Bodemklippe

[Openbaring 21]

Almal ken die emosies van verandering. Daar is altyd ‘n verskeurde gevoel van ‘n verdeelde siel. Selfs wanneer die verandering goed is en uit ons goeie besluite vloei, spook sommige elemente van die oue by ons en kan ons selfs in die hakskeen kom byt. 

Sielveranderinge is die moeilikste –  om ontslae te raak van slegte gewoontes, ou wonde, wortels van bitterheid wat gevoed word deur die seer en aanstoot wat ons ly as gevolg van ander mense se sonde. Met al die uitdagings en twis van die lewe, lyk ons hart dalk soos ‘n oorgroeide, ongetemde tuin met ‘n paar pragtige blomme en struike (omgee en liefdevolle natuur) wat sukkel om onder die doringbosse en dissels van wrok en woede te groei.

Ek is werklik bly in die belofte van die nuwe in die Woord van God. Nie nou en dan nie – daagliks! God doen nuwe dinge, vergewe voortdurend en bring ons op na die nuwe hemel en die nuwe aarde wanneer ons ook al vra en ons lewensfokus op Sy ryk vestig. Die uitnodiging staan vir alle ewigheid.

Kom tog, laat ons die saak uitpraat!” sê die Here. “Al is julle sondes rooi soos karmosyn, dit sal wit word soos sneeu; al is dit rooi soos skarlaken, soos wol sal dit word. As julle gewillig is en luister – die goeie van die land sal julle geniet. (Jesaja 1:18,19).

Dit is deur die troue liefde van die Here dat ons nie omgekom het nie,

ja, sy ontferming ken geen einde nie. Dit is elke oggend weer nuut –

groot is u getrouheid.  (Klaagliedere 3:22,23)

Hoofstuk 21 van Openbaring lei ons na die uiteindelike “nuwe” wat God vir ons het, soveel as wat ons met die beskrywing in aardse woorde en konsepte kan begryp.

Die ondergang van die goddeloses word beskryf in teenstelling met die “saligheid van die geseëndes.” Dit is die droom van ware nuwe begin, so pragtig gesing deur Jesaja (65:17). Wanneer God die nuwe skep, word die vorige dinge nie eers onthou nie.

“Want kyk, Ek skep nuwe hemele en ‘n nuwe aarde; en eersgenoemde sal nie onthou of by my opkom nie.

Kom ons verheug ons in die byskrif van hierdie hoofstuk – Alle dinge wat nuut gemaak is.  Ons leer van die Kerk onvolmaak wat vervolmaak is.  Hoofstukke 1-3 fokus op die swakhede van die kerke, hoofstukke 21-22:5 fokus op die volmaakte toestand deur alle ewigheid.

Toe het ek ‘n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde gesien, want die eerste hemel en die eerste aarde het tot niet gegaan, en die see bestaan nie meer nie. 2En ek het die heilige stad, die Nuwe Jerusalem, van God af uit die hemel sien neerdaal. Sy is gereedgemaak, soos ‘n bruid wat versier is vir haar man. 3Ek het toe ‘n harde stem van die troon af hoor sê:

“Kyk, God se woonplek is by die mense.

En Hy sal by hulle woon;

hulle sal sy volke wees,

en God self sal by hulle wees as hulle God. 

4Hy sal elke traan uit hulle oë afdroog. 

En die dood sal nie meer daar wees nie;

ook nie rou of ‘n gehuil of pyn

sal meer bestaan nie; 

want die eerste dinge het verbygegaan.”

5Hy wat op die troon sit, het gesê: “Kyk, Ek maak alles nuut. ” En Hy het ook gesê: “Skryf neer dat hierdie woorde betroubaar en waar is.” 6Verder het Hy vir my gesê: “Dit is afgehandel! Ek is die Alfa en die Omega, die Begin en die Einde. Dié wat dors is, sal Ek laat drink uit die fontein van lewegewende water – verniet! 7Wie oorwin, sal hierdie dinge beërf, en Ek sal sy God wees, en hy sal my seun wees. 8Maar vir die lafhartiges, ongelowiges, losbandiges, moordenaars, hoereerders, towenaars, afgodedienaars en al die leuenaars – hulle deel is die brandende poel van vuur en swael; dit is die tweede dood.”

Die rede waarom Johannes ‘n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde sien, is omdat die oue verby is.  Kainos-nuut dus nuut in kwaliteit of wese eerder as tyd.

Dit gaan alles oor die transformasie van die bestaande skepping in plaas van die Genesis-verhaal van ‘n skepping uit niks (ex nihilo). Dit verbind die nuwe hemel en aarde met die opstanding van Jesus. (Jesaja 65:17-18).  Paulus spreek dit aan in 2 Korintiërs 5:14-17; Kolossense 1:15-18 en Efesiërs 1:20.  In Romeine 8:18-23 verbind Paulus die herstel van die verdorwe skepping met die opstanding van die kinders van God.

Christus het die nuwe Jerusalem gevestig soos Hy beskryf word as die begin van God se skepping. (3:14). Ons moet nuwe skeppings word. (2 Korintiërs 5:17).

Die belofte van geen see meer was ‘n welkome verligting vir die antieke wêreld. Hulle houding teenoor die see was goed gevestig uit mitologiese bygeloof. Die see was die vyand, die woonplek van chaos. Seevaart was gevaarlik en geklee in misterie. In die vroegste tye van seereise het hulle die kus sonder kompas in die oog gehou. Seestorms was fel en skrikwekkend, veral as duisternis die sterre uitgewis het en navigasie onmoontlik gemaak het. (Handelinge 28)

Die see was:

• Die oorsprong van kosmiese boosheid (4:6; 13:1; 15:2; 16:3)
• Die ongelowige nasies wat moeilikheid veroorsaak (13; 2; 17:1-2,6; Jesaja 57:20). 
• Die plek van die dooies (20:13)
• Sentraal in die handelswese van die sekulêre sisteem (18:11-19)
• Letterlike watermassa as deel van die ou skepping (5:13; 7:1-3; 8:8-9; 10:2,5-6; 14:7)

Die Rooi See – simbolies van krisis en gevangenskap – sal nie meer wees nie, weg saam met die materiële elemente van die ou wêreldorde.

Die Nuwe Jerusalem (21:2) het sy wortels in die Griekse filosofie.

Een van die groot bydraes tot die wêreld se filosofiese denke was Plato se leerstelling van idees of vorms. Hy het geleer dat daar in die onsigbare wêreld die volmaakte vorm of idee van alles op aarde bestaan, en dat alle dinge op aarde onvolmaakte kopieë van die hemelse werklikhede was. As dit die geval was, is daar ‘n hemelse Jerusalem waarvan die aardse Jerusalem ‘n onvolmaakte kopie is. 

Dit is waaraan Paulus dink wanneer hy praat van die Jerusalem wat daarbo is (Galasiërs 4:26), en ook wat in die gedagtes van die skrywer aan die Hebreërs is wanneer hy van die hemelse Jerusalem praat (Hebreërs 12:22).

Hierdie idee van bestaande vorms lyk dalk vreemd, maar agter dit is die groot waarheid dat die ideaal werklik bestaan. Dit beteken verder dat God die bron van alle ideale is. Om na te dink oor die superlatief, die allerhoogste, is ‘n uitdaging, wat, selfs al word dit nie in hierdie wêreld uitgewerk nie, ten volle in die komende wêreld bewerkstellig sal word.

Die Nuwe Jerusalem in die era na Christus, is die Kerk. Joodse denke het volle herstel, oppergesag en heerskappy vir die Joodse volk verskaf. Dit is deur die profete weerspieël en altyd beskou as die fisiese herstel van Jerusalem.

Vir ons is die Kerk die enigste moontlike interpretasie. Die ware Kerk is die volmaakte “stad” wat vir sy inwoners voorsien. Die Bruid is voorberei vir Jesus. (21:2). Die siele van mense is die edelgesteentes (Maleagi 3). Die strate van goud is die gawes van die Heilige Gees waarop ons in die getuienis van Christus hier op aarde ons lewe voer.  Ons loop op die koninklike paaie wanneer ons gered word. Alles kosbaar in ons leeftyd is in Jesus te vinde. God voorsien die lig. Daar is geen behoefte aan die son nie. Alles wat ons weet natuurlik is, word vervang deur die volmaaktheid van God se ryk.

Vir die kerk van Filadelfia word dit duidelik gemaak dat die Kerk die voortsetting van ware Israel is omdat Jode en heidene by die nuwe Jerusalem ingesluit sal word.  Die name van die apostels is op die fondamente.

‘n Harde stem – gesag in die uitspraak dat God se woonplek by sy mense is. Tabernakel was ‘n tydelike struktuur in die woestyn wat verskuif moes word wanneer die mense verhuis het. Dit weerspieël die profetiese belofte van Esegiël 43:7 – in die dae van die nuwe Tempel sal God vir ewig oor die kinders van Israel ‘n tabernakel wees.  Paulus sinspeel op die Tabernakel in 2 Korintiërs 6:16 en haal Levitikus 26:12 aan.

En watter ooreenkoms het die tempel van God met afgode?

Want ons is die tempel van die lewende God – soos God gesê het: “Ek sal onder hulle woon en saam met hulle wandel; Ek sal hulle God wees, en hulle sal my volk wees.”

Sagaria 2:10-11 voorsien die etniese uitbreiding van die volk van God en die grense van Israel.  Alle nasies moet geseën word deur die saad van Abraham. (Genesis 12:1-3; 17:2-8; 26:24; Galasiërs 3:16 bevestig deur Esegiël 47:22-23) Jesus is die ware saad van Abraham en ons geboorte in Hom bind ons aan die ware Israel.

Slegs Jode is in die ou Tabernakel toegelaat – deur die Bloed van Jesus kan Jood en heiden die Allerheiligste binnegaan – die eerste aanduiding dat daar geen Tempel in die Nuwe Jerusalem is nie.

Die woord wat vir Tabernakel gebruik word, is skene, wat tent beteken. Die Tabernakel in die woestyn was ‘n beweegbare struktuur, tentagtig. 

Hier op aarde ervaar ons die hemel in die konstante bewustheid van die Teenwoordigheid van God.

Die Griekse woord skene en die Hebreeuse woord schecinah het nou verwant geraak in vroeë Christelike denke as gevolg van die verband in klank. Skene het beteken om by God te woon en schecinah het beteken God wat by mense woon. Shechinah is geassosieer met ‘n helder wolk, wat gekom en gegaan het. In Salomo se tempel (1 Konings 8:10-11) het die shechinah-heerlikheid die huis gevul. Die priesters kon nie staan in die Teenwoordigheid van God nie. (2 Kronieke 5:13-14)

[Hierdie konsep weerklink deur die Ou Testament: Levitikus 26:11-12, Jeremia 31:33 en 32:39 – 41, Esegiël 37:27, Hooglied 6:3]

Ons geniet ononderbroke gemeenskap met God terwyl Hy die trane afvee (21:3,4 en Jesaja 25:8). Sy teenwoordigheid los die hartseer op. (Esegiël 40:1-48:35).  Eerste dinge het verbygegaan en God doen iets nuuts.  (Jesaja 43:18-19). 

Geen dood nie – na die Opstanding van Jesus is die fisiese dood net ‘n oorgang na die onsienlik.  Vee die trane af – die trane bestaan steeds aangesien ons steeds deel is van die gebroke wêreld.  Rou, huil en pyn – verbygegaan in die ou bedeling – binne die gebrokenheid is daar geen rou nie (die baie uitgebreide en spoggerige rou en trane van valse hartseer wat met die dood gepaard gegaan het – vergelyk die roubeklaers vir Jaïrus se dogter wat deur Jesus verjaag is).

Johannes het al die visioene van die volmaakte stad gebruik om die prentjie van die verwesenliking van alle drome ooit op te roep. In die lig van die onlangse vernietiging van die aardse Jerusalem (70 n.C.) praat hy in geloof om te herleef en te bemoedig.

Die Nuwe Jerusalem, die Kerk, is ewig en kosbaar. Dit kan nooit vernietig word nie. Vernietiging is van die aardse. Ons lig ons oë op en sien die volmaakte. Ons oë moet gesalf word om duidelik en werklik, deur die krag van die Heilige Gees, waarlik in die onsigbare te “sien”. Dit is ons uitdaging vandag en elke dag. Om Hom in geloof op Sy troon te sien binne die pyn en twis van hierdie lewe, is Koninkrykslewe.

En Moses sê vir die volk: “Moenie bang wees nie. Staan stil, en sien die redding van die Here, wat Hy vandag vir jou sal bewerkstellig. (Eksodus 14:13).

Moses daag die mense uit om die teenoorgestelde van hul vrees te sien. Net soos hulle staar ons elke dag “ons” Egiptenare in die gesig. Ons moet in die bose planne van God se teëstander, satan, leef en al die probleme, krisisse en paniek wat met sy gebied gepaard gaan, in die gesig staar. Die enigste oplossing is ons gemeenskap met God (21:3-4).

Al die voordele van die hemel weerklink deur Jesaja (25:8, 35:10, 65:19). Daar sal geen geween wees nie, geen hartseer nie, en al die trane sal afgevee word. Die belofte word herhaal en bevestig in Matteus 5:4 en Filippense 3:10.

Geseënd is dié wat treur, want hulle sal vertroos word.

In Christus is alle dinge nuut (21:5-6). ‘n Kind van God is ‘n nuwe skepping (2 Korintiërs 5:17). 

Nuwe dinge word in Jesaja 43:18-19 belowe.

“ Moenie dinge van vroeër in herinnering roep nie; op vorige gebeure moet julle nie die aandag vestig nie. Kyk, Ek gaan iets nuuts doen, dit gaan nou uitspruit. Kan julle dit nie besef nie? Selfs in die woestyn sal Ek ‘n pad maak, in die wildernis riviere.

Skryf hierdie woorde – getrou en waar. Christus word beskryf as getrou en waaragtig. (3:14)

Johannes word beveel om dit neer te skryf. Dit herinner ons aan ‘n kontrak, waar en betroubaar. Ons kan teruggaan om die partye na te gaan en verantwoordelik te hou om die artikels van die ooreenkoms na te kom. Dit is getroue woorde, deesdae so skaars.

Alles is volkome binne Christus. Daar is geen ander God nie. (Jesaja 44:6).

Johannes hoor die Griekse woord geonan. (21:6) Dit is gedoen – al die profetiese beloftes word vervul.  Die nuwe skepping is met die opstanding aan die gang gesit.

Alfa en Omega – Hy is die Begin, arche beteken die bron van alle dinge en die einde, telos wat meer beteken as die einde, eerder die doel, die voleindiging van alle dinge.  Hy is Here oor die hele geskiedenis.

Want uit Hom en deur Hom en aan Hom is alle dinge, aan wie die eer vir ewig toekom. Amen. (Romeine 11:36).

… een God en Vader van almal, wat bo alles is, en deur alles, en in julle almal. (Efesiërs 4:6)

Is daar nog iets om oor God te sê? Sy belofte staan: Ek sal van die fontein van die water van die lewe vryelik gee aan hom wat dors het. (21:6) Ons het vrye toegang tot al die prag en heerlikheid. Is daar beter te begeer in hierdie lewe?  Hy sal Sy eie seën en hulle na die water fonteine lei. (Jesaja 49:10; Jeremia 2:13;   Psalm 36:8-9; Joël 3:18; Johannes 4:10; 7:38)

Sien ook Jesaja 55:1.

Heerlikheid en skande (21:7-8)

Die grootste belofte van almal (21:7): Ek sal sy God wees en Hy sal my seun wees. Hy het dit gesê vir:

• Abraham – Genesis 17:7
• Dawid oor Salomo – 2 Samuel 7:14
• Psalm 89:28 – “Ek sal hom die eersgeborene maak, die hoogste van die konings van die aarde“.
• Ons dieselfde as vir Abraham, vir Dawid en vir Jesus.

Daar is geen hoër beloning moontlik nie.  Vir hom wat oorwin, wat volhard, sal die erfenis die volheid van alle Beloftes wees – die ewige beloning van die gelowige.

Dit is wat die skrywer aan die Hebreërs (10:36) bedoel het.  Ons het volharding nodig om die belofte te ontvang.

Want julle het volharding nodig, sodat julle, nadat julle die wil van God gedoen het, die belofte kan ontvang.

10:36 Volharding, standvastigheid. Die woord kombineer hupo, “onder” en mone, “om te bly.” Dit beskryf die vermoë om onder moeilike omstandighede voort te gaan, nie met ‘n passiewe selfvoldaanheid nie, maar met ‘n hoopvolle krag wat moegheid en nederlaag aktief weerstaan.

Ons sal al die beloftes van God reeds erf in hierdie tyd waar ons in ‘n gebroke wêreld leef.  Daarom is dit noodsaaklik om te weet wat die Belofte is en om dit in oorwinning uit te leef in ons “woestyn-kamp” waar God voorsien en beskerm.

Hier is ‘n lys van die belonings wat in die boek genoem word en in hierdie laaste hoofstukke bevestig is.  Al die beloning word opgesom in een belofte: Ek sal sy God wees en Hy sal my seun wees. (2 Samuel 7:14; Psalm 89:26 in ooreenstemming met die belofte van Psalm 2:8-9)

^{Uit: GK Beale – Revelation: A shorter Commentary}

Die veroordeeldes word genoem: lafhartiges, ongelowiges, losbandiges, moordenaars, hoereerders, towenaars, afgodedienaars en al die leuenaars . Ons kan nooit arrogant wees en neersien op hierdie sondes en sondaars nie. Onthou dat hierdie woorde aan die Kerk geskryf word. 

Die hele lys het ook geestelike toepassing. Onsedelikheid heers in wêreldse lewenstyl, leuens heers vir ons eie gemak, dwelms word wyd gebruik om emosionele en fisiese pyn te verlig. Dit kan maklik buite beheer raak en afgodery word.

Vrees maak ‘n mens ‘n ongelowige lafaard.  Johannes praat met die Kerk.  Dit bestaan uit ‘n lys van verdorwenheid binne die Christelike gemeenskap.  Daar is diegene wat hul rug draai op ‘n lewe van standvastige vertroue.  Lafhartigheid suggereer leë geloof en dit word gevolg deur ongeloof. (Matteus 8:26; Markus 4:40).

Gruwelik suggereer altyd afgodery en hoewel hierdie ondeugde hoofsaaklik heidens is, kom dit ook in die Christelike gemeenskap voor. Hoerery en heksery word in 2 Konings 9:22 verbind.  

Die lys sluit af met alle leuenaars.  Dit dui op valse leerstellings en kompromitterende gedrag – van etniese Jode wat aanspraak maak op hul eksklusiewe toegang tot God tot diegene binne die Kerk wie se leerstelling en lewe hulle geloof in Jesus weerspreek.  (1 Johannes 2:4,22; 4:20; 5:10).

Hierdie lys van sonde veroordeel ons almal, behalwe dat ons ons geregtigheid in Christus vind.  ‘n Byna identiese lys is in die volgende hoofstuk te vinde. (22:15) Mense wat bely dat hulle Christus ken, terwyl hulle dade dit ontken.  (Titus 1:16).

Die poel van vuur en swawel is die tweede dood.  Boosheid kan nie in die Nuwe Jerusalem bestaan nie.

9Daarop het een van die sewe engele wat die sewe bakke vol van die sewe laaste plae vashou, gekom en met my gepraat en gesê: “Kom hierheen, ek sal jou die bruid wys, die vrou van die Lam.” 10Hy het my toe deur die Gees na ‘n groot en hoë berg geneem, en aan my die heilige stad Jerusalem gewys wat van God uit die hemel neergedaal het. 11 Die stad was vol van die heerlikheid van God – haar glans het net soos dié van ‘n baie kosbare edelsteen gelyk, soos kristalhelder •jaspis. 12 Die stad het ook ‘n groot en hoë muur met twaalf poorte, en by die poorte is daar twaalf engele. Op die poorte is name gegraveer, die name van die twaalf stamme van die kinders van Israel. 13Aan die oostekant is daar drie poorte, aan die noordekant drie, aan die suidekant drie en aan die westekant drie. 14Die stadsmuur het twaalf fondamente, en daarop is ook twaalf name. Dit is die name van die twaalf •apostels van die Lam.

Ons erfenis is die stad van God (21:9-27). Dit is ons woonplek. Ons woon saam met God, in Christus.  Die stad is gebaseer op die visioen van Esegiël 40-48 wat profeteer van die Tempel van die laaste dae.  (Laaste dae = na die koms van Jesus se lewe, dood en opstanding)  Dit is duidelik dat Esegiël stad, tempel en land as dieselfde entiteit identifiseer.  Die bruid word gelykgestel aan die stad, so dit kan nie letterlik wees nie. (21:2,10)

Die verwysing dat die geliefde stad aangeval word (20:9) dui daarop dat die stad wat in 21:9-22:5 uitgebeeld word, in verborge, onvolmaakte vorm regdeur die kerkbedeling geopenbaar word, as gevolg van Christus se verlossingswerk. God voorsien die versiering van sy Bruid wat die heerlikheid van sy skepping weerspieël. (1 Korintiërs 3:5-15; 1 Petrus 2:4-7).  

Die beskrywing van die Bruid is simbolies net soos die beskrywing van Babilon.  Albei word bekendgestel met die Griekse woord deiknymi wat vertoon beteken en na ‘n simboliese saak verwys.

Die bruid word aangedui deur ‘n verrassende boodskapper – die draer van die bakke van die plae. Dieselfde engel, wat optree as die draer van die oordeel van Babilon, vertoon nou die Bruid. 

Johannes word na ‘n hoë berg gedra, net soos in Esegiël se visioen (40:2). Hy word weggeraap in die realm van die Gees.  (Esegiël 43:5). Die vooruitsigte van hoër grond verander die perspektief. Ons moet onsself bo die omstandighede verhef. Ons is steeds aardgebonde. Ons vlieg nie die heelal in nie. Ons moet van die gewone verwyder word om dieper en voller te hoor en te sien. Die verheffing van die stad Jerusalem was welbekend in OT profesieë. (Jesaja 2:2-3; 4:1-5; 25:6-26:2; Miga 4:1-2)

Groot is die Here en besonder lofwaardig in die stad van ons God, sy •heilige berg. Indrukwekkend hoog, ‘n vreugde vir die hele land is die berg Sion in die verre noorde van die stad van die groot Koning.  (Psalm 48:1,2)

In die laaste dae sal die berg van die Here se huis stewig staan as die hoogste van die berge; hy sal bo die heuwels uittroon. Al die nasies sal daarheen stroom;  (Jesaja 2:2).

Die Bruid, die Stad, weerspieël die heerlikheid van God.  Dit is dus nie beperk tot ‘n struktuur nie, maar dit is die mense self wat die woning van God se heerlikheid en sy teenwoordigheid is. (Jesaja 58:8; 60:1-2, 19).

Die lig van God is soos die glans van jaspis. God se heerlikheid weerspieël in die edelgesteentes. God se heerlikheid is sy ontsagwekkende  teenwoordigheid saam met Sy mense. Die stad en die beskrywings van ‘n bruilofsfees, verwys na ‘n intieme gemeenskap met God.  Die glans word beskryf as dié van ‘n ster – Daniël 12:3 en Filippense 2:15.  Daar word na Christus verwys as die Helder Môrester. (22:16)

Die edelgesteentes is die heiliges – Filippense 2:15; Maleagi 3:16-18

Die stad is ommuur, sterk genoeg om teen alle kwaad te beskerm.

In dié dag sal hierdie lied in Juda gesing word:

“Ons het ‘n sterk stad; God sal redding vir mure en bolwerke aanstel. (Jesaja 26:1).

Hy belowe ‘n onoorkomelike vesting, gebou deur geloof om die Kerk te bewaak. Sagaria 2:5 praat van die muur van vuur en Sy heerlikheid binne.

Want Ek,” sê die Here, “sal ‘n muur van vuur rondom haar wees, en Ek sal die heerlikheid wees in haar midde.” ” 

Die muur verteenwoordig die onaantasbare aard van die stad.

Die twaalf poorte verteenwoordig die stamme, deur wie almal toegang verkry het. ‘n Engel is by elke hek gestasioneer. Die Messias is gebore uit die stam van Juda soos belowe om toegang vir almal te gee. Die woord vir hek is pulon (normaalweg sou dit pule wees.) Pulon kan twee dinge aandui. Dit kan óf ‘n groot huis wees wat rondom ‘n binnehof gebou is met ‘n groot hek in die buitemuur óf die hek-toring van ‘n ommuurde stad.

Daar is meer as een ingang deur die openbaring van Jesus binne die stamme. Daar is drie hekke in elke rigting. (Esegiël 48:30-35).

Oos, waar die son opkom, beeld die oggend van die lewe uit wanneer ons Christus jonk vind.

Noord is simbolies van koue vir diegene wat Christus vind deur intellektuele en koue rasionalisering.

Suid is simbolies van warmte. Daar is die sagte manier om Christus te vind deur liefde en vriendelikheid, gasvryheid en sendingwerk.

Wes is simbolies van die ondergaande son en die sterwendes. Selfs in die aand van hulle dae, sal hulle Christus vind. Ons hoor van soveel sterfbed-bekerings.

Die twaalf fondamente beeld die apostels uit wat die kerk gebou het. Die stamme en die apostels inkorporeer die ou en die nuwe Testament, albei Verbonde. (1 Kronieke 24:3-19; 26:17-19).

Die apostels is die fondament en die stamme die poorte – ‘n mens sou die teenoorgestelde kon verwag.  Die ommekeer beklemtoon die feit dat die vervulling van Israel se beloftes uiteindelik gekom het in Christus, wat saam met die apostoliese getuienis van die werk van Jesus die fondament vorm van die nuwe tempel, die Kerk, wat die nuwe Israel is. (Efesiërs 2:20-22).

Die engel wat met my gepraat het, het ‘n goue meetstok gehad om daarmee die stad, haar poorte en haar muur te meet. 16 Die stad is vierkantig uitgelê, haar lengte is dieselfde as haar breedte. Hy het toe die stad met die meetstok gemeet, twaalfduisend stadion – die lengte, breedte en die hoogte daarvan is dieselfde. 17Hy het ook die muur van die stad gemeet – honderd vier-en-veertig el hoog in mensemaat, wat ook die engelemaat is.

Die mates (21:15-17) herinner ons aan die maatstaf van Esegiël (40:3).  Dit beeld die veiligheid van sy inwoners uit teen die skade en besoedeling van die onrein en die misleidende.  Die mates dui op God se grense en verwys na die verseëling van gelowiges. (7:3)

In 11:2 meet die engele die tempel wat God se woonplek op aarde verteenwoordig.  Slegs die binnehof word gemeet (die sekuriteit van gelowiges in die Teenwoordigheid) – die buitenste hof word ongemeet gelaat en dus oop vir aanval.  In hierdie hoofstuk word die hele tempel gemeet, die stad as geheel en God se mense word ten volle beskerm – geestelik sowel as fisies.

Die vorm van die stad is ‘n vierkant. Dit is die perfekte kubus, ‘n simbool van perfeksie in die Griekse filosofie. (Esegiël 45:2). Die Jode was bekend met die vorm van die brandofferaltaar, die reukaltaar en die hoëpriester se borsplaat. (Eksodus 27:1,30:2,28:16). 

In Esegiël se tempel en Salomo se tempel was die Allerheiligste ‘n volmaakte kubus. (1 Konings 6:20) wat dui op genoegsaamheid, genoeg ruimte vir almal. 

Die woonplek van God het geen uitsluiting nie. So moet die Kerk ook wees.  Die engel meet die stad volgens Sagaria 2:2 waar God sy versekering gee om ‘n muur van vuur rondom haar te wees met sy heerlikheid in haar midde. (Sagaria 2:5)

Die gelyke mate van 12 duisend stadia versterk die idee van volledigheid in die apostels en die stamme – 12X1000=12 000. Die figuurlike aard van die stad word bevestig in 21:16 waar elk van die vier kante van die kubieke stad gelyk is aan 12 000 stadia (Griekse afmeting vir ongeveer 200 meter tot een), die som daarvan is 144 000 om God se volk voor te stel.

Die enorme grootte van die stad het dit ongeveer so groot gemaak as die destyds-bekende Hellenistiese wêreld – wat die verlostes regoor die wêreld verteenwoordig. 

Die simboliese betekenis van die getalle, die muur en die beskrywing van die stad is om die visie van hemelse waarhede in aardse terme te verduidelik.

Die boumateriaal van die muur was jaspis, en dié van die stad suiwer goud, so blink soos ‘n skoon spieël. 19Die fondamente van die stadsmuur is met elke soort edelsteen versier: 

die eerste fondament met •jaspis,

die tweede met •lasuursteen,

die derde met •chalcedoon,

die vierde met •smarag,

die vyfde met •sardoniks,

die sesde met •karneool,

die sewende met •chrisoliet,

die agtste met •berilsteen,

die negende met •topaas,

die tiende met •chrisopraas,

die elfde met •hiasint

en die twaalfde met •ametis.

En die twaalf poorte is twaalf pêrels. Elkeen van die poorte is uit een pêrel gemaak. Die hoofstraat van die stad is van suiwer goud, so blink soos deurskynende glas.

Die goud van die stad lyk wit in die son, asof dit helder glas is. Salomo se tempel was met goud bedek (1 Konings 6:20-22) Die helderheid van die glas beeld goddelike heerlikheid en heiligheid uit.

Die fondamente was versier met edelgesteentes.  Dit herinner aan die edelgesteentes in die borsplaat van die Hoëpriester wat die stamme verteenwoordig.  Die juwele van die borsplaat word oorgedra na die fondamentstene van die Nuwe Jerusalem, ‘n verwysing na die Allerheiligste.  Sien ook 1 Konings 5:17; 7:9-10 op die edelstene in die tempel van Salomo. (Jesaja 54:11-12).

Jaspis is deurskynende groen, saffier word genoem in Eksodus 24:10 waarop God gestaan het, hemelblou gevlek met goud meer soos (lasuursteen) lapis lazuli, chalcedoon het gelyk soos silikaat van koper, soort groen soos ‘n duif se nek of ‘n pou se stert. 

Smarag is bekend, die groenste van alle groen klippe. Sardoniks het soos oniks gelyk met lae rooi en bruin en gebruik vir kamees. Sardius het sy oorsprong in Sardis en was bloedrooi. Chrisoliet is van onsekere oorsprong en was blink soos goud volgens Plinius. Berilsteen was seeblou of seegroen van kleur en topaas was ‘n deursigtige groengoud (Job 28:19). 

Hiasint was ‘n diep violet-kleur, so bloupers en die ametis was pers. Agt van die stene was in die borsplaat van die Hoëpriester (Eksodus 28:17).

Die prag van die stad was veel meer as die bekende klippe. 

Oorspronklik is die stad van die Griekse gode volgens die tekens van die diereriem (Zodiac)gebou en elke teken het sy klip gehad. Dit was presies hierdie twaalf klippe. Geen ander stad met edelgesteentes het bestaan nie. Johannes het die stad van die gode vervang om alle verwarring uit te wis. Met hierdie beskrywing het hy al die oortuigings oor alle edelgesteentes ingesluit om een God oor alles te wys.

Johannes gee die tekens van die diereriem in omgekeerde volgorde, om hulle almal onder die gesag van God te onderwerp. 

Dit is verbysterend om te dink dat elke hek een groot pêrel is. Pêrels was veral waardevol. Hulle is met groot risiko uit die see gehaal. 

Pêrels word gemaak wanneer ‘n weekdier, soos ‘n oester, ‘n irritasie bedek met lae van ‘n “stof” wat pêrel-moer genoem word, om homself te beskerm. In natuurlike pêrels is hierdie irritasie dikwels ‘n parasiet of ‘n stuk sand wat diep in die “hart” van die dop binnedring.

Die gelykenis het dit bevestig toe Jesus in Matteus 13:46 gepraat het van die pêrel van groot waarde, wat alles werd was wat jy besit het. Poorte van pêrel beeld ondenkbare en ontoeganklike rykdom uit.  

Die “poort” na die ware Kerk, die Nuwe Jerusalem, wat die teenwoordigheid van God is, is die “irritante” van ons lewens wat ons getuienis vorm.  God “vorm” ons kosbaarste juweel diep in ons hart en op die skoonheid van die wonderwerk van saligheid, uitkoms en redding in ons innerlike wese, gaan ons in.

Die strate van die stad was suiwer goud, soos deursigtige glas.  Suiwer en deursigtig dui op die vermoë om te reflekteer.  Die strate van die Stad weerspieël die heerlikheid van God in ons getuienisse – swaarkry en beloning, antwoord op gebed.  (3:18 die raad van die hemelse Koopman)

Goue strate verwys ook na die moord op die twee getuies (11) waar hulle opgewek en verheerlik word as effektiewe getuies.  Die roemlose pad van die Kerk word nou omskep in ‘n skitterende, glorieryke een in die nuwe stad.

 ‘n Tempel het ek egter nie in haar gesien nie, want die Here God, die Almagtige, en die Lam is haar tempel. 23Ook het die stad nie die son en die maan nodig om haar te verlig nie, want die heerlikheid van God het haar verlig, en die Lam is haar lamp. 24En die nasies sal leef in haar lig, en die konings van die aarde sal hulle heerlikheid na haar toe bring. 25 Haar poorte sal bedags nie gesluit word nie, en daar sal ook nie meer nag wees nie. 26 Hulle sal die heerlikheid en die eer van die nasies na haar toe bring. 27En niks wat besoedel is, en niemand wat iets gruweliks en vals gedoen het, sal ooit toegang tot haar kry nie, slegs hulle wat opgeteken is in die boekrol van die lewe van die Lam.

God is teenwoordig in hierdie groot stad. (21:22-23). Dit is ‘n stad sonder tempel. Dit is verbasend. Vir die Jode was die tempel alles. Nou is daar geen behoefte aan die tempel nie. God is oral. Die stad is in sy geheel die Allerheiligste.  Die Tempel wat deur Esegiël beskryf word (40-43) word nou in een frase opgesom: die Here God, die Almagtige en die Lam is sy tempel.

En wanneer julle vermeerder en vrugbaar is in die land in daardie dae,” is die uitspraak van die Here, “sal hulle nie meer sê, ‘Die ark van die Here se verbond!’ nie. Dit sal trouens nie eers in hulle gedagte opkom nie. Hulle sal nie daaraan dink of dit mis nie. Dit sal ook nie weer gemaak word nie. 17 In daardie tyd sal hulle Jerusalem “die troon van die Here” noem. By haar sal al die nasies byeenkom ter wille van die Naam van die Here, ter wille van Jerusalem. Hulle sal nie langer die verstoktheid van hulle bose harte volg nie. 18In daardie dae sal die huis van Juda by die huis van Israel aansluit, en saam sal hulle uit ‘n land in die noorde aankom in die land wat Ek vir hulle voorouers as erfenis gegee het.”

 (Jeremia 3:16-18).

‘Die heerlikheid van hierdie huis sal groot wees, nog groter as tevore,’ sê die Here, Heerser oor alle magte. ‘En op hierdie plek sal Ek vrede gee,’ is die uitspraak van die Here, Heerser oor alle magte.”  (Haggai 2:9).

“ Ja, Ek gaan ‘n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde skep.

Aan die vroeëres sal nie meer gedink word nie;

dit sal nie in mense se gedagtes opkom nie.

18 Maar wees bly en juig vir altyd oor wat Ek gaan skep.

Ja, kyk, Ek gaan Jerusalem skep as iets om oor te juig, en haar volk tot ‘n vreugde.

19 Ek sal oor Jerusalem juig en oor my volk bly wees. In haar sal die klank van gehuil nie weer gehoor word nie, ook nie die klank van ‘n geroep

om hulp nie.. (Jesaja 65:17…25).

Hierdie vervanging van die Tempel is ingewy deur Christus se eie woorde toe Hy na sy eie Opstanding verwys het as die herbouing van die Tempel (Johannes 2:19-22; Markus 14:58; 15:29)

In Matteus 21:42 word na Christus verwys as die hoeksteen. (Markus 12:10-11; Lukas 20:17-18; In Efesiërs 2:20 is Christus die hoeksteen van die Kerk.  Alos in Openbaring 1:12-20 in die beskrywing van die verrese Jesus tussen die kandelaars.  Openbaring 11:1-2  se verwysing na die heiligdom identifiseer die volk van God wat reeds lede van God se tempel in die hemel is, al leef hulle nog op aarde.  Die eind-tydse hemelse Tempel beskerm gelowiges tydens hulle verblyf op aarde.

Hierdie breuk met ‘n nie-argitektoniese tempel is ‘n belangrike breuk met Judaïsme wat konsekwent die hoop op ‘n finale, materiële tempel op ‘n groter skaal as ooit tevore, gevestig het.

God sal jou ewige lig wees, sê Jesaja 60:19-20. In u lig sien ons lig (Psalm 36:9) In die lig van God sien ons waarlik.

Maar… In hierdie stad is daar geen nag en geen behoefte aan lig nie. In die lig van God is daar geen duisternis moontlik nie. Die antieke tyd se mense was bang vir duisternis. (Eksodus 22)  God se lig dryf vrees uit.  God se heerlikheid is oneindig meer as enige aardse liggewende bronne.  (Jesaja 60:19).

God se teenwoordigheid bevredig elke behoefte. (Esegiël 43:2,50)  In hierdie verse word Jesaja 60 in alle besonderhede bevestig: 60:2,5 = 21:24; 60:11 = 21:25,26.

Die konings van die aarde sal hulle heerlikheid daarheen bring – goud, wierook maar ook die goeie nuus van die lof van die Here.  Jesaja 66:12 – die heerlikheid van die nasies wat na Israel toe kom.  Hulle bring nie letterlike rykdom nie, maar hulleself as aanbidders – lof gerig op God en die Lam.

Die regverdige dade van die verlostes is die juwele wat die heerlikheid van God weerspieël en verteenwoordig.  Die nasies het hulle afgod-verhouding met die dier verbreek en erken dat alle eer en heerlikheid op aarde aan God behoort.

Die poorte sal nooit gesluit word nie, en daar sal geen nag meer wees nie, wat dui op ongehinderde toegang tot God in die lig van leiding, nie in die duisternis van verwarring nie. Die gelowige heidene sal nooit geskei word van oop, ewige toegang tot die lewende God nie en niks boos kan ooit daardie toegang bedreig nie.  Die poorte van die ou Jerusalem moes snags gesluit word.

Die engel-wesens wat toegang tot die tuin van Eden versper (Genesis 3:24) is nou verwyder om deur die Lam toegang te gee tot al die prag van die heerlikheid van God. (22:14)

Die nuutheid word beklemtoon deur die belofte van geen nag meer nie (21:25 en 22:5 staan in helder kontras met Genesis 8:22. (Nag en dag sal nie ophou terwyl die aarde bly nie.)

Ruimte vir alle nasies is ‘n tema regdeur die geskrifte van die profete. (Jesaja 2:2-4, 11:12, 45:22, 49:6, 51:5, 55:5, 56:6-8, 66:19. Jeremia 3:17, 16:19-21. Daniël 7:14. Sefanja 2:11, 3:9. Sagaria 2:13, 8:20-23, 14:9. Ook in Joël 2.)

Die nasies in Openbaring word twee keer gesien as die genootskap van die verlostes (5:9; 7:9) Hulle word geïdentifiseer as diegene wat van elke stam, taal, volk en nasie gekoop is. 

In die Joodse geskrifte tussen ons twee Testamente was die tema van die Messias wat alle nasies bymekaargemaak het, prominent. Johannes skets die prentjie van goddelike hoop vir die Jode sowel as die heidene.

Die nasies sal gawes bring. Die Grieke sal hul filosofie bring waarin hulle voortdurend God gesoek het. Die Romeine bring administrasie, wet en organisasie en die Hebreërs bring die ware God en die Messias. Ons bring ons gawes en talente na die kerk.

Diegene wat nie aan God onderwerp is nie, kan nie ingaan nie – niks onrein nie en niemand wat gruwel en leuens beoefen, sal ooit daarin kom nie.  Ook diegene wat ‘n geloofsbelydenis afgelê het, maar dit weerspreek het met hul sondige lewens en lewenstyl – hulle is leuenaars.

Slegs diegene wat toegang deur die Lam se Boek van die Lewe gegee word, kan ingaan. Gruwels en leuens word veroorsaak deur die verwerping van Jesus. God word beledig wanneer Jesus verwerp word. Jesus is Sy gawe, Sy beste vir ons.

Die Lam se Boek van die Lewe word elders genoem. (3:5; 13:8; 17:8:20:12,15)

Dié wat oorbly in Sion, wat agtergelaat word in Jerusalem, sal heilig genoem word, almal wat vir die lewe opgeskryf is in Jerusalem.  (Jesaja 4:3). 

Die Boek is die sekuriteit vir diegene in die Heilige Stad.  Hulle word beskerm teen die misleidings van hierdie wêreld. 

Johannes waarsku die kerke destyds om die finale uitkoms van hul keuses te bedink.  Die loutering van God se volk is die doel van die hele boek Openbaring.  Dit maak duidelik waarheen misleiding sal lei en waarheen die glorieryke keuse om “die Lam te volg waar Hy ook al gaan” sal lei.

 Hier is die skakel na die Audio op Spotify: