[Openbaring 18]
Waar staan jy met betrekking tot die beloftes van God? Hou jy vas en hardloop jy die wedloop met durf en geloof met ‘n verwagting om jou wonderwerk te sien? Moenie moed opgee nie. So seker as wat ons is dat die seisoene sal verander en dag en nag sal kom – ‘n ritme wat nog nooit onderbreek is volgens die belofte van Genesis 8:22 nie.
“Al die dae wat die aarde nog daar is, sal saaityd en oestyd, koue en hitte, somer en winter, dag en nag nie ophou nie.”
Hoe seker is jy oor dag en nag en somer en winter? Juis daardie sekerheid beklemtoon God se beloftes. Hoe kan ons ons verwagtinge verhoog? Deur geloof. Daar is net een manier waarop ons ons geloof kan versterk.
So kom geloof deur te hoor en gehoor deur die woord van God. (Romeine 10:17).
Ons leef in ‘n wêreld waar boosheid ons omring presies soos ons in die vorige hoofstuk (17) van Openbaring gesien het. Onsedelikheid, leuens, wreedheid, onderdrukking, armoede en hongersnood, oorlog en lyding is oral. Baie mense is opgewonde oor leiers terwyl die ander wanhopig huil oor oënskynlik onversoenbare verskille in politieke opinies. Ek roep uit tot God om wysheid aan ons wêreldleiers te gee om die besluite te neem vir werklike vooruitgang en opheffing van diegene wat dit die nodigste het.
Wanneer ons na die wêreld om ons kyk, sien ons die wanhoop en vernietiging. Wanneer sal dit eindig en sal dit ooit eindig, is die vrae wat na die hemel geslinger word. Vir enige mens is die omvang van die aarde se tragedie net te groot en oorweldigend. Ons het God nodig! Ons het ‘n goeie God, ‘n almagtige God en ‘n liefdevolle God nodig om na hierdie gemors om te sien.
Dit is die God wat ons ken. Ons liefdevolle Vader is “oorvloedig in goedheid en waarheid”, die almagtige Een, die God van wonderwerke, die Vredevors, die wonderlike Raadgewer, die ewige Vader.
Hoofstuk 18 van Openbaring is ‘n klaaglied of weeklaag, in ander vertalings ‘n lied van verdoeming genoem, wat algemeen in profetiese literatuur voorkom. Ons lees in Jesaja 13:19-22 ‘n oordeelslied oor antieke Babilon en in Jesaja 34:11-15 oor Edom. Jeremia 50:39 en 51:37 is deel van die oordeelsliedere oor Babilon. God oordeel boosheid, maar dit is altyd met die hartseer van wat kon gewees het as hulle verlossing gekies het.
Sefanja 2:13-15 bevat ‘n oordeelslied oor Nineve, wat hier as voorbeeld aangehaal word.
En Hy sal sy hand uitsteek teen die noorde, Assirië verdelg,
En maak Nineve ‘n woesteny, so droog soos die woestyn.
Hoofstuk 18 is ‘n vervulling van die beloofde oordeel van die hoer in 17:1. (Woordelikse herhaling van 17:2 en 18:3) Alles in 18 vervul die belofte van 14:8.
1Hierna het ek ‘n ander engel uit die hemel uit sien afkom. Hy het groot gesag gehad, en die aarde is deur sy heerlikheid verlig. 2Hy het met ‘n sterk stem uitgeroep:
“Geval, geval het die grote Babilon.
Dit het die blyplek
van die bose geeste geword, die skuilplek van alle onrein geeste, die skuilplek van alle onrein roofvoëls en die skuilplek van alle onrein en afskuwelike diere,
3omdat al die nasies
van die dwelmdrank van haar onsedelikheid gedrink het.
Die konings van die aarde
het onsedelik met haar verkeer,
en die sakemanne van die aarde het ryk geword
uit haar grenselose weelde.”
Na hierdie dinge – die volgende visioen, nie die volgende gebeurtenis nie.
In Openbaring 18 kom die engel met die lig van God op hom. Johannes het dalk aan Esegiël se beskrywing gedink.
Die man neem my toe na die poort, die poort wat oos front. En kyk, die heerlikheid van die God van Israel het uit die ooste gekom! Die geluid daarvan was soos die geluid van baie water, en die aarde het gestraal van sy heerlikheid. (Esegiël 43:1-2).
H.B. Swete skryf van hierdie engel: “So onlangs het hy uit die teenwoordigheid gekom dat hy in die verbygaan ‘n breë gordel van lig oor die donker aarde bring.”
Die Engel kom uit die teenwoordigheid van God wat die lig van groot gesag dra en die geldigheid van die boodskap bevestig. Die Engel is Christus self aangesien Hy heerlikheid (glory) toegeskryf word en altyd wanneer dit in Openbaring gebeur, is die verwysing na Christus.
Voor die vernietiging roep God Sy volk uit (18:4), soos altyd deur die geskiedenis heen. Ons moet uit hulle uitkom net soos:
- Abraham – Genesis 12:1
- Lot – Genesis 19:12-14
- Moses – Numeri 16:23-26 – uit die tente van goddelose mense van rebellie.
- Jesaja – Jesaja 48:20
- Jeremia – Jeremia 50:8, 51:6,45.
- Paulus vra gelowiges in 2 Korintiërs 6:14-15
Moenie aan iemand anders se sondes deelneem nie; hou jouself rein. (1 Timoteus 5:22).
Moenie in dieselfde juk trek saam met ongelowiges nie,
want watter vennootskap kan daar wees tussen reg en onreg?
Of watter verbondenheid kan daar wees tussen lig en duisternis?
En watter ooreenstemming is daar tussen •Christus en Belial,
of wat het ‘n gelowige gemeen met ‘n ongelowige. (2 Korintiërs 6:14-15)
Hoe leef ‘n mens dit prakties? ‘n Mens kan nie hierdie wêreld heeltemal verlaat nie. In die woorde van een kommentator:
[Die woorde] impliseer ‘n sekere “afsydigheid van gees wat in die hart van die wêreld se verkeer gehandhaaf word”. Hulle beskryf die wesenlike afgesonderdheid van die Christen van die wêreld. Die algemeenste woord vir die Christen in die Nuwe Testament is die Griekse hagios waarvan die basiese betekenis anders is. Die Christen word nie gelykvormig aan die wêreld nie, maar in die wêreld verander (Romeine 12:2). Dit is nie ‘n kwessie van uittrede uit die wêreld nie; dit is ‘n kwessie van anders in die wêreld leef.
Die harde stem van die engel bevestig gesag en is bedoel om die aandag te trek van enigiemand wat in gevaar leef om onder die betowering van Babilon te val.
Die wraak van God op die trots van Babilon (18:6-8) praat van straf.
Die opdrag is aan ‘n engel, nie aan die mense nie. Wraak behoort altyd aan God. Dit sal kom volgens Sy bevel en is altyd regverdig; meer regverdig as wat die mensdom ooit sou kon hoop om te wees.
Die mens maai wat hy saai. Jesus het gesê:
Want met die oordeel waarmee julle oordeel, sal julle geoordeel word, en met die maat waarmee julle meet, sal vir julle afgemeet word. (Matteus 7:2).
Die beskrywing van verwoesting is soortgelyk aan die beskrywing van Babilon en Edom se val in Jesaja 13:21 en 34:11,14, wat die afwagting van universele of geestelike Babilon se val was. Al die uiterlike skoonheid word weggestroop en al wat oorbly, is die skelet-reste van demoniese geeste en ondergang.
Die konsep van dubbele straf of dubbele beloning, of dubbele betaling vir verlies, is dikwels in Joodse wette gevind. (Eksodus 22:4,7,9)
Die nasies het gedrink – die aanvaarding van Babilon se godsdienstige en afgods eise in ruil vir ekonomiese sekuriteit. (Jesaja 23:17 – Tirus se oordeel.)
4Toe het ek ‘n ander stem uit die hemel hoor sê:
“Gaan uit haar uit, my volk,
sodat julle nie aan haar sondes deel kry
en die plae wat oor haar kom, julle ook tref nie.
5Haar sondes het tot aan die hemel opgehoop,
en God het haar ongeregtighede onthou.
6Behandel haar
soos sy julle behandel het, en vergeld haar dubbel soveel as wat sy julle aangedoen het.
In die beker waarin sy vir julle ingeskink het,
moet julle vir haar
twee keer soveel inskink.
7In die mate waarin sy gepronk
en in wellus gelewe het,
in dié mate moet julle haar pyn en droefheid aandoen.
Sy sê by haarself:
‘Ek sit as koningin op my troon.
Ek is nie weduwee nie, en treur sal ek nooit nie.’
8Daarom sal al die plae haar op een dag tref:
pes, droefheid en hongersnood.
Sy sal met vuur verbrand word, want sterk is die Here God wat haar oordeel.”
‘n Ander stem – God roep sy mense dringend weg van kompromie.
(Jeremia 51:45; 50:8; 51:6; Jesaja 48:20; 52:11). Jeremia (51:37) sê dat Babilon ‘n voorwerp van afgryse en gesis (soos ‘n slang) sal wees. Ook in Jesaja 52:11 dring die profeet daarop aan: Gaan weg. Vertrek, gaan daarvandaan uit. Om uit te kom is om die oordeel te ontsnap.
Lot en sy gesin moes uit die veiligheid van Sodom kom om die vernietiging daarvan te ontsnap.
Christene word nie geroep om hulle aan die ekonomiese lewe in hierdie wêreld te onttrek nie, maar hulle kan verstoot word as gevolg van die weiering om ‘n kompromie aan te gaan. Vir ons is gevestigde geloof in God se voorsiening die enigste ekonomiese sekuriteit.
Psalm 137 vra vir die oordeel oor Babilon met watter boosheid en ondergang Babilon ook al veroorsaak het. Dit beteken om die ekwivalent terug te gee – in Hebreeuse idiomatiese uitdrukking. (Jesaja 40:2; Jeremia 16:18; Matteus 23:15; 1 Timoteus 5:17).
Babilon sal met dieselfde mate van selfverheerliking en sensualiteit met foltering en rou gestraf word.
Trots sal verneder word. Rome se sonde is trots. Dikwels kan sonde teruggevoer word na die wortel van trots. (Jesaja 3:16-17) Trots is ‘n dwaling en gewortel in selfvoorsiening. Daar is ‘n blindheid vir die verraad wat van haar eie onderdane sal kom. Die oordeel teen Laodisea – Ek is ryk en het ryk geword en het niks nodig nie. (3:17).
Tirus word veroordeel omdat sy gesê het: “Ek is volmaak in skoonheid”. (Esegiël 27:3).
In Grieks beteken hubris arrogansie, wat letterlik beteken: het geen behoefte aan God nie. In Strongs (konkordansie) se definisie word dit verder verduidelik:
Trots is ‘n innerlike gerigte emosie wat twee teenstrydige betekenisse dra. Met ‘n negatiewe konnotasie verwys trots na ‘n dwase en irrasioneel korrupte gevoel van ‘n mens se persoonlike waarde, status of prestasies…
Op een dag sal die plae kom, pessiekte, rou en hongersnood … die skielike afsterwe. (Jesaja 47:9; 14) Ramp en brand word voorspel – vernietig deur voormalige bondgenote in die bose.
9Die konings van die aarde wat onsedelik met haar gelewe en hulle daarin verlustig het, sal huil en te kere gaan oor haar wanneer hulle die rook sien soos sy verbrand word. 10Hulle sal ver weg staan uit vrees vir die pyniging wat haar aangedoen word, en sal sê:
“Hoe vreeslik, hoe vreeslik!
Die groot stad, Babilon, die sterk stad!
In een oomblik het die oordeel oor jou gekom!”
Die sakemanne huil oor haar val
11Die sakemanne van die aarde huil en kerm oor haar, omdat daar niemand meer is om hulle goed te koop nie: 12goue goed en silwergoed, edelstene en pêrels, fyn pers klere en helderrooi syklere, allerhande skaars soorte hout, allerhande dinge van ivoor en allerhande dinge van duur hout, van koper, van yster en van marmer, 13kaneel en speserye, wierook, reukolie en reukwater, wyn en olyfolie, koring en meel, beeste en skape, perde, waens en slawe en selfs die lewens van mense.
14Daar sal gesê word:
“Hierdie produkte
wat die lus van jou lewe was, is nou daarmee heen.
Al die weelde en skittering
is nou vir jou verlore
en sal nêrens en nooit meer gevind word nie.”
15Die sakemanne wat met hierdie goed handel gedrywe en so van haar ryk geword het, sal ver weg staan uit vrees vir die pyniging wat haar aangedoen word. Hulle sal huil en kerm 16en sê:
“Hoe vreeslik, hoe vreeslik!
Die groot stad, uitgedos in fyn klere, pers en helderrooi,
en opgetooi met goud, edelstene en pêrels!
17In een oomblik is soveel rykdom verwoes!”
Die seemanne huil oor haar val
Al die skeepskapteins en almal wat êrens heen vaar, die matrose en almal wat van die see lewe, het ver weg gestaan 18en het geskreeu toe hulle die rook sien soos sy verbrand word. Hulle het gesê: “Watter stad kon met dié groot stad vergelyk word?”
19Hulle het stof op hulle koppe gegooi en geskreeu. Hulle het gehuil en gekerm en gesê:
“Hoe vreeslik, hoe vreeslik!
Die groot stad!
Almal wat skepe op see het,
het ryk geword van haar skatte. In een oomblik is sy verwoes!”
Die hele res van die hoofstuk is ‘n klaaglied [‘n klaaglied vir die dooies, veral een wat deel uitmaak van ‘n begrafnisritueel] vir Rome as ‘n simbool van die bose samelewing in dieselfde mate as Babilon en alle aspekte van haar sosiale orde, insluitend die konings (18:9-10), handelaars (18:11-16), skeepsmeesters en matrose (18:17-19). Ons hoor van die grootsheid, rykdom en luukse van die bose samelewing. Esegiël noem dieselfde drie groepe. (27:29-30,35-36). Tirus het die konings van die aarde verryk.
Rook en brand – herinner aan Sodom in Genesis 19:24,28.
Hierdie deel van die visie is amper ‘n eggo van Romeinse literatuur en die geskrifte van historici oor die Romeinse samelewing van Nero tot Marcus Aurelius, Satires of Juvenal, Lives of the Caesars en die werke van Tacitus.
In vergelyking met hierdie boeke kan niks wat Johannes oor Rome geskryf het, ‘n oordrywing wees nie.
Selfs die Talmoed (Joodse Bybel) het gesê tien mates van rykdom het na Rome gegaan en die res het net een ontvang. Geleerdes dink ons is babas wat genot en luuksheid betref in vergelyking met dié van die antieke wêreld. Daar was amper ‘n desperate kompetisie in pronk. Alles is gedoen vir vertoon.
Om die onmoontlike te begeer, is as indrukwekkend beskou. Die wêreld van die eerste eeu het sy rykdom van oos na wes in die Romeinse Ryk uitgestort. Die geld wat besit en bestee is, was kolossaal. Caligula en Nero was van die grootste besteders. Daar word gesê dat hulle die inkomste van drie provinsies op een dag verkwis het.
Een Romeinse geskiedskrywer skryf oor Caligula: “In roekelose uitspattigheid het hy die verlore seuns van alle tye oortref in vindingrykheid en nuwe soorte baddens en onnatuurlike soorte kos en feeste uitgevind; want hy het in warm of koue welriekende olies gebad, pêrels van groot waarde wat in asyn opgelos is, gedrink en brode en vleis van goud voor sy gaste gesit.” Hy het selfs galeie gebou waarvan die agterstewe met pêrels besaai was. Van Nero, vertel Suetonius ons, dat hy mense gedwing het om bankette voor hom te hou wat meer as $30 000 gekos het. “Hy het nooit twee keer dieselfde kledingstuk gedra nie. Hy het dobbelstene vir $3,000 per punt gespeel. Hy het visgevang met ‘n goue net wat getrek is deur toue wat van pers en skarlakenrooi drade geweef is. Daar word gesê dat hy nooit ‘n reis met minder as duisend waens onderneem het nie en sy muile was met silwer geskoei.”
Die drink van pêrels wat in asyn opgelos is, was algemeen. Daar word gesê dat Cleopatra ‘n pêrel ter waarde van $100 000 opgelos en gedrink het. Valerius Maximus het by ‘n fees ‘n pêrel om voor elke gas gesit om te drink, en hy self, vertel Horatius, het ‘n baie spesiale pêrel van ‘n oorring, opgelos in wyn, ingesluk sodat hy kon sê dat hy ‘n miljoen sestertii in een sluk verkwis het.
In die tyd toe Johannes skryf, het ‘n soort waansin van moedswillige uitspattigheid,waarmee dit baie moeilik is om enige parallel in die geskiedenis te vind, Rome oorweldig.
Toe Rome geval het, het die handelaars oor die hele wêreld getreur, aangesien hulle haar uitspattigheid voorsien het en in die proses verryk is (18:11-16). Dit herinner aan die klaaglied van die konings en handelaars oor Tirus in Esegiël 26:1-21, 27: 1-36.
Die klaaglied van die handelaars is suiwer selfsug. Die markte en rykdom van die handelaars en konings staan ver weg om Rome se ondergang te aanskou. Daar is natuurlik geen helpende hand nie, geen liefde nie, aangesien die enigste band luuksheid en handel was.
Rome het ‘n passie vir silwer gehad. Vir baie jare het hulle soveel as 40 000 slawe in silwermyne gehad. Plinius vertel ons dat vroue net in silwer baddens sou bad. Soldate het swaarde met silwer handvatsels en skedes met silwer kettings gehad. Selfs arm vroue het silwer enkelbande gehad en slawe het silwer spieëls gehad.
Edelgesteentes is deur Alexander die Grote na die Weste gebring.
Hiervan het Plinius gesê: die fassinasie van ‘n juweel was dat die majestueuse mag van die natuur hom in ‘n beperkte ruimte voorgedoen het.
Een van die vreemdste antieke oortuigings was dat edelgesteentes medisinale eienskappe het. Vandag word in New Age-tradisie allerhande kristalle verkoop met die belofte van welstand en genesing.
Van alle edelstene was die Romeine liewer vir pêrels as enige iets ander. Pêrelslawe het ‘n verskriklike lewe gely en nie lank geleef nie. Hulle moes diep duik in yskoue water met geen hulp.
Linne het uit Egipte gekom. Purper kom van Fenisië. Dit is afgelei van phoinos, wat bloedrooi beteken. Antieke purper was rooier as vandag se materiaal wat meer pers is. Dit is gemaak van ‘n skulpvis-aar en moes onttrek word terwyl die vissie sterf. Dit het vinnig opgedroog en net een druppel het van elke vissie gekom. Sy kom uit China. Dit was ver weg en vir ‘n pond goud verkoop.
Skarlaken was ‘n diep rooi kleursel gemaak van die insekte wat in eikebome gewoon het – ‘n arbeidsintensiewe proses. Sonde soos skarlaken – diep kleur wat nie maklik uitwas nie – Jesaja 1:18.
Hout, wat gebruik is vir meubels in die paleise van die adellikes, kom uit Noord-Afrika. Dit is thyine in Latyn genoem. Dit was ‘n sitrus-hout, met ‘n soet geur en pragtige grein. Die boom was nie baie groot nie en dit het die tafelblaaie skaars en duur gemaak. Tafels is met marmer-pote gemaak. Nero het 300 van hierdie tafels in sy paleis gehad.
Ivoor, van die olifante van Afrika, is dekoratief gebruik in beeldhouwerke, standbeelde en swaarde.
Brons kom uit Korinte, yster uit Spanje. Rome het ‘n spesiale afdeling gehad om die beste marmer in te voer van waar dit ook al ontgin is. Kaneel is uit Indië en Zanzibar ingebring. Allerhande speserye is in die olies gebruik om hare te was en vir begrafnisse voor te berei.
Mirre was die gom (resin) van ‘n struik wat hoofsaaklik in Jemen en in Noord-Afrika gegroei het. Dit is medies gebruik as ‘n stimulant en ‘n antiseptiese middel. Dit is ook gebruik as ‘n parfuum en om lyke te balsem.
Wierook was die gomhars wat deur ‘n boom van die genus Boswellia geproduseer is. Dit is gebruik vir parfuum vir die liggaam, vir die versoeting en geur van wyn, olie vir lampe en die wierook-offer. Wierook is ook gemaak van stacte, onycha, galbanum wat alles geparfumeerde gom of balsem-bestanddele is (Eksodus 30:34-38) – die vier bestanddele vir die altaar in die Tabernakel.
In die antieke wêreld is wyn algemeen gedrink, maar dronkenskap is as ‘n ernstige skande beskou. Wyn was gewoonlik hoogs verdun, in die verhouding van twee dele wyn tot vyf dele water. Selfs slawe het oorvloedige wyn as deel van hul daaglikse rantsoen gehad.
Die strydwaens wat hier genoem word, is met ‘n rede genoem. Hulle was nie wedrenne of militêre strydwaens nie. Hulle was vier-wiel privaat strydwaens, en die aristokrate van Rome het hulle dikwels in totaliteit laat versilwer.
Slawe en die siele van mense wat hier genoem word, kan verklaar word deur die taal van die antieke wêreld. Die woord wat vir slaaf gebruik word, is soma, wat letterlik ‘n liggaam beteken. Die slawemark is die somatemporos genoem, letterlik die plek waar liggame verkoop word. ‘n Slaaf word liggaam en siel in die besit van sy meester verkoop.
Die Romeinse beskawing is op slawerny gebou en het ten volle daarop staatgemaak vir sy bestaan. Enige gegewe tyd was daar ongeveer 600 000 slawe regdeur die Ryk. Dit was nie ongewoon dat een huishouding 400 slawe besit het nie. Hulle het slawe soos die ledemate van die liggaam gebruik – elkeen vir ‘n taak. Slawe is selfs gebruik om vir die eienaar te dink.
Die nomenclatores (adel van Rome) het slawe gebruik vir omvattende hulp vir alles wat hulle gedoen het – eet, gaan slaap, selfs vriende namens die eienaar groet. Slawe het poësie geleer en moes agter die meester staan om gepaste aanhalings te gee. Pragtige slawe is vir versiering gebruik.
Talentvolle slawe moes vir vermaak optree en soms selfs onwelvoeglike antwoorde aanbied. As vermaak is pornografiese toneelstukke deur slawe opgevoer. Gaste het hul vuil hande op slawe se hare afgevee. Afstootlike gebreke en liggaamlike misvorming, soos dwerge, reuse en ander, is vir vermaak gebruik. Die engel skets die somber prentjie van ‘n samelewing wat net tot ondergang en straf kan lei. Hieroor het die handelaars getreur.
Skeepsmeesters was die sakemanne van die hawens wat belangrik was om die goedere te vervoer. Hulle was ryk as gevolg van die onwelvoeglike uitspattigheid van die Caesars. Hulle treur, nie vir Rome nie, net vir hulself. Daar is ‘n totale gebrek aan vriendskap en liefde. Hulle herhaal die ellende soos die omvang van die rampspoed oor hulle kom.
Jou rykdom, jou handelsware, jou ruilware, jou matrose, jou seemanne, hulle wat jou lekplekke kalfater, dié wat jou ruilware verhandel, al die krygsmanne in jou, ja, saam met die hele strydmag in jou midde, hulle sink weg in die hart van die seë op die dag van jou val. (Esegiël 27:27)
Die luukse en skoonheid sinspeel ook op die kleed van die Hoëpriester – alles in Babilon is ‘n parodie op die ware skoonheid. (Eksodus 28:5-9,15-20).
Vriendskap is ‘n gawe van God – moenie dit as vanselfsprekend aanvaar nie. Net om iemand te hê wat jammer voel oor wat jy deurmaak en saam met jou bid, is meer waardevol as enige rykdom of roem.
Daar is vreugde te midde van alles (18:20). Vreugde in God se wraak en oordeel, bring rus en vrede. Ons hoef nie te oordeel of te straf nie. Laat dit alles aan God oor. (Deuteronomium 32:43 en Jeremia 51:48)
Al die glans van Babilon sal vervang word deur die prag van ware rykdom – die goddelike heerlikheid en glans wat in God se eind-tydse mense weerspieël word.
Die samesmelting van afvallige godsdiens (en die Jodedom) met die goddelose wêreld is ook werklik en duidelik. God se verdeling is duidelik – geen grys areas van onsekerheid nie. God ken die harte van mense en net Hy kan oordeel.
Verheug jou daaroor, hemel, en julle, gelowiges, apostels en profete!
God het die oordeel waarmee sy julle getref het, oor haar voltrek. Die stad se val is permanent
21Toe het ‘n sterk engel ‘n groot klip, so groot soos ‘n meulsteen, gevat en dit in die see gegooi en gesê:
“So, met geweld, sal Babilon, die groot stad,
neergegooi word, en niemand sal hom ooit weer kry nie.
22Die musiek van siterspelers en sangers,
van fluitspelers en trompetblasers sal nooit weer in jou gehoor word nie.
Geen ambagsman van watter ambag ook al sal ooit weer in jou gekry word nie.
Die gedreun van ‘n meul sal nooit weer in jou gehoor word nie.
23Die lig van ‘n lamp sal nooit weer in jou skyn nie.
Die stemme van bruid en bruidegom sal nooit weer in jou gehoor word nie.
Jou sakemanne was die heersers van die aarde, en deur jou bedrog is al die nasies mislei.” 24Babilon is skuldig aan die bloed van die profete en die gelowiges, almal wat op die aarde doodgemaak is.
Finale verwoesting word in 18:21-24 beskryf.
Die aanbiddingslied is ‘n reaksie op die wraak van God en die regverdiging van die heiliges wat onder die altaar uitroep vir God om in te gryp. (Jesaja 51:48,49; Jeremia 51:48,49)
Die engel praat van die hemel en die heiliges, apostels en profete wat bly is – ‘n verdere bevestiging dat die Kerk ‘n voortsetting van die ware Israel is.
Rome / Babilon sal uitgewis word, geïllustreer deur die simboliese aksie om ‘n meulsteen in die see te gooi. (Jeremia 51:63 – ‘n boekrol word in die Eufraat gegooi om die oordeel van Babilon te simboliseer.)
en sê, ‘Here, U het self oor hierdie plek gesê dat U dit sal vernietig, sodat daar nie meer inwoners sal wees nie, nie mens of dier nie, maar dat dit vir altyd ‘n woesteny sal wees.’
Wanneer jy hierdie boekrol dan klaar gelees het, moet jy ‘n klip daaraan vasmaak, dit in die middel van die Eufraat gooi en sê, ‘Só sal Babel sink en nie weer opkom nie, vanweë die onheil wat Ek oor haar bring. “Hulle het hulle afgesloof.” Tot daar was dit die woorde van Jeremia. ” (Jeremia 51:62-64).
Die swaar rots sal onmoontlik wees om weer uit te haal. Daar sal geen manier wees dat die finale oordeel van God ooit omgekeer kan word nie. Die straf sal by die misdaad pas. Die doel is om die Kerk uit te wis, daarom sal Babilon heeltemal vernietig word.
Oog vir oog – oordeel was die begin van genade. Die straf pas by die misdaad en is nie buite verhouding om die geweld en wreedheid te eskaleer nie. (Deuteronomium 19:18-19)
Die fokus is nie vreugde op Babilon se ondergang nie, maar eerder God se suksesvolle voltrekking van geregtigheid, wat die egtheid van die Christelike geloof en God se ware karakter bewys. (Esegiël 26-28 is die agtergrond vir hoofstuk 18.)
Jesus het die meulsteen-waarskuwing gebruik om teen aanstoot te waarsku – (Matteus 18:6) Dit is dubbele wee – neergooi en in die see gooi. Jesus het gewaarsku teen die arrogante wat bedrieg. Die skuldiges is in die Kerk. (2:14,20)
God het gesê Tirus sal nooit herbou word nie (Esegiël 26:13).
Babilon se stelsels het die Christene gestraf deur hulle uit die handelsgildes te verstoot, aangesien hulle almal ‘n afgod moes aanbid en daaraan moes offer – dit was die kwessie van vleis wat aan afgode geoffer is. (2:9; Handelinge 15:29; 1 Korintiërs 8:4-13, 25-30).
Babilon sal nie meer bestaan nie. Die geluide van blydskap sal nie gehoor word nie. (Jeremia 33:6-11) Die oorweldigende trots van die handelaars sal afgesny en neergewerp word.
Selfverheerliking noodsaak oordeel en ‘n gedwonge vernedering vind plaas. Die fokus op die mensdom en om God te “vergeet” is die grootste sonde – dit is afgodsaanbidding.
Towery, afgodery en onsedelikheid – nou verwant. (Galasiërs 5:19-21).
Die duiwelskunstenaar (sorcerer) hou verband met die raadpleeg van astroloë en ander okkultiese praktyke, eerder as die Here. (Jesaja 45:11).
Nineve is as stad van bloed geoordeel. (Nahum 3:1-4).
Oordeel kom teen ‘n prys. Ons is nie bly oor die verlies van siele nie, maar omdat God geregverdig is en die waarheid heers.
Laat ons rus in God se oordeel. Hy is regverdig en getrou en wil hê dat almal gered moet word. Hy is ‘n goeie God, altyd. Dit is Sy woord. Hemel en aarde sal verbygaan, maar Sy woord sal nooit verbygaan nie. Hy voorsien in alle omstandighede.
In die sewe-en-dertigste jaar van die ballingskap van Jojagin, die koning van Juda, in die twaalfde maand, op die vyf-en-twintigste van die maand, het Ewil-Merodag, die koning van Babilonië, in die jaar toe hy koning geword het, aan Jojagin, koning van Juda, ‘n weldaad bewys en hom uit die gevangenis vrygelaat. Hy het vriendelik met hom gepraat en hom ‘n sitplek gegee hoër as die sitplekke van die konings wat saam met hom in Babel was en sy gevangenisklere vervang. Hy het altyd, solank hy geleef het, aan die koning se tafel geëet. En sy lewensonderhoud – ‘n vaste lewensonderhoud – is deur die koning van Babilonië aan hom gegee, soveel as wat hy elke dag nodig gehad het, tot die dag van sy dood, al sy lewensdae.(Jeremia 52:31-34)
Hier is die skakel na die Audio op Spotify:
Bodemklippe 