sommer nou om weer en weer Openbaring te lees en te studeer. Dit is so ryk en omvattend dat ‘n mens nie in een studie met ‘n ligtelike regmerkie jou begrip van hierdie gebeure as volkome kan beskou nie.

In alles, met alles en om alles is Jesus – die kern van God se Plan vir die skepping, die Prins van die hemel, die Redder aan die Kruis, Oorwinnaar oor die dood en hel. Ons studie stel die fokus op Hom en Hom alleen.

Boosheid en sonde mag oorweldigend voorkom, maar dis beperk en oorwinning is reeds daar vir die wat dit kies.

‘n Studie van Openbaring is die oplossing vir alle onsekerheid en vrees.

Hoe lieflik is op die berge die voete van hom wat die goeie boodskap bring, wat vrede laat hoor, wat goeie tyding bring, wat verlossing uitroep; wat aan Sion sê: Jou God is Koning! (Jesaja 52:7, OAB)

Ek het toe iets gehoor soos die geluid van ‘n groot menigte, soos die gedruis van ‘n groot watermassa en soos die gedreun van swaar donderweer. Hulle het uitgeroep: “Prys die Here! Die Here ons God, die Almagtige, heers nou as koning.

(Openbaring 19:6, OAB)

Johannes skryf onder sy eie naam as ‘n gesaghebbende boodskapper van Jesus self met die doel om die kerk te bemoedig en te bou. Die sleutel tot die beelde en metafore is welbekende simbole in die Ou Testament en word 245 keer in Openbaring aangehaal. Die detail is verstommend en die goue storielyn word met omsigtigheid bewaar. Hy is apostel, profeet en pastoor, wyd gerespekteer in Efese waar hy saam met Maria, die moeder van Jesus, woon vanaf 70 nC tot sy dood. Efese is ‘n heidenstad met die Tempel van Diana (Artemis) wat ‘n argitektoniese wonder van die antieke wêreld was. Sy is die god van vrugbaarheid en word met seks aanbid, vandaar ‘n magdom tempelprostitute wat “diens” doen in die stad. Dink net hoe moeilik moes Christen moraliteit in die stad verkondig word.

Johannes gebruik beskrywende en dramatiese Grieks, maar die kenners kan agterkom hy dink in Hebreeus. Hy noem homself broer, sonder enige titel. Sy evangelie (wat hy na die Openbaring skryf) word onder die mees-gerespekteerde literatuur in die ganse geskiedenis beskou.

Paulus bepleit respek vir die owerhede en dikwels het die Romeinse reg en administrasie die vervolging van die Jode teen die jong kerk in toom gehou. In hierdie tyd wat Johannes skryf is daar openlike haat vir die Romeine. Rome word as Babilon gesien – ‘n simbool vir alles wat boos is. Tydens die eerste eeu was aanbidding in Rome redelik vry. Gaius Julius verklaar homself Caesar en opperheerser vir ewig. Sy militêre verowering en die gevolglike verspreiding van die Pax Romana (vrede en regspleging) maak ‘n verskil aan die gewone mens se lewe. Besigheid en boerdery kan in relatiewe vrede en regverdigheid bedryf word, met paaie en plaaslike regering wat die orde handhaaf. Dankbaarheid teenoor die keiser ontwikkel in spontane aanbidding en hy word verhef tot god. Na Julius Caesar is dit ‘n maklike stap vir die keiser om self te dink hy is god en net te veel daarvan te hou. Dit lei tot ‘n stelsel waarvolgens elke nie-Romein een maal per jaar voor die magistraat moet verklaar: Caesar is god. Hy kry ‘n sertifikaat daarvoor en mag vir die res van die jaar aanbid wie hy wil. Dit bring die Christene in groot moeilikheid. Nie al die keisers vereis die aanbidding nie. Tiberius skaf dit af, Caligula is ‘n mal sadis en vereis sy eie beeld in die Allerheiligste van die Joodse tempel. Hy is dood voor hy dit kon uitvoer. Claudius is teen keiser-aanbidding, Nero wil nie aanbid word nie, maar blameer die Christene vir sy eie swakheid, Vespasianus wil nie aanbid word nie, maar hy is die keiser wat Jerusalem vernietig. Titus vereis nie aanbidding nie. Dominitianus is die heel ergste. Hy het werklik gedink hy is god. Hy is die eerste persoon wat nie-aanbidders ateïste noem. Hy verban Johannes na Patmos en sy opvolger, Nerva, skaf al die mal wette af en laat Johannes vry – ‘n wonderwerk. ‘n Romeinse strafkamp was gewoonlik maar ‘n voorspel tot die dood.

Teen hierdie agtergrond kan ons begin lees. Johannes word voorgestel en ‘n seën word uitgespreek oor almal wat die woorde van die profesie HOOR. Let op, nie net lees nie, maar wel hoor. Dit is ‘n openbaring van waarheid. Dit is nie tegniese teologie wat verduister nie. Dit is die waarheid wat uit die Bron van waarheid verkondig word. God sit op die Troon van Genade. God se waarheid is Jesus.

Grieks vir openbaring is apokulupsis – apo beteken wegneem en kalupsis beteken sluier. Die sluier word gelig om te openbaar. Dit is altyd ‘n werk van die Heilige Gees. Efesiërs 1:17. Openbaringskennis is ‘n gawe van God vir ontdekking deur die mens.

Die geskiedenis van die wêreld is nie toeval nie – alles is onder beheer en het ‘n doel. Eindtyd is naby (1:3) beteken dat dit nie in die toekoms lê nie, maar onmiddellik aan die gebeur is. Openbaring beskryf geskiedenis in beweging. Dit is wat ons nodig het om die chaos om ons te verstaan. Dit is ons toekomskaart en ons tydmasjien.

 

Volgende keer: Openbaring 1.